ورزش / سلامت عمومی/کوهنوردی/فوتبال/کشتی/وزنهبرداری/شنا
انسان میتواند سختی ورزش را بر تن خودش هموار نکند. بسیاری از این ورزشکارها سختیهایی را تحمّل میکنند. رفتن به قلّه سبلان، کوهنوردی، یا کُشتی، یا بقیه رشتههای ورزش، همه سختیهایی را دارد. یک نفر هم این سختی را بر خودش هموار نمیکند؛ اما محصول آن ورزش هم دیگر گیرش نمیآید؛ آن قدرت جسمی، آن توانایی عصبی، آن زیبایی اندام و بقیه چیزهایی که ممکن است از ورزش حاصل شود1379/05/05
لینک ثابت
من ورزش را برای عموم مردم لازم میدانم. من ورزش را برای جوانان لازم میدانم؛ برای غیرجوانان - میانسالان و پیرمردان و پیرزنان - هم واجب میدانم. بنابراین، اگر ورزش برای جوانان لازم است، برای امثال ما واجب است؛ چون برای افراد میانسال، مسأله مرگ و زندگی است. یعنی اگر ورزش کنند، زندگی سالمی خواهند داشت و خواهند گذراند و اگر ورزش نکنند، دچار بیماری و افسردگی خواهند شد. البته ورزش برای جوانان هم لازم است؛ چون آنها هم اگر به ورزش روی آورند، سلامت و نشاط و شادابی و زیبایی خواهند داشت. بنابراین، من برای عموم مردم - از زن و مرد - ورزشِ متناسب با خودشان را لازم میدانم.
ورزش، لزوماً به معنای ورزشهای قهرمانی و شرکت در مسابقات نیست. بعضی خیال میکنند که ورزشکار بودن، یعنی این که حتماً در مسابقات شرکت کنند. اگر میگوییم زنان ورزش کنند، یعنی حتماً باید در مسابقات شرکت کنند؟ نه. ورزش کنند، مثل این که غذا میخورند؛ مثل اینکه کارهای روزانهشان را انجام میدهند؛ مثل اینکه درس میخوانند. ورزش باید یکی از برنامههای حتمی زندگیشان باشد.
از طرف دیگر، من اعتقاد دارم که ورزش قهرمانی هم لازم است. اگر ورزش قهرمانی نباشد، این ورزش همگانی اصلاً تحقّق پیدا نخواهد کرد. همیشه بایستی یک قلّه داشته باشیم، تا در دامنهها افراد زیادی حرکت کنند؛ لذا ورزش قهرمانی به این دلیل واجب و لازم است. البته ورزش قهرمانی و شرکت در میدانهای بینالمللی، منافع دیگری هم دارد و آن، سربلندی و اشتهار ملت است. نشان دادن این است که ملت ما با عزم و اراده است؛ چنین جوانانی دارد، چنین کارهایی میکند، چنین برنامهریزیای میکند. این در واقع بروز ملی در یک میدان جهانی است. ورزشهای قهرمانی و شرکت در میدانهای بینالمللی، این فواید را هم دارد.1377/11/13
لینک ثابت
من از وضع کنونی ورزش در کشورمان رضایت کامل ندارم. البته حرکتی هست؛ اما نه «ورزش همگانی» خیلی همگانی است و نه «ورزش در میدانهای بینالمللی» آنچنان که باید موفّق است.
...من اعتقادم این است که ایران نباید در میدانهای بینالمللی ورزشی، جزو آن ردههای آخر باشد؛ باید یکی از سه کشور اوّل در مجموعه ورزشهای جهانی باشد. نمیگویم حتماً اوّل یا دوم باشد؛ نه، طبعاً در صدر باید قرار گیرد. علّتش این است که ما سابقه زیاد ورزشی داریم؛ ما جوانان سالمی داریم؛ ما آب و هواهای مناسب رشد بدنی داریم؛ انسانهای با استعدادی داریم و باید در دنیا پیشرفت داشته باشیم.
البته ورزشهای بومی ما - ورزشهایی که مربوط به سابقه و فرهنگ گذشته ماست - متأسّفانه مهجور است و دست خود ما نیست. خیلی از ورزشها در کشور ما مهجور است... چوگان که جزو ورزشهای قدیمی ماست؛ بعضی از این ورزشهای زورخانهای هم، ورزشهای خیلی خوبی است. اینها میتواند در دنیا مطرح شود. اصلاً ما میتوانیم ورزشهایی را در دنیا ابداع کنیم. یک روز فوتبال در دنیا نبود؛ اما آن را بهوجود آوردند. یک روز بسکتبال در دنیا نبود؛ اما آن را بهوجود آوردند. بنابراین چرا ورزشکاران ایرانی و صاحبنظران ایرانی در ورزش، نوآوری نکنند؟ الان صحبت نوآوری بود؛ یکی از میدانهای نوآوری، ورزش است. نوآوری کنند، کارهای جدید بکنند؛ هم در مسائل ورزشی، هم در خود ورزش.1377/11/13
لینک ثابت
در ورزش همگانی هم باید گامهای اساسی برداریم... من واقعاً همه را به ورزش سفارش میکنم. بنده گاهی صبحها به ارتفاعات شمال تهران میروم و از این که بعضی وقتها میبینم آن جا خلوت است، واقعاً غصهام میشود. گاهی اوقات هم اتّفاق میافتد که جمعهها وقت شلوغی میروم و میبینم که جمعیت زیاد است، خوشحال میشوم. معتقدم که خدای متعال یک وسیله مفت و مجّانی برای ورزش تهرانیها در این ارتفاعات البرز قرار داده است؛ ولی اکثراً استفاده نمیکنند. این ارتفاعات البرز را نه برایش پول دادهایم ونه کاری کردهایم؛ پس برویم از این موهبت خدادادی استفاده کنیم. این ورزش است، این حرکت است؛ تحرّک در سطح باز و هوای آزاد. تقریباً همه شهرهای کشور این امکانات مجّانی را دارند. امکانات، لزوماً تشک کشتی یا میدان و زمین چمن فوتبال و امثال اینها نیست - البته آن هم جزو امکانات است و باید حتماً داشت و اگر نداریم به فکرش باشیم - اما آنچه که ورزش عمومی و همگانی احتیاج دارد، همّت ما و وجود فضایی است که بشود به این شکل در آن ورزش کرد و این خوشبختانه کم و بیش در همه جا هست1377/11/13
لینک ثابت
من همه را به ورزش توصیه میکنم. پهلوانان و قهرمانان و متخصصان و فنّانان ورزش را به نوآوری، به جدّیت و کوشش در کسب مهارتهای بیشتر و قدرت بدنی بیشتر، برای این که در میدانهای بینالمللی پیش بروند، توصیه میکنم. کسانی را هم که مسؤولان این مجموعههای ورزشی هستند، توصیه میکنم به این که هرچه میتوانند، برای ورزشکاران امکان فراهم کنند که اینکارها انجام گیرد1377/11/13
لینک ثابت
ورزش - بخصوص بعضی از ورزشها مثل فوتبال - یک حادثه هیجانی است. طبیعت فوتبال اینگونه است و با نوع بازی والیبال و تنیس فرق دارد؛ از جهت اینکه اصلاً بافت بازی، بافتی است که در آن، مبارزه و هیجان و امثال اینها زیاد است. ورزش به طور کلّی یک امر هیجانی است1377/02/07
لینک ثابت
روی ورزش کار نشده است. دو کمبود بزرگ در پرداختن به ورزش وجود دارد:
اوّل، برنامهریزی کلان و تصمیمگیری اساسی در مورد گزینش ورزشی که باید برای آن سرمایهگذاری کرد. بالاخره جامعه ایرانی اقتضایی دارد، استعدادی دارد. کدام ورزشها باید مورد توجّه قرار گیرد؟ و با چه روحیه و پیگیری ای... من عقیدهام بر این است که اگر ما در این بخش سرمایهگذاری کنیم و درست بیندیشیم و تدبیر نماییم، بلاشک در میدانهای ورزشىِ دنیا همان اتّفاقی خواهد افتاد که در جنگ به وسیله بسیجیها و سازمانهای نظامی ما - که از همه تجهیزات مدرن دنیا تقریباً منقطع بودند - اتّفاق افتاد. دیدید که در جنگ چه کردند و چه افتخاری آفریدند! ... در ورزشِ والیبال جانبازان و معلولان، همین اتّفاق افتاده است... هیچ دلیلی ندارد که ما در فوتبال، یا در والیبال، یا در اسب سواری، یا در بعضی از ورزشهای سنّتی خودمان - مثل چوگان - یا در ورزشهای انفرادی رزمی، یا در شنا، نتوانیم به مصاف ورزشکاران برجسته دنیا برویم. علّت اینکه این وضعیت نابسامانِ فعلی وجود دارد، آن است که بر روی تربیت و پیشرفت و استفاده از تکنیک، برنامهریزی نشده است. این یک اشکال است.
اشکال دوم - که آن هم به این اشکال کاملاً مرتبط است - کمبود فضای معنوی و فرهنگی در ورزش است. یعنی در محیط ورزش، سعی نشده فضای فرهنگی اسلامی و سالمی حاکم باشد. نه اینکه ورزشکاران ما آدمهای خوبی نیستند؛ نخیر، آدمهای بسیار خوب و مؤمن و متّقی و پرهیزکار در میانشان هست؛ منتهی فراتر از این باید باشد. محیط ورزشی ما باید محیط عفیفی باشد. عفّت، معنای خیلی عجیب و وسیعی دارد. سلامت نفس یک انسان، در هرجایی خودش را نشان میدهد. محیط ورزش، باید محیط عفیف باشد. در آن بایستی هرزگی، شلختگی و هر چیز غیر عفیفانه مشاهده نشود. ما باید این فضا را در محیط ورزشمان به وجود آوریم و اگر این باشد، در دنیا خواهد درخشید و ورزش ما ستاره خواهد شد... برخلاف تصور خیلیها، دنیا از این بیبندوباری و ولنگاری و هرزهگری خوشش نمیآید؛ خسته شده است. این حالت عفّت و نجابت و سلامت و حیا و این چیزی که طبیعىِ ایرانیها هم هست، اسلام هم همین را توصیه کرده است. این را ما هم باید در محیط ورزش و در محیطهای دیگر حاکم کنیم. این، فضای معنوی - فرهنگی ورزش خواهد شد...
بنابراین، اگر در عالم ورزش، مسؤولان ورزش به این دو کار بپردازند - یعنی از یک طرف، رسیدن علمی، برنامهریزی دقیق برای ورزش از همه جهت؛ گزینش، تکنیک، کار، تربیت، تمرین و از طرف دیگر، رسیدن به فضای فرهنگی ورزش - من خیال میکنم که محیط ورزشی ما پیش خواهد رفت و خیلی هم خوب خواهد شد.
البته من خواهش میکنم که جوانان ما منتظر آن روز نمانند و نگویند وقتی ورزش آنطوری شد، بعد ما میرویم ورزش میکنیم؛ نه. جوانان بی استثناء ورزش کنند. حالا وقتی میگوییم جوانان، معنایش این نیست که غیر جوانان نباید ورزش کنند؛ نخیر، غیر جوانان هم باید ورزش کنند. البته ورزش برای جوان دستاوردهای زیادی دارد... برای پیران هم ورزش واجب است؛ برای کسانی که از سنین جوانی - از چهل سالگی و پنجاه سالگی - عبور کردهاند، ورزش واجب است و باید ورزش کنند.1377/02/07
لینک ثابت
من آن زمان[در دوران جوانی] ورزش میکردم؛ الان هم ورزش میکنم. متأسّفانه میبینم جوانان ما در ورزش سستی میکنند که این خیلی خطاست. آن زمان ما کوه میرفتیم و پیادهرویهای طولانی میکردیم. من با دوستان خودم، چند بار از کوههای اطراف مشهد، همینطور کوه به کوه و روستا به روستا، چند شبانه روز حرکت کردیم و راه رفتیم. از اینگونه ورزشها داشتیم1376/11/14
لینک ثابت
در میدان ورزش... پرافتخارترین حضور ایرانی در یکی از میدانهای جهانی را جانبازان انجام دادند... معنای این پدیده چیست؟ معنای این پدیده این است که در میدان ورزش هم مثل میدان جنگ، مثل میدان علم و میدان سازندگی و میدان مدیریّت، آنچه تعیین کننده است، نیروی اراده و ایمان و خواست و همّت بلند و خلاصه نیروی معنوی است که نیروی جسمانی را هم به دنبال خود میکشد؛ ضعف جسمانی را هم جبران میکند. اینها برای کشور ما درس است1376/06/15
لینک ثابت
همه آحاد مردم، باید ورزش را جدّی بگیرند. همه باید برای سلامتی خودشان، ورزش را یک ضرورت و کار لازم به حساب آورند. جامعه ورزشکار، جامعه بانشاط و پرتلاش و زنده و کارآمد خواهد بود. عادت ورزش را به فرزندان خودتان هم منتقل کنید. کودکان و نوجوانان - بخصوص جوانان - را به ورزش کردن وادار کنید. حتّی افراد مسن و پیر هم باید ورزش کنند - هر کسی ورزش متناسب با حال خود - ورزش، یک کار لازم و یک وظیفه است که برای نشاط و طراوت دائمی جامعه لازم است. امروز جامعه ما به این طراوت و این نشاط احتیاج دارد1376/06/15
لینک ثابت
اگر میخواهید ورزش، عمومی و همگانی شود، باید ورزش قهرمانی را هم تقویت کنید. باید مردم از میان خودشان الگوها را پیدا کنند. رشتههای مناسب ورزشی را باید تقویت کنید. من وقتی نگاه میکنم و میبینم که در برخی از رشتههای ورزشی در صحنه جهانی، جوانان ما برترین حرف را میزنند و درخشانترین چهرهها را نشان میدهند - مثل رشته کشتی - تعجّبی نمیکنم. این ملت ایران است؛ شوخی که نیست! این ملت، با استعداد است. وقتی در برخی از میدانهای ورزشی و نسبت به بعضی از رشتههای ورزشی میبینم که ورزشکاران ما حرف قابل گفتنی عرضه نمیکنند، متأسّف میشوم و حس میکنم اینجا در حدّ نیاز و در شأن ملت ایران کار نشده است1376/06/15
لینک ثابت
من به مسؤولین ورزشی توصیه کردم، باز هم توصیه میکنم که چندین رشته ورزشی مناسب را که از نظر منطق و فرهنگ ما معنا و مضمون دارد، برگزینید و روی آن سرمایهگذاری کنید. منظورم فقط سرمایهگذاری مادّی نیست؛ سرمایهگذاری معنوی؛ یعنی همّت و مدیریت به خرج دهید و تلاش لازم و گزینشهای خوب بکنید، تا جوانان ما میدان پیدا کنند و در این رشتههای ورزشی، در دنیا سرآمد شوند. بعضی از این ورزشها، ورزشهای اصالتاً ایرانی است، که از تاریخ ما برای ما به یادگار مانده است - مثل سوارکاری، چوگان بازی، یا بعضی از همین شاخههای ورزش باستانی - بعضی هم ورزشهایی است که از دیگران آموختهایم، ولی آنها را میپسندیم - مثل ورزشهای دستجمعی، یا ورزشهای رزمی - اینها را گزینش کنند؛ روی اینها برنامهریزی و همّت کنند1376/06/15
لینک ثابت
جوان ایرانی برای اوّل شدن در دنیا، هیچ چیز کم ندارد. جوان ایرانی با استعداد است. ورزشکار ایرانی دارای استعداد درخشان است. باید به او امکان داد، میدان داد و کار او را روبهراه کرد تا بتواند مثل ستارهای در میدانهای ورزشی دنیا بدرخشد. امروز دنیا اینطور است؛ ورزش از موجودی ملتها خبر میدهد و سخن میگوید - حتّی از توانایی دولتها هم خبر میدهد و حرف میزند - امروز ورزش در دنیا این است. جوانان و ورزشکاران ما آمادهاند. آن رشتههایی را که به دقّت انتخاب میشوند، برنامهریزی و روی آنان کار کنند. جوانان ما در آنجاهایی که سخن قابل گفتنی در دنیا ارائه کردهاند، بحمداللَّه توانستهاند مایه افتخار نظام جمهوری اسلامی شوند1376/06/15
لینک ثابت
به همه مسؤولین ورزش کشور عرض میکنم: باید برای ورزش به عنوان یک کار جدّی، اساسی و لازم - که به هیچ وجه فواید آن به اشخاص پایان نمی یابد، بلکه به کشور و انقلاب و دولت برمیگردد - رسیدگی مناسب و شایسته آن را بکنید؛ و اگر بخواهید این کار، آن چنان که شایسته است پیش برود، باید محیط ورزش را محیط معنوی کنید. محیط معنوی، همان محیط پهلوانىِ دیرین ورزشکاران قدیمی خودِ ماست؛ آنهایی که وقتی وارد گود ورزشی میشدند، خاک گود را میبوسیدند؛ آنهایی که همیشه ورزش را با نام خدا شروع میکردند و با نام خدا تمام میکردند - با بسماللَّه شروع میکردند و با دعا تمام میکردند - کشور ما اینگونه کشوری است. محیط ورزش آن، محیط معنوی، جوانمردی، ایمان، تقوا، پاکدامنی و پارسایی و محیط معنویّت و درخشندگی روحی و نفسانی است.
باید ورزش را همینطور، در چنین حال و هوایی قرار دهید و حفظ کنید. این برای ورزش کشور، هم مایه پیشرفت خواهد بود، هم خواهد توانست انعکاس نورانیّت خود را به همه قشرهای کشور بتاباند؛ همچنان که بحمداللَّه ما این خصوصیت را در ورزش جانبازان و معلولین مشاهده کردیم1376/06/15
لینک ثابت
کشوری که بخواهد خوب اداره شود و به اهداف خود برسد و نیز جامعهای که بخواهد در دنیا سرافراز بماند و استقلال حقیقی را به دست آورد و در عرصههای نبرد سیاسی، اقتصادی و نظامی پیروز شود نیازمند مردمی سالم، بانشاط و برخوردار از قدرت اراده و تصمیم گیری است که این همه از رهگذر توجه جدی به امر ورزش حاصل میشود1375/10/08
لینک ثابت
در هر کار دسته جمعی، قهرمان، یک رمز، نماد، سمبل و الگوست، بنا بر این بدون قرار دادن برگزیدگان رشتههای ورزشی در برابر چشم جوانان، نمیتوان آنان را به سوی ورزش سوق داد. ورزش قهرمانی در عرصههای جهانی نیز مسأله مهم و لازمی است زیرا ایستادن جوان ایرانی بر سکوی قهرمانی، برافراشته شدن پرچم کشور و نواخته شدن سرود ملی مایه تفاخر و مباهات ملت ماست1375/10/08
لینک ثابت