امام بزرگوارمان... به دنیا اعتنایى نداشت. دنیا براى او ارزشى نداشت. لذّتهاى مادّى براى او اهمیتى نداشت که به آنها اندک توجّهى کند. آن مقامِ با آن عظمت، آن قدرتِ خیره‌کننده‌ى جهانى، که چشمها را در سرتاسر عالم خیره مى‌کرد، خود همان قدرت هم براى او ارزش و اهمیتى نداشت؛ مگر براى این‌که تکلیفى را انجام بدهد. آن‌جا که لازم بود از آن قدرت مایه بگذارد و مصرف کند، مصرف مى‌کرد؛ ولو با توجّه به این‌که ممکن بود براى وجهه و حیثیت او به حسب موازین عالى، ضربه‌اى داشته باشد؛ و براى او اهمیتى نداشت. این، انسانِ زمانِ ماست. این، امیرالمؤمنین نیست؛ اما مى‌تواند سرمشق ما قرار گیرد.1372/03/08
لینک ثابت
