ببینید خدای متعال در آنِ واحد دو چیز را آفریده است: یكی این عالم آفرینش را، با همهی قوانینش، با همهی سننش. یكی قواعد شریعت را؛ دین مردم را، راهنمائی زندگی مردم را. این دوتا را باهم آفریده؛ اینها باهم منطبقند. اگر شما طبق قوانین الهی- یعنی آن ارادهی تشریعی حق- عمل كردید، زندگی شما و رفتار شما منطبق با قوانین آفرینش میشود؛ مثل یك كشتیای كه در مسیر باد دارد حركت میكند، باد به او كمك میكند؛ در جریان آب دارد حركت میكند، جریان آب به او كمك میكند.
سنن آفرینش به انسانی كه در این راه حركت كند، كمك میكند؛ منتها شرطش این است كه شما حركت كنید. ملت ایران حركت كرد، سنن آفرینش هم به او كمك كرد؛ قوانین طبیعی الهی به او كمك كرد. و الّا كی فكر میكرد در قلب حساسترین نقطهی عالم- یعنی خاورمیانه- یكی از وابستهترین حكومتها به استكبار جهانی- یعنی حكومت شاه؛ حكومت پهلوی- در بین جامعهای كه بسیاری از روشنفكرانش، بسیاری از نخبگانش، دهها سال بود ذهنشان آلوده شده بود به تعلیمات غربی و وسوسههای غربی و هواهای نفسانی، ناگهان پرچم اسلام بلند بشود و این جامعه امت اسلامی را به اسلام دعوت كند؟ كی فكر میكرد چنین چیزی ممكن است؟ اما شد.
این معنایش این است كه وقتی یك جماعتی، یك ملتی در این راه حركت كنند، بادهای موافق الهی- یعنی همان سنتهای آفرینش- به اینها كمك میكنند؛ پیش میروند.1387/05/09
لینک ثابت
