توطئهی دشمن، در گذشته یک تفاوت با امروز داشت. در گذشته، توطئهی دشمن از روی بیتجربگی بود. یعنی امریکا، استکبار جهانی، کمپانیداران بزرگِ صهیونیست و امثال آنها که میخواستند با ملت و انقلاب ایران مبارزه کنند، از روشهای سادهتری استفاده میکردند که برای همه، قابل افشا بود. مثلًا تحریک به حملهی نظامی و راه انداختن جنگ، توطئه بود؛ اما همه، این را میشناختند. توطئه روشن میشد؛ مردم به پا میخاستند و مقابله میکردند. یا مثل حملهی آمریکاییها به صحرای طبس و از این قبیل، آنچه که انجام دادند محاصرهی اقتصادی، حملات تبلیغی و غیره کارهایی آشکار بود. به مرور فهمیدند که نمیشود ملت ایران و انقلاب اسلامی را با این توطئهها و کارها شکست داد. این تجربه، موجب شده است که روشهای خودشان را پیچیدهتر کنند. به همان نسبتی که آنها روشها را پیچیدهتر میکنند، ملت ایران هم بایستی هوشیاریش را بیشتر کند. جوانان بایستی آمادگیشان را بیشتر کنند. نه آمادگی جنگی؛ چون امروز بحث جنگِ نظامی نیست. البته آمادگی رزمی هم برای روز مبادا ضروری است؛ اما آن چیزی که برای همه لازم است، آمادگی معنوی؛ یعنی آمادگی فکری، آمادگی روحی، آمادگی سیاسی و حفظ وحدت، اتّصال و ارتباط نیروها با یکدیگر، ارتباط مستحکم و دوستانه ملت و دولت و شناختن چهرهی دشمن در هر لباسی است. دشمن با شکلهای مختلفی خود را به مقابله با انقلاب میکشاند. همیشه با لباس نظامیِ وابسته به فلان دولتِ بیگانه، جلو نمیآید.1376/09/05
لینک ثابت
