آنچه كه شما از این زلال معنوی به سرزمین دلهای مردم و ذهنهای مردم سرازیر كنید، فوراً پرورش می‌یابد و رشد می‌كند، كه نمونه‌های آن را در زندگیهای خودمان مشاهده كردیم و یك نمونه‌اش همین انقلاب است. این انقلابِ عظیم، مهمترین ركن و عاملش همین تبلیغات بود؛ حال تحلیلگران مادّی هرطور می‌خواهند تبلیغ كنند، بكنند. آنچه كه ما دیدیم و حس كردیم، این است و هر هدف بزرگی هم با این تأمین خواهد شد.
هدف باید «صراط اللَّه» باشد؛ «صراط اللَّه العزیز الحمید»، «انّك علی صراط مستقیم»، «ادع الی سبیل ربّك». هدف تمام پیامبران، كشاندن مردم به صراط مستقیم است و صراط مستقیم هم یعنی عبودیت؛ «و ان اعبدونی هذا صراط مستقیم». باید مردم را به عبودیّت الهی كه همان صراط مستقیم است، سوق دهید. البته این عبودیّت، در زمینه اخلاق، در زمینه عمل فردی و در زمینه عمل اجتماعی كاربرد دارد، كه وقتی بحث عمل اجتماعی پیش آمد، آن‌وقت بحثهای سیاسی، تحلیلهای سیاسی - تبیین سیاسی - هم در حوزه كار شما قرار می‌گیرد.
اشتباه كسانی كه در گذشته مسائل سیاسی را از تبلیغ كنار می‌گذاشتند، در این بود كه عبودیّت را به منطقه فردی منحصر می‌كردند. آنها اینجا را غلط می‌فهمیدند و غلط عمل می‌كردند. بله؛ هدف، كشاندن مردم به عبودیّت است؛ منتها عبودیّت منطقه وسیعی در زندگی انسان دارد و آن منطقه به عمل شخصی منحصر نیست. وقتی كه عمل جامعه، عمل یك مجموعه عظیم انسانی و مردم یك كشور، عمل اقتصادی، عمل سیاسی و موضعگیریهای سیاسی مشمول بحث عبودیّت شد، آن وقت دعوت شما هم می‌تواند شامل این مسائل باشد و باید هم باشد؛ چاره‌ای ندارید.
باید درس اخلاق بگویید، درس اخلاق سیاسی هم بگویید، درس اخلاق و معنویّت هم بگویید، تحلیل سیاسی هم بدهید، دشمن درونی را هم - كه نفس امّاره یا شیطان رجیم است - معرفی كنید، دشمن اجتماعی را هم - كه شیطان بزرگ یا شیطانهای گوناگونند - معرفی كنید، ایادی و اذناب شیطان را هم معرفی كنید. وقتی معنای عبودیّت الهی این شد كه انسان از «انداد اللَّه» اجتناب كند و تبرّی جوید، باید از همه اَشكال آن تبرّی جوید. «انداد اللَّه»، یك وقت نفس پلید انسانی است كه درون اوست؛ «نفسك التی بین جنبیك». یك وقت شیطان است كه در دعای صحیفه سجّادیه می‌گویید كه «او را در وجود من مستقر كردی و به چیزی كه مرا از آن متمكّن نكردی، تمكّن بخشیدی.» یك وقت هم شیطانهای قدرتمند عرصه سیاسی‌اند كه برای اغوا و راهزنی و تسلّط و ضربه زدن و به جهنّم كشاندن ملتها و شعوب بشری منتظر نشسته‌اند. «انداد اللَّه» اینهایند. دعوت به عبودیّت، نفی اینها را می‌طلبد؛ چاره‌ای ندارید.
ما توصیه نمی‌كنیم كه منبرها و سخنرانیها را به جنبه‌های فردی و شخصی منحصر كنید؛ نه. ممكن است یك سخنرانی، یك منبر، یك سلسله منبر، منحصر به این معانی باشد - مانعی ندارد - اما در كنار آن بایستی صحنه زندگی اجتماعی - سیاسی انسان هم میدان عبودیت الهی باشد. آن‌جا هم بایستی طواغیت ازاله و زدوده شوند و افشا گردند.1376/10/03
لینک ثابت
