خیلی از نظامها، ظاهر مستحکم و باطن پوکی دارند; به تشر و قدرت ظاهری و قبض و بسط حکومتی وابسته‌اند و مردم به عنوان مبنای حقیقی قدرت، در آن نظامها مطلقا حذف شده‌اند و حضوری ندارند. آن نظامها هرچند ظاهر باثباتی هم داشته باشند، اما باطن پوکی دارند. غالب نظامهای مرتجع و وابسته به قدرتهای جهانی ـ مخصوصا امریکا ـ از این قبیلند. نظامی که باطن قوی و قابل اتکایی دارد، نظامی است که مبنای حقیقی قدرت ـ یعنی آراء و اراده و حضور مردم ـ در آن تأمین شده باشد. اگر به نظامهای دنیا نگاه کنید، خواهید دید که غیر از جمهوری اسلامی، هیچ کشور دیگری تا این اندازه به آراء و اراده و حضور مردم متکی نیست، و این وسیله‌ی استحکام نظام ماست. وظیفه‌ی یکایک مسؤولان و مردم این است که حضور قوی و اراده‌ی مستحکم عمومی را با تمام وجود حفظ کنند.
ما باید بتوانیم خلا وجود مبارک و مقدس امام عزیز ـ آن شخصیت عظیم و کفه‌ی سنگین ـ را با پیوند مستحکمتر میان خود و خدا، و با اخلاص و همبستگی و تلاش و حضور بیشتر و قویتر پر کنیم و به فضل پروردگار راه او را ادامه دهیم.1368/04/14
لینک ثابت
