باید زمینه‌ی استفاده از رحمت و مغفرت و افاضات معنوی الهی را آماده کرد و آن، با ترک گناه است. لذا شما در دعای کمیل می‌بینید که امیرالمؤمنین(علیه‌الصّلاة والسّلام) می‌فرماید: «اللّهم اغفر لی الذّنوب الّتی تحبس الدّعاء»(1). یعنی خدایا! آن گناهانی که دعای مرا حبس خواهد کرد، آنها را بیامرز. گناهان، مانع از اجابت دعا میشود. در همین شبها و سحرها، در دعای شریف ابوحمزه می‌خوانید: «فرّق بینی و بین ذنبی المانع لی من لزوم طاعتک»(2): خدایا! میان من و گناهم فاصله بینداز؛ آن گناهی که مانع از انجام وظایفم میشود و باعث می‌گردد که نتوانم خودم را به تو نزدیک کنم. اصل قضیه، مسأله‌ی ترک گناه است.1369/01/18
1 )
كمیل از امیر المؤمنین علیه السلام روایت می كند: « اللهم اغفر لی الذنوب التی تهتك العصم اللهم اغفر لی الذنوب التی تنزل النقم اللهم اغفر لی الذنوب التی تغير النعم اللهم اغفر لی الذنوب التی تحبس الدعاء اللهم اغفر لی الذنوب التی تنزل البلاء اللهم اغفر لی كل ذنب أذنبته و كل خطيئة أخطأتها اللهم إنی أتقرب إليك بذكرك و أستشفع بك إلى نفسك »
ترجمه:
خدایا آن گناهانی كه [پرده] دوری از گناه را پاره می كنند را بیامرز. خدایا آن گناهانی را كه بدبختی ها را فرود می آورند را بیامرز . خداوندا آن گناهانی را كه نعمت ها را دگرگون می كنند را بیامرز. خدایا آن گناهانی را كه جلو دعا را می گیرند را بیامرز. خدایا آن گناهانی را كه بلا را فرود می آرند را بیامرز. خداوندا هر گناهی كردم و هر اشتباهی كه مرتكب شده ام را بیامرز.
مصباحالمتهجد، شیخ طوسی، ص 844 إقبال الاعمال، سید بن طاووس، ص 706 مصباح الكفعمی ، شیخ كفعمی، ص 555
كمیل از امیر المؤمنین علیه السلام روایت می كند: « اللهم اغفر لی الذنوب التی تهتك العصم اللهم اغفر لی الذنوب التی تنزل النقم اللهم اغفر لی الذنوب التی تغير النعم اللهم اغفر لی الذنوب التی تحبس الدعاء اللهم اغفر لی الذنوب التی تنزل البلاء اللهم اغفر لی كل ذنب أذنبته و كل خطيئة أخطأتها اللهم إنی أتقرب إليك بذكرك و أستشفع بك إلى نفسك »
ترجمه:
خدایا آن گناهانی كه [پرده] دوری از گناه را پاره می كنند را بیامرز. خدایا آن گناهانی را كه بدبختی ها را فرود می آورند را بیامرز . خداوندا آن گناهانی را كه نعمت ها را دگرگون می كنند را بیامرز. خدایا آن گناهانی را كه جلو دعا را می گیرند را بیامرز. خدایا آن گناهانی را كه بلا را فرود می آرند را بیامرز. خداوندا هر گناهی كردم و هر اشتباهی كه مرتكب شده ام را بیامرز.
2 )
سيدی عليك معولی و معتمدی و رجائی و توكلی و برحمتك تعلقی تصيب برحمتك من تشاء و تهدی بكرامتك من تحب فلك الحمد على ما نقيت من الشرك قلبی و لك الحمد على بسط لسانی أ فبلسانی هذا الكال أشكرك أم بغاية جهدی فی عملی أرضيك و ما قدر لسانی يا رب فی جنب شكرك و ما قدر عملی فی جنب نعمك و إحسانك إلی إلهی إن جودك بسط أملی و شكرك قبل عملی سيدی إليك رغبتی و إليك رهبتی و إليك تأميلی قد ساقنی إليك أملی و عليك يا واحدی علقت همتی و فيما عندك انبسطت رغبتی و لك خالص رجائی و خوفی و بك أنست محبتی و إليك ألقيت بيدی و بحبل طاعتك مددت رهبتی مولای بذكرك عاش قلبی و بمناجاتك بردت ألم الخوف عنی فيا مولای و يا مؤملی و يا منتهى سؤلی فرق بينی و بين ذنبی المانع لی من لزوم طاعتك فإنما أسألك لقديم الرجاء فيك و عظيم الطمع منك الذی أوجبته على نفسك من الرأفة و الرحمة
ترجمه:
ابوحمزه ثمالی گوید: امام سجاد (ع) در ماه رمضان بیشتر شب را نماز می خواند و چون سحر می شد این دعا را می خواند: پروردگارا مرا با شكنجه ات تنبیه نكن و با مكر خود بر من مكر و حیله نكن خدای من از كجا خوبی برایم باشد و جز نزد تو نیست و از كجا نجات برایم باشد و جز به سبب تو توانایی نیست.نه آن كس كه نیكی و خوبی كند از یاری و رحمت تو بی نیاز است و نه كسی كه بد كند و برتو جرأت گناه كند و تو را خشنود نسازد، از قدرت تو بیرون رود. پروردگار من پروردگار من پروردگار من برای پرسش منكر و نكیر از من گریه می كنم برای بیرون آمدن از قبرم می گریم درحالیكه لخت و عریان و خوار و بار گناه را بر پشت می كشم یكبار به راستم بنگرم و یكبار به چپم زمانی كه مردم در كاری غیر از كار من باشند برای هر كسی در آن روز كار خاصی است كه او را به خود مشغول ساخته است. در آن روز چهره هایی باز و خندان و شادمان و چهره هایی كه بر آنها غبار [غم] نشسته و تیرگی و سیاهی و خواری آنها را پوشانده است. آقای من تكیه گاه و اعتماد و امید و توكل من بر توست و به رحمت تو آویزانم كه هر كه را خواهی به رحمتت برسانی و هر كسی را كه دوست بداری با كرامتت هدایت می كنی پس به خاطر آنكه دلم را از شرك پیراستی، سپاس از آن توست و به سبب آنكه زبانم را باز كردی ستایش از آن توست آیا من با این زبان درمانده از تو سپاسگذاری كنم یا به نهایت كوشش در عملم تو را خشنود كنم. ای پروردگار من زبانم در برابر شكر تو و عمل من در مقابل نعمت ها و بخشش های تو به من چه قدر و اندازه ای دارد. پروردگار من همانا كه جود و بخشش تو آرزوی من را گسترش داد و شكر تو عمل مرا پذیرفت. آقای من امید و بیم و چشم داشت من به سوی توست.
لینک ثابت
مصباح المتهجد، شیخ طوسی، ص 590؛ إقبال الاعمال، سید بن طاووس، ص 73 ؛ مصباح الكفعمی ، شیخ كفعمی، ص 597 ؛ بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج 95، ص 89 ؛
سيدی عليك معولی و معتمدی و رجائی و توكلی و برحمتك تعلقی تصيب برحمتك من تشاء و تهدی بكرامتك من تحب فلك الحمد على ما نقيت من الشرك قلبی و لك الحمد على بسط لسانی أ فبلسانی هذا الكال أشكرك أم بغاية جهدی فی عملی أرضيك و ما قدر لسانی يا رب فی جنب شكرك و ما قدر عملی فی جنب نعمك و إحسانك إلی إلهی إن جودك بسط أملی و شكرك قبل عملی سيدی إليك رغبتی و إليك رهبتی و إليك تأميلی قد ساقنی إليك أملی و عليك يا واحدی علقت همتی و فيما عندك انبسطت رغبتی و لك خالص رجائی و خوفی و بك أنست محبتی و إليك ألقيت بيدی و بحبل طاعتك مددت رهبتی مولای بذكرك عاش قلبی و بمناجاتك بردت ألم الخوف عنی فيا مولای و يا مؤملی و يا منتهى سؤلی فرق بينی و بين ذنبی المانع لی من لزوم طاعتك فإنما أسألك لقديم الرجاء فيك و عظيم الطمع منك الذی أوجبته على نفسك من الرأفة و الرحمة
ترجمه:
ابوحمزه ثمالی گوید: امام سجاد (ع) در ماه رمضان بیشتر شب را نماز می خواند و چون سحر می شد این دعا را می خواند: پروردگارا مرا با شكنجه ات تنبیه نكن و با مكر خود بر من مكر و حیله نكن خدای من از كجا خوبی برایم باشد و جز نزد تو نیست و از كجا نجات برایم باشد و جز به سبب تو توانایی نیست.نه آن كس كه نیكی و خوبی كند از یاری و رحمت تو بی نیاز است و نه كسی كه بد كند و برتو جرأت گناه كند و تو را خشنود نسازد، از قدرت تو بیرون رود. پروردگار من پروردگار من پروردگار من برای پرسش منكر و نكیر از من گریه می كنم برای بیرون آمدن از قبرم می گریم درحالیكه لخت و عریان و خوار و بار گناه را بر پشت می كشم یكبار به راستم بنگرم و یكبار به چپم زمانی كه مردم در كاری غیر از كار من باشند برای هر كسی در آن روز كار خاصی است كه او را به خود مشغول ساخته است. در آن روز چهره هایی باز و خندان و شادمان و چهره هایی كه بر آنها غبار [غم] نشسته و تیرگی و سیاهی و خواری آنها را پوشانده است. آقای من تكیه گاه و اعتماد و امید و توكل من بر توست و به رحمت تو آویزانم كه هر كه را خواهی به رحمتت برسانی و هر كسی را كه دوست بداری با كرامتت هدایت می كنی پس به خاطر آنكه دلم را از شرك پیراستی، سپاس از آن توست و به سبب آنكه زبانم را باز كردی ستایش از آن توست آیا من با این زبان درمانده از تو سپاسگذاری كنم یا به نهایت كوشش در عملم تو را خشنود كنم. ای پروردگار من زبانم در برابر شكر تو و عمل من در مقابل نعمت ها و بخشش های تو به من چه قدر و اندازه ای دارد. پروردگار من همانا كه جود و بخشش تو آرزوی من را گسترش داد و شكر تو عمل مرا پذیرفت. آقای من امید و بیم و چشم داشت من به سوی توست.
