هدف، تجمع شیعه، ایجاد رابطه بین خانوادهی شیعی، راقی کردن فکر اینها، رونق دادن به حوزههای علمیهی اینها، حل کردن مشکلات اینها با بقیهی گروههای مسلمان در افق جهان اسلام که همان وحدت و تقریب هم به اینجا ربط پیدا میکند و استفاده از امکانات اینهاست. بعضی تاجر بزرگ، بعضی سیاستمدار بزرگ، بعضی آدم مؤلف خوب و عالم بزرگ و از این قبیل هستند. از اینها و امکاناتشان استفاده بشود.ما این اهداف را مشخص کنیم و بنویسیم. بعد با کار عمیق و علمی و نوشتن کتاب، خودمان را به معنای واقعی کلمه به این اهداف نزدیک کنیم. اگر فرض کنیم حادثهیی پیش آمد که پنج سال دیگر، این کنفرانس از بین رفت ممکن است دیگر مثلًا فرض کنیم پنج سال دیگر، مسئولان کشور به این نتیجه برسند که دیگر نمیخواهیم این کنفرانس باشد و تعطیلش کردیم، در ظرف این پنج سال، ذخیرهی قابل توجهی را به یادگار بگذارد. بعضی از تشکیلاتها هست که به مجرد خاموش شدن چراغش، اصلًا بکلی دیگر خاموش میشود؛ اینطور نباشد.
بعد از آنکه کار ما تمام شد، فرض کنیم که پنج سال دیگر خواستیم اصلًا درِ این دکان را ببندیم؛ کلی محصول، کار علمی، پیشرفت علمی و آثار باارزش ارایه کرده باشیم، جا پاهای ما معلوم باشد، کتاب نوشته باشیم، در واقعیت زندگی و دنیا اثر گذاشته باشیم و .... این کار، در این صورت بافایده خواهد بود. و البته این هم، استفاده از نیروهای خوب و عالم و بهدردبخوری را میطلبد. در هرجا چنین نیروهایی بود، باید از اینها استفاده بکنیم. باید تلاش بشود که کار رها نگردد و هرکسی سراغ کار خودش نرود و این کار هم وسط بیفتد و هرگاهی یکبار هم، چند نفری دور هم جمع بشوند. نه، واقعاً برنامهریزی گردد و طبق برنامهریزی، کار بشود.1369/07/29
لینک ثابت