فرضاً اگر یک پزشکی است که یک پزشکی است که به جای اینکه برود در آزمایشگاه پزشکی یا در مرکز تحقیقات پزشکی بنشیند و تحقیقات پزشکی بکند، همان دو ساعت، ۳ ساعت را مثلاً در مطب خودش میگذراند، چون درآمد این ۲ ساعت مطابق چند برابر درآمدش در آزمایشگاه است. ولذا طبیعی است که یک چنین جامعه‌هایی که یک چنین انسانهایی دارند، به جایی نمیرسند. اما فلان محقق غیر مسلمان به جای اینکه برود از معلومات خودش پول بسازد و استفاده‌های پولی ببرد، میرود در آن اطاق و پستوی تاریک و گرم و ناراحت خانه‌ی خودش مینشیند و شروع میکند، مثلاً روی فلان پدیده‌ی طبیعی کار و مطالعه میکند و با عشق ورزیدن به او یک دانشی و یک کشف بزرگی را به انسانیت عرضه میکند. این خصلت و این گذشت از راحتی زودگذر و به اصطلاح کوتاه مدت، یک صفت اسلامی و دینی است.1371/02/23
لینک ثابت
