آنچه یك ملت از این طریق و از طرق معنوی به دست می‌آورد، یك پشتوانه‌ای میشود، ذخیره‌ای میشود برای اینكه بتواند در همه‌ی میدانهای زندگی، با اراده‌ی راسخ و با عزمِ مقاوم در مقابل مشكلات پیش برود؛ بن‌بستها را باز كند، كارهای بزرگ انجام دهد. پشتوانه‌ی همه‌ی اینها، این معنویت است. كسی مثل امام بزرگوار ما كه یكتنه وارد شد و توانست به بركت عزم و اراده‌ی راسخ و ایمان و توكل، همه‌ی ملت را بسیج كند و این حركت عظیم را راه بیندازد، بیش از هر چیز متكی بود به همان جوشش قلبی، معنوی، روحی، توكل، معرفت، عبادت. تا آخر عمر هم این بزرگوار با وجود پیری و ناتوانی و شكستگی، نیمه‌ی شب برمیخاست، اشك میریخت. ما خبر داشتیم از نزدیكان ایشان كه به همه‌ی خصوصیات زندگی ایشان واقف بودند، شنیده بودیم، اطلاع داشتیم؛ ایشان نیمه‌های شب برمیخاست، از خدای متعال استمداد میكرد - «رهبان اللّیل» - شب با آن حالت، آن وقت روز مثل شیر غرّانی می‌آمد توی میدانها، قدرتها را شكست میداد، ضعفهای ملت را برطرف میكرد، اراده‌های همه‌ی ما مردم را تقویت میكرد و راه می‌انداخت؛ به بركت آن پشتوانه‌ی معنوی.1392/02/25
لینک ثابت
