همانطور که رهبر کبیر و عزیز ما بارها تکرار میکردند و در وصیتنامهی سیاسی، الهی خود نیز بر آن تأکید ورزیدهاند، وحدت کلمه و وحدت صفوف ملت ما که رمز پیروزی انقلاب بود، رمز بقا و سلامت و تداوم آن نیز هست. تقسیم شدن ملت به گروهها و دستههای متعارض و عمده کردن اختلافات کماهمیت و احساسات غیرمنطقی و به فراموشی سپردن اصول مهمی که میان همهی ملت ما و لااقل میان اکثریت عظیمی از آنان مشترک است، و به فراموشی سپردن حضور دشمن و خطرات جبرانناپذیر ناشی از آن، بزرگترین فاجعه برای ملتی است که میخواهد حق تضییعشدهی خود را احیا کند و خود را از وابستگی به بیگانگان برهاند.
ما با راه درازی که به سوی آیندهی درخشان کشور و ملتمان در پیش داریم، و با دشمنان عنودی که مایلند به هر قیمت، ما را از پیمودن این راه و رسیدن به آن آینده مانع شوند، به حکم عقل و دین و تجربه، باید صفوف خود را مستحکم و یکپارچه کنیم و از اختلافات بپرهیزیم. دوگونگی سلیقهها و حتّی بینشها، در هنگامی که اصول مشترکی همهی ملت را به یکدیگر از بن و بنیاد پیوند میدهد، بههیچوجه نباید به معارضه و جدال بینجامد.1368/03/18
لینک ثابت