نفس و مادّهی کار، تعیینکننده نیست؛ روح کار تعیینکننده است. صرف اینکه بازویی حرکت میکند و چرخی را میچرخاند، این ارزش آفرین نیست. ارزش معنوی و اخلاقی مهم است. باید دید این چرخ برای چه میگردد، برای که میگردد و در خدمت چه چیزی است؟ صرف اینکه کلاسی تشکیل میشود و معلّمی به آنجا میرود و از جان و دل خود مایه میگذارد و با حلّهی تنیده ز دل و بافته ز جان، شاگرد را تربیت میکند و کلمه به کلمه روح او را با معارف و معلومات آغشته مینماید، کافی نیست که ارزش درست کند. باید دید آن مادّهای که آموزش داده میشود، چیست، هدف و جهت چیست و این تعلیم و تربیت به چه سمت و سویی انجام میگیرد. عزیزان من! این مهم است.1375/02/12
لینک ثابت
آن کارگری که در کارخانهای کار میکند، یا طرّاحی و مدیریّت و یا هرگونه تلاشی میکند، برای اینکه ایران اسلامی- که امروز عرصهی جلوههای معنوی و الهی است- رشد و پیشرفت پیدا کند و آباد شود و از بیگانهها بینیاز گردد و نگران تحریم اقتصادی این قدرت و آن قدرت نباشد و استغناء پیدا کند، هر لحظهای کارِ این کارگر یک حسنه انجام میدهد و یک عبادت میکند. هرکسی به این کار کمک کند، در این عبادت سهیم است و از سهم آن کارگر هم کم نمیشود. آن کسی که به او کمک کرده است، او نیز سهیم میشود. دستگاه خدا اینگونه است. گاهی یک عمل انجام میگیرد، ده نفر سهیمند و ده حسنه انجام میگیرد. نه اینکه یک حسنه تقسیم شود؛ بلکه هرکدام پیش خدای متعال ثواب جداگانه دارند. امروز، اینگونه است. امروز، کشور شما این خصوصیت را دارد.1375/02/12
لینک ثابت
