مشکل، موضوع دولتهاست. دولتهای اسلامی باید امر ساده‌ای را که هر عاقلی به آن توجّه می‌کند، مورد توجّه قرار دهند و آن امر ساده این است که انسان عاقل از ذخایر و امکاناتی که در اختیار دارد، استفاد می‌کند. اسلام، ذخیره‌ای گرانبها در اختیار کشورهای اسلامی است. دولتهای اسلامی باید از این ذخیره و امکان، استفاده مطلوب کنند؛ گیرم که خیلی هم پایبند به اسلام نباشند. اسلام موجب می‌شود امّت اسلامی احساس ارتباط و وحدت کند و این خیل عظیم یک میلیارد و چند صد میلیونی مسلمان، در مسائل گوناگون دنیای اسلام، حضور داشته باشند. بلاشک اگر حمایتهای دنیای اسلام از مسلمانان بوسنی وجودنداشت، امروز از مسلمانان بوسنی در اروپا هیچ خبری نبود و آنها را از بین می‌بردند. اگرچه همه کشورهای اسلامی به طور کامل حمایت نکردند، امّا همین که احساس شد اغلب دولتهای اسلامی به این مسأله اهتمام دارند، به آنها کمک کرد. عین این قضیه، در همه جای دنیای اسلامْ عملی است. کشورها از کمک یکدیگر و از وزنه عظیم احساسات امّت اسلامی، بی‌نیاز نیستند. پس، می‌توانند از این ذخیره و گنج شایان، استفاده کنند؛ و چرا استفاده نکنند؟ یک محاسبه ساده وجود دارد، که به آن توجّه نمی‌شود. لذا، نتیجه به سود دشمنان اسلام است.1375/11/21
لینک ثابت
