1370/02/30
پیام به مسلمانان جهان و اعلام عزاى عمومى به مناسبت هتک حرمت عتبات عالیات در عراق
بسمهتعالى
اَلّلهُمَّ العَن اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلىٰ ذٰلِک.
(۱)
اخبار متواتر از عملکرد ارتش عراق در نجف و کربلا و اهانت آنان به ساحت مقدّس اعتاب عالیه و ورود بى
ادبانه به صحن و سراى حرمهاى حضرت امیر مؤمنان و حضرت سیّدالشّهدا و حضرت ابوالفضل (علیهم
السّلام) و هتک و تخریب آستان مقدّس آنان که قبله
ى قلوب شیعیان و محبّان و آزادگان عالم است، هر روز بیش از پیش، پرده از این هتّاکى
هاى کینه
آلود برداشته، ابعاد جنایت عظیم آنان را آشکارتر میسازد. لعنت و غضب خداوند بر حکّام بعث عراق باد که چون اسلاف
(۲) خویش، مصیبت عاشورا را بار دیگر تکرار کردند و با یورش وحشیانه به نجف و کربلا، آن کردند که قلم از شرح آن عاجز است؛ و بر عتبات عالیات و مسلمانان مظلوم عراق و حوزه
هاى علمیّه، آن روا داشتند که طواغیت ستمگر و خون
آشام بنى
امیّه و بنى
عبّاس هم روا نداشته بودند؛ و چنان ضایعه و جراحتى بر قلب دوستان اهل
بیت (علیهم
السّلام) وارد کردند که سنگینى آن را با هیچ فاجعه
اى در این زمان نتوان قیاس کرد؛
«هَیَّجَ اَحزانَ یَومِ الطُّفوف
».
(۳) با این جنایاتى که به دست مزدوران بعث عراق و با حمایت کامل آمریکا و سایر شیاطین بر آستان مقدّس اهل
بیت (علیهم
السّلام) وارد شد، امّت اسلامى داغدار و عزادار است.
اینجانب این مصیبت بزرگ را به ساحت مقدّس ولىّاللهالاعظم بقیّةالله (ارواحنا فداه) تسلیت عرض کرده و جهت عرض ارادت به پیشگاه مقدّسش و اظهار لعن و نفرت به دشمنان اسلام، روز پنجشنبه هشتم ذىالقعده، برابر با دوّم خرداد را عزاى عمومى اعلام کرده و به سوگ خواهم نشست.
امیدوارم همّت و غیرت دولت و ملّت مسلمان ما، که حبّ اهل
بیت پیامبر (علیهم
السّلام) را با جان و دل آمیخته دارند، نگذارد که عاملان این جنایات بزرگ، پرده
اى از اغفال و تزویر بر آن بکشند؛ و زبان سخنوران و شاعران و دست چیره
ى هنرمندان و نویسندگان، این حقایق تلخ را که بخشى از ماجراى فاجعه
آمیز این روزگار و سرگذشت ملّتهاى مظلوم است، بدرستى ترسیم کرده و براى همیشه در سینه
ى تاریخ ثبت نماید. از خداوند قهّار خذلان و نابودى عاملان این جنایت را خواهانم؛ وَ سَیَعلَمُ الَّذینَ ظَلَموِّا اَىَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبون.
(۴)
على حسینىخامنهاى
۵ ذىالقعدة ۱۴۱۱
۳۰ اردیبهشت ۱۳۷۰
(۱ کاملالزّیارات، ص ۱۷۷؛ «خدایا! لعنت کن نخستین ستمگرى را که بزور، حقّ محمّد و آل محمّد را گرفت و آخرین کسى که او را در این زور و ستم پیروى کرد.»
(۳ بحارالانوار، ج ۲۹، ص ۵۵؛ «غم و اندوه روزهاى کربلا را برانگیخت.»
(۴ سورهى شعرا، بخشى از آیهى ۲۲۷؛ «... و کسانى که ستم کردهاند، بزودى خواهند دانست به کدام بازگشتگاه برخواهند گشت.»