خواجه نصیرالدین طوسی / تجرید الاعتقاد
کشور ما با این سابقهی تاریخی، با این سابقهی علمی، با این ذخائر عظیم علمی و فکری که ما داشتیم، با آن بزرگان علمیای که کشور ما در دوران جهالت و غفلت دنیا اینها را تربیت کرده - «ابنسینا»ها، «محمدبنزکریا»ها، «فارابی»ها، «خواجه نصیر»ها و چه و چه، اینها مال دوران جهالت بشریت است؛ مال قرون وسطی است که هیچ خبری از دانش، هیچ فروغی از دانش در دنیا نبود - این کشوری که یک چنین ظرفیتی و یک چنین استعدادی دارد،1390/07/13
لینک ثابت
وقتی خواجه نصیر طوسی رفت حلّه، در آن جمعی از بزرگانِ علما که مجتمع بودند - آنطوری که من در ذهنم هست - ظاهراً حدود بیست نفر، بیست و پنج نفر عالم بزرگ بودند که یکی از آنها محقق حلّی بود، یکی پدر علامه بود، یکی ابن سعیدِ صاحب جامعالشرایع بود - یحیی ابن سعید حلّی - و از این قبیل. این حوزهی حلّه است.1386/09/08
لینک ثابت
مهمترین کتاب کلامی ما { تجریدالاعتقاد} را یک فیلسوف - یعنی خواجهنصیر - نوشته؛ اما در واقع فلسفه است.1382/10/29
لینک ثابت