یكی هم مسئله‌ی دین و بیّنات اسلامی و انقلاب اسلامی است. از توحید و نبوت و امامت و ولایت و از اینها بگیرید تا احكام و حجاب و حدود شرعیه و بقیه‌ی چیزها؛ دائم دارد شبهه‌پراكنی میشود. باید حواسمان باشد كه اینها روش دشمن است. باید در مقابل اینها تدبیر داشت، باید كار كرد. البته در اینجا و در این شبهه‌هائی كه به طرق مختلف مطرح میشود، همه وظیفه دارند كه در برابر این هنجارشكنی‌های دینی كه در این سایتها و در این اظهارات مشاهده میشود و این فرقه‌سازی‌هائی كه وجود دارد، و این هنجارشكنی‌های اخلاقی و جنسی كه انسان مشاهده میكند و از این قبیل چیزها، بایستند. اینها كارهائی است كه نه اینكه همه‌ی این كارها را دشمن دارد از خارج میكند؛ نه، انگیزه‌های داخلی هم وجود دارد، اما دشمن تقویت میكند، جهت میدهد، كمك میكند و اینها را هل میدهد به جلو و دشمن از این چیزها خرسند است. باید این را مواظب باشیم. باید مواظبت كنیم. مسئولیت به عهده‌ی كیست؟ آیا به عهده‌ی دولت است؟ به تنهائی، نه. دولت البته مسئولیتهائی دارد. من خودم بارها به شورای انقلاب فرهنگی در دوره‌های مختلف گفتم كه شما نمیتوانید خود را از متدین كردن مردم و وظیفه‌ای كه در این راه دارید، بركنار نگه دارید. اینها مخالف بودند. آن جریانهای بداخلاق مخالف بودند، میگفتند نه، این دینِ دولتی میشود. من معتقدم دولت در این زمینه وظیفه دارد، اما وظیفه‌ی دولت چیست؟ وظیفه‌ی دولت درست كردن عقاید مردم است؟ نه، وظیفه‌ی دولت زمینه‌سازی است؛ وظیفه‌ی عملیاتی و میدانی به عهده روحانیت است، به عهده‌ی زبدگان است، به عهده‌ی نخبگان حوزه و دانشگاه است. این وظیفه‌ی میدانی است. من امروز نگاه میكنم جای این مجموعه‌ی مكرم دینی و علمی را در خیلی جاها خالی می‌بینم.
ما اگر چنانچه به دستگاه‌های تبلیغاتی‌مان اعتراض میكنیم، می‌بینیم اینها گاهی اوقات به خاطر اعتراض و تشری كه ما میزنیم، یك حركتی دینی هم انجام میدهند، بد از آب در می‌آید؛ یك كاری هم انجام میدهند، محتواش خراب در می‌آید، این به خاطر این است كه اشراف علمی كه فقط مختص روحانیت است در این مورد، وجود ندارد.
حوزه‌های علمیه نقش‌شان در صدا و سیما فقط این نیست كه یك واعظ خوش‌زبانی بیاید آنجا، مردم را نصیحت كند؛ نه، حوزه‌ی علمیه باید كمیته‌ها تشكیل بدهند، مجموعه‌ها تشكیل بدهند، اتاق فكرهای دینی تشكیل بدهند، راجع به مسائل گوناگون بنویسند، بحث كنند، تحلیل كنند، تحقیق كنند و محصولات اینها را بدهند بیرون. فضا وقتی كه درست شد، طبعاً اثر میگذارد. روی بازی هنرمند هم اثر میگذارد.
دویست سیصد نفر از هنرمندهای مطرح كشور در بخشهای مختلف اینجا آمدند - پارسال بود یا كی بود - و با من ملاقات كردند. یك مقداری آنها صحبت كردند، یك مقداری ما صحبت كردیم. بعد من به نكته‌ای توی همان مجلس توجه كردم و همانجا هم گفتم اگر شماها كه فیلمسازید یا هنرمندید یا بازیگرید یا كارگردانید، از من بپرسید كه ما میخواهیم فیلم دینی درست كنیم، درباره‌ی چه موضوعی فیلم دینی درست كنیم؟ فرض كنید در باب حجاب میخواهیم مثلاً فیلم بسازیم، محتوای این چه باشد، از كجا شروع كنیم، چی بیان كنیم به مردم؟ اعتقاد مردم را درباره‌ی مسئله‌ی توحید یا مسئله‌ی نبوت یا مسئله‌ی ولایت یا مسئله‌ی ولایت فقیه یا مسئله‌ی امام (رضوان اللَّه علیه) میخواهیم تقویت كنیم، موضوع و محتوا چه باشد؟ این آدمی كه در محیط غیر دینی پرورش پیدا كرده، هرگز علم دین نخوانده، خیلی‌شان با قرآن آشنا نیستند، با نهج‌البلاغه و حدیث آشنا نیستند، چه میدانند چه باید بیاید در محتوای این فیلمها. ما كه میدانیم، باید آماده كنیم و كمك كنیم. وقتی ما توانستیم این فكرها را منظم كنیم، مرتب كنیم، منطقی كنیم، قابل فهم كنیم، باورپذیر كنیم، آن را در مجموعه‌هائی در اختیار گذاشتیم، این هنرمند وقتی میخواند، خودش تحت تأثیر قرار میگیرد. لذا هنرمندی كه سابقه‌ی دینی و ریشه‌ی دینی دارد، انسان می‌بیند فیلم خوبی هم اتفاقاً میسازد؛ كه البته بندرت مواردی پیش می‌آید. پس كار ماست، كار روحانیت است كه در این زمینه این كمبودها را برطرف كند.1389/06/25
لینک ثابت
