وقتی كه اعلام می‌‌كنیم راه اماممان را قاطعانه دنبال خواهیم كرد، اولین تكلیف این است كه ببینیم عناصر اصلی حركت امام(ره) چه بود.حركتی كه امام امت از حدود بیست سال پیش شروع كردند، منجر به تأسیس نظام و حكومتی شد كه اسلام را مبنای زندگی قرار داد و با توفیق الهی كار را به جایی رساندند كه اسلام و مسلمین در دنیا عزیز شدند. این راه، راهی طولانی و دشوار بود. پیمودن این مسیر، شرایطی داشت، و چون امام بزرگ ما حایز آن شرایط بود، توانست این راه را طی كند.
ما كه می‌‌خواهیم آن راه را دنبال كنیم و بر این نیت هم صادقیم، باید ببینیم كه آیا آن شرایط را در خودمان ایجاد كرده‌ایم یا خیر؛ این مهم است. یقیناً امام با همان روحیه و روشی حركت می‌كرد كه پیامبران الهی حركت می‌كردند. راه و هدف او هم براساس راه و هدف پیامبران بود. آنها در پیمودن راه دشوار خود، عواملی را ملاحظه می‌كردند. «قال موسی لقومه استعینوا باللَّه واصبروا انّ الارض للَّه یورثها من یشاء من عباده والعاقبة للمتّقین». اول، صبر و استقامت؛ و دوم، استعانت به خدا و تكیه به او. این دو عامل حتماً لازم است و اگر نباشد، راه طی نخواهد شد. اگر امام(ره) این دو عامل را در نظر نمی‌داشت، نمی‌توانست راه را طی كند. او بر مشكلات و سختیها و كمبودها و فشارها و طعنه‌ها و شایعه‌پراكنیها و شماتتهای دشمن، صبر واستقامت كرد. نمی‌توان انتظار داشت كه دشمن توطئه و دشمنی نكند؛ او دشمن است و توطئه و دشمنی خواهد كرد. این ما هستیم كه باید در مقابل مشكلات و توطئه‌هایی كه دشمن سر راه ما می‌گذارد، صبر و استقامت كنیم و نسبت به ادامه‌ی راه، خسته و كسل و ملول نشویم. از طرف دیگر، باید از خدا استعانت بجوییم و با او رابطه داشته باشیم و راه او را درست بدانیم و جز حول و قوّه‌ی الهی، به نیروی دیگری اعتقاد نداشته باشیم.1368/03/31
لینک ثابت
