چند معنا در این حادثهی بزرگ [بیستونهم بهمن سال ۵۶] وجود داشت: اوّل، نشان دادن و منعكس كردن ویژگیهای اخلاقی و خصلتیِ مردم تبریز و مردم آذربایجان؛ این خیلی مهم است. ما باید خودمان را با خصلتهایمان، با خصوصیّات اخلاقیمان بشناسیم. دیگران مینشینند اخلاقیّات ایرانیها را همراه با تحریف، همراه با كوتهبینی برای ما مینویسند! ما خودمان را باید در آیینهی این حوادث، درست بشناسیم. در این حادثهی بیستونهم بهمن، مردم تبریز این خصلتها را از خودشان نشان دادند: اوّلاً ایمان عمیق دینی؛ ثانیاً غیرت دینی؛ ثالثاً شجاعت؛ پس از اینها، مسئلهی موقعشناسی، و درك درست حوادث؛ اینها خیلی مهم است برای یك مجموعهای، برای یك جمعیّتی كه باایمان باشند، شجاع باشند، قدرت اقدام داشته باشند و وقت اقدام را [هم] بدانند. زودتر و دیرتر از زمان مناسب، اقدام، اثربخش نیست. تبریزیها درست در وقت خود، بیستونهم بهمن را پدید آوردند و خلق كردند؛ این خصوصیّات، خیلی مهم است. تبریز و آذربایجان این خصوصیّات را قبل از بیستونهم بهمن هم داشت و تا امروز هم دارد - حوادث بعدی هم این را نشان داده است - اینها را باید حفظ كرد. ایمان اسلامی، غیرت ایمانی، شجاعت، اهل اقدام بودن، پیشرو بودن، صفشكن بودن، كارهای برجسته و نوآوری در راه اهداف والا انجام دادن، زمان را شناختن، موقعیّت را شناختن، و كار متناسب با موقعیّت را انجام دادن، یكی از بركات و آثار بیستونهم بهمن بود كه خصلتهای برجستهی مردم تبریز و آذربایجان را در آیینهی تاریخ مجسّم كرد.1392/11/28
لینک ثابت