قیام بیست و نه بهمن مردم تبریز / 29 بهمن/سالروز قیام مردم آذربایجان، تبریز/بیست و نهم بهمن
هوشیاری،جرئت اقدام،امید به آینده ؛ درسهای حادثه 29 بهمن
درس حادثه‌ی بیست و نه بهمن، تأثیر هوشیاری، بیداری، بهوش بودن، یك؛ و جرئت اقدام، دو - ملاحظه نكردن از سختیها و خطرها - و امید به آینده، سه؛ این سه تا خصوصیت است. اولاً درك كند. خیلیها اهمیت موقعیت را نفهمیدند. مردم تبریز موقعیت و حساسیت را درك كردند و اقدام كردند. خودِ این هوشمندی و درك موقعیت و حساسیت، یك امر مهمی است. بعدِ اینكه موقعیت حساس فهمیده شد، همت و جرئت برای اقدام وجود داشته باشد. این هم نكته‌ی دوم. و بعد هم این اقدام را از روی امید، با اتكاء به خدا، با توكل به خدا، با حسن ظن به خدا، انجام بدهند. بخشی از درسهای بیست و نه بهمن اینهاست.
این مردم اگر مؤمن باللَّه نبودند، اگر ایمان در درون دل این مردم موج نمیزد، آن آگاهی اگر هم به وجود میآمد، به كار نمیآمد؛ به درد نمیخورد و به اقدام منتهی نمیشد. ایمان مردم، هوشیاری مردم، اقدام بموقع، همه‌ی اینها نقش داشت. این شد درس برای ما؛ امروز هم همین جور است؛ آینده هم همین جور است. حوادث را هوشیارانه باید دنبال كرد.
خیلی از ملتها در مواقع حساس، حساسیت موقع را نفهمیدند. چون نفهمیدند، حوادث بر سر آن‌ها بار شد، از روی آن‌ها عبور كرد و غافل ماندند و لگدمال حوادث شدند. اگر آن روزی كه بعضی از علما در مقابل خودكامگی‌های رضا خان ایستادند، همه با آن‌ها همراهی می‌كردند، اگر آحاد ملت آگاهانه می‌فهمیدند كه چه اتفاقی دارد در این كشور می‌افتد و می‌ایستادند، شاید ملت ما پنجاه سال جلوتر بود و خسارتهای پنجاه سال دوران انحطاط رژیم طاغوتی و وابسته‌ی پهلوی را تحمل نمی‌كرد. غفلت موجب می‌شود كه انسان این خسارتها را تحمل كند. غفلت نبایستی به خرج داد. اگر آن روزی كه آمریكائی‌ها در این كشور كودتا راه انداختند- آمریكا و انگلیس تواماً، در سال 32- حساسیتِ موقع درك می‌شد، اقدام مناسب انجام می‌گرفت، یقیناً سالها خسارتهائی كه عاید شد برای كشور، پیش نمیآمد. هوشیارانه حوادث را باید رصد كرد.1387/11/28
لینک ثابت
قیام بیست و نه بهمن مردم تبریز
اگر حادثه‌ی بیست و نه بهمن در تبریز پیش نمیآمد، یعنی یاد شهدای قم به وسیله‌ی تبریزیها آن جور با فداکاری زنده نگه داشته نمیشد، ممکن بود جریان مبارزه یک مسیر دیگری را طی کند. بسیار احتمال داشت که این حادثه‌ی بزرگ با این شکلی که اتفاق افتاد، اتفاق نیفتد. یعنی قضیه‌ی تبریز و قیام مردم تبریز در بیست و نه بهمن یک حادثه‌ی تعیین کننده بود. ماجرای خونهای ریخته شده‌ی در قم و اصل انگیزه‌ی حرکت قم را، ماجرای تبریز زنده و احیاء کرد. طبعاً مردم در این راه هزینه کردند؛ جانهای خودشان، آسایش خودشان، امنیت خودشان، همه را خرج کردند، لیکن نتیجه‌ای که گرفتند، بیداری کل کشور بود. لذا برای قم یک اربعین گرفته شد، برای اربعین شهدای تبریز در بیست و نه بهمن هم، چندین اربعین گرفته شد. این، گسترش حرکت را نشان میدهد. خاصیت حرکت صحیح این است.1387/11/28
لینک ثابت
قیام بیست و نه بهمن مردم تبریز
درس [حادثه بیست و نه بهمن ]چیست؟ هر حادثه‌ای که از یک نیت درست، از یک فکر درست سرچشمه میگیرد - حوادث بزرگ با خود درسهائی دارد - درسی دارد؛ آن درسها را بایستی آموخت. درس حادثه‌ی بیست و نه بهمن، تأثیر هوشیاری، بیداری، بهوش بودن، یک؛ و جرئت اقدام، دو - ملاحظه نکردن از سختیها و خطرها - و امید به آینده، سه؛ این سه تا خصوصیت است. اولاً درک کند. خیلیها اهمیت موقعیت را نفهمیدند. مردم تبریز موقعیت و حساسیت را درک کردند و اقدام کردند. خودِ این هوشمندی و درک موقعیت و حساسیت، یک امر مهمی است. بعدِ اینکه موقعیت حساس فهمیده شد، همت و جرئت برای اقدام وجود داشته باشد. این هم نکته‌ی دوم. و بعد هم این اقدام را از روی امید، با اتکاء به خدا، با توکل به خدا، با حسن ظن به خدا، انجام بدهند. بخشی از درسهای بیست و نه بهمن اینهاست.
این مردم اگر مؤمن باللَّه نبودند، اگر ایمان در درون دل این مردم موج نمیزد، آن آگاهی اگر هم به وجود میآمد، به کار نمیآمد؛ به درد نمیخورد و به اقدام منتهی نمیشد. ایمان مردم، هوشیاری مردم، اقدام بموقع، همه‌ی اینها نقش داشت. این شد درس برای ما؛ امروز هم همین جور است؛ آینده هم همین جور است.1387/11/28
لینک ثابت
قیام بیست و نه بهمن مردم تبریز
حادثه‌ى بیست و نه بهمن تبریز یک حادثه‌ى اربعینى است. اربعین در حادثه‌ى کربلا یک شروع بود؛ یک آغاز بود. بعد از آنکه قضیه‌ى کربلا انجام گرفت - آن فاجعه‌ى بزرگ اتفاق افتاد - و فداکارى بى‌نظیر ابا عبد اللَّه (علیه‌السّلام) و اصحاب و یاران و خانواده‌اش در آن محیط محدود واقع شد، حادثه‌ى اسارتها پیام را باید منتشر مى‌کرد و خطبه‌ها و افشاگرى‌ها و حقیقت‌گوئى‌هاى حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) و امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) مثل یک رسانه‌ى پرقدرت باید فکر و حادثه و هدف و جهت‌گیرى را در محدوده‌ى وسیعى منتشر مى‌کرد؛ و کرد. خاصیت محیط اختناق این است که مردم فرصت و جرئتِ این را پیدا نمى‌کنند که حقایقى را که فهمیده‌اند، در عملِ خودشان نشان بدهند؛ چون اولاً دستگاه ظالم و مستبد نمى‌گذارد مردم بفهمند و اگر فهم مردم از دست او خارج شد و فهمیدند، نمى‌گذارد به آنچه فهمیده‌اند، عمل کنند. در کوفه، در شام، در بین راه، خیلى‌ها از زبان زینب کبرى (سلام‌الله‌علیها) یا امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) یا از دیدن وضع اسرا، خیلى چیزها را فهمیدند، ولى کى جرئت مى‌کرد، کى توانائى این را داشت که در مقابل آن دستگاه ظلم و استکبار و استبداد و اختناق، آنچه را که فهمیده است، بروز دهد؟ مثل یک عقده‌اى در گلوى مؤمنین باقى بود. این عقده روز اربعین اولین نِشتر را خورد؛ اولین جوشش در روز اربعین در کربلا اتفاق افتاد. ... آنچه در کلمات بزرگان و قدماء هست، این است که وقتى زینب کبرى و مجموعه‌ى اهل بیت وارد کربلا شدند، عطیه‌ى عوفى و جناب جابر بن عبد الله و رجالى از بنى هاشم در آنجا حضور داشتند. این نشانه و نمونه‌اى از تحقق آن هدفى است که با شهادتها باید تحقق پیدا مى‌کرد؛ یعنى گسترش این فکر و جرئت دادن به مردم. از همین‌جا بود که ماجراى توابین به وجود آمد؛ اگرچه ماجراى توابین سرکوب شد؛ اما بعد با فاصله‌ى کوتاهى ماجراى قیام مختار و بقیه‌ى آن دلاوران کوفه اتفاق افتاد و نتیجه‌ى در هم پیچیده شدن دودمان بنى‌امیه‌ى ظالم و خبیث بر اثر همین شد. البته بعد از او سلسله‌ى مروانى‌ها آمدند؛ اما مبارزه ادامه پیدا کرد؛ راه باز شد. این خصوصیت اربعین است. یعنى در اربعین افشاگرى هم هست، عمل هم هست، تحقق هدفهاى آن افشاگرى هم در اربعین وجود دارد.
عین همین قضیه در اربعینِ تبریز اتفاق افتاد. من در گذشته هم به مردم عزیز تبریز این را گفته‌ام؛ اگر حادثه‌ى بیست و نه بهمن در تبریز پیش نمى‌آمد، یعنى یاد شهداى قم به وسیله‌ى تبریزى‌ها آن جور با فداکارى زنده نگه داشته نمى‌شد، ممکن بود جریان مبارزه یک مسیر دیگرى را طى کند. بسیار احتمال داشت که این حادثه‌ى بزرگ با این شکلى که اتفاق افتاد، اتفاق نیفتد. یعنى قضیه‌ى تبریز و قیام مردم تبریز در بیست و نه بهمن یک حادثه‌ى تعیین‌کننده بود. ماجراى خونهاى ریخته‌شده‌ى در قم و اصل انگیزه‌ى حرکت قم را، ماجراى تبریز زنده و احیاء کرد. طبعاً مردم در این راه هزینه کردند1387/11/28
لینک ثابت
