امروز ملاحظه میکنید منطقهی نفتخیز و ثروتمند خاورمیانه به جرم ثروتمند بودن، به جرم دارا بودن منابع نفتی - که قدرتهای صنعتی دنیا به آن نیاز دارند - مورد تعرّض، تجاوز و دخالت سیاستهای گوناگون قرار گرفته است و هر روز در یک بخش از آن، تهدیدی را بهوجود میآورند. از ضعف ملتها، از اختلاف میان دولتها و قدرتها در این منطقه - که منطقه اسلامی است و متعلّق به مسلمانان است - استفاده میکنند. قربانیِ این افزونطلبی و استکبار، ملتهای مظلومی هستند که نتوانند از هویّت و قدرت معنوی خودشان دفاع کنند. شما ببینید در این چند سال، در همسایگی ما با ملتهای عراق و افغانستان چگونه عمل شد! چهکسانی قربانی سیاستهای پیچیدهی بینالمللی شدند، جز آحاد مردم غیر مسلّح و بیپناه؟ البته ملتها با این فشارها نابود نمیشوند و اگر بتوانند هویّت ملی خودشان را حفظ کنند، این فشارها نمیتواند آنها را به زانو در آورد. هرچند در کوتاه مدّت صدماتی را تحمّل میکنند؛ اما در بلند مدّت با همّت بلند و با جمع کردن نیروهای خود خواهند توانست جبران کنند. اگر بخواهند و اراده کنند؛ دست خودِ ملتهاست.
در چنین شرایط بسیار حسّاسی، ملت ما بیش از همیشه احتیاج به این دارد که خود را از لحاظ معنوی و مادّی آسیبناپذیر و مقتدر کند. بخشی از این اقتدار به مسائل اقتصادی و فرهنگی و سیاسی ارتباط پیدا میکند و بخش مهمّی از آن هم مرتبط با مجموعههای نظامی است که باید روزبهروز تواناییهای خود را در درون از همه جهت افزایش دهند؛ استحکام سازماندهی، ارتقاءِ قدرت رزمی، توانایی لازم برای تولید، تهیه، تکمیل و نگهداری تجهیزات، بالا نگهداشتن روحیهی مسؤولیت نظامی و همهی چیزهای دیگری که با ابتکار و مدیریّتِ مدیران خوب و مسؤول امکانپذیر است1381/08/26
لینک ثابت