سه خصوصیت ممتاز در شخصیت او [امام خمینی(ره)]به شکل بسیار پیچیده و درهمتنیدهای، جذّابیت و تأثیر عجیبی در این مرد بزرگ به وجود آورده بود. خصوصیت اوّل، عبارت از خردمندی و دانایی بود... خصوصیت دوم، دینداری و ایمانِ روشنبینانه بود. او متعبّد بود؛ اما تعبّدی دور از تحجّر و توقّف. او روشنبین و روشنفکر و نوآور در مباحث دینی بود؛ اما نوآوری دور از لاقیدیهای نوآوران... خصوصیت سوم، شجاعت و دلیری و جاننثاری او بود؛ آماده بود که در آنجایی که او حق میگوید و دنیا باطل میگوید، با آن دنیا مواجه شود... با این سه خصوصیتی که اینگونه در وجود او درهمتنیده بود، وارد میدان شد.1378/07/09
لینک ثابت
در یکی از بیانیههای خود [امام] فرمود «اگر استکبار جهانی دین ما را تهدید کند، ما هم همه دنیای او را تهدید خواهیم کرد» راست میگفت. میتوانست در مقابل دنیایی بایستد؛ همچنان که آن روزی که این فریاد را در سال ۱۳۴۱ در قم بلند کرد، اوّلِ کار کسی با او نبود. البته فوراً بی فاصله، گروه گروه مردم مؤمن و دلهای پاک در همه جا به او گرویدند؛ اما اوّلی که وارد میدان شد، تنها وارد شد، تنها بود، احساس تنهایی هم میکرد؛ ولی این دلیری را داشت که وارد شود. انسان وارد میدانی شود که آن طرف قضیه، قدرتها و نیروهای نظامی و نیروهای امنیتی و داغ و درفش باشد، وجدان و دین و ملاحظه نباشد، پشتشان هم به سیاستهای جهانی و استکباری گرم باشد؛ وارد شدن در چنین میدانی، اوّلین شرطش این است که انسان از جان خود بگذرد و او از جان خود گذشته بود و برای پذیرفتن همه خطرها حاضر بود؛ یعنی برای او، جان و دیگرِ خصوصیّاتش اهمیت نداشت. بعضی کسان میگویند ما از جانمان گذشتیم؛ اما در مقام عمل که نگاه میکنید، از یک احترام خشک و خالی نمیگذرند؛ چطور از جان گذشتند!؟ از یک پول و از یک لذّت و شهوت نمیگذرند؛ چطور از جان گذشتند!؟ اما او راست میگفت؛ او حقیقتاً جان را کف دست داشت و آماده بود و به میدان آمد:
بسا باشد که مردی آسمانی
به جانی بر فرازد لشکری را
نهد جان در یکی تیر و رهاند
ز ننگ تیره روزی کشوری را.1378/07/09
لینک ثابت
امام خمینی(ره) متعبّد بود؛ اما تعبّدی دور از تحجّر و توقّف. او روشنبین و روشنفکر و نوآور در مباحث دینی بود؛ اما نوآوری دور از لاقیدیهای نوآوران.1378/07/09
لینک ثابت
امام خمینی(ره) آماده بود که در آنجایی که او حق میگوید و دنیا باطل میگوید، با آن دنیا مواجه شود.1378/07/09
لینک ثابت