امام عزیزمان، آن انسان بزرگ زمان ما که حقّاً و انصافاً انسان بزرگی بود -ما شرح حال آدمهای بزرگ را در کتابها خوانده‌ایم، بعضاً هم از نزدیک دیده‌ایم؛ امّا این انسان، انسان دیگری بود و با همه‌ی انسانهای بزرگی که ما شناخته‌ایم، فاصله‌ی زیادی داشت و حدّش به همان حدود اولیاءا‌لله میخورد؛ آن سَبکْ انسان بود، نه مثل این انسانهای بزرگی که در دنیای امروز و گذشته وجود داشتند که به‌عنوان انسانهای بزرگ شناخته میشدند؛ این رهبر بزرگ ما با آنها تفاوت زیادی داشت؛ انصافاً شخصیّت عظیمی بود- در رابطه‌ی با این مسائلِ خواندن و مدح و زندگی ائمّه (علیهم السّلام) و پیوند عاطفی و محبّت و تقویت این رشته، حسّاسیّت فوق‌العاده‌ای داشت.1368/10/28
لینک ثابت
