اگر دهها سال دیگر هم بگذرد، آنچه باید به عنوان بالاترین ارزشها محسوب بشود، همین ارزش شهادت و فداکاری شهیدان عزیز ماست. زمان، همه چیز را کهنه میکند؛ مگر خون شهید را. ببینید از زمان شهادت سیدالشهداء (علیهالصّلاةوالسّلام) قرنها گذشته است؛ اما یاد شهیدان و خون شهیدان، روزبهروز اثرش برجستهتر شده است.1370/05/30
لینک ثابت
همهی شهیدان عزیزند. در همهی زمانها، شهید ذیقیمت است؛ اما بعضی از شهیدان عزیزترند. شهیدان عزیزتر چه کسانی هستند؟ آن کسانی که در مقاطع حساس به داد اسلام رسیدند و خودشان را فدا کردند. اگر این حساب درست باشد، به نظر من شهیدان انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی، از جملهی عزیزترین شهدای طول تاریخند. چرا؟ چون در این زمان، اسلام از همیشه غریبتر شد. دشمنان اسلام، ابرقدرتها و مستکبران، دنیاطلبان و وحشیصفتان، در طول سالهای متمادی به جان اسلام و مسلمین افتادند؛ همهی ابزارها را برای کوبیدن اسلام به کار بردند؛ چه پولها خرج کردند، چه نقشهها کشیدند، و در طول سالهای استعمار، چه لطماتی بر ملتهای مسلمان وارد کردند. در چنین روزگار غربتی بود که انقلاب بزرگ ما و رهبر عظیمالشأن و ملت بزرگوارمان بهپاخاستند. این جوانان و فرزندان و عزیزان شما [خانواده های شهدا] که در جبههها و پشت جبههها به شهادت رسیدند، در مقابل همهی قدرتهای ظالم عالم قد علم کرده بودند؛ این شوخی نیست. در زمان ما، مسأله، مسألهی صد نفر و هزار نفر و یک میلیون نفر مسلمان نبود؛ مسألهی همهی دنیای اسلام بود. آنها میخواستند اسلام را محو کنند و نام اسلام را از بین ببرند و اثری از آثار اسلام در عالم باقی نماند؛ چون اسلام با قلدریهای آنها روبهرو بود. امریکا از اسلام میترسید و میترسد. قلدرها و سرگردنهبگیرهای معتبر عالم - یعنی همین قدرتهای جهانی - از اسلام میترسیدند و میترسند؛ لذا کمر به نابودی اسلام بسته بودند. جوانان شما قیام کردند، به ابرقدرتها سیلی زدند و نقشههای آنها را نقش بر آب کردند. همین جوانان شما، همین جوانان هجدهساله و بیستساله و بیستوپنجساله، همین جوانان بسیجی و ارتشی و سپاهی و رزمندهی میدان جنگ یا پشت جبهه، توانستند همهی قدرتهای مسلط جهانی را در روزگار ما شکست بدهند؛ کاری کردند که پرچم اسلام در دنیا سرافراز شد.1370/05/30
لینک ثابت