شاعر: فاطمه نانیزاد

ضیافت شعر با حضور رهبر انقلاب، رمضان 1431

غزلی تقدیم به جانبازان صبور شیمیایی

به شعر گفته‌ام این دفعه درد را بکشد
هنوز صحنه تو در نبرد را بکشد

تو را شبیه غزل یا نه از غزل بهتر
کسی که زخم درغنچه کرد را بکشد

تو را که گرمترین خاطرات دیروزی
تمام دلخوشی فصل سرد را بکشد

تو را شبیه غزل های عشق کرده و
بعد به نام شعله فقط رنگ زرد را بکشد

خطوط چهره‌ی یک آشنای زخم و سکوت
به شعر گفته‌ام این دفعه مرد را بکشد

غزلی کوتاهی، تقدیم به آستان حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام

همچون نسیم صبح و سحرگاه می رود
هر کس میان صحن حرم راه می‌رود

از هر چه غصه دارد وغم می شود رها
هر سائلی به خدمت این شاه می‌رود

وقتی فرشته‌های حرم بال می‌زنند
از سینه‌های شعله زده آه می‌رود

اینجا بهشت روی زمین فرشته‌هاست
از کوی تو فرشته به اکراه می‌رود

خورشید در طواف حرم، وه! چه دیدنیست
هر شب به پای‌بوسی آن ماه می‌رود

باب‌الجواد راه ورودی به قلب توست
حاجت رواست هرکه از این راه می‌رود