بنده از زمان ریاست جمهوریِ خودم این چالش را با بعضی از این کشورهای عربی داشتم. حرفی را مطرح کردم، اما دولتهای این کشورها می‌گفتند ما از فلسطینیها که فلسطینی‌تر نیستیم! هرچه خود آنها بخواهند، باید انجام شود. البته آن وقت مذاکرات سازش به این شکل مطرح نبود؛ اما نشانه‌های سازش پیدا بود. اوّلاً مسأله‌ی فلسطین، یک مسأله‌ی دنیای اسلام است. غیر از جنبه‌های سیاسی و امنیتی و اقتصادی، مسأله‌ی تکلیف الهی و اسلامی است. بالاتر از همه، مسأله‌ی خدایی است؛ اما اگر کسی به خدا هم اعتقادی نداشته باشد و بخواهد فقط برای مردم فلسطین کار کند، باید ببیند آحاد مردم فلسطین چه می‌گویند. امروز ملت فلسطین همانهایی هستند که دستگیر شده‌هایشان در زندانهای دولت غاصب هستند و دهها برابر آنها در خیابانها و در مسجدالاقصی و در بازارها و در سرتاسر سرزمین غصب شده شعار می‌دهند و عملیات می‌کنند. یک اقلیتِ کوچکِ تطمیع شده که رفتند سازش کردند، ملت فلسطین نیستند که ما بگوییم ما از فلسطینیها فلسطینی‌تر نیستیم. در همان سیزده، چهارده سال پیش، من یادم است یکی از دولتهای عرب - حالا نمی‌خواهم اسم بیاورم - که آن روز نشان نمی‌داد یک دولت رو به فسادی است - چون سوابق انقلابی داشت - این حرف را زد. بنده همان وقت استشمام کردم اینها انحراف پیدا می‌کنند؛ بعد هم انحرافشان آشکارتر شد. که حالا دیگر نمی‌خواهیم بعضی از خصوصیات را ذکر کنیم.

بیانات در خطبه‌‌های نمازجمعه ۱۳۷۸/۱۰/۱۰