از جملهی مهمترین کارها، مبارزهی با فساد است. مبارزهی با فساد، یک جنبهی اخلاقی محض نیست؛ ادارهی کشور متوقف به مبارزهی با فساد است. بنده دو سه سال پیش که آن نامه را دربارهی مبارزهی با فساد به مسؤولان کشور نوشتم، به دنبال یک کار طولانی و یک بررسی و مطالعهی وسیع و همهجانبه بود. از هر طرف میرویم، میبینیم اگر با فساد مبارزه نشود، همهی کارها لنگ خواهد ماند. این همه کار خوب دارد در کشور انجام میگیرد - کارهایی که انجام گرفته، کم نیست - اما وجود فساد، بعضی از آنها را خنثی میکند. استخری را در نظر بگیرید که از چند چاه عمیق با لولههای چند اینچی مرتب در آن آب ریخته میشود، اما استخر پر نمیشود. وقتی نگاه میکنید، میبینید بدنهی استخر ترک خورده و ته آن سوراخ است؛ هرچه از این طرف آب میریزید، از آن طرف بیرون میرود؛ به کانالهایی که شما در نظر گرفتهاید آبیاری کنید، اصلا آب نمیرسد.فساد در جامعه، اینطوری است. فساد مالی، مثل خوره، ایدز و سرطان است؛ باید با آن مبارزه کرد. البته نباید بزرگنمایی کرد. بعضیها جنجال و بزرگنمایی میکنند و طوری حرف میزنند که کانه این سرطان همه جا را گرفته؛ نخیر، اینطوری نیست. این همه ما دستهای پاکیزه، چهرههای پاکیزه و انسانهای پاکیزه در دستگاههای گوناگون از بالا تا پایین داریم؛ اکثریت هم با اینهاست؛ منتها یک نقطهی فساد، همهی بدن را آلوده میکند. وقتی یک جای بدن بیمار میشود و درد میگیرد - مثلا وقتی دندان فاسد میشود - انسان شب خوابش نمیبرد. قلب، سالم؛ معده، سالم؛ ریه، سالم؛ جریان خون، سالم؛ اما یک دندان ناسالم خواب را از انسان میگیرد. فساد، اینطوری است؛ باید با فساد مبارزهی جدی کرد. یک پایهی مبارزه، شمایید. آن روزی که بنده مسألهی مبارزهی با فساد را گفتم، توقعم این بود که مجلس شورای اسلامی سینه سپر کند و جلو بیاید و در این میدان حرکت کند تا ما دیگر احتیاج نداشته باشیم دنبال کنیم؛ اما متأسفانه اینطور نشد. آنها نکردند، شما بکنید. البته به قول برادر ظریف و نکتهسنجمان، با دستمال کثیف نمیشود شیشه را تمیز کرد. اگر انسان بخواهد با فساد مبارزه کند، باید در درجهی اول مراقب باشد که فساد دامن خودش را نگیرد. داخل خودتان و درون مجلس مراقب باشید. دست پاک، دامن پاک، زبان پاک و چشم پاک خواهد توانست در حوزهی اقتدار وسیعی که شما دارید، همه چیز را پاک کند.1383/03/27
لینک ثابت