نظامی که براساس بعثت بنا شده باشد، هدفش، سعادت و زندگی راحت برای بشر است و این، جز با آن دو هدف، تأمین نمیشود. اگر اینطور شد، دیگر دشمنیها هم اثر نمیکند. بسیاری متحیّرند که چه شد آن روزی که دو ابرقدرت بودند و هر دو ابرقدرت علیه ما اقدام میکردند، نتوانستند به جمهوری اسلامی آسیبی برسانند! امروز هم که یک ابرقدرت نابود شده و یکی مانده است، او و همدستانش - چه دولتهای پیشرفته و چه دولتهای ضعیفی که از روی حقارت و ذلّت، همدستی امریکا را پذیرفتهاند و با هم تلاش میکنند - نمیتوانند به جمهوری اسلامی، ضربهی کاری وارد کنند. سرّش، همین ایمان، توجّه و پایبندی مردم به دین، حضور معنویّت در زندگی مردم و این احساس است که نظام جامعه به سمت عدالت حرکت میکند. البته دشمن خیلی عربده میکشد و بسیار هم تهدید و اقدام میکند. منتها اقدام او، اقدام مؤثّری نیست. فرق است بین نظامی که از مردمِ خود بریده است و ملتی که متّکی به معنویّت نیست، با ملتی معنوی که با نظام و حکومت خود یکپارچه است و بین آنها ارتباطات مستحکمی وجود دارد. مردم، دولت و رئیس جمهور را از خود میدانند. گاهی آنها را از فرزندان خودشان هم بیشتر دوست میدارند. مردم به نمایندگان مجلس و رؤسای قوا، علاقهمندند. آنان را از خودشان میدانند و از ایمان و معنویّت هم برخوردارند. این ملت و دولت را نمیتوان با آن نظام بریدهی منقطعِ از مردم خود مقایسه کرد. لذا، آن تهدیدها اثر نمیکند.1374/09/29
لینک ثابت