حقیقتاً آن بزرگوار[امام(ره)] علاوه بر اینکه حقّاً و انصافاً یک ذات ممتاز و یک موجود ممتاز و تربیت‌شده و ریاضت‌کشیده و بر روى خود کارکرده بودند -همه‌ی کسانى که از قدیم ایشان را می‌شناختند، این را تصدیق میکنند- امّا احساس میکردیم که در همین دوران انقلاب هم ایشان در درون خود متوقّف نبودند؛ دائم در حال پیشرفت بودند، دائم در حال تکامل بودند؛ مثل اولیاى خدا، مثل وجود مقدّس پیغمبر و ائمّه که آنها هم تا لحظه‌ی مرگشان دائماً در حال پیشرفت و تحوّل و تکامل بودند. یعنى رسول اکرم در لحظه‌ی بعثت، مثل لحظه‌ی رحلتشان نبودند. در آن ۲۳ سال ایشان خیلى پیشرفتها و ترقّیّاتِ براى ما افراد عادىْ دهشت‌انگیزى داشتند. یعنى مؤمن این‌جور است؛ لحظه‌به‌لحظه در حال جلو رفتن و پیش رفتن است. امام عیناً همین‌جور بودند و احساس میکردیم؛ مخصوصاً در مواقع خاص. مثلاً در ماه رمضان که ایشان معمولاً هیچ ملاقاتى نداشتند و بیشتر به خودشان میپرداختند؛ بعد از ماه رمضان که انسان با ایشان ملاقات میکرد، محسوس بود که ایشان نورانی‌تر شده‌اند، معنوی‌تر شده‌اند. یقیناً بسیارى از موفّقیّتهاى این انقلاب و این ملّت، ناشى بود از همان کانون جوشانِ منوّر.1368/07/26
بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم در سالروز میلاد پیامبر اکرم و حضرت امام جعفر صادق (صلوات ا‌لله علیهما)
اخلاق امام خمینی
فیش موضوعی
لینک ثابت
اخلاق امام خمینی
فیش موضوعی
