خارجیها هم همین جور دچار توهّمند. الفاظ در غیر معانی خودشان به کار میروند. سردمداران کشورهای مستکبر - چند تا دولت مستکبر - مینشینند دربارهی نظام جمهوری اسلامی اظهار نظر میکنند و اینجور وانمود میکنند که جامعهی جهانی با جمهوری اسلامی مخالف است. کدام جامعهی جهانی؟ کدام جامعهی جهانی با جمهوری اسلامی مخالف است؟ چهار تا، پنج تا دولت مستکبر - که غالباً ملتهای خودشان هم حرف آنها را قبول ندارند - با نظام اسلامی، با جمهوری اسلامی مخالفند. نظامهائی که در پنجهی کمپانیدارهای صهیونیست است، توی مشت زالوهای بینالمللی است، البته که با جمهوری اسلامی - که فریاد عدالت سر داده است - مخالفند؛ باید هم مخالف باشند. آن روزی که شبکهی اختاپوسی سرمایهداری جهانی از ما تعریف کند و با ما مخالف نباشد، آن روز ما باید عزا بگیریم.
بله، چند تا دولت مستکبر و دولت زورگو با جمهوری اسلامی مخالفند؛ اما جامعهی جهانی به هیچ وجه با جمهوری اسلامی مخالف نیست. جامعهی جهانی، یعنی ملتها. جامعهی جهانی، یعنی بسیاری از دولتهائی که خودشان هم از این مستکبرین ناراضیاند؛ اگرچه اغلب جرأت نمیکنند این نارضائی را اظهار کنند، اما ما میدانیم ناراضیاند. در گفتگوها، در اظهارات، کاملاً واضح است، به ما هم میگویند؛ ولی جرأت نمیکنند اعتراض کنند، میترسند. ما نمیترسیم. ما همان حرفی را که در دل ماست - که میدانیم در دل ملتهاست و در دل بسیاری از دولتها هم هست - صریح میگوئیم. ما با استکبار مخالفیم، ما با نظام سلطه مخالفیم، ما با تسلط چند کشور بر سرنوشت عالم بشدت مخالفیم و با آن مبارزه میکنیم و نمیگذاریم اینها با سرنوشت دنیا بازی کنند. البته پیداست؛ آن دولتها هم با ما مخالفند. آن وقت سر قضیهی هستهای بهانهگیری میکنند، به نام حقوق بشر بهانهگیری میکنند، به نام دموکراسی بهانهگیری میکنند؛ همه هم در دنیا میدانند که اینها دروغ میگویند، میدانند که اینها ریاکاری میکنند.1388/11/28
لینک ثابت