یکى از زمینه‌ها، تحجّر است. نگاه نو به مسائل نکردن، گذرانِ تاریخ و تحول فکر انسانها را ندیده گرفتن، تعالى و ترقّىِ فکر و اندیشه و راه‌هاى زندگى را انکار کردن؛ این تحجّر است. هر دانشى را که شما نگاه کنید، تعالى و پیشرفت آن دانش، فریادى علیه تحجّر است. اگر قرار بود ایستایى، پافشاردن بر هر آنچه که عادت کرده‌ایم آن را ببینیم، چیز خوبى باشد، اصول ما هم پیشرفت نمیکرد، فقه ما هم از هزار سال پیش تا به‌حال این همه تحولات و پیشرفتها را پیدا نمیکرد. در همه‌ى امور زندگى این‌طور است. تحجّر، یکى از بزرگترین آفات است.1379/07/14
لینک ثابت
