امروز هم وقتی به ورامین نگاه می‌كنیم، می‌بینیم این منطقه ایستا نیست و در همان حدّ شهدای مظلوم پانزده خرداد چهل‌ودو متوقّف نشده است. بعضیها هنرشان توقّف در افتخارات گذشته است. اسلام به ما حركت به سمت افتخاراتِ تازه را واجب می‌كند و این را راه رسیدن به كمال می‌داند. پشت سر آن شهیدان، شهدای عزیز ورامین و این منطقه در جنگ تحمیلی است، كه سی‌ودو شهید این منطقه جزو سرداران نیروهای مسلّحند. این چیز كمی نیست. شهدای عزیزی مثل امیران عالی‌مقام نیروی هوایی، مثل سرداران سپاه پاسداران، خانواده‌های سه شهید داده، دو شهید داده، در همه قشرها. رحمت خدا بر مرحوم «جنیدی» روحانیِ پاكبازِ پدر سه شهید، بلكه چهار شهید - چون پسر چهارم او هم كه از دنیا رفت، آن‌طوری كه اطّلاع دادند، جزو كسانی بود كه آسیب شیمیاییِ دوران جنگ را دیده بود - و خانواده‌های متعدّدی كه نام شهید «ستّاری» و «اردستانی» و «علی‌قمی» و بقیه سرداران باارزش بر سر درِ این خانواده‌های بلندپایه نوشته است. اینها شناسنامه یك ملت و یك شهر و یك كشور است.1382/03/22
لینک ثابت
