فیش‌های واجب کفایی

بالا بودن پاداش قضاوت بخاطر اهمیت آن

این، نباید موجب بشود که آدم بگوید کاری که این‌قدر دردسر دارد، بهتر نیست که آن را ببوسیم و کنار بگذاریم و دیگری بیاید انجام بدهد؟ نه، وظیفه‌ی شماست و باید انجام بدهید. کار مهم و واجب، اهمیتش هم به همان اندازه است؛ ثواب الهی‌اش هم به همان اندازه است. خود قضاوت مگر چه‌طوری است؟ «رجل قضی بالحقّ و هو لایعلم فهو فی‌النّار»(1). شما بگویید پس بهتر این است که اصلاً قضاوت را ببوسیم و کنار بگذاریم و برویم؛ قضاوتی که آدم اگر به حق هم قضاوت بکند، ولی نداند، «فی‌النّار» است. این، چه اقدامی است؟ اگر همه این فکر را بکنند، پس قضاوت باید در دنیای اسلام بربیفتد. نخیر، قضاوتی که ثواب دارد، فریضه‌ی کفایی است و شاید در شرایط فعلی چون «من به الکفایه» هم نیست و کم است، این خطاب متوجه به همه است. این، از همین قبیل کارهاست. این ظرافت را هم باید رعایت کنید، این کار را هم باید بکنید.1369/08/13

بیانات در دیدار مسئولان دادگاه و دادسرای ویژه‌ی روحانیت

واجب کفایی

حدیث

1 )

الكافی،ثقة الاسلام كلینی، ج 7، ص 407 ح 1 ؛
من لایحضره الفقیه ، شیخ صدوق ج 3 ص 4 ح 3221  ؛ 
تهذیب الاحكام ، شیخ طوسی ج 6 ص 218 ح 513 ؛
تحف العقول، ابن شعبه حرانی، ص 365 ؛
بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 75 ص 247 ح 78 ؛

« الْقُضَاةُ أَرْبَعَةٌ ثَلَاثَةٌ فِی النَّارِ وَ وَاحِدٌ فِی الْجَنَّةِ رَجُلٌ قَضَى بِجَوْرٍ وَ هُوَ يَعْلَمُ فَهُوَ فِی النَّارِ وَ رَجُلٌ قَضَى بِجَوْرٍ وَ هُوَ لَا يَعْلَمُ فَهُوَ فِی النَّارِ وَ رَجُلٌ قَضَى بِحَقٍّ وَ هُوَ لَا يَعْلَمُ فَهُوَ فِی النَّارِ وَ رَجُلٌ قَضَى بِالْحَقِّ وَ هُوَ يَعْلَمُ فَهُوَ فِی الْجَنَّة .....»
ترجمه:
«امام صادق عليه السّلام فرمود: قاضيان بر چهار دسته‏اند: سه دسته‏آنها در آتش و يك دسته از آنان در بهشت مى‏باشند؛ [اوّل] مردى كه حكم به ستم و ناروا مى‏كند و خود هم مى‏داند كه چه كرده است پس او أهل دوزخ است، [دوم] مردى كه حكم به ناروا مى‏كند ولى نمى‏فهمد كه حكمش نادرست است او نيز اهل آتش است. [سوم] مردى كه حكم به حقّ و راستى مى‏كند ولى خود نمى‏داند كه چه كرده است [به سليقه خود حكم به صواب كرده است] او نيز اهل آتش است، [ چهارم] آنكه حكم به حقّ مى‏كند و خود نيز حقّ و باطل را مى‏شناسد اين مرد اهل بهشت خواهد بود».

لینک ثابت