حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در مراسم تنفیذ چهاردهم: «این‌جور نیست که ما بگوییم یک انگیزه‌ی مخالفت و دشمنی‌ای با بعضی از کشورها، مثلاً کشورهای اروپایی ــ که حالا من جزو اولویّتها آنها را ذکر نکردم ــ داریم؛ نه. علّت اینکه کشورهای اروپایی را بنده به عنوان اولویّت ذکر نمیکنم، این است که اینها با ما این چندساله خوب رفتار نکردند؛ با ما خوب برخورد نکردند. در قضیّه‌ی تحریمها، در قضیّه‌ی نفت، در قضایای گوناگون، در عناوین جعلی مثل حقوق بشر و امثال اینها، با ما بد رفتار کردند؛ [اگر] این رفتار بد را نداشته باشند، البتّه آن [کشورها] هم جزو اولویّتهای ما است، آن هم جزو مواردی است که ارتباط با آنها برای ما دارای اولویّت است. البتّه چند کشور هستند که ما اذیّتهای آنها را، رفتار عنادآمیزشان را فراموش نمیکنیم.» ۱۴۰۳/۰۵/۰۷

پنجاه و دومین شماره «مثبت۱۰۰ثانیه» گزارشی است از سابقه ۱۷ سال تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه ایران و عمل نکردن به تعهداتشان.

خودشان اسمش را گذاشته‌اند تعامل انتقادی! واقعیت اما چیزی دیگری می‌گوید. نمونه‌اش همین خبر یورونیوز رسانه‌ی رسمی اتحادیه‌ی اروپا.

مرور رفتارهای اتحادیه نشان می‌دهد این موارد در سطح حرف باقی نمانده است. فروردین‌ امسال مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت اروپا گسترش تحریم‌ها علیه ایران را در دستور کار دارد؟ دلیل آن؟! حمله‌ی موشکی ایران به رژیم صهیونیستی. اقدامی که یک واکنش دفاعی بود به حمله‌ی مستقیم صهیونیست‌ها به اماکن دیپلماتیک ایران در دمشق.

اروپایی‌ها دوسال قبل هم ایران را تحریم کرده بودند، به دلیل برخورد با اغتشاش‌گرانی که کشور را وارد فاز امنیتی کرده بودند.

تحریم ایران توسط اتحادیه اروپا سابقه‌ای ۱۷ ساله دارد. تحریم‌هایی که در ابتدا به بهانه‌ی ایجاد محدودیت برای فناوری هسته‌ای بنیانگذاری شدند، اما در ادامه به معاملات بانکی، حمل‌ونقل، فروش نفت، فناوری و تکنولوژی، خدمات دانشگاهی و حتی سرمایه‌گذاری در بخش نفت و گاز ایران هم گسترش پیدا کردند.

به گفته آقای ظریف، وزیر خارجه وقت؛ بعد از خروج آمریکا از برجام، اروپایی‌ها ۱۱ تعهد به ایران دادند اما به هیچکدام از آنها عمل نکردند. اینها به جز تحریم‌هایی است که هر یک از کشورهای اروپایی جداگانه علیه ایران وضع کرده‌اند.

چقدر می‌توان به چنین سابقه‌ای برای بنای یک رابطه پایدار اعتماد داشت؟