اکنون با گذشت دو سال از آن حادثه‌ی تلخ اگرچه سالگرد روزی که در آن از زمین و آسمان، غم می‌رویید و می‌بارید، بار دیگر کامها را تلخ و دلها را سرشار از اندوه می‌کند، اما مشاهده‌ی این‌که امام عظیم‌الشأن ما همچنان در همه‌ی مشاهد و مناظر انقلاب، حاضر و ناظر و چون خورشید، پرتو افشان است، دلها و جان ها را از امید و اطمینان سرشار می‌سازد. خدا را شکر که طمع و پیش‌بینی دشمنان که مترصد بودند با درگذشت امام، کشور را دچار هرج و مرج، انقلاب را مواجه با بن‌بست، ملت ایران را آشفته، و توطئه‌های خود را موفق ببینند، سراب شد و نیرنگ و افسون آنان که کوشیدند کشور و ملت و دولت را از راه امام بگردانند، با هوشیاری و تعهد مسؤولان و حضور دایمی مردم در صحنه، خنثی گشت و راه امام و خط روشنی که در برابر ملت ترسیم کرده بود با قوت و قاطعیت‌ادامه یافت.
اکنون در کنار خاطره‌ی تلخ چهاردهم خرداد، این واقعیت‌شیرین در برابر چشم ماست که امام راحل، اگر نه به جسم، اما با فکر و راه و وصیت همیشه‌زنده‌ی خود، در کنار ماست و زنده است و به فضل وقدرت خدا هیچ قدرتی نخواهد توانست این حضور و این حیات را سلب کند و جمهوری اسلامی را از پدر و بنیانگذار و معلم بزرگ خود جدا سازد.1370/03/13
لینک ثابت
