بارها در مجامع دانشجویی گفته‌ام كه در این نظام مردمی، دانشجویان كه طبقه‌ی پیشرو و پیشاهنگ و زبده و بانشاط پیكره‌ی اجتماع هستند، باید در سازندگی آینده و ترسیم حركت عمومی جامعه، بیش از جاهای دیگر نقش و اثر داشته باشند. این تأثیر، با دو عاملی كه باید در كنار هم باشند، تحقق پیدا می‌كند:
[...]
عامل دوم، جهت فكری و سیاسی و انقلابی دانشگاه است؛ آن چیزی كه به علم هم جان و روح و جهت خواهد داد. در بیانات حضرت امام(ره) و وصیت‌نامه‌ی ایشان، به این نكته‌ی اساسی بسیار توجه شده است. دانشگاه لاابالی و بیگانه از ارزشهای دینی و بی‌تفاوت و خونسرد نسبت به مفاهیم و جهتگیریهای انقلابی، دانشگاهی كه در او نبض انقلاب نزند، دانشگاهی كه اعضایش - چه دانشجو و چه استاد - نسبت به حركت انقلابی ملت ایران و برای پیشاهنگی و پیشقراولی، احساس تكلیف نكند و نقش درجه‌ی یك را در كار انقلاب نداشته باشد، دانشگاهی نیست كه امیدبخش و تضمین‌كننده‌ی آینده و مورد نظر امام(ره) باشد.1368/03/23
لینک ثابت
