بنده، در سال گذشته، به مناسبت یاد حسین بن علی علیه‌السّلام، این را مطرح کردم که ماجرای امام حسین جدای از یک درس، یک عبرت است. درس آن است که به ما می‌گوید: این بزرگوار، آن‌طور عمل کرد. ما هم باید آن‌گونه عمل کنیم. امام حسین درس بزرگی به همه‌ی بشریت داده که خیلی با عظمت و در جای خود محفوظ است. اما غیر از درس، چیز دیگری وجود دارد و آن عبرت است. عبرت آن است که انسان نگاه کند و ببیند چطور شد حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام - همان کودکی که جلوِ چشم مردم، آن همه موردِ تجلیلِ پیغمبر بود و پیغمبر درباره‌ی او فرموده بود: «سیّد شباب اهل الجنه»؛ سرور جوانان بهشت - بعد از گذشت نیم قرن از زمان پیغمبر، با آن وضعِ فجیع کشته شد؟! چطور شد که این امّت، حسین‌بن‌علی را جلوِ چشم کسانی از همان نسلی که دیده بودند که او بر دوش پیغمبر سوار می‌شد و این حرفها را از زبان پیغمبر درباره‌ی او شنیده بودند، با آن وضع فجیع کشتند؟! این، عبرت است. مگر شوخی بود که دختران پیغمبر را مثل دخترانِ سرزمینهایِ فتح شده‌ی غیر اسلامی، بیاورند جلوِ چشم مردم کوچه و بازار بگردانند و به کسی مثل زینب سلام‌اللَّه‌علیها اهانت کنند؟! چطور شد که کار به اینجا رسید؟ این، همان عبرت است و از درس بالاتر است. این، نگاه به اعماق و ریزه‌کاریهای تاریخ و حوادث است.1373/10/15
لینک ثابت
ماجرای امام حسین(ع) یک درس یک عبرت
ماجرای امام حسین جدای از یک درس، یک عبرت است. درس آن است که به ما می‌گوید: این بزرگوار، آن‌طور عمل کرد. ما هم باید آن‌گونه عمل کنیم. امام حسین درس بزرگی به همه‌ی بشریت داده که خیلی با عظمت و در جای خود محفوظ است. اما غیر از درس، چیز دیگری وجود دارد و آن عبرت است. عبرت آن است که انسان نگاه کند و ببیند چطور شد حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام - همان کودکی که جلوِ چشم مردم، آن همه موردِ تجلیلِ پیغمبر بود و پیغمبر درباره‌ی او فرموده بود: «سیّد شباب اهل الجنه»؛(1) سرور جوانان بهشت - بعد از گذشت نیم قرن از زمان پیغمبر، با آن وضعِ فجیع کشته شد؟! چطور شد که این امّت، حسین‌بن‌علی را جلوِ چشم کسانی از همان نسلی که دیده بودند که او بر دوش پیغمبر سوار می‌شد و این حرفها را از زبان پیغمبر درباره‌ی او شنیده بودند، با آن وضع فجیع کشتند؟! این، عبرت است. مگر شوخی بود که دختران پیغمبر را مثل دخترانِ سرزمینهایِ فتح شده‌ی غیر اسلامی، بیاورند جلوِ چشم مردم کوچه و بازار بگردانند و به کسی مثل زینب سلام‌اللَّه‌علیها اهانت کنند؟! چطور شد که کار به اینجا رسید؟ این، همان عبرت است و از درس بالاتر است. این، نگاه به اعماق و ریزه‌کاریهای تاریخ و حوادث است.1373/10/15
1 )
أمالي،شیخ صدوق ص 112 ح2
إرشادالقلوب،دیلمی،ج2ص295
بحارالانوار،مجلسی ج28 ص39ح2
إن رسول الله ص كان جالسا ذات يوم إذ أقبل الحسن ع فلما رآه بكى ثم قال إلی إلی يا بنی فما زال يدنيه حتى أجلسه على فخذه اليمنى ثم أقبل الحسين ع فلما رآه بكى ثم قال إلی إلی يا بنی فما زال يدنيه حتى أجلسه على فخذه اليسرى ثم أقبلت فاطمة ع فلما رآها بكى ثم قال إلی إلی يا بنية فأجلسها بين يديه ثم أقبل أمير المؤمنين ع فلما رآه بكى ثم قال إلی إلی يا أخی فما زال يدنيه حتى أجلسه إلى جنبه الأيمن فقال له أصحابه يا رسول الله ما ترى واحدا من هؤلاء إلا بكيت أ و ما فيهم من تسر برؤيته فقال ص و الذی بعثنی بالنبوة و اصطفانی على جميع البرية إنی و إياهم لأكرم الخلق على الله عز و جل و ما على وجه الأرض نسمة أحب إلی منهم أما علی بن أبی طالب ع فإنه أخی و شقيقی و صاحب الأمر بعدی و صاحب لوائی فی الدنيا و الآخرة و ...أما الحسين فإنه منی و هو ابنی و ولدی و خير الخلق بعد أخيه و هو إمام المسلمين و مولى المؤمنين و خليفة رب العالمين و غياث المستغيثين و كهف المستجيرين و حجة الله على خلقه أجمعين و هو سيد شباب أهل الجنة و باب نجاة الأمة أمره أمری و طاعته طاعتی من تبعه فإنه منی و من عصاه فليس منی و إنی لما رايته تذكرت ما يصنع به بعدی كأنی به و قد استجار بحرمی و قربی فلا يجار فأضمه فی منامه إلى صدری و آمره بالرحلة عن دار هجرتی و أبشره بالشهادة فيرتحل عنها إلى أرض مقتله و موضع مصرعه أرض كرب و بلاء و قتل و فناء تنصره عصابة من المسلمين أولئك من سادة شهداء أمتی يوم القيامة كأنی أنظر إليه و قد رمی بسهم فخر عن فرسه صريعا ثم يذبح كما يذبح الكبش مظلوما ثم بكى رسول الله ص و بكى من حوله و ارتفعت أصواتهم بالضجيج ثم قال ص و هو يقول اللهم إنی أشكو إليك ما يلقى أهل بيتی بعدی ثم دخل منزله .
ترجمه:
جبیر بن عباس گوید: رسول خدا (ص) روزی نشسته بودند كه امام حسن (ع) آمد پس چون پیامبر او را دید گریست و گفت ای پسرم به سوی من بیا و او همچنان نزدیك پیامبر می آمد تا اینكه او را بر روی پای راست خود نشاند سپس امام حسین(ع) آمد و چون او را دید گریست و گفت ای پسرم به سوی من بیا و او همچنان نزدیك پیامبر می آمد تا اینكه او را بر روی پای چپ خود نشاند سپس فاطمه آمد پس چون او را دید گریست و گفت ای دخترم به سوی من بیا و او را مقابل خود نشاند سپس امام علی (ع) آمد پس چون او را دید گریست و گفت ای برادرم به سوی من بیا او همچنان نزدیك پیامبر می آمد تا اینكه او را در سمت راست خود نشاند. یارانش به او گفتند ای رسول خدا (ص) كسی از ایشان را ندیدی جز آنكه گریستی یا اینكه در آنان كسی نیست كه با دیدنش شاد شوی؟ پس گفت قسم به كسی كه مرا به نبوت مبعوث كرده است و بر تمامی خلق مرا برگزیده است براستی كه من و ایشان گرامی ترین مردم در نزد خداوند بزرگ و بلند مرتبه هستیم و بر روی زمین كسی محبوب تر از ایشان برای من نیست. اما علی بن ابی طالب، براستی كه او برادر و برادر تنی و صاحب الامر بعد از من و صاحب پرچم من در دنیا و آخرت است... و اما حسین، همانا كه او از من است و او فرزند من است و بهترین مردم بعد از برادرش می باشد و او امام مسلمانان و ولی مومنان و جانشین پروردگار جهانیان و فریادرس فریاد رسان و پناهگاه پناهندگان و حجت خدا بر تمامی خلقش است و او سرور جوانان بهشتی و وسیله نجات امت است. فرمان او فرمان من است و اطاعت از او اطاعت از من است. كسی كه از او پیروی كند از من است و كسی كه او را نافرمانی كند از من نیست و همانا من زمانی كه او را می بینم، به آنچه بعد از من با او می كنند یادآور می شوم و گویا در حالیكه به حریم و محل من (مكه) پناه آورده است اما پناه نمی یابد و حمایت نمی شود، او را در خوابش (بسترش)به آغوش می كشم و فرمان به ترك از محل هجرتم می دهم و او را بشارت به شهادت می دهم پس آنجا را به سوی سرزمین كشته شدنش و قتلگاهش، زمین اندوه و مصیبت و كشتن و نابودی ترك می كند. گروهی از مسلمانان او را یاری می كنند كه ایشان از سروران شهیدان امت من در روز قیامت هستند گویی او را می بینم كه تیری به او زده شد و از اسبش سقوط و به زمین خورده شد سپس مانند ذبح كردن قوچ مظلومانه سربریده می شود سپس رسول خدا (ص) گریه كرد و
