مربوط به : بیانات‌ در دیدار خانواده‌های شهدا و ایثارگران خراسان
تاریخ : 1386/02/27
نوع(ها) : جستار
کلیدواژه(ها) : سلطه‌پذیری
متن فیش :
داعیه‏ی ما در دنیای امروز، داعیه‏ی کوچکی نیست؛ داعیه‏ی بزرگی است. نمی‏تواند تبلیغات خارجی تو سر جنس ما بزند. ما می‏دانیم چه می‏خواهیم و چه داریم؛ ارزشش را می‏دانیم. داعیه‏ی ما آن‏چنان داعیه‏ای است که امروز در دنیای اسلام، در هر کشوری از کشورهای اسلامی- چه در آفریقا، چه در آسیا- و در هر نقطه‏ای این داعیه‏ها و این شعارها مطرح بشود، اکثریت قاطع مردم با آن همراهی خواهند کرد؛ برای آن شعار خواهند داد و اظهار ارادت و عشق خواهند کرد. این، داعیه‏ی ماست؛ یعنی داعیه‏ای است که حرف دل همه‏ی ملتهای مسلمان است. شما استقبالی را که مسلمانها در کشورهای مسلمان از رئیس‏جمهور کنونیِ ما و در دورانهای قبل از رؤسای جمهور ما- که آن‏ها را مظهر نظام اسلامی می‏دانستند- کرده‏اند، ببینید. این دیگر عرب و عجم ندارد؛ اینجا آسیائی و آفریقائی ندارد. وقتی کسی که مظهر ایران اسلامی است و در آن کشورها حاضر می‏شود، دلها، نه به صورت تشریفات، نه ظاهرسازی، به استقبال او می‏روند و برای او شعار می‏دهند؛ اگر دولتها و پلیسهای آن‏ها و دستگاه‏های امنیتی آن‏ها جلوشان را نگیرند. داعیه‏ی ما چنین‏ داعیه‏ای است و این داعیه در همه‏ی دنیای اسلام طرف‏دار حد اکثری دارد. من می‏گویم دنیای اسلام، اما دائره از این وسیع‏تر است؛ در غیر دنیای اسلام، مردمی که با کاری که جمهوری اسلامی دارد می‏کند و کرده است، آشنا هستند، آن‏ها هم همین احساس را دارند؛ منتها آنجا آشنائی‏ها کمتر است. تبلیغات ما، تبلیغات متناسب باعظمت کارمان نبوده؛ تبلیغاتمان ضعیف بوده است. هرجائی که می‏دانند، از این آرمان طرف‏داری می‏کنند. این آرمان چیست؟ این آرمان «ضدیت با نظام سلطه» است.

ما می‏گوئیم دنیا را سلطه‏گران عالم تقسیم کرده‏اند به دو قسم: سلطه‏گر و سلطه‏پذیر. ما با این مخالفیم. سلطه‏گران غلط می‏کنند که بر دنیای غیر کشور خودشان می‏خواهند سلطه پیدا کنند. و دولتهای سلطه‏پذیر- که زورگوئی آن سلطه‏گران را قبول می‏کنند- بیجا می‏کنند که علی‏رغم میل ملتهای خودشان تسلیم آن سلطه‏گرها می‏شوند؛ این حرف ماست. ما می‏گوئیم ملتها هویت خودشان را باید حفظ کنند؛ منافع خودشان را باید حفظ کنند؛ منابع طبیعی‏شان باید برای خودشان باشد؛ دیگران نباید به این‏ها زور بگویند؛ نباید سرزمین این‏ها را غصب کنند؛ نباید بر این‏ها سلطه‏ی سیاسی و فرهنگی پیدا کنند؛ این حرفی است که همه‏ی ملتها و بسیاری از دولتها این حرف را قبول دارند و از بن دندان این حرف را می‏پذیرند. این داعیه‏ی ماست. شعار در دنیا خیلی است؛ هنر ملت ایران این است که این شعار را در عمل محقق کرده؛ «دوصد گفته چون نیم کردار نیست». روشن‏فکرهای زیادی در دنیا همین حرفها را زدند؛ اما حرف بود. ملت ایران عمل کرد؛ ملت ایران ایستاد و همین ایستادگی بود که برکت کرد و صدق دعای ملت ایران را برای ملتهای دیگر ثابت کرد و این‏طور ملتهای دیگر علاقه‏مند به ملت ایران شدند. این داعیه‏ی ماست. این داعیه‏ای است که کسی در کشور ما بتواند از او دست بردارد؟! جرأت کند از مردم ملاحظه نکند و بتواند برخلاف این داعیه حرکت کند؟! آن مجموعه‏ای، آن حزبی، آن گروهی، آن جناحی، آن جریانی که بخواهد برخلاف این رفتار کند، مردم توی دهن آن جریان می‏زنند.