فیش‌های پیام به مناسبت اولین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره)

روشنفکری

دانشگاهها باید تلاش علمی و تحقیقی خود را با روحیه‏ی انقلابی و نشاط اسلامی دنبال کنند؛ وگرنه سرنوشت آن‏ها بهتر از دانشگاههای دوران طاغوت نخواهد بود که در آن، خودباختگی علمی در برابر بیگانگان و تحقیر ارزشهای خودی، راه را بر جوشش استعدادها می‏بست و مغزهای مستعد را هم به گریز از مرزوبوم خود تشویق می‏کرد. اساتید عالی‏قدر و دلسوز، باید فضای انقلابی را برای تربیت نیروهای مستعد مغتنم بشمارند و دانشجویان ضمن تکریم و احترام به اساتید که فریضه‏یی اسلامی است نباید اجازه دهند احیاناً کسی بدخواهانه، از علم و تخصص، وسیله‏ای برای هموار کردن راه فرهنگ استعماری در دانشگاهها درست کند و مانند دوران سلطه‏ی بیگانگان، دانشگاه را پرورشگاه مغزهای از خود بیگانه و بیگانه‏پرست سازد. روشن‏فکران دلسوز و صادق بدانند که امروز، روز آزمایشی بزرگ است و تاریخ در باره‏ی آنان و رفتار امروزیشان، قضاوتی دقیق و افشاگر خواهد داشت.

اگر کسانی از وابستگان به قشر روشن‏فکر کشور، در دوران سلطه‏ی بیگانگان و حکومت خودفروختگان، توفیق آن را نیافته‏اند که به اقتضای مسئولیت روشن‏فکران، در صفوف ملت قرار گرفته و در جایگاه خود در جبهه‏ی مبارزه با امریکا و رژیم دست‏نشانده‏اش قرار گیرند، امروز که روز حکومت مردم و حاکمیت ارزشهای اسلامی و انسانی و روز مبارزه با بیگانگان کینه‏ورز و خدعه‏گر است، باید گذشته را جبران و صفوف مبارزه‏ی ملت ایران را با امریکا و استکبار و امپراتوری خبیثِ زر و زور جهانی، به سهم خود و به قدر نیرو و توان خود مدد برسانند و زبان و قلم و هنر را در خدمت جهاد عظیم اسلامی این ملت قرار دهند.

زندگی در نظامی که بر پایه‏ی معرفت و فرهنگ و ارزشهای الهی بنیان نهاده شده، برای همه افتخارانگیز است؛ نظامی که در رأس آن امام خمینی است؛ آن عظیم‏القدری که حتّی دشمنانش او را بزرگ و خارق‏العاده می‏شمارند و به عظمتش کینه می‏ورزند. هیچ‏کس اعتلای معنوی او و زهد و پارسایی او و دانش و معرفت او و صفای روح بزرگ او را انکار نمی‏کند. هیچ‏کس در او، کمترین شائبه‏یی از ضعف و تسلیم در برابر دشمنان ملت نمی‏شناسد و قله‏یی برتر از او در عظمت روحی، گمان نمی‏برد.

چقدر کوچک و زبون و بی‏مقدارند کسانی که خود را دل‏بسته به نظامی بدانند که در رأس آن، مردمی فاسد و فاسق و خائن، مانند پادشاهان صد سال اخیر قرار داشته باشند و گردانندگان آن، امثال رضا خان و محمّد رضا و عَلَم و اقبال و هویدا و زاهدی و منصور و وابستگان بدنام و مجرمشان باشند و امریکا و انگلیس، ارباب این‏همه و صاحب‏اختیار ملک و ملت باشند.

آیا روشن‏فکرنمایانی که در سایه‏ی آزادی اسلامی، فرصت و امکان آن را یافته‏اند که صفحاتی را به داعیه‏ی روشن‏فکری، از سخنانی خوشایند بیگانگانِ مطرود پُر و منتشر کنند، شهامت آن را دارند که به صراحت اقرار کنند که داغ و غصّه‏ی آنان، نه برای علم یا آزادی، بلکه به خاطر جمع شدن سفره‏ی ننگین فسق و فساد و کوتاه شدن دست مروّجان فرهنگ تباه‏گر غربی است؟ و دشمنی آنان با نظام، نه به دلیل وجود عیب و نقیصه‏یی در آن، بلکه به انگیزه‏ی بازگشت به همان دنیای شرم‏آوری است که بیگانگان برای آنان به وجود آورده و از خود آنان در راه آن کمک گرفته بودند؟! از مسخ‏شدگان فرهنگ استعماری غرب، هیچ انتظاری نیست؛ امید و انتظار از روشن‏فکران صادق و دلسوزی است که تعالی و عزت و پیشرفت معنوی و مادّی ملت و کشور خود را می‏جویند و سلطه‏ی بیگانه را در همه‏ی اشکالش مردود می‏شمارند. شایسته است که اینان نظام اسلامی را که مایه‏ی عزت ایران و حیات دوباره‏ی ملت است قدر بدانند و مسئولیت خود را در آن بشناسند.1369/03/10

پیام به مناسبت اولین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره)

روشنفکری

جستار

لینک ثابت