رهبری مصر در دنیای عرب از لحاظ فکری و سیاسی
مصر اولین كشور اسلامی است كه با فرهنگ غربی آشنا شد. اواخر قرن هجدهم، شروع آشنائی مصر با فرهنگ غربی بود، قبل از همهی كشورها. مصر اولین كشوری بود از كشورهای اسلامی كه با فرهنگ اروپائی آشنا شد، و اولین كشور اسلامی بود كه در مقابل آن فرهنگ اروپائی و غربی ایستاد و عیوب آن را فهمید و در مقابل آن مقاومت كرد. سید جمالالدین بزرگ، آن مرد اسلامخواهِ شجاعِ مبارزِ بزرگ، بهترین جائی را كه برای مبارزات خود توانست پیدا كند، مصر بود؛ بعد هم شاگردان او، محمد عبده و دیگران و دیگران. حركات اسلامخواهی در مصر یك چنین سابقهای دارد. مصریها شخصیتهای بزرگی دارند، از لحاظ سیاسی، از لحاظ فرهنگی؛ همه آزادیخواه. مصر شد رهبر دنیای عرب از لحاظ فكری و سیاسی. در دورهی طولانیای كشورهای عرب نگاه میكردند به مصر؛ مصر رهبر دنیای عرب شد. خب، استقلال و آزادیخواهی در آن كشور موج میزد. البته فرصتهای خوبی در اختیار آن مردم قرار نگرفت؛ جز مدتهای كوتاهی. اولین كشوری بود یا بزرگترین كشوری بود كه به اتفاق سوریه برای خاطر قضیهی فلسطین وارد جنگ شد. كشورهای دیگر اسلامی هیچكدام در این چند جنگی كه با اسرائیل داشتند، ورود پیدا نكردند. كشور مصر سربازان خودش را، ارتش خودش را، مردم خودش را، پشتیبانیهای خودش را برد، كه البته موفق نشدند؛ یكی در سال 1967، یكی در سال 1973. مصر یك چنین كشوری است. لذا مصر ملجأ و پناه فلسطینیها محسوب میشد؛ بلكه حتّی ملجأ و پناه بسیاری از انقلابیون دیگر كشورها مصر بود كه میرفتند آنجا. خب، یك چنین كشوری سی سال است افتاده است دست كسی كه نه فقط آزادیخواه نیست، بلكه دشمن آزادیخواهی است؛ نه فقط ضد صهیونیسم نیست، بلكه همراه و همكار و امین و به یك معنا نوكر صهیونیستهاست. كشوری كه یك روز پرچم مبارزات ضد صهیونیستی در این كشور برای همهی دنیای عرب الهامبخش بود، كارش به جائی رسید كه اسرائیلیها و دشمنان صهیونیستی در همهی فعالیتهائی كه علیه فلسطینیها خواستند بكنند، متكی شدند به كمك این نامبارك؛ كمكشان كرد. در قضیهی غزه اگر حسنی مبارك به اسرائیلیها كمك نمیكرد، نمیتوانستند غزه را محاصره كنند. فلسطینیها در غزه در محاصره بودند - الان چهار سال است در محاصرهاند - در جنگِ بیست و دو روزه، مرد و زن و كودك این مردم به وسیلهی آتش اسرائیلی سوختند، نابود شدند، خانههاشان تخریب شد؛ اما نگذاشتند كاروانهای كمكرسانی به این مردم كمك كنند. نه اینكه از خود مصر، حتّی دیگر كشورها هم میخواستند از مصر عبور كنند - از جمله مردم ما - میخواستند بروند به اینها كمك برسانند، اما حسنی مبارك نگذاشت. یك چنین وضعی در مصر حاكم بود.1389/11/15
لینک ثابت
مصر؛ اولین کشور مقابله کننده با تهاجم فرهنگ غرب در دنیای اسلام
مسالهی [قیام مردم] مصر یك نمونه بینظیر است، زیرا مصر در دنیای عرب یك كشور بینظیر است. مصر اولین كشور دنیای اسلام است كه با فرهنگ اروپائی آشنا شد، و اولین كشور دنیای اسلام است كه خطر تهاجم این فرهنگ را شناخت و در برابر آن موضع گرفت. اولین كشور عربی است كه پس از جنگ جهانی دوم یك دولت مستقل تشكیل داد و از منافع ملی خود در ملی كردن كانال سوئز دفاع كرد، اولین كشوری است كه با همهی توان به كمك فلسطین رفت و در دنیای اسلام ملجأ فلسطینیان شناخته شد. سیدجمالالدین، مصری نبود ولی جز در مصر هم نمیتوانست امیدی به فهم دغدغهی بزرگ خود از سوی یك ملت مسلمان داشته باشد. ملت مصر، در صحنهی مبارزات دینی و سیاسی، لیاقت خود را به اثبات رسانید و در تاریخ ثبت كرد. محمد عبده و شاگردانش و سعد زغلول و هوادارانش مردمی مرتجع و دنیانشناس نبودند. آنها نوابغ بزرگ و شجاع و بیداری بودند كه هر ملتی با پرورش یك نفر مانند آنان میتواند به لیاقت خود فخر بفروشد. مصر با این عمق فرهنگی و دینی و سیاسی، به حق، در جایگاه رهبری دنیای عرب قرار گرفت.1389/11/15
لینک ثابت
ایجاد شکاف بین ملت و دولت مصر به علت پیمان کمپ دیوید
فلسطین از دهها سال پیش، محوریترین مساله این منطقه است و درهمتنیدگی مسائل این منطقه چنان است كه هیچ كشوری و هیچ ملتی در آن، نمیتواند سرنوشت خود را جدا از مساله فلسطین تصور كند. دو جبهه بیشتر هم وجود ندارد: یا حمایت از فلسطین و از مبارزات عادلانه آن، و یا قرار گرفتن در جبهه مقابل.
ملتهای منطقه از ابتدا موضع خود را روشن كردهاند، لذا وقتی دولتی به حمایت از فلسطین میپردازد از حمایت ملت خود و ملتهای عرب و مسلمان برخوردار میشود. این را مصر در سالهائی از دهه 60 و 70 آزموده است اما وقتی خود را در جبهه دیگری تعریف كند، ملت از او روی برمیگرداند. در مصر از پیمان ننگین كمپ دیوید این شكاف میان دولت و ملت مصر پدیدار شد. ملت مصر كه در 67 و 73 با جان و مال خود به كمك فلسطین رفته بود، بتدریج دید كه حاكمان چنان در سرسپردگی و اطاعت از آمریكا افراط كردهاند كه مصر به همپیمان وفادار دشمن صهیونیستی و غاصب تبدیل شده است. سیطرهی آمریكا بر حاكمان مصر همهی زحمات گذشتهی آنان در حمایت از فلسطین را بر باد داد و مصر به بزرگترین دشمن فلسطین و بزرگترین حامی صهیونیستها تبدیل شد.
و این در حالی بود كه سوریه شریك مصر در جنگ 67 و 73 با وجود فشارهای شدید آمریكا توانست مواضع مستقل خود را حفظ كند. كار نظام سرسپردهی مصر به جائی رسید كه مردم مصر برای نخستین بار در تاریخ دیدند كه در جنگ اسرائیل علیه برادرانشان در غزه دولتشان در جبههی اسرائیل قرار گرفته است و نه تنها كمك نمیكند بلكه در جبههی دشمن بشدت فعال است. تاریخ هرگز فراموش نخواهد كرد كه حسنیمبارك همان كسی است كه در محاصرهی وحشتناك مردم غزه و در 22 روز كشتار زن و مرد و كودك غزه، همكار و امین و شریك اسرائیل و آمریكا بود. مردم مصر در آن روزها چه كشیدند؟ تلویزیون صحنههائی از احساسات شدید مردم مصر را نشان داد كه با گریه از وضعیت خود و از این كه اجازه نمییابند به برادران فلسطینی خود یاری برسانند، سخن میگفتند. ملت مسلمان مصر دیگر چقدر میتوانست تحمل كند؟ آنچه امروز در قاهره و دیگر شهرهای مصر مشاهده میشود، انفجار خشم مقدس و فوران عقدههائی است كه در طول سالیان متمادی رژیم نامسلمان و خائن و دستنشانده با رفتار خود در دل مردان و زنان آزادهی مصری متراكم ساخته است.1389/11/15
لینک ثابت