من لازم بود از ولادت حضرت جواد الائمّه علیه‌السّلام یاد کنم که در آن دعای روزهای رجب می‌خوانیم: «اللّهم انّی اسئلک بالمولودین فی رجب محمّدبن‌علی الثانی و ابنه علی‌بن‌محمّد المنتجب»(1). هم میلاد حضرت جواد و هم میلاد حضرت هادی در این ماه بوده است که باید از این دو روز تجلیل کنیم. من از زبان خودم و از دل شما، ارادت و اخلاص و ایمان بی‌شائبه‌ی خودمان را به آستان این دو امام همام عرض می‌کنم و امیدوارم خدای متعال ما را در دنیا و آخرت با معارف آنان و اشخاص آنان و یاد آنان زنده بدارد و محشور کند.1377/08/08
1 )
« اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِالْمَوْلُودَيْنِ فِی رَجَبٍ- مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الثَّانِی وَ ابْنِهِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ وَ أَتَقَرَّبُ بِهِمَا إِلَيْكَ خَيْرَ الْقُرْبِ يَا مَنْ إِلَيْهِ الْمَعْرُوفُ طُلِبَ وَ فِيمَا لَدَيْهِ رُغِبَ أَسْأَلُكَ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُذْنِبٍ قَدْ أَوْبَقَتْهُ ذُنُوبُهُ وَ أَوْثَقَتْهُ عُيُوبُهُ فَطَالَ عَلَى الْخَطَايَا دُءُوبُهُ وَ مِنَ الرَّزَايَا خُطُوبُهُ يَسْأَلُكَ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَةِ وَ النُّزُوعَ عَنِ الْحَوْبَةِ وَ مِنَ النَّارِ فَكَاكَ رَقَبَتِهِ وَ الْعَفْوَ عَمَّا فِی رِبْقَتِهِ فَأَنْتَ مَوْلَايَ أَعْظَمُ أَمَلِهِ وَ ثِقَتِهِ اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ بِمَسَائِلِكَ الشَّرِيفَةِ وَ وَسَائِلِكَ الْمُنِيفَةِ أَنْ تَتَغَمَّدَنِی فِی هَذَا الشَّهْرِ بِرَحْمَةٍ مِنْكَ وَاسِعَةٍ وَ نِعْمَةٍ وَازِعَةٍ وَ نَفْسٍ بِمَا رَزَقْتَهَا قَانِعَةٍ إِلَى نُزُولِ الْحَافِرَةِ وَ مَحَلِّ الْآخِرَةِ وَ مَا هِيَ إِلَيْهِ صَائِرَة »
ترجمه:
[نامه امام زمان علیه‌السلام به ابن عیّاش در دعای توسل به دو مولود ماه رجب] خدایا من به سبب این دو مولود در ماه رجب؛ امام جواد (ع) و امام هادی (ع) كه برگزیده است از تو می خواهم و به خاطر این دو بهترین قرب و نزدیكی را به تو می جویم ای كسی كه از او نیكی طلب شود و به آنچه نزد اوست خواسته شود از تو می خواهم خواستن كسی كه مرتكب گناه شده است و گناهانش او را نابود ساخته است و زشتی هایش او را در بند كرده است و عادت او بر گناهان و مشكلاتش در مقابل مصیبت ها طولانی شده است، توبه و بازگشتی نیكو و كناره گیری از گناه و رهایی از آتش و گذشت و بخشش از آنچه بر گردنش است از تو می خواهد پس تو ای سرورم تو بزرگترین آرزو و اطمینانش هستی. خدایا به سبب مسایل شریف و به اسباب رفیعت از تو می خواهم مرا در این ماه به رحمت گسترده خود و نعمت توزیع شده ات و نفس قانعی به آنچه روزیش كردی تا زمانی كه وارد گور و آخرت شود و بدانچه سرانجام بدان رهسپار است، فرو پوشانی.
لینک ثابت
مصباح المتهجد، شیخ طوسی، ص 804 ؛ اقبال الاعمال، سید بن طاووس، ص 647 ؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 50، ص 14، ح 14 ؛ مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، ص 135 (اعمال مشتركه ماه رجب).
« اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِالْمَوْلُودَيْنِ فِی رَجَبٍ- مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الثَّانِی وَ ابْنِهِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ وَ أَتَقَرَّبُ بِهِمَا إِلَيْكَ خَيْرَ الْقُرْبِ يَا مَنْ إِلَيْهِ الْمَعْرُوفُ طُلِبَ وَ فِيمَا لَدَيْهِ رُغِبَ أَسْأَلُكَ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُذْنِبٍ قَدْ أَوْبَقَتْهُ ذُنُوبُهُ وَ أَوْثَقَتْهُ عُيُوبُهُ فَطَالَ عَلَى الْخَطَايَا دُءُوبُهُ وَ مِنَ الرَّزَايَا خُطُوبُهُ يَسْأَلُكَ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَةِ وَ النُّزُوعَ عَنِ الْحَوْبَةِ وَ مِنَ النَّارِ فَكَاكَ رَقَبَتِهِ وَ الْعَفْوَ عَمَّا فِی رِبْقَتِهِ فَأَنْتَ مَوْلَايَ أَعْظَمُ أَمَلِهِ وَ ثِقَتِهِ اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ بِمَسَائِلِكَ الشَّرِيفَةِ وَ وَسَائِلِكَ الْمُنِيفَةِ أَنْ تَتَغَمَّدَنِی فِی هَذَا الشَّهْرِ بِرَحْمَةٍ مِنْكَ وَاسِعَةٍ وَ نِعْمَةٍ وَازِعَةٍ وَ نَفْسٍ بِمَا رَزَقْتَهَا قَانِعَةٍ إِلَى نُزُولِ الْحَافِرَةِ وَ مَحَلِّ الْآخِرَةِ وَ مَا هِيَ إِلَيْهِ صَائِرَة »
ترجمه:
[نامه امام زمان علیه‌السلام به ابن عیّاش در دعای توسل به دو مولود ماه رجب] خدایا من به سبب این دو مولود در ماه رجب؛ امام جواد (ع) و امام هادی (ع) كه برگزیده است از تو می خواهم و به خاطر این دو بهترین قرب و نزدیكی را به تو می جویم ای كسی كه از او نیكی طلب شود و به آنچه نزد اوست خواسته شود از تو می خواهم خواستن كسی كه مرتكب گناه شده است و گناهانش او را نابود ساخته است و زشتی هایش او را در بند كرده است و عادت او بر گناهان و مشكلاتش در مقابل مصیبت ها طولانی شده است، توبه و بازگشتی نیكو و كناره گیری از گناه و رهایی از آتش و گذشت و بخشش از آنچه بر گردنش است از تو می خواهد پس تو ای سرورم تو بزرگترین آرزو و اطمینانش هستی. خدایا به سبب مسایل شریف و به اسباب رفیعت از تو می خواهم مرا در این ماه به رحمت گسترده خود و نعمت توزیع شده ات و نفس قانعی به آنچه روزیش كردی تا زمانی كه وارد گور و آخرت شود و بدانچه سرانجام بدان رهسپار است، فرو پوشانی.
