newspart/index2
بمب‌گذاری نماز جمعه تهران سال1363
طراحی این صفحه تغییر کرده است، برای ارجاع به صفحه‌ی قبلی اینجا کلیک کنید.
حضور پرشور مردم در نمازجمعه با وجود خطرات مختلف

دشمنى‌هایى است که از اوّل انقلاب تا امروز با نماز جمعه شده است. هر هفته تبلیغات سنگین حجیمى از طرف دشمنان نسبت به نماز جمعه صورت مى‌گرفت. حرفهایى مى‌زدند که تقصیر هم نداشتند؛ چون ملت ایران را نمى‌شناختند. به ضرر خودشان حرف مى‌زدند؛ مثل بسیارى از جاهاى دیگر که رادیوهاى بیگانه و صداهاى دشمن، نسبت به مردم ایران حرف مى‌زنند و اظهار نظر مى‌کنند. این‌ها در واقع خود را پیش ملت ایران رسوا مى‌کنند و بى‌خبرىِ خودشان را نشان مى‌دهند. حرفها مى‌زدند که مایه‌ى خنده‌ى مردم شرکت‌کننده در نماز جمعه بود. مى‌گفتند به هرکدام از افراد شرکت‌کننده در نماز جمعه‌ى تهران، فلان قدر پول مى‌دهند، فلان قدر جنس مى‌دهند! این‌ها همان مردمى بودند که با پشتیبانیهاى مالى خودشان، آن جنگ عظیم را پشتیبانى کردند. در همین نماز جمعه‌ى تهران، انبوه پول و جنس و هدایاى مردمى به سمت جبهه‌ها روانه مى‌شد. این‌قدر این ایرانى‌ناشناس‌ها، در باره‌ى این مردم اشتباه مى‌کردند، جفا مى‌نمودند و سخن به یاوه مى‌گفتند!
آن‌ها به تبلیغات هم اکتفا نکردند و نماز جمعه را مورد تهاجم خونین قرار دادند. پنج امام‌جمعه‌ى معتبر معروف را به شهادت رساندند: مرحوم آیت‌اللّه قاضى، مرحوم آیت‌اللّه مدنى، مرحوم آیت‌اللّه صدوقى، مرحوم آیت‌اللّه دستغیب، مرحوم آیت‌اللّه اشرفى. پنج عالمِ مجتهدِ پیرمردِ باتقواى پرهیزکارِ پارسا و پاک‌دامن را که هر هفته مردم با دل و جان پشت سر آن‌ها مى‌ایستادند و به آن‌ها اقتدا مى‌کردند، جلوِ چشم همین مردم در نماز جمعه به شهادت رساندند. به بسیارى دیگر هم سوء قصد کردند که بحمد اللّه به جایى نرسید. همین نماز جمعه‌ى تهران و همین محوطه‌اى که در آن نشسته‌اید، بسیارى از شما به یاد دارید که شاهد چه حوادثى بوده است. در موشک‌باران طولانى مدّت تهران که در چند نوبت بود، مردم در نماز جمعه شرکت مى‌کردند. یک نوبت که در حدود پنجاه روز یا دو ماه بود و هر روز و شبى موشکهاى دشمن به این شهر فرود مى‌آمد، این نماز جمعه با اجتماعى عظیم شاید بشود گفت بیش از سایر اوقات مملو از جمعیت مى‌شد. چون خطر بود و مردم احساس مى‌کردند که حضورشان در اینجا خطرپذیرى است و براى خداست، لذا براى ثوابِ مضاعف شرکت مى‌کردند! بنده نماز جمعه‌هایى را به یاد دارم که در اثناى آن، صداى انفجار موشکها از اطرافِ همین محلّ نماز جمعه مى‌آمد. در همین نماز جمعه، دشمن انفجار خونینى را به راه انداخت و جلوِ چشم مردم در همین نقطه عدّه‌اى به شهادت رسیدند؛ اما این مردم مثل کوه استوار ایستادند و تکان نخوردند. بنده آن روز در همین‌جا ایستاده بودم که آن انفجار اتّفاق افتاد. اوّل خیال کردیم موشک یا بمباران هوایى است؛ نگران شدم که نماز جمعه به هم خواهد خورد. معلوم مى‌شود که ما هم مردممان را درست‌ نشناخته بودیم. خدا مى‌داند که این صفها تکان نخورد. یک گُله‌جا این انفجار واقع شد و چند لحظه همان جا یک هیاهویى شد، بعد شهدا و مجروحان را بردند؛ اما مردم همان جا نشستند و نماز جمعه و خطبه‌ها ادامه پیدا کرد! این نماز جمعه، چنین مناظرى را شاهد بوده است. نماز جمعه‌ى تهران، به خاطر همان آثار و برکاتى که عرض شد، در این بیست سال مرکز و آماج سخت‌ترین حملات دشمن قرار گرفت.1377/08/08

لینک ثابت
پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی) - مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی