در پیام اوّل سال اشاره کردیم که در سال ۹۲ آنچه بهعنوان حماسهی سیاسی انتظار میرفت، ملّت ایران خلق کردند و آفریدند. یقیناً حماسهی سیاسی در دو حرکت بزرگ ملّت ایران جلوهی بیشتری یافت: یکی حرکت انتخابات در نیمهی اوّل سال، و دیگری راهپیمایی سراسری و عظیم ملّت در نیمهی دوّم. دربارهی انتخابات حرف بسیار زدیم؛ هم این انتخابات، هم همهی انتخاباتهای متعدّدی که از اوّل انقلاب تاکنون برگزار شده است. همچنین دربارهی راهپیماییهای بزرگ سراسری بیستودوّم بهمن، هم این حقیر و هم دیگران، مطالب متعدّدی را بر زبان آوردهاند که نمیخواهیم آنها را تکرار کنیم؛ ولی دو نکته دربارهی این دو حادثه وجود دارد. دربارهی هر کدام از این دو حادثهای که به معنای واقعی کلمه هر کدام یک رسانهی فراگیر از وضعیّت کشور ما و ملّت ما در مقابل لجنپراکنیهای مغرضانهی تبلیغات جهانی است، نکتهای وجود دارد که من مایلم قبل از مطالب مربوط به سال ۹۳ به این دو نکته بپردازم.
نکتهی اوّل در باب انتخابات است. برادران و خواهران عزیز توجّه کنند که از اوّل انقلاب تا امروز، نصاب شرکت مردم در انتخابات پایین نیفتاده است، تنزّل نکرده است؛ این خیلی مهم است. در آخرین انتخاباتی که ملّت ما پای صندوق رأی رفتند ــ یعنی انتخابات ریاست جمهوری یازدهم ــ شرکت مردم در انتخابات، ۷۲ درصد بود؛ این رقم، هم در بین انتخابهای دنیا یک رقم بالایی است و یک نصاب برجستهای است، هم در بین انتخاباتهایی که از اوّل انقلاب تا امروز اتّفاق افتاده است یکی از بالاترین رقمها است؛ معنای این چیست؟ معنای این شرکت وسیع مردم در انتخابات این است که مردمسالاری دینی در کشور تثبیت شده است؛ معنای آن این است که نظام جمهوری اسلامی توفیق یافته است که مردمسالاری را در کشور نهادینه کند؛ این چیز کمی نیست. کشوری که در طول قرنهای متمادی با حکّام مستبد و دیکتاتور گذران میکرده است، آن چنان با مردمسالاری و شرکت مردم در انتخاب صاحبان قدرت، آشنا و در هم آمیخته شده است که بعد از گذشت ۳۵ سال از هیجانات اوّل انقلاب، مردم وقتی نوبت انتخاب میرسد، ۷۲ درصد در انتخابات شرکت میکنند؛ قدر این را باید دانست. من به شما جوانها و به همه عناصری که صاحب فکرند در سرتاسر کشور عرض میکنم: این نعمت بزرگ را ناسپاسی نکنیم؛ همچنان که در سال ۸۸ این نعمت الهی را عدّهای ناسپاسی کردند. همچنین اینکه گاهی شنفته بشود که انتخابات کشور را به عدم سلامت نسبت میدهند ــ یعنی تکرار حرف دشمنان ملّت ایران ــ این هم ناسپاسی است. مردمسالاری در کشور به یک جریان عادی تبدیل شده است؛ لذاست مردم در سرتاسر کشور، در روستاها، در شهرها، خود را در مقابل صندوق رأی وظیفهدار میدانند، به صندوق رأی مراجعه میکنند؛ ۷۲ درصد رأی میدهند؛ این خیلی چیز مهمّی است؛ در دنیا این رقم، جزو رقمهای بالا است.
نکته دوّم [که باید] توجّه کنند برادران و خواهران عزیز من، در مورد راهپیمایی بیستودوّم بهمن است. بعضی هستند که با محاسبه جمعیّتها را محاسبه میکنند یا با دوربینها و وسایل گوناگون مقدار جمعیّت را حدس میزنند؛ امسال همهی کسانی که در این زمینهها فعّال بودند و همهی کسانی که این راهپیمایی را با دقّت زیر نظر داشتند، به ما گزارش دادند که جمعیّت راهپیمایی در تهران و در شهرهای بزرگ و معروف از سالهای قبل، هم بیشتر بود، هم پرشورتر بود یعنی شعارهای مردم، شعارهای پرمغز و پرمعنا و پرشور بود. چرا؟ تحلیلگرانی که مسائل گوناگون را تحلیل میکنند، این جور فهمیدند و به نظر ما درست فهمیدند؛ علّت این بود که امسال عوامل مؤثّر در سیاستهای استکباری، لحنشان نسبت به ملّت ایران بیادبانهتر و توهینآمیزتر بود. چون در زمینهی مسائل هستهای مذاکرات انجام گرفته بود، سیاستمداران آمریکا اظهارِنظر کردند که معلوم میشود ملّت ایران از حرف خود برگشته است، از اصول خود صرفِنظر کرده است! با این زمینه، لحنشان نسبت به ملّت ایران، لحن بیادبانه و توهینآمیز بود؛ مردم اینها را شنیدند، دانستند. وقتی دشمن با چهرهی واقعی خود یا نزدیک به چهرهی واقعی خود در میدان حضور پیدا میکند، مردم انگیزه بیشتری و همّت بلندتری برای حضور پیدا میکنند؛ مردم چون دیدند آمریکاییها نسبت به آنها بیادبی میکنند و نسبت میدهند که از نظام جدا شدهاند، خواستند در بیستودوّم بهمن نشان بدهند که نسبت به نظام اسلامی و جمهوری اسلامی و پرچم برافراشته اسلام با همهی وجود دلبستهاند. این نشاندهندهی حسّاسیّت مردم ما و غیرت مردم ما در برابر دشمنی و شرارت دشمنان جمهوری اسلامی و دشمنان ایران است. این هم نکتهی مربوط به راهپیمایی بیستودوّم بهمن.1393/01/01
لینک ثابت