چیزی که من به عنوان توصیه - به مناسبت هفته‌ی دولت و از آن جهت که برادران عزیز، جمع هستید - عرض می‌کنم، همان چیزی است که در سالهای قبل هم عرض کرده‌ام و آن، توجه به قشرهای محروم است. این شاخصها و آمارهایی که وجود دارند، چیزهای خوبی را نشان می‌دهند و حقیقت هم هستند. این شاخصها خلاف واقع نیست و همه‌اش درست است. اما آنچه که محصول این شاخصهاست، این نیست که در جامعه‌ی ما عدالت اجتماعی هم هست و در آمدها به شکل صحیح تقسیم میشود؛ اینها نیست. شما وقتی در آمد ناخالص یک کشور را حساب می‌کنید، این، محاسبه‌ی ثروتمندی یا فقر کشورهاست؛ اما به این معنا نیست که اگر کشوری ستون درآمدهایش تا بی‌نهایت رسید، در این جامعه، فقیر نیست؛ نه. ممکن است خیلی هم فقیر زیاد باشد. وقتی شما آمار تولید خاصی را در رشته‌ای می‌دهید، معنایش این نیست که آنچه تولید میشود به همه می‌رسد، یا به نیازمند می‌رسد. خیر! همین یارانه‌هایی که ما می‌دهیم، اینها را چه کسی مصرف میکند؟ اصلاً یکی از ارکان سیاست تعدیل شما همین است که یارانه در جهت رفاه نیازمند باشد؛ اما غالباً، کسانی آن را مصرف می‌کنند که محتاج آن نیستند! حالا ما یارانه می‌دهیم؛ به قول ایشان یارانه‌ی نان. اما از این یارانه، چه کسانی استفاده می‌کنند؟ چه کسانی بیشتر استفاده می‌کنند؟ این‌که هدف ما نیست.1371/05/31
لینک ثابت
ایجاد رونق اقتصادی و رفاه اجتماعی در جامعه، یک اصل اساسی همهی ادیان است. یعنی ادیان، از جمله‌ی چیزهایی که می‌خواهند به وجود آورند، این است که جامعه، جامعه‌ی مرفهی باشد. جامعه‌ی فقیر که نمی‌خواهند! اما در این جامعه‌ی مرفه، کسی که هدف رفاه ماست، شخصی نیست که خودش رفاه دارد. کسی که هدف رفاه ماست، فردی است که رفاه ندارد. به این باید توجه کنید. یعنی شما باید در همهی برنامه‌ریزیها در دولت، طوری عمل کنید که محصول کار، مستقیم به دست کسانی برسد که در جامعه دچار فقر و کمبود اقتصادی‌اند، و جزو محرومین هستند.
محرومین را هم باید شناخت. اینطور نیست که ما خیال کنیم محرومین، همه در روستاهایند؛ نه. در شهرها هم محرومین زیادی هستند. یا خیال کنیم محرومین، فقط حقوق بگیرانند. حقوق بگیران، بخشی از محرومین‌اند. ما اگر در حواشی شهرها، در نقاط فقیرنشین و در جاهای مختلف کشور - در شهرها - راه برویم و در خانه‌های مردم سر بکشیم، می‌بینیم که محرومیتها کجاهاست.1371/05/31
لینک ثابت
وجوب شکر نعمت، برای هر نعمتی
حقیقتاً یکی از نعم بزرگ الهی، همین فضای کار صمیمانه و صادقانه است. نعمتهای الهی را باید شکرگزاری کرد؛ که فرمود: «لئن شکرتم لأزیدنکم(۱).»
شکر نعمت، موجب این است که خداوند نعمت را بر انسان زیاد کند، و لذا، وجوب شکر نعمت، وجوب عقلی است و عقل حاکم بر این است که ما باید هر نعمتی را که می‌شناسیم، صمیمانه آن را شکرگزاری کنیم و نگذاریم در عمل ما چیزی آشکار شود که حاکی از کفران نعمت الهی باشد.
بزرگترین نعمتی که امروز به همهی ما ملت ایران و بخصوص به مسؤولینی که خدمتگزار هستند داده شده، همین نعمت نظام اسلامی و قرار داشتن در زیر سایه‌ی نام اسلام و نام و پرچم توحید، و تلاش برای پیاده کردن احکام الهی در جامعه است. این، بزرگترین نعمت است. روزی در همین کشور، همه چیز بر خلاف مسیر احکام خدا حرکت می‌کرد. لذا، نتیجه‌ی این حرکت کفر آمیز و دوری از خدا، این بود که این کشور و این ملت، عزت و استقلالش را از دست داده بود. بیگانگان و سیاستهای خصمانه بر این کشور حکومت داشتند. منافع مردم، مورد توجه قرار نمی‌گرفت. منافع یک عده خواص مورد توجه بود و ایران، حقیقتاً در محدوده‌ی سیاسی عالم، از هیچ جهت عزت و عظمت و اهمیتی در چشمها نداشت. نه از جهت علمی و پیشرفتهای علمی؛ نه از جهت اداره‌ی جامعه؛ نه به خاطر نظم اجتماعی و حضور و وجود عدالت در جامعه و نه به خاطر تأثیر در مسائل جهانی، اصلاً به حساب نمی‌آمد.1371/05/31
1 )
سوره مبارکه ابراهيم آیه 7
وَإِذ تَأَذَّنَ رَبُّكُم لَئِن شَكَرتُم لَأَزيدَنَّكُم ۖ وَلَئِن كَفَرتُم إِنَّ عَذابي لَشَديدٌ
ترجمه:
و (همچنین به خاطر بیاورید) هنگامی را که پروردگارتان اعلام داشت: «اگر شکرگزاری کنید، (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود؛ و اگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است!»
جامعه اسلامی مغلوب نمیشود
امروز ما باید قبول کنیم که مشکلاتی در جامعه هست: نابسامانیهایی را بر ما تحمیل کرده‌اند؛ چیزهایی هم از گذشته برای ما به ارث مانده است. ما هیچوقت نمی‌گوییم که مسؤولین اجرایی، صددرصد، کارهایشان دقیق و صحیح بوده است و مثل ساعت کار کرده‌اند؛ نه. بالاخره کمبود و کسریهایی هست. اما با وجود همهی اینها، می‌بینید ملت به انقلابشان علاقه‌مندند. ایستاده‌اند و با فطرتشان، به اسلام و نظام اسلامی و حکومت اسلامی پاسخ می‌دهند. این، آن عزت واقعی است: «ان الله عزیز حکیم(1)». عزیز یعنی این! یعنی «الغالب الذی لا یغلب.»(2) حقیقتاً جامعه‌ی اسلامی این‌طوری است. آن غالبی است که مغلوب نمیشود. البته مادام که به اسلام متمسک باشد. مادام که ما به اسلام متمسک باشیم و مادام که دنبال خط اسلام حرکت کنیم، امریکا و بالاتر از امریکا هم نمی‌توانند به ما لطمه‌ای بزنند. لذا، در همین جو ناشی از شور و احساس و ایمان مردم، ان‌شاءالله این نظام به پیش خواهد رفت و کار خودش را انجام خواهد داد. اما شرط اولش این است که ما وظیفه شناس باشیم.1371/05/31
1 )
إقبال الأعمال , جلد 1 , صفحه 203
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام , جلد 95 , صفحه 52
سُبْحَانَ مَنْ تَبْهَرُ قُدْرَتُهُ اَلْأَفْكَارَ وَ تَمْلَأُ عَجَائِبُهُ اَلْأَبْصَارَ اَلَّذِي لاَ يَنْقُصُهُ اَلْعَطَاءُ وَ لاَ يَعْتَرِضُ جُودَهُ اَلذَّكَاءُ [اَلذَّكَّاءُ] اَلَّذِي أَنْطَقَ اَلْأَلْسُنَ بِصِفَاتِهِ وَ اِقْتَدَرَ بِالْفِعْلِ عَلَى مَفْعُولاَتِهِ وَ أَدْخَلَ فِي صَلاَحِهَا اَلْفَسَادَ وَ عَلَى مُجْتَمَعِهَا اَلشَّتَاتَ وَ عَلَى مُنْتَظَمِهَا اَلاِنْفِصَامَ لِيَدُلَّ اَلْمُبْصِرِينَ [اَلْمُتَبَصِّرِينَ] عَلَى أَنَّهَا فَانِيَةٌ مِنْ صَنْعَةِ بَاقٍ مَخْلُوقَةٌ مِنْ إِنْشَاءِ خَلْقٍ [خَالِقٍ] لاَ بَقَاءَ وَ لاَ دَوَامَ إِلاَّ لَهُ اَلْوَاحِدُ اَلْغَالِبُ اَلَّذِي لاَ يُغْلَبُ وَ اَلْمَالِكُ اَلَّذِي لاَ يُمْلَكُ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي بَلَّغَنِيكِ [بَلَّغَنِي] لَيْلَةً طَوَيْتُ يَوْمَهَا عَلَى صِيَامٍ وَ رُزِقْتُ فِيهِ اَلْيَقَظَةَ مِنَ اَلْمَنَامِ وَ قَصَدْتُ رَبَّ اَلْعِزَّةِ بِالْقِيَامِ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ تَخُصُّنِي وَ نِعْمَةٍ أُلْبِسَتْنِي وَ حُسْنَى نَعَشَتْنِي وَ أَسْأَلُهُ إِتْمَامَ اِبْتِدَائِهِ وَ زِيَادَةً لِي مِنِ اِجْتِبَائِهِ فَإِنَّهُ اَلْمَلِيكُ اَلْقَدِيرُ وَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ كَثِيراً .
ترجمه:
1 )
سوره مبارکه البقرة آیه 220
فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ ۗ وَيَسأَلونَكَ عَنِ اليَتامىٰ ۖ قُل إِصلاحٌ لَهُم خَيرٌ ۖ وَإِن تُخالِطوهُم فَإِخوانُكُم ۚ وَاللَّهُ يَعلَمُ المُفسِدَ مِنَ المُصلِحِ ۚ وَلَو شاءَ اللَّهُ لَأَعنَتَكُم ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزيزٌ حَكيمٌ
ترجمه:
(تا اندیشه کنید) درباره دنیا و آخرت! و از تو در باره یتیمان سؤال می‌کنند، بگو: «اصلاح کار آنان بهتر است. و اگر زندگی خود را با زندگی آنان بیامیزید، (مانعی ندارد؛) آنها برادر (دینی) شما هستند.» (و همچون یک برادر با آنها رفتار کنید!) خداوند، مفسدان را از مصلحان، بازمی‌شناسد. و اگر خدا بخواهد، شما را به زحمت میاندازد؛ (و دستور می‌دهد در عین سرپرستی یتیمان، زندگی و اموال آنها را بکلی از اموال خود، جدا سازید؛ ولی خداوند چنین نمی‌کند؛) زیرا او توانا و حکیم است.
ایجاد رونق اقتصادی و رفاه اجتماعی در جامعه، یک اصل اساسی همهی ادیان است. یعنی ادیان، از جمله‌ی چیزهایی که می‌خواهند به وجود آورند، این است که جامعه، جامعه‌ی مرفهی باشد. جامعه‌ی فقیر که نمی‌خواهند! اما در این جامعه‌ی مرفه، کسی که هدف رفاه ماست، شخصی نیست که خودش رفاه دارد. کسی که هدف رفاه ماست، فردی است که رفاه ندارد. به این باید توجه کنید. یعنی شما باید در همهی برنامه‌ریزیها در دولت، طوری عمل کنید که محصول کار، مستقیم به دست کسانی برسد که در جامعه دچار فقر و کمبود اقتصادی‌اند، و جزو محرومین هستند.
محرومین را هم باید شناخت. اینطور نیست که ما خیال کنیم محرومین، همه در روستاهایند؛ نه. در شهرها هم محرومین زیادی هستند. یا خیال کنیم محرومین، فقط حقوق بگیرانند. حقوق بگیران، بخشی از محرومین‌اند. ما اگر در حواشی شهرها، در نقاط فقیرنشین و در جاهای مختلف کشور - در شهرها - راه برویم و در خانه‌های مردم سر بکشیم، می‌بینیم که محرومیتها کجاهاست.
این محرومیتها وجود دارد. البته از جمله کارهایی که باید کرد، مبارزه با گرانی است. در بخشهای اقتصادی - بخصوص - باید بنشینند و برای این مسأله، برنامه‌ریزی کنند1371/05/31
لینک ثابت
یخت و پاشها و اسرافها، در بخشهایی که پول در آن‌جاها مصرف میشود، تأثیر زیادی در گرانی دارد، که به قشرهای آسیب‌پذیر - به قول شما - و قشرهای محروم و ضعیف، فشار می‌آورد. این‌که در اختیار ماست و باید کمش کنیم1371/05/31
لینک ثابت
مجموعهی هیأت دولت، یک مجموعهی متضامن است. اینها مسؤولیتهای متقابل دارند. این، هیچوقت فراموشتان نشود. من گاهی در بعضی از گزارشها، میبینم مسؤولی، مثلاً راجع به بخش خودش صحبت میکند. اگر مورد سؤال قرار گیرد که «چرا [مثلاً] چنین شد؟»، تقصیر را به گردن بخش دیگر میاندازد که فلان جا با ما همکاری نکردند؛ والّا ما این را تمام میکردیم. این، به نظر من منطق و روش درستی نیست. در هیأت دولت، همه در کار هم مسؤولند. هیأت دولت، مسؤولیت مشترک دارد و کارها باید آنجا هماهنگ شود. همهی دستگاهها باید با هم، آنجا کار کنند. یکی از گلههای بنده که در گذشته هم همیشه داشتم - البته در هیأتهای دولتهای سابق - این بود که چرا در چهار راه هیأت دولت، کارها تنظیم نمیشود!؟ حالا بحمدالله وضع خیلی بهتر است. در هیئت دولت، باید همهی کارها تنظیم شود و تعارضها و تنازعها بین بخشهای مختلف - بین منافع بخشهای مختلف و مصالحشان - در اینجا برطرف گردد. باید آنچه که به مردم تقدیم میشود، یک کار سالم تمام بیاشکال باشد. اینطور نباشد که بخشهای مختلف، هر کدام چیزی بگویند. این بگوید اگر فلان بخش با ما همکاری کرده بود، ما بهتر از این میتوانستیم کار کنیم؛ نه. این روش درستی نیست.1371/05/31
لینک ثابت
در هیأت دولت، همه در کار هم مسؤولند.1371/05/31
لینک ثابت
هیأت دولت، مسؤولیت مشترک دارد و کارها باید آنجا هماهنگ شود. همهی دستگاهها باید با هم، آنجا کار کنند.1371/05/31
لینک ثابت
در هیئت دولت، باید همهی کارها تنظیم شود و تعارضها و تنازعها بین بخشهای مختلف در اینجا برطرف گردد.1371/05/31
لینک ثابت
محرومین را هم باید شناخت. اینطور نیست که ما خیال کنیم محرومین، همه در روستاهایند؛ نه. در شهرها هم محرومین زیادی هستند. یا خیال کنیم محرومین، فقط حقوق بگیرانند. حقوق بگیران، بخشی از محرومین‌اند. ما اگر در حواشی شهرها، در نقاط فقیرنشین و در جاهای مختلف کشور - در شهرها - راه برویم و در خانه‌های مردم سر بکشیم، می‌بینیم که محرومیتها کجاهاست.
این محرومیتها وجود دارد. البته از جمله کارهایی که باید کرد، مبارزه با گرانی است. در بخشهای اقتصادی - بخصوص - باید بنشینند و برای این مسأله، برنامه‌ریزی کنند.1371/05/31
لینک ثابت
ریخت و پاشها و اسرافها، در بخشهایی که پول در آن‌جاها مصرف میشود، تأثیر زیادی در گرانی دارد، که به قشرهای آسیب‌پذیر - به قول شما - و قشرهای محروم و ضعیف، فشار می‌آورد. این‌که در اختیار ماست و باید کمش کنیم. بنابراین، ایجاد نظارت و سختگیری بر گرانفروش، لازم است. ... ما باید ببینیم جامعه و نظام ما، چه اقتضا میکند؟ بنابر این، آقایان باید دنبال این باشند تا بتوانیم بار را از دوش مردم برداریم. بعضی، بدون هیچ‌گونه کنترلی، قیمتها را گران می‌کنند؛ مردم را اذیت می‌کنند و کمبود مصنوعی به‌وجود می‌آورند. با اینها باید مبارزه کرد. یعنی اقتدار دولت، در این بخشها باید خودش را نشان دهد. و این، با برنامه‌ها هم منافات ندارد. برنامه‌ی بلند مدت شما کار خودش را بکند. علاوه بر این‌که در جاهایی، باید همین کالابرگها را مرتب داد. آنچه را که دولت تصمیم گرفته است، باید بدهد. این، نباید وسطش لنگی ایجاد شود، یا مشکل به وجود آید.1371/05/31
لینک ثابت
از جمله کارهایی که باید کرد، مبارزه با گرانی است. در بخشهای اقتصادی باید بنشینند و برای این مسأله، برنامه‌ریزی کنند.1371/05/31
لینک ثابت
روزی در همین کشور، همه چیز بر خلاف مسیر احکام خدا حرکت می‌کرد. لذا، نتیجه‌ی این حرکت کفر آمیز و دوری از خدا، این بود که این کشور و این ملت، عزت و استقلالش را از دست داده بود. بیگانگان و سیاستهای خصمانه بر این کشور حکومت داشتند. منافع مردم، مورد توجه قرار نمی‌گرفت. منافع یک عده خواص مورد توجه بود و ایران، حقیقتاً در محدوده‌ی سیاسی عالم، از هیچ جهت عزت و عظمت و اهمیتی در چشمها نداشت. نه از جهت علمی و پیشرفتهای علمی؛ نه از جهت اداره‌ی جامعه؛ نه به خاطر نظم اجتماعی و حضور و وجود عدالت در جامعه و نه به خاطر تأثیر در مسائل جهانی، اصلاً به حساب نمی‌آمد. امروز به برکت اسلام و حاکمیت اسلامی و نام اسلام - که ما مفتخر هستیم به این‌که این اسم روی نظام ما و ما هست - بحمدالله همه چیز در جهت صحیح قرار دارد. استعدادها پرورش پیدا میکند و به منافع ملی، به فرهنگ ملی، به اقتصاد مستقل ملی، به عزت جامعه و به تأثیر گذاری در مسائل جهانی، اهمیت داده میشود.1371/05/31
لینک ثابت
روزی در همین کشور، همه چیز بر خلاف مسیر احکام خدا حرکت می‌کرد. لذا، نتیجه‌ی این حرکت کفر آمیز و دوری از خدا، این بود که این کشور و این ملت، عزت و استقلالش را از دست داده بود. بیگانگان و سیاستهای خصمانه بر این کشور حکومت داشتند. منافع مردم، مورد توجه قرار نمی‌گرفت. منافع یک عده خواص مورد توجه بود و ایران، حقیقتاً در محدوده‌ی سیاسی عالم، از هیچ جهت عزت و عظمت و اهمیتی در چشمها نداشت. نه از جهت علمی و پیشرفتهای علمی؛ نه از جهت اداره‌ی جامعه؛ نه به خاطر نظم اجتماعی و حضور و وجود عدالت در جامعه و نه به خاطر تأثیر در مسائل جهانی، اصلاً به حساب نمی‌آمد. امروز به برکت اسلام و حاکمیت اسلامی و نام اسلام - که ما مفتخر هستیم به این‌که این اسم روی نظام ما و ما هست - بحمدالله همه چیز در جهت صحیح قرار دارد. استعدادها پرورش پیدا میکند و به منافع ملی، به فرهنگ ملی، به اقتصاد مستقل ملی، به عزت جامعه و به تأثیر گذاری در مسائل جهانی، اهمیت داده میشود.1371/05/31
لینک ثابت
روزی در همین کشور، همه چیز بر خلاف مسیر احکام خدا حرکت می‌کرد. لذا، نتیجه‌ی این حرکت کفر آمیز و دوری از خدا، این بود که این کشور و این ملت، عزت و استقلالش را از دست داده بود.1371/05/31
لینک ثابت
