به خانواده‌هایتان برسید. نگویید کارهاى مهمى بر دوش ماست. حالا اگر یکى، دو ساعت دیرتر رفتیم، لبخندى نزدیم، کفر که نشده؛ آسمان که به زمین نیامده، نه. من مى‌گویم که ساعاتى از شبانه‌روز و اوقات فراغت را مخصوص خانواده‌هایتان قرار دهید، و زن و بچه‌تان را از محبت خودتان، از رعایت خودتان، از توجه و از عاطفه خودتان بهره‌مند کنید. (۱۳۷۲/۰۱/۰۱)
