کشور ما، کشور بزرگی است، ملّت ما ملّت بزرگی است. در میان ملّت ما کسانی که صاحب فکرند، صاحب ابتکارند، صاحب تجربه‌اند، صاحب آراء جدیدند، بی‌شمارند؛ وقتی انسان پای صحبت این و آن می‌نشیند، این‌قدر حرف نو، فکر نو، ابتکار نو در سخنان گوناگون افراد در قشرهای مختلف می‌شنود که شگفت‌زده میشود. پیشنهادهایی که به صورت مکتوب میدهند، حرفهایی که حضوری میزنند، آنچه به عنوان اعتراض میگویند، آنچه به عنوان پیشنهاد میگویند، همه برای انسان از این جهت مژده است که نشان‌دهنده‌ی فکر نو، ابتکار نو، تجربه‌ی خوب و راهگشایی برای آینده است. این [ظرفیّت] کشور ما است. من عرض میکنم که این یک ثروت عظیم ملّی است و از این باید استفاده کرد. دولت محترم و رئیس‌جمهور محترم ان‌شاءالله برای مردم، با مردم، در میان مردم از این «ظرفیّت عظیم مردمی» استفاده کنند و از آن برای رسیدن به اهدافی که ذکر کردند و راهی که میخواهند بروند، بهره بگیرند.

انتخابات خیلی مهم است که قبلاً هم ما گفته‌ایم. البتّه در مرحله‌ی اوّل انتخابات، مشارکت مردم آن‌چنان که انسان توقّع داشت نبود؛ کمتر از آن مقداری بود که توقّع داشتیم و حدس زده میشد. افراد مختلفی حدسهایی در مورد مشارکت میزدند، همه‌ی حدسها بیشتر از آن چیزی بود که در واقع اتّفاق افتاد. خب این یک عللی دارد؛ کسانی که اهل سیاستند، اهل نگاه جامعه‌شناسانه به مسائل و مانند اینها هستند، اینها را بررسی میکنند. آنچه مسلّم است این است که اگر کسی تصوّر کند که این عدّه‌ای که رأی ندادند، به خاطر این بوده که با نظام مخالف بودند، سخت در اشتباه است؛ این برداشت، این فهم صد درصد اشتباه است! خب بله، ممکن است یک تعداد افرادی باشند که از یک مسئول خوششان نیاید، یا یک تعداد افرادی باشند که از اصل نظام خوششان نیاید؛ نه اینکه نداریم ما چنین کسانی؛ چرا، هستند در کشور که آزادانه حرف هم میزنند، حرفهایشان را هم می‌شنویم، میدانیم هم چه میگویند؛ یعنی این‌جور نیست که از چشمها پنهان باشند و دیده نشوند؛ میدانیم، می‌شناسیم که کسانی هستند که با اصل این نظام و اصل تشکیلات اسلامیِ حکومت خیلی موافقتی ندارند؛ خب بله، اینها هم هستند؛ لکن اینکه ما هر کسی را که رأی نداد ملحق به اینها بکنیم، خیلی خطای بزرگی است؛ این خطا را نباید کسانی مرتکب بشوند. نه، [شاید کسی] مشکل دارد، گرفتاری دارد، کار دارد، حوصله ندارد، وقت نمیکند، انواع و اقسام موانع برای این کار وجود دارد. حالا امیدواریم که ان‌شاءالله در این مرحله‌ی دوّم، اجتماع مردم شوق‌انگیز باشد و مایه‌ی آبرو برای نظام اسلامی باشد.
این را مکرّر عرض کرده‌ایم که مشارکت مردم برای نظام جمهوری اسلامی پشتوانه است، مایه‌ی آبرو است، مایه‌ی سربلندی است. اگر چنانچه مردم مشارکت واضح‌تر و بهتر و روشن‌تری داشته باشند، نظام جمهوری اسلامی این توانایی را پیدا خواهد کرد که حرف خودش و نیّات خودش و مقاصد خودش را ــ چه در داخل کشور، چه در مجموعه‌ی امتداد راهبردی کشور ــ تحقّق ببخشد، و این فرصتِ خیلی بزرگی است برای کشور.

روز انتخابات برای ما ایرانی‌ها، روز نشاط و شادی است؛ بخصوص آن وقتی که انتخابات برای گزینش رئیس‌جمهور است که چند سال آینده‌ی کشور با این انتخاب مردم تعیین میشود؛ لکن به نظر من یک موضوع مهمّی در کنار این هست و آن حضور پُرشور مردم و افزایش و کثرت رأی‌دهندگان است؛ این برای جمهوری اسلامی یک نیاز قطعی است. کلمه‌ی جمهوری در «جمهوری اسلامی» حاکی از این است که در ذات این نظام، حضور مردم لحاظ شده؛ بنابراین دوام جمهوری اسلامی و قوام جمهوری اسلامی و عزّت جمهوری اسلامی و آبروی جمهوری اسلامی در دنیا متوقّف به حضور مردم است؛ برای همین است که ما توصیه میکنیم مردم عزیزمان مسئله‌ی رأی دادن را، حضور در این آزمون مهمّ سیاسی را جدّی بگیرند و شرکت کنند. و اینکه شما میگویید بعضی‌ها مردّدند، من وجهی برای تردید پیدا نمیکنم. این کار آسانی است که نتایج مهمّی دارد. چرا انسان برای انجام یک کاری که خرج ندارد، زحمتی ندارد، مایه‌ای ندارد، وقت‌گیری‌ای ندارد، فشاری ندارد ولی فواید زیادی دارد، باید تردید داشته باشد؟ تردید نکنند. بخصوص با توجّه به همین نکته‌ای که من اشاره کردم و آن اینکه قوام جمهوری اسلامی به حضور مردم است و برای اثبات صحّت و صداقت نظام جمهوری اسلامی، حضور مردم یک امر لازم و واجبی است.

جمهوری اسلامی دشمن دارد. یکی از چیزهایی که جمهوری اسلامی را بر دشمنانش فائق میکند، انتخابات است. اگر مشارکت خوب مردم در این انتخابات مشاهده بشود، این مایه‌ی سرافرازی جمهوری اسلامی است.
مشارکت مردم در ذات جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی ــ «جمهوری» یعنی مردم دیگر ــ [یعنی] عموم مردم با شیوه‌ی اسلامی، با روش اسلامی وارد میدان بشوند. این میدان مظاهر زیادی دارد که مهم‌ترین مظهرش همین انتخابات و تعیین مسئولین کشور است. «وارد میدان شدن مردم» معنایش این است که جمهوری اسلامی به معنای واقعی کلمه جمهوری است، [لذا] زبان دشمنان کوتاه میشود. در هر انتخاباتی که مشارکت کم بوده، زبان ملامت دشمنان جمهوری اسلامی و حسّاد جمهوری اسلامی دراز شده، ملامت کردند. وقتی مشارکت بالا است، زبان بدگویان کوتاه میشود؛ نمیتوانند ملامت کنند، نمیتوانند شادی کنند، دشمن‌شاد نمیشویم؛ علّت اینکه بنده اصرار بر مشارکت بالا دارم این است. بنابراین عنصر اوّل، مشارکت عموم مردم است؛ تنبلی نکنند، بی‌اعتنائی نکنند، دستِ‌کم نگیرند؛ در همه‌ی گوشه‌های کشور شرکت کنند. مشارکت فقط مال شهرها نیست؛ مال شهرهای بزرگ نیست؛ در انواع مراکز جمعیّتی، روستاها، بخشها مردم باید در انتخابات شرکت کنند تا جمهوری اسلامی در دنیا سرافراز بشود.

انتخابات خیلی مهم است و در درجه‌ی اوّل هم مشارکت مهم است که شما باید ــ چه در محیط‌های دانشجویی، چه در محیط‌های کاری، چه در محیط‌های خانوادگی و مانند اینها ــ هر چه میتوانید تلاش کنید که مشارکت افزایش پیدا کند. بعد هم نگاه کنید ببینید چه کسی به ملاکهای انقلاب نزدیک‌تر است و توانایی کار در جهت ملاکهای انقلاب را دارد؛ اینها را اگر ملاحظه کنید، شاید بتوانید مثلاً یک انتخاب خوبی داشته باشید. امیدواریم ان‌شاءالله خدای متعال آنچه صلاح این کشور و صلاح این ملّت است، به‌آسانی و بی‌دغدغه پیش بیاورد.

مسئله‌ی مشارکت مردم در تولید [مهم] است که خب ما گفتیم «جهش تولید با مشارکت مردم». «مشارکت مردم» چه جوری [حاصل] میشود؟ این سؤال است دیگر. حالا یک نفری فرض کنید که مایل است در جهش تولید شرکت کند؛ چه جوری شرکت کند؟ چه کسی باید به او یاد بدهد؟ حرف من این است. یکی از وظایف مهمّ مسئولین این است که بنشینند زمینه‌های حضور مردم و مشارکت مردم در تولید را، در کار تولیدی را تبیین کنند و زمینه‌ها را آماده کنند. حالا مثلاً یکی‌اش تعاون است ــ ایجاد شرکتهای تعاونی تولید ــ یکی‌اش کمک به کارهای خانگی است؛ یکی کمک به کارهای دستی است؛ یکی کمک به ایجاد شرکتهای دانش‌بنیان است. البتّه دولت میتواند از صاحب‌نظران اقتصادی که در دولت بحمدالله هستند و در خارج دولت هم هستند، استفاده کند؛ اینها میتوانند راه‌های فراوان دیگری را ارائه بدهند که [موجب] مشارکت مردم باشد؛ مشارکت در زمینه‌ی مسائل صنعتی، مسائل خانگی، صنایع دستی، مسئله‌ی کشاورزی، مسئله‌ی دامداری؛ در همه‌ی اینها مردم میتوانند مشارکت کنند؛ راهش باید به مردم نشان داده بشود، زمینه‌ی مشارکت مردم فراهم بشود، بحث مشارکت مردم آسان‌سازی بشود.

یک نکته‌ی مهم در نماز جمعه و خطبه‌ها... تشویق آحاد مردم و مخاطبین شما به حضور در میدانهای مختلف است. فرض کنید حضور در میدانهای اجتماعی و خدمات اجتماعی؛ مثلاً بنا میشود در یک شهری مدرسه‌سازی کنند، مردم به شرکت تشویق بشوند، هر کسی هر مقداری که میتواند، هر جوری که میتواند. مثلاً فرض کنید در یک شهری، خیّرین درصدد برمی‌آیند که بیمارستان‌سازی کنند ــ از این کارهای خیر همیشه بوده، الان هم هست و میکنند ــ یا بنا میگذارند دیه‌ی زندانی‌هایی را که به خاطر دیه در زندانند، اداء کنند و آنها را از زندان آزاد کنند؛ از این کارهای خیر. مردم تشویق بشوند به اینکه در این مسائل شرکت کنند؛ این یک میدان است؛ یک میدانِ مسائلِ اجتماعی است.

مشارکت یعنی حضور پُرشور مردم در انتخابات. اگر حضور پُرشور مردم در انتخابات باشد، این وحدت ملّی را نشان میدهد، این انگیزه‌ی ملّت ایران را برای حضور در صحنه نشان میدهد؛ انگیزه‌ی ملّت ایران و وحدت ملّی، قدرت ملّی به وجود می‌آورد؛ قدرت ملّی موجب امنیّت کشور میشود؛ وقتی کشور امنیّت پیدا کرد، آن‌وقت علم در آن کشور پیشرفت میکند، اقتصاد در آن کشور به شکوفایی میرسد، مشکلات گوناگون فرهنگی و اقتصادی و سیاسی در کشور قابل حل میشود؛ مشارکت یک چنین معجزه‌ای میکند. انتخابات در کشور تحوّل ایجاد میکند. بعضی‌ها اسم تحوّل را می‌آورند، اظهار طرف‌داری از تحوّل میکنند، امّا عملاً آن چیزی که مقدّمه‌ی حتمی تحوّل است، مورد بی‌اعتنائی‌شان قرار میگیرد؛ یعنی انتخابات. با انتخابات میشود در کشور تحوّل ایجاد کرد. صاحبان دیدگاه‌های گوناگون سیاسی و اقتصادی و فرهنگی میخواهند تحوّل ایجاد کنند به نفع دیدگاه سیاسی یا فرهنگی یا اقتصادی خودشان؛ خیلی خب، راهش چیست؟ راهش این است که با انتخابات ــ حالا چه انتخابات مجلس، چه انتخابات مجلس خبرگان، چه انتخابات ریاست جمهوری، چه انتخابات شوراها ــ کسانی را که با آن فکر سیاسی آنها و جهت‌گیری سیاسی یا اقتصادی یا فرهنگی آنها همراهند، سر کار بیاورند؛ این میشود تحوّل. بنابراین، پایه‌ی تحوّل انتخابات است.

امروز وظیفه‌ی ما مراقبت دائمی از انقلاب است؛ وظیفه‌مان امروز وحدت ملّی است؛ وحدت ملّی مهم است؛ وظیفه‌مان امروز مشارکت دادن مردم است؛ کمک کردن به آحاد مردم بخصوص به طبقات ضعیف است؛ وظیفه‌مان امروز کار جهادی مسئولان است؛ این دیگر مربوط به خصوصِ سپاه نیست، همه‌ی مسئولان کشور امروز موظّفند کار جهادی کنند، شبانه‌روزی کار کنند، خستگی نشناسند. ما فصل مُشبعی را حرکت کرده‌ایم؛ این سربالایی، این شیب تند را عبور کرده‌ایم، به قلّه‌ها نزدیک شده‌ایم. نباید خسته بشویم. امروز روز خسته شدن نیست، روز ناامید شدن نیست؛ امروز روز شوق است، روز امید است، روز حرکت است؛ مسئولین کشور در بخشهای مختلف باید با این روحیه حرکت کنند. اعتماد باید وجود داشته باشد، نمیگویم انتقاد نباشد؛ انتقاد همراه با اعتماد. میخواهند انتقاد بکنند، اشکال ندارد، امّا اعتماد داشته باشند. مسئولین دارند کار میکنند؛ با اخلاص، با علاقه‌مندی، با شوق، با توکّل به خدا، با همه‌ی توان؛ اعتماد بشود به آنها، انتقاد هم اگر لازم بود، [بشود]؛ من مخالفتی با انتقاد ندارم. اگر این راه را دنبال کردیم و بحمدالله تا امروز دنبال شده و بعد از این هم به فضل الهی، به توفیق الهی دنبال خواهد شد، پیروزی بر دشمن قطعی است.

یکی از مهم‌ترین الزامات اجرای این شعار [مهار تورم و رشد تولید]، مشارکت دادن مردم است؛ این یک مسئله‌ی تعیین‌کننده است، مسئله‌ی بسیار مهمّی است. ما در این [بخش] ضعیف عمل کرده‌ایم؛ در طول این سالهای متمادی، انصافاً ضعیف عمل کرده‌ایم. اگر چنانچه بتوانیم نه در حرف که دائماً گفته‌ایم، [بلکه] در عمل ــ که حالا مختصری توضیح میدهم ــ مشارکت مردم را جلب کنیم، رشد تولید قطعی خواهد بود. آن چیزی که قطعاً رشد تولید را به وجود می‌آورد، حضور مردم در تولید است؛ در بخشهای مختلف، و از تولیدات اندک و کوچک تا تولیدات بزرگ به وسیله‌ی مردم [انجام شود]. خود همین رشد تولید، تأثیر میگذارد در مهار تورّم؛ ‌یعنی روی آن هم اثر میگذارد.
خب، با حرف و شعار نمیشود؛ صِرف اینکه ما حرفش را بزنیم که «مردم! بیایید شرکت کنید»، کسی [نمی‌آید]، اصلاً این حرف معنی ندارد؛ محصَّلی ندارد که به مردم بگوییم بیایید شرکت کنید. چه‌جوری شرکت کنند؟ کجا شرکت کنند؟ باید زمینه‌ی مشارکت فراهم بشود.
یکی از تجربه‌های خوب، همین شرکتهای دانش‌بنیان است؛ این تجربه‌ی خوبی است. البتّه فقط منحصر به این نباید باشد ــ که حالا عرض میکنم ــ امّا این یک تجربه‌ی خوبی بود. [برای] شرکتهای دانش‌بنیان سازوکاری به وجود آمد که موجب شد افرادی که بااستعداد بودند، ‌نخبه بودند، توانایی داشتند، انگیزه داشتند، بیایند و هزاران شرکت دانش‌بنیان را به وجود بیاورند، رشد تولید را بالا بردند، کمک کردند؛ این شرکتها خیلی تأثیر داشت و البتّه باید افزایش هم پیدا کند. خودِ این دانش‌بنیان کردنِ کارها یک برنامه‌ریزی لازم دارد. کدام بخشها باید دانش‌بنیان بشوند؟ مثلاً حالا فرض کنید بخش نفت یا بخش کشاورزی باید دانش‌بنیان بشود؛ چه‌جوری؟ با چه برنامه‌ای؟ چه کسانی میتوانند وارد این کار بشوند؟ این یک طرح و برنامه لازم دارد که [باید] به مردمی که توانایی دارند، علاقه دارند و میخواهند در این کار مشارکت کنند، اعلام بشود. ما از لحاظِ نیروی انسانیِ جوانِ تحصیل‌کرده ظرفیّت بالایی داریم؛ بحمدالله تا کنون، جوانِ آماده‌ی تحصیل‌کرده خیلی داریم؛ خیلی‌هایشان به کارهایی مشغول هستند که متناسب با رشته‌های تحصیلی‌شان هم نیست، امّا مشغولند به خاطر اینکه کاری که متناسب با آن رشته باشد در اختیارشان قرار نگرفته.
اگر ما این طرّاحی را بتوانیم درست انجام بدهیم، این مشکل برطرف خواهد شد. نقشه‌ی راهِ دانش‌بنیان کردنِ اقتصاد ملّی و برنامه‌ی عملیّاتی کردن آن را مسئولین محترم در دولت باید تهیّه کنند، به مردم هم اطّلاع بدهند و زمینه‌ی مشارکت آنها را فراهم کنند؛ همین‌ طور که عرض کردم مشخّص بشود چه بخشهایی در اولویّت دانش‌بنیان شدن هستند و شیوه‌های دانش‌بنیان شدن آنها چیست؛ اینها را مشخّص کنند، به اطّلاع مردم برسانند. باید ساختارسازی بشود؛ [برای] اشتراک مردم به صورت شرکتهای دانش‌بنیان، باید یک ساختاری تولید بشود، به وجود بیاید و به مردم هم اعلام بشود.
البتّه مشارکت مردم که اشاره کردم، فقط در این زمینه‌ها نیست؛ یعنی این‌جور نیست که مشارکت مردم صرفاً در محدوده‌ی شرکتهای دانش‌بنیان باشد. ما باید کاری کنیم که مردم بتوانند، همه‌ی کسانی که نیرو دارند، توان کار دارند، در به‌اصطلاح محدوده‌ی کار کردن هستند، بتوانند یک کاری انجام بدهند که به زندگی‌شان کمک کند، معیشتشان را بهتر کند، به تعبیر رایج، سفره‌ی آنها را رنگین‌تر بکند، که بند اوّل سیاستهای اقتصاد مقاومتی هم ناظر به همین است. تمهیداتی را باید انجام بدهید تا طبقات کم‌درآمد به این وسیله درآمدشان بالا برود. آن‌وقت توانمندسازیِ طبقات ضعیف به این شکل انجام خواهد گرفت؛ یعنی نقشه‌ی راهِ کاملی در این زمینه به وجود بیاید، و میتواند به وجود بیاید؛ یعنی سازمان برنامه و امثال این تشکیلات در دولت، میتوانند بنشینند و طرّاحی کنند و مشخّص کنند که آحاد مردم، قشرهای ضعیف مردم، چگونه میتوانند در فعّالیّتهای اقتصادی همکاری کنند. بهترین راهِ عدالت‌بنیان کردنِ اقتصاد همین است. اینکه ما روی مسئله‌ی عدالت که اساس کار اقتصاد در اسلام عدالت است ــ «لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسط» ــ [تأکید میکنیم،] عدالت‌بنیان کردن از این راه به وجود خواهد آمد؛ بتوانیم امکان کار کردن و درآمد کسب کردن را برای همه‌ی مردم فراهم کنیم.
من اطّلاع دارم بعضی از دستگاه‌ها مثلاً در مناطق دوردستِ کشور، یعنی خیلی دور از تهران، مثلاً در روستاها رفته‌اند، کارهایی را انجام داده‌اند، توانسته‌اند خانواده‌هایی را گاهی مثلاً فرض کنید با چند رأس گوسفند ــ حالا این نمونه‌های خیلی کوچکش این‌جوری است ــ احیا کنند؛ یک خانواده با داشتن مثلاً فرض کنید چند رأس گوسفند یا در یک جاهایی در ایرانشهر که ما بودیم، با بُز ــ بُزهای مخصوصی که آنجا هستند ــ و مانند اینها احیا شده. از اینجا بگیرید تا کارهای بسیار بزرگی که میتواند یک شهر را، یک منطقه را آباد بکند.

یکی از اشکالات مهمّی که ما داریم، این است که روی راه‌های مشارکت مردم فکر نکرده‌ایم. من همین جا به مسئولین محترم، به صاحب‌نظران اقتصادی، به کسانی که علاقه‌مند به سرنوشت کشورند توصیه میکنم بنشینند راه‌های مشارکت عموم مردم در مسائل اقتصادی را پیدا کنند. هر جا مردم وارد شده‌اند ما پیشرفت کرده‌ایم. در دفاع مقدّس مردم وارد شدند، ما پیروز شدیم؛ در مسائل سیاسی کشور مردم هر جا وارد شدند ما پیروز شدیم؛ در مسائل اقتصادی هم همین جور است؛ [اگر] مردم وارد بشوند، آحاد مردم وارد بشوند، ما پیروز خواهیم شد، موفّق خواهیم شد؛ منتها مردم چه جور وارد بشوند؟ باید نقشه‌ی ورود مردم در حوزه‌ی اقتصادی را به مردم نشان داد. من البتّه در سالهای گذشته بر روی [ایجاد] شرکتهای کوچک و کمک به شرکتهای کوچک تکیه کرده‌ام، توصیه کرده‌ام؛ تجربه‌های ناموفّقی هم در این مورد وجود داشت؛ کارهایی انجام گرفت که کارهای کامل و سنجیده‌ای نبود؛ باید از این قبیل کارها انجام بگیرد.

شما [دولتتان را] میگویید «دولت مردمی»؛ دولت مردمی فقط به این نیست که بروید میان مردم؛ این کار لازم است امّا کافی نیست؛ باید بتوانید مشارکت مردم را در کارهای گوناگون و بخشهای گوناگون جلب کنید. من قبلاً هم یک وقتی گفته‌ام این را، ظاهراً در جمع شما شاید گفتم که بنشینید کیفیّت جلب مشارکت مردم را برنامه‌ریزی کنید، تعریف کنید که چه جور میشود مشارکت مردم را جلب کرد؛ چه در زمینه‌های مالی و اقتصادی، چه در زمینه‌های سیاسی، چگونه میشود از فکر مردم و از نظر مردم استفاده کرد در بخشهای مختلف. این برنامه‌ریزی میخواهد. در این نامه‌های گوناگونی که از طریق ارتباط مردمی یا غیر آن به ما میرسد، گاهی یک پیشنهادهایی هست که انسان میبیند پیشنهادهای بسیار خوبی است؛ یک آدمی که اصلاً نمی‌شناسیم چه کسی است، در یک موردی یک پیشنهادی دارد، یک نظری دارد، این نظر را میدهد، گاهی بسیار کارگشا است. [ببینید] چگونه میتوانیم از اینها استفاده کنیم.

با همین حرکت تداوم انقلاب و استمرار انقلاب، امروز بحمدالله انقلاب، هم زنده است، هم زاینده و تولیدکننده است. اینکه شما می‌بینید جبهه‌ی استکبار این جور در مقابل انقلاب و در مقابل ملّت انقلابی ایران می‌ایستد و این جور دشمنی میکند، به خاطر این است که انقلاب زنده است. اگر انقلاب نبود، اینها داعی نداشتند این قدر خباثت و ملعنت به خرج بدهند در مقابل ملّت ایران. حالا «زنده بودن انقلاب» یعنی چه؟ یعنی دلبستگی نسلهای جدید کشور به آرمانهای انقلاب. امروز مردم دلبسته‌ی همان آرمانهایی هستند که انقلاب مطرح کرد؛ یعنی استقلال ملّی، عزّت ملّی، رفاه ملّی، عدالت اجتماعی، تحقّق جامعه‌ی اسلامی و در نهایت، همان طور که عرض کردیم، ایجاد تمدّن نوین اسلامی؛ اینها هدفهای بزرگ انقلاب است. مردم ما امروز به این هدفها دلبسته‌اند، علاقه‌مندند؛ کاری از دستشان بربیاید -هر کسی بتواند کاری انجام بدهد- واقعاً انجام میدهند؛ یعنی یک اکثریّت عظیمی از کشور این [دلبستگی] را دارند. حالا افرادی هم ممکن است گوشه‌کنار وجود داشته باشند که یک مقداری کُند باشند در حرکت یا در حرکت داخل نشوند، لکن ملّت ایران عموماً دلبسته‌ی به این آرمانها است. ملّت دلبسته است، انقلاب زنده است و دلیل زنده بودن انقلاب هم یکی همین دشمنی جبهه‌ی استکبار است که به خاطر ایستادگی نظام بر سر این هدفها است.

از ظرفیّت مردمی هم برای نظارت عمومی استفاده کنند. در گوشه و کنار کشور مواردی هست که فساد هست، ویژه‌خواری هست که ممکن است از چشم مسئولین ذی‌ربط دور مانده باشد، پنهان مانده باشد؛ اینها را مردم مشاهده میکنند، می‌بینند؛ از ظرفیّت مردم در این زمینه هم استفاده بشود. بنابراین مردمی بودن یکی از کارهای بسیار اساسی است و باید دولتمردان این را به همین شکلی که اجمالاً عرض شد دنبال بکنند.

توصیه‌ی اینجانب مردمی کردن بزرگداشت‌ها، و فعال کردن مساجد و نهادهای مردمی، و به‌کارگیری ابتکارات و خلاقیت‌های جوانان انقلابی، و طراوت و تازگی بخشیدن به مراسم دینی و انقلابی است. توصیه‌ی دیگر چابک و سبک کردن تشکیلات و زدودن زائده‌ها و فرسودگی‌های آن است.

این انتخابات حقّاً و انصافاً حماسه بود؛ این انتخاباتی که گذشت، به معنای واقعی کلمه حماسه‌ی این مردم بود که حماسه آفریدند. خب تلاشهایی انجام میگیرد، کاغذ مینویسند، نامه مینویسند، در فضای مجازی، در دستگاه‌ها حرف میزنند که عظمت این انتخابات را انکار کنند؛ فایده‌ای ندارد؛ این تلاش بیهوده است؛ کار، کار بزرگی بود. تحلیلگرانی که چشمشان به این انتخابات بود، آنها میفهمند چه اتّفاقی افتاد. در کجای دنیا معمول است و دیده میشود که همه‌ی دستگاه‌های تبلیغاتی ]مخالف،[ فعّال و مؤثّر به کار بیفتند برای اینکه به مردم نهیب بزنند که در انتخابات شرکت نکنید؟ کجا چنین چیزی هست؟ در کدام کشور شما سراغ دارید یک چنین چیزی را که رادیوهای آمریکا، رادیوهای انگلیس، رادیوهای بعضی از کشورهای مرتجع و روسیاه به کار بیفتند، عناصری از خودشان، عناصر خائنی هم از ایرانی‌هایی که زیر پرچم آمریکا و انگلیس زندگی میکنند و از آنها ارتزاق میکنند، شروع کنند از مدّتها پیش در رادیو، در تلویزیون، در ماهواره، بخصوص در فضای مجازی، نه یکی دو تا، صدها بلکه هزاران شبکه و کار و مسیر برای اینکه مردم را از انتخابات دور کنند؟ خب، یک بهانه‌هایی هم داشتند؛ مشکل معیشتی مردم یکی از بهانه‌ها بود و به آن امید بسته بودند؛ بعضی از حوادثی که بعداً اتّفاق افتاد، مثلاً بحث احراز صلاحیّت یا عدم احراز صلاحیّتها، اینها را هم بهانه میکنند.
حالا بنده ممکن است با بعضی از این نظرات شورای محترم نگهبان موافق هم نباشم امّا شورای نگهبان بر طبق وظیفه‌ی دینی عمل میکند، بر طبق قانون عمل میکند. اینها مردمان متشرّع و پرهیزکاری هستند و مقیّد به وظیفه‌ی دینی هستند، طبق وظیفه‌ی دینی عمل میکنند. حالا ممکن است بنده مثلاً با یک مورد، دو مورد یا کمتر یا بیشتر موافق هم نباشم امّا اعتقادم بر این است که آنها [این جور عمل میکنند]. همین را اینها بهانه قرار دادند؛ یکی از بهانه‌ها این بود، یکی از بهانه‌ها مسائل معیشتی بود و شروع کردند یقه‌درانی کردن برای اینکه مردم را از [حضور] پای صندوقها منصرف کنند و امیدشان هم این بود که مشارکت مردم در انتخابات مثلاً حدود ۲۰ درصد یا ۲۵ درصد باشد. اینها را هم به زبان آوردند؛‌ اینها را گفتند. خب با یک چنین وضعی، مردم این جور می‌آیند شرکت میکنند؛ با وجود کرونا که حالا با محاسباتی که آدمهای کارشناس کردند، میگویند لااقل ۱۰ درصد از عدم شرکتها مربوط به کرونا است که اگر چنانچه آن را محاسبه کنیم، نزدیک به ۶۰ درصد مشارکت است که مشارکت خوبی است. با وجود این، مردم می‌آیند وارد میدان میشوند، از صبح زود صف میبندند و رأی می‌اندازند و اظهاراتِ پُر‌انگیزه از آنها پخش میشود در تلویزیون که انسان مشاهده میکند. اینها چیست؟ این مشت محکمی است که مردم به سینه‌ی آن تحریم‌کنندگان و مخالفین و معارضین انتخابات زدند؛ مردم ایستادند؛ این واقعاً حماسه است، این واقعاً یک حرکت عظیم مردمی است.

این انتخابات حقّاً و انصافاً حماسه بود؛ این انتخاباتی که گذشت، به معنای واقعی کلمه حماسه‌ی این مردم بود که حماسه آفریدند. خب تلاشهایی انجام میگیرد، کاغذ مینویسند، نامه مینویسند، در فضای مجازی، در دستگاه‌ها حرف میزنند که عظمت این انتخابات را انکار کنند؛ فایده‌ای ندارد؛ این تلاش بیهوده است؛ کار، کار بزرگی بود. تحلیلگرانی که چشمشان به این انتخابات بود، آنها میفهمند چه اتّفاقی افتاد. در کجای دنیا معمول است و دیده میشود که همه‌ی دستگاه‌های تبلیغاتی ]مخالف،[ فعّال و مؤثّر به کار بیفتند برای اینکه به مردم نهیب بزنند که در انتخابات شرکت نکنید؟ کجا چنین چیزی هست؟ در کدام کشور شما سراغ دارید یک چنین چیزی را که رادیوهای آمریکا، رادیوهای انگلیس، رادیوهای بعضی از کشورهای مرتجع و روسیاه به کار بیفتند، عناصری از خودشان، عناصر خائنی هم از ایرانی‌هایی که زیر پرچم آمریکا و انگلیس زندگی میکنند و از آنها ارتزاق میکنند، شروع کنند از مدّتها پیش در رادیو، در تلویزیون، در ماهواره، بخصوص در فضای مجازی، نه یکی دو تا، صدها بلکه هزاران شبکه و کار و مسیر برای اینکه مردم را از انتخابات دور کنند؟ خب، یک بهانه‌هایی هم داشتند؛ مشکل معیشتی مردم یکی از بهانه‌ها بود و به آن امید بسته بودند؛ بعضی از حوادثی که بعداً اتّفاق افتاد، مثلاً بحث احراز صلاحیّت یا عدم احراز صلاحیّتها، اینها را هم بهانه میکنند.
حالا بنده ممکن است با بعضی از این نظرات شورای محترم نگهبان موافق هم نباشم امّا شورای نگهبان بر طبق وظیفه‌ی دینی عمل میکند، بر طبق قانون عمل میکند. اینها مردمان متشرّع و پرهیزکاری هستند و مقیّد به وظیفه‌ی دینی هستند، طبق وظیفه‌ی دینی عمل میکنند. حالا ممکن است بنده مثلاً با یک مورد، دو مورد یا کمتر یا بیشتر موافق هم نباشم امّا اعتقادم بر این است که آنها [این جور عمل میکنند]. همین را اینها بهانه قرار دادند؛ یکی از بهانه‌ها این بود، یکی از بهانه‌ها مسائل معیشتی بود و شروع کردند یقه‌درانی کردن برای اینکه مردم را از [حضور] پای صندوقها منصرف کنند و امیدشان هم این بود که مشارکت مردم در انتخابات مثلاً حدود ۲۰ درصد یا ۲۵ درصد باشد. اینها را هم به زبان آوردند؛‌ اینها را گفتند. خب با یک چنین وضعی، مردم این جور می‌آیند شرکت میکنند؛ با وجود کرونا که حالا با محاسباتی که آدمهای کارشناس کردند، میگویند لااقل ۱۰ درصد از عدم شرکتها مربوط به کرونا است که اگر چنانچه آن را محاسبه کنیم، نزدیک به ۶۰ درصد مشارکت است که مشارکت خوبی است. با وجود این، مردم می‌آیند وارد میدان میشوند، از صبح زود صف میبندند و رأی می‌اندازند و اظهاراتِ پُر‌انگیزه از آنها پخش میشود در تلویزیون که انسان مشاهده میکند. اینها چیست؟ این مشت محکمی است که مردم به سینه‌ی آن تحریم‌کنندگان و مخالفین و معارضین انتخابات زدند؛ مردم ایستادند؛ این واقعاً حماسه است، این واقعاً یک حرکت عظیم مردمی است.

روز انتخابات، روز ملّت ایران است. امروز میدان‌دار و صحنه‌گردان اصلی مردمند. مردم هستند که با حضور در کنار صندوقهای رأی و با دادن رأی، در واقع تکلیف کلّی و اساسی کشور را برای سالهای آینده معیّن میکنند. امروز متعلّق به مردم است و هر کاری که ملّت ایران امروز تا شب انجام بدهند، از حضور در کنار صندوق رأی و دادن رأی، سازنده‌ی آینده‌ی آنها و تعیین‌کننده‌ی سرنوشت چندساله‌ی آنها است. درست به همین دلیل است که عقل حکم میکند، خِرد انسان حکم میکند که همه در این آزمون بزرگ ملّی و سراسری شرکت‌ کنند. اینکه ما مکرّر دعوت میکنیم مردم را به حضور در انتخابات، اوّلین اثر و نتیجه‌ی این حضور به خود مردم برمیگردد. البتّه با حضور مردم، کشور و نظام جمهوری اسلامی هم امتیازات بزرگی را در عرصه‌ی بین‌المللی به دست می‌آورد لکن آن که اوّل منتفع میشود از این رأی دادن، خود مردمند. بیایید و تشخیص بدهید و انتخاب بکنید و رأی بدهید. این چیزی است که برای آینده‌ی کشور و برای آینده‌ی یکایک مردم دارای اهمّیّت است.
یک رأی هم مهم است. هیچ کس نگوید که حالا با یک رأی من چه اتّفاقی خواهد افتاد؛ نه، یک رأی هم قطعاً دارای اهمّیّت است و همین رأی‌ها است -یک رأی یک رأی است- که آراء میلیونی ملّت را تشکیل میدهد. به اعتقاد من با نیّت خدایی وارد بشوید، ثواب ببرید و این کار را انجام بدهید.

من قبلاً، هفته‌ی پیش(۱۵) یک صحبتی با نمایندگان محترم مجلس کردم؛ آنجا من یک جمله‌ای گفتم، گفتم کسانی که سخن نافذی دارند، مردم را به حضور در انتخابات تشویق کنند؛ این را آنجا گفتم؛ من حالا میخواهم علاوه‌ی بر آن عرض بکنم که این مخصوص افراد دارای سخن نافذ نیست؛ [بلکه] همه‌ی آحاد مردم، تک‌تک آحاد مردم خودشان را موظّف بدانند که علاوه بر اینکه در انتخابات شرکت میکنند دیگران را هم به شرکت در انتخابات دعوت کنند؛ این، تواصی به حق است: «وَ تَواصَوا بِالحَق»(۱۶) که در قرآن کریم هست؛ این، توصیه کردن به حق است؛ این وظیفه است و این کار را انجام بدهند؛ افراد خانواده، دوستان، همکاران، معاشرین، آحاد مردم و کسانی که با آنها سر و کار دارید را به [شرکت در انتخابات] دعوت کنید.

امام انتخابات را مظهر مردم‌سالاری میدانست -و همین جور هم هست؛ یعنی امروز مردم‌سالاری و حضور مردم به وسیله‌ی انتخابات امکان‌پذیر است؛ ممکن است یک دورانی در آینده بیاید که انتخابات بی‌معنی بشود، شکلهای دیگری به وجود بیاید برای حضور مردم و اظهار نظر مردم؛ امروز انتخابات است، زمان امام هم انتخابات بود- درباره‌ی انتخابات، امام بیانهای مهمّی دارند: انتخابات را فریضه‌ی دینی میدانستند؛ تصریح کردند امام به تعبیر «فریضه‌ی دینی» درباره‌ی انتخابات. در وصیّت‌نامه‌ی امام یک عبارت بسیار هشداردهنده‌ای هست که میفرمایند: «عدم حضور در انتخابات، در بعضی مقاطع چه بسا گناهی باشد در رأس گناهان کبیره»؛(۱۳) یعنی درباره‌ی انتخابات نظر امام این است. یا در یک بیان دیگر میفرمایند: «کوتاهی در مشارکت -یعنی مشارکت در انتخابات- دارای پیامدهای دنیوی، چه بسا تا نسلها بعد و مستلزم بازخواست الهی است»؛ این فرمایشات امام است که با همین بیانات و با همین محکم‌کاری‌ها جمهوری اسلامی را استوار کردند، پابرجا کردند. و بحمدالله بعد از رحلت امام هم ملّت ایران این عطیّه‌ی الهی را -یعنی این مردم‌سالاری دینی را که عطیّه‌ی الهی بود و به دست امام بزرگوار به ملّت ایران اهدا شد- حفظ کردند.

به شورای نگهبان در این زمینه (احراز صلاحیت نامزدهای ریاست جمهوری) یک مقداری تحامل(۷) انجام گرفت و بعضی‌ها اعتراض کردند. اعتراضهایی که شده، انگیزه‌ی مشترکی ندارد، انگیزه‌ها مختلف است: بعضی‌ها از این جهت به شورای نگهبان اعتراض میکنند که میگویند با این وضعیّت مشارکت کم میشود؛ دلسوزی میکنند برای مشارکت ...
در مورد مسئله‌ی مشارکت، که بعضی نگرانند مشارکت کم خواهد شد. بنده به نظرم این جور میرسد که در مشارکت مردم -حالا گروه‌های خاص را کار نداریم؛ یک گروه ممکن است دنبال فلان اسم یا فلان جناح یا فلان عنوان باشند؛ اینها را کار نداریم- عامّه‌ی مردم و عموم مردم دنبال اسم این و آن نیستند؛ عامّه‌ی مردم دنبال این هستند که ببینند چه کسی دارای یک مدیریّتی است، [دارای] یک قوّت عمل یا قوّت اراده‌ای است، [دارای] یک کارآمدی‌ای است که میتواند مشکلات کشور را از میان بردارد؛ دنبال این هستند. اینکه حالا چه کسی با چه نامی، با چه عنوانی و از چه جناحی وارد میدان بشود، برای عموم مردم مطرح نیست؛ برای گروه‌های خاص چرا، امّا برای عموم مردم نخیر. اگر نامزدهایی که امروز در صحنه‌اند بتوانند بیان کنند و به مردم نشان بدهند که دارای این کارآمدی هستند، مردم پای صندوقها هم میروند و مشارکت بالایی هم خواهد بود ان‌شاءالله به توفیق الهی. مهم این است که نامزدها بتوانند مردم را قانع کنند، مردم را به این نتیجه برسانند که این آقا یا این اشخاص میتوانند کشور را اداره کنند، مدیرند، مدبّرند، باصداقتند؛ باید صداقت افراد شناخته بشود و کسانی باشند که دردهای جامعه را بشناسند.

دشمنان با انتخابات ما مخالفند. از اوّل، [در طول] سالهای متمادی؛ حالا در زمان امام (رضوان‌ الله ‌علیه) یعنی در دهه‌ی شصت، وضعِ ترکیبِ دولت -ریاست جمهوری و نخست‌وزیری- جوری بود که این مسائل خیلی در آنجا نمودی پیدا نمیکرد امّا بعد از آنکه قانون عوض شد و ریاست جمهوری رئیس دولت و رئیس اجرائی دولت شد، تا حالا همیشه این جور بوده است که قبل از اینکه انتخابات بشود، تبلیغات دشمن متوجّه به این است که مردم شرکت نمیکنند، در انتخابات ممکن است تقلّب بشود، دست برده بشود و کارهایی مانند اینها بشود. تبلیغات [میکنند] برای اینکه مردم شرکت نکنند، بعد از آنکه مردم شرکت میکردند و انتخابات پُرشوری انجام میگرفت، آنها میگفتند که خب معلوم است، مهندسی‌شده است، معلوم است که چه کسی از صندوق بیرون می‌آید؛ این همیشه بوده، و فقط مال امروز نیست. همیشه همین حرفها را میزدند نسبت به اشخاص مختلف. بعد از آنکه یک نفری انتخاب میشده، حالا یا آن کسی که آنها حدس میزدند یا غیر از او، میگفتند چه فایده، اختیار که ندارد؛ رئیس‌جمهور که اختیاری ندارد. سیاست تبلیغاتی دشمن در طول سالها این بوده، امروز هم همین است. امروز هم دارند کاری میکنند که اگر بتوانند، مشارکت مردم را کاهش بدهند؛ اگر چنانچه مردم مشارکت کردند، بگویند که خب این مشارکت شما فایده‌ای ندارد، معلوم است که مثلاً چه کسی انتخاب خواهد شد؛ بعد از آن هم که یک کسی که از صندوق بیرون آمد -حالا هر کسی- چه مطابق پیش‌بینی آنها، چه غیر مطابق پیش‌بینی آنها، خواهند گفت که خب این فایده‌ای ندارد. این را دشمن دارد دنبال میکند، متأسّفانه در داخل [تکرار آن حرفها را] من میبینم.

از جهت وجهه‌ی خارجی هم انتخابات و حضور مردم و مشارکت مردم، نشان‌دهنده‌ی اقتدار ملّی است. این را همه باید بدانیم و اذعان کنیم که بله، امکانات دفاعی و قدرتهای دیپلماسی و امثال اینها به کشور اقتدار میدهد، در این شکّی نیست امّا بیش از همه‌ی اینها مردم یک کشورند، ملّتند که اقتدار میدهند. وقتی همه‌ احساس کنند در دنیا -دشمن و دوست- که این ملّت هوشیار است، بیدار است، سرِ پا است، عازم است، پُرانگیزه‌ است، این کشور یک اقتداری، یک هیبتی در چشم همه‌ پیدا میکند؛ چه دوست و چه دشمن. بنابراین حضور مردم موجب اقتدار کشور خواهد شد. و انتخابات، مظهر حضور مردم است؛ اجتماعات انقلابی، مظهر حضور مردم است و از همه مهم‌تر البتّه انتخابات است.
خب بنده قبلاً مکرّر راجع به «ایران قوی» صحبت کرده‌ام؛(۶) یعنی ما باید تلاش کنیم کشور را قوی کنیم. خب، کشوری و ملّتی که میبیند دشمنی‌های دشمنان و زیاده‌خواهان و مستکبران را، راه کار و علاجش این است که خودش را قوی کند. این قوّت کشور و «ایران قوی» یک شعار عمومی است، این را همه قبول دارند؛ آن کسی که بنده را هم قبول ندارد، شعار «ایران قوی» را قبول دارد. مسلّماً ایران قوی بهتر از ایران ضعیف و ناتوان و توسری‌خور است؛ ایران قوی، ایران عزیز و دارای عزّت. خب حالا این قوّت را چه کسی به ایران میبخشد؟ همان ‌طور که عرض کردیم، ملّت؛ ملّت هستند که این قوّت را به کشور میبخشند و حضور ملّت و مشارکتشان هم -اصل مشارکتشان، اندازه‌ی مشارکتشان- مسلّماً در این قوّت ملّی تأثیر دارد.

من این را هم عرض بکنم -اینها دیگر اطّلاعات ما است- ملّت عزیز هم بدانند که دستگاه‌های جاسوسی و سرویس‌های اطّلاعاتیِ کشورهایی و از همه بدتر کشور آمریکا و همچنین رژیم صهیونیستی از چندی پیش و نه امروز دارند تلاش میکنند که انتخابات آخر خرداد را بی‌رونق کنند؛ یا برگزارکنندگان را متّهم میکنند [و میگویند] «انتخابات مهندسی شده» -در واقع برگزارکنندگان انتخابات را دارند متّهم میکنند یا شورای محترم نگهبان را متّهم میکنند- یا مردم را دلسرد میکنند [و میگویند] «رأی شما اثری ندارد، در بهبود اوضاع تأثیری نمیگذارد؛ چرا بیخودی خودتان را خسته میکنید!». با شدّت تمام از این کارها دارند میکنند.
و از فضای مجازی هم حدّاکثر استفاده را دارند میکنند. خب متأسّفانه در فضای مجازیِ کشور ما هم که آن رعایتهای لازم با وجود این همه تأکیدی که من کردم صورت نمیگیرد و در یک جهاتی واقعاً ول است، که بایستی آن کسانی که مسئول هستند حواسشان باشد. همه‌ی کشورهای دنیا روی فضای مجازیِ خودشان دارند اِعمال مدیریّت میکنند، [در حالی که] ما افتخار میکنیم به اینکه ما فضای مجازی را ول کرده‌ایم! این افتخار ندارد؛ این به هیچ وجه افتخار ندارد. فضای مجازی را بایستی مدیریّت کرد. از این امکان مردم استفاده کنند، برای مردم بلاشک وسیله‌ی آزادی است، خیلی هم خوب است امّا نباید این وسیله را در اختیار دشمن گذاشت که بتواند علیه کشور و علیه ملّت توطئه کند. دارند استفاده میکنند از این فضا و هدفشان هم همین است که با شیوه‌های روانی، مشارکت مردم را در انتخابات کاهش بدهند. و امیدوارم که ان‌شاءالله مردم پاسخ رد به اینها بدهند و کاری کنند که دشمن را ناامید کنند و این مهم دور نمانَد.

انتخابات برای کشور یک افتخار است، یک فرصت است، یک امکان است، یک ذخیره است که اگر شرکت پُرشور مردم باشد، این یقیناً به آینده‌ی کشور کمک خواهد کرد. البتّه اگر این شرکت پُرشور مردم همراه بشود با یک انتخاب درست که حقیقتاً یک نیروی کارآمد و باایمان و پُر‌انگیزه و علاقه‌مند به کار انتخاب بشود به وسیله‌ی مردم، خب این نورٌعلیٰ‌نور است و آینده‌ی کشور را تضمین خواهد کرد. حالا من در باب انتخابات، در ماه‌های آینده که فرصت هست، اگر زنده بودم، حرفهای زیاد دیگری دارم که عرض خواهم کرد؛ امروز همین یک جمله را خواستم عرض بکنم. میخواهم بگویم علاج دردهای مزمن کشور در پُرشور بودن انتخابات و حضور عمومی مردم و بعد، انتخاب اصلح، انتخاب شخصیّت مناسب در انتخابات ریاست جمهوری است.

رهبر انقلاب اسلامی در ابتدای سخنان‌شان، هدف از تشکیل این جلسه را که به دعوت ایشان تشکیل شد، وضعیت تأسف‌بار بیماری کرونا در کشور و لزوم تلاش مضاعف و بکارگیری ابتکارات جدید برای مواجهه‌ی با این ویروس، بیان کردند و افزودند: البته اصل این موضوع و همچنین اوج پاییزی آن در همه دنیا فراگیر است و فقط مخصوص ایران نیست.
...
ایشان لازمه‌ی اِعمال مدیریت صحیح و مناسب را «اتخاذ تصمیم‌های قاطع حاکمیتی»، «اقناع افکار عمومی» و «همکاری همه دستگاه‌ها و همچنین همکاری مردم» دانستند و افزودند: البته این همکاری فقط مختص مقابله با کرونا نیست بلکه باید در همه‌ی مسائل بخصوص مسائل سیاسی وجود داشته باشد زیرا کشور که دارای ملتی قدرتمند، نظام نوپدید و سخن جدید است، به‌طور طبیعی با مسائل مهمی در عرصه جهانی و داخلی مواجه است.

قوی‌ترین دولتها هم قادر نیست بدون مشارکت مردم موتور اقتصاد جامعه را به راه بیندازد؛ هیچ دولتی بدون مشارکت مردم نمیتواند اقتصاد کشور را سامان بدهد. بعضی از ساز و کارهای فکری، سیاسی، اقتصادی، مثل نوعی از سوسیالیسم‌ها -البتّه نه همه‌ی انواع سوسیالیسم- این فکرها را کردند که بتوانند دولتها را متصّدی کار اقتصاد کنند [امّا] شکست خوردند. امکان ندارد و بدون مشارکت مردم هیچ دولتی نخواهد توانست اقتصاد کشور را سامان بدهد و موتور اقتصاد را [راه بیندازد]. بنابراین یکی از مسائل مهمّ ما باید این باشد که استعدادهای مردم، ابتکارهای مردم، ظرفیّتهای گوناگون مردم را وارد میدان اقتصاد کشور بکنیم.

ملّت ایران در این آزمون، خوش درخشید؛ ملّت ایران در آزمون کرونا، در این بیماری عمومی که در واقع باید گفت این وبای مدرن، خوب درخشیدند.
...
انصافاً مشارکتهای مردمی هم، مشارکتهای بسیار زیبا و صحنه‌های جالب و شگفت‌انگیزی را به وجود آورده که در همه جا هست؛ من چند مورد را بخصوص اسم می‌آورم. این به معنای این نیست که این چند مورد اختصاص دارند؛ نه، حالا اینها به بنده گزارش شده، اینها را من عرض میکنم: مثلاً در سبزوار، طرح «هر محلّه یک قربانی» شروع شده؛ اهل محل جمع میشوند یک گوسفند قربانی میکنند، به نیازمندانِ همان محل گوشت میدهند؛ این خیلی چیز لازم و مهم و کار جالبی است که اینها انجام میدهند برای اِطعام نیازمندان. یا در یزد، مادر شهیدی با همکاریِ جمعی از بانوان که همراه کرده با خود عدّه‌ای از بانوان را، خانه‌های خودشان را تبدیل کرده‌اند به خیّاط‌خانه که در این خیّاط‌خانه‌ها ماسک تولید میکنند و مجّانی در اختیار مردم میگذارند. یا در نهاوند، گروهی از بانوان که در زمان دفاع مقدّس نان میپختند و برای جبهه میفرستادند، فعّال شده‌اند برای مهار بیماری و کمک میکنند. در خوزستان، طلّاب قرارگاه تشکیل داده‌اند و حتّی داخل خانه‌های مردم را هم ضدّعفونی میکنند. در شیراز، معتمدین محلّی با صاحبان املاک -صاحبان خانه‌ها و مغازه‌ها- صحبت میکنند که اجاره نگیرند یا تخفیف بدهند یا مهلت بدهند و کمک بشود به کاسب. در تبریز، رئیس حوزه‌ی علمیّه خودش وارد شده و به شکل میدانی مشغول فعّالیّت است. در یکی از شهرها، نامزد حزب‌اللهی‌ای که در انتخابات رأی نیاورده، ستاد خودش را تعطیل نکرده و نگه داشته و فعّالان را در خدمتِ حرکتِ جهادی و مبارزه‌ی‌ با کرونا سازمان‌دهی کرده. اینها البتّه گزارشهای محدودی است که بنده حالا علی‌العجاله در اختیار داشتم؛ ولیکن صدها مورد شبیه این، بلکه هزارها مورد شبیه این در سرتاسر کشور به شکلهای گوناگون وجود دارد که من به بعضی از اینها هم در صحبت قبلی(۱۲) اشاره کرده‌ام.

حقیقتاً بایستی تشکّر کرد از ملّت بزرگ ایران. شما میدانید که علیه شرکت مردم در انتخابات چه حجمی کار شد؛ در فضای مجازی، در دستگاه‌های گوناگون، از هر عاملی که توانستند استفاده کردند. حالا نه در این چند روز اخیر؛ از یک ماه پیش، از دو ماه پیش: «اینکه انتخابات نیست، اینکه انتخاب واقعی نیست، اینکه شورای نگهبان چنین کرده» و از این قبیل حرفها. هر چه نزدیک‌تر شدیم، این حجم بیشتر شد؛ حالا آخری هم این بیماری [جدید] که این هم شد یک بهانه‌ی خوبی. شب پنج‌شنبه که جمعه‌اش انتخابات بود، خبر بُروز این ویروس و این بیماری در قم مثلاً داده شد، [دشمن] از سحر پنج‌شنبه شروع کرد تبلیغات کردن که «مردم نبادا بروید در صف انتخابات بِایستید، در صف رأی دادن بِایستید، آنجا چنین است، چنان است، بیماری هست، مرض هست، ویروس هست»؛ ببینید! یعنی از کم‌ترین فرصتی استفاده کردند و نگذاشتند حتّی چند ساعت هدر برود؛ بلافاصله شروع کردند به گفتن و دائم تأکید کردند.
 خب مردم آمدند پای صندوقها؛ شما در تلویزیون دیدید، بیرون هم هرجا رفتید رأی دادید حتماً دیده‌اید اجتماع مردم را. با اینکه مردم قم -که خداوند متعال برکاتش را بر این مردم زیاد کند-  درمرکز این [بیماری] بودند، اوّل اسم آنها آورده شد، یکی از شلوغ‌ترین حوزه‌های انتخابی در انتخابات، حوزه‌های قم بود که آنها آمدند. ببینید، این ملّت، ملّتی است که خدای متعال اراده کرده آن را پیروز کند؛ ان‌شاء‌اللّه. این واقعاً جای تشکّر دارد؛ جای شکر از پروردگار را دارد، چون مقلّب‌القلوب خدا است، دلها دست او است؛ از مردم هم حقیقتاً به خاطر این باید تشکّر کرد.
ببینید دشمن به کجاها کار دارد؛ فقط مسئله‌ی اقتصاد نیست، فقط مسئله‌ی فرهنگ نیست، فقط مسئله‌ی باورهای انقلابی و دینی نیست، حتّی به انتخاباتش [کار دارد]؛ نمیخواهند این ظاهره و پدیده‌ی شرکت مردم به نام دین، در پای صندوق رأی و در خدمت انتخاب تثبیت بشود؛

اوّلاً روز انتخابات روز یک جشن ملّی است؛ این جشن را به همه‌ی هم‌میهنان عزیزمان در سراسر کشور تبریک میگویم؛ ثانیاً روز احقاق حقّ مدنی ملّت است که میخواهند بیایند رأی بدهند و شرکت خودشان در اداره‌ی امور کشور را ــ که حقّ آنها است ــ به دست بیاورند؛ ثالثاً یک تکلیف شرعی است که اینها را ما قبلاً هم عرض کرده‌ایم. و حقیقت این است که انتخابات متضمن منافع ملّی کشور است. هر کسی که به منافع ملّی کشور علاقه‌مند است، در انتخابات شرکت میکند.

هر کسی به ایران علاقه‌مند است [باید رأی بدهد]. قبلها هم ما این را عرض کرده‌ایم، حالا هم تکرار میکنیم؛ ممکن است یکی، از شخص این حقیر خوشش نیاید، خب نیاید عیبی ندارد، [امّا] ایران را، کشورش را دوست دارد یا نه؟ [پس] باید در انتخابات شرکت کند. هر کسی که امنیّت کشور را دوست دارد، هر کسی که حل شدن مشکلات کشور را دوست دارد، هر کسی که گردش نخبگانیِ صحیح را در کشور دوست دارد باید در انتخابات شرکت کند؛ همه باید شرکت کنند. البتّه بنده مطمئنّم که افراد مؤمن و انقلابی و علاقه‌مند به سرنوشت انقلاب، با انگیزه‌ی بیشتری شرکت میکنند امّا آن کسانی هم که انگیزه‌ی انقلابی ندارند، انگیزه‌ی دینی ندارند، خب کشورشان را که دوست دارند؛ اینها هم باید در انتخابات شرکت کنند.

برادران عزیز، خواهران عزیز، ملّت عزیز ایران! حضور ملّت ایران مهم‌ترین عامل اقتدار است و این حضور در جاهای متعدّدی است؛ یکی از مهم‌ترینش انتخابات است. در انتخابات حضور ملّت ایران کشور را بیمه میکند، دشمن را مأیوس میکند. سعی و تلاش [دشمنان] بر این است که با انواع و اقسام حیل نگذارند که مردم با شوق در انتخابات شرکت کنند. من عرض میکنم: مردم با شوق و ذوق باید در انتخابات شرکت کنند. حالا مسائل گوناگونی درباره‌ی انتخابات، تذکّراتی هست که ان‌شاءالله در آینده اگر زنده بودیم عرض خواهم کرد. آنچه که امروز خواستم عرض بکنم اصل این قضیّه است؛ مراقبت کنید که مبادا دشمن بتواند در این زمینه خواسته‌ی خودش را که عبارت است از کم‌رنگ کردن و بی‌رونق کردن انتخابات تحقّق ببخشد.

اینکه می‌بینید در خبرگزاری‌های خارجی از زبان سیاستمدارها و دیپلمات‌ها و مانند اینها این روزها زیاد تکرار میشود که ایران را با فشار و تحریم و تهدید و مانند اینها نمیشود به زانو درآورد، این ناشی از قضایای یک ماه و دو ماه و شش ماه اخیر که نیست، [بلکه] ناشی از چهل سال حرکت ملّت ایران است. ملّت ایران از لاک توسری‌خوری و ذلّتی که به او تحمیل شده بود، خودش را با انقلاب خلاص کرد؛ این لاک را شکست، آمد بیرون. هویّت ایرانی با خصوصیّات اسلامی در او بُروز کرده، طالب عزّت است، طالب استقلال است، طالب پیشرفت است، لذاست که هر چه دشمنان ظالم فشار می‌آورند تأثیری در او نمیگذارد. شما نگاه کنید این راه‌پیمایی‌ها را، شما نگاه کنید این روز قدس را، این بیست‌و‌دوّم بهمن را؛ چهل سال است، شوخی است؟ شما نگاه کنید این انتخابات‌ها را؛ این همه کارشکنی برای انتخابات‌های کشور کردند، [امّا] مردم با عزم و اراده‌ی واقعاً تحسین‌برانگیز در میدانهای انتخابات حاضر میشوند. حالا آخر امسال هم یک انتخاباتی هست؛ باز هم با وجود بعضی از تردیدآفرینی‌هایی که بعضی از افراد میکنند، من میدانم که مردم با شور و شوق در این انتخابات شرکت خواهند کرد؛ اینها عظمت ملّت ایران را نشان میدهد.

انقلاب به یک انحطاط تاریخی طولانی پایان داد و کشور که در دوران پهلوی و قاجار بشدّت تحقیر شده و بشدّت عقب مانده بود، در مسیر پیشرفت سریع قرار گرفت؛ در گام نخست، رژیم ننگین سلطنت استبدادی را به حکومت مردمی و مردم‌سالاری تبدیل کرد و عنصر اراده‌ی ملّی را که جان‌مایه‌‌ی پیشرفت همه‌جانبه و حقیقی است در کانون مدیریّت کشور وارد کرد؛ آنگاه جوانان را میدان‌دار اصلی حوادث و وارد عرصه‌ی مدیریّت کرد؛ روحیه‌ و باور «ما میتوانیم» را به همگان منتقل کرد؛ به برکت تحریم دشمنان،‌ اتّکاء به توانایی داخلی را به همه آموخت و این منشأ برکات بزرگ شد:
...
ثالثاً: مشارکت مردمی را در مسائل سیاسی مانند انتخابات، مقابله با فتنه‌های داخلی، حضور در صحنه‌های ملّی و استکبارستیزی به اوج رسانید و در موضوعات اجتماعی مانند کمک‌رسانی‌ها و فعّالیّتهای نیکوکاری که از پیش ‌از انقلاب آغاز شده بود، افزایش چشمگیر داد. پس ‌از انقلاب، مردم در مسابقه‌‌ی خدمت‌رسانی در حوادث طبیعی و کمبودهای اجتماعی مشتاقانه شرکت میکنند.

شیرینیِ سال ۹۶ بُروز عظمت و اقتدار ملّت و حضور ملّی بود از اوّل سال تا آخر سال. اوایل سال، حضور بسیار عظیم و خیره‌کننده‌ی مردم در انتخابات ریاست جمهوری و شوراها بود؛ بیش از چهل میلیون از جمعیّت کشور در انتخابات شرکت کردند و این حضورِ بسیار پُرمعنا و خوبی بود. بعد هم در راه‌پیمایی روز قدس در ماه مبارک رمضان و در پایان سال هم، راه‌پیمایی نهم دی و برتر از همه راه‌پیماییِ تماشایی بیست‌ودوّم بهمنِ امسال. البتّه در نهم دی بر اثر اغتشاشهایی که به وجود آمد -و من اشاره میکنم- مردم چند روز پی‌درپی در شهرهای مختلف کشور راه‌پیمایی‌های خودجوش داشتند که همه‌ی اینها نشان‌دهنده‌ی حضور ملّت بزرگ ایران و ملّت بصیر و چالاک و آماده‌به‌کار ایران در همه‌ی میدانهایی که حضور او لازم است بود.

این جلسه ]تنفیذ حکم ریاست‌جمهوری[ نماد مردم‌سالاری است. این دوازدهمین جلسه‌ی ازاین‌قبیل -از اوّل انقلاب تا امروز- است؛ یعنی ملّت ایران دوازده مرتبه از آغاز انقلاب، در انتخاب مدیران طراز اوّل کشور نقش‌آفرینی کرده‌اند؛ این خیلی مسئله‌ی مهمّی است. انتخابات مردم و گزینش‌های مردمی، دَه مجلس شورای اسلامی هم به ‌وجود آورده است؛ پنج شورای شهر و روستا را تشکیل داده است؛ پنج مجلس خبرگان را به ‌وجود آورده؛ اینها همه از برکت انقلاب است. نسل جدید ما فراموش نکند، ما دوره‌ی قبل از انقلاب را با همه‌ی وجودمان لمس کردیم؛ دیکتاتوری را، در حاشیه بودن مردم را، بی‌اعتنائی به مردم در امر حکومت را با همه‌ی وجودمان دیده‌ایم؛ جوانهای ما ندیده‌اند. مردم، قبل از پیروزی انقلاب هیچ نقشی در مدیریّت کشور و تعیین مدیران نداشته‌اند؛ رؤسا، سلاطین، پادشاهان و اطرافیانشان، می‌آمدند، میرفتند، [امّا] مردم فقط تماشاچی بودند؛ هیچ نقشی نداشتند. انقلاب اسلامی آمد و مردم را از حاشیه به متن آورد؛ مردم شدند صاحب اختیار. از اوّل انقلاب، این دوازدهمین باری است که نتیجه‌ی گزینش مردم برای مدیریّت قوّه‌ی مجریّه مشخّص میشود؛ لذا [این] مجلس، جلسه‌ی مهمّی است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار آقای حیدر العبادی نخست وزیر عراق و هیأت همراه با تجلیل از وحدت و انسجام همه جریانهای سیاسی و مذهبی عراق در مبارزه با داعش، «نیروهای مردمی» را پدیده ای مهم و مبارک و عامل اقتدار در عراق خواندند و با تأکید بر لزوم حفظ یکپارچگی سرزمین عراق، گفتند: باید در مقابل آمریکایی‌ها هوشیار بود و به هیچ وجه به آنها اعتماد نکرد زیرا آمریکا و اذناب او، مخالف «استقلال، هویت و وحدت عراق» هستند.
ایشان با اشاره به حضور نیروهای داعش تا نزدیکی بغداد در یک مقطع از زمان، خاطرنشان کردند: اکنون داعش در حال فرار و خروج از عراق است و این موفقیت تحسین برانگیز، نتیجه وحدت و انسجام درونی در عراق و همچنین سیاست درست دولت عراق در اعتماد به نیروهای جوان و مؤمن عراق و حضور آنها در وسط میدان است.
رهبر انقلاب اسلامی به مخالفت آمریکا و اذناب او با «حشدالشعبی» یا همان نیروهای مردمی، اشاره کردند و افزودند: مخالفت آمریکایی‌ها با نیروهای مردمی به این علت است که آنها می‌خواهند عراق، عامل مهم اقتدار خود را از دست بدهد.

اوّلین بار در طول تاریخ ما -تاریخ چندین­ قرنی، تاریخ از دوران باستان به این طرف- ملّت ایران بعد از انقلاب، نقش پیدا کردند، از حاشیه وارد متن شدند و تعیین میکنند. همچنان­که معلوم است، از بالاترین مسئول کشور، از رهبری، ریاست جمهوری، مسئولین گوناگون دیگر، با انتخاب ملّت مسئولیّت پیدا میکنند و سرِ کار می‌آیند و به ملّت باید جواب بدهند؛ باید به ملّت جواب بدهند. این یک قلم از مهم­ترین حوادثی بود، تغییراتی بود، تحوّلاتی بود که انقلاب ایجاد کرد. بنابراین، بعد از انقلاب، منافع ملّی تغییر پیدا کرد؛ یعنی معیارها برای منافع ملّی طبعاً تغییر پیدا کرد. بعد از آنکه انقلاب شد، همین‌طور که عرض کردیم، دیکتاتوری‌ها به مردم‌سالاری تبدیل شد، وابستگی‌ها به استقلال سیاسی تبدیل شد، عقب­‌ماندگی به پیشرفتهای قابل توجّه تبدیل شد؛ در زیرساخت­ها، در نیروی انسانی، در صنایع مهمّی مثل نانو، زیست‌فنّاوری؛ صنایع بزرگی که ماها امروز جزو درجه‌های بالای آنها در دنیا و در بین دویست‌وخرده‌ای کشور هستیم؛ در علم، در آموزش عالی و غیره. خب اینها حوادثی بوده که هویّت انقلابی ما اینها را به وجود آورده.

من تشکّلهایی را میگویم که تحت هر نامی، معتقد به انقلابند، معتقد به دینند، معتقد به نظام اسلامی‌اند، معتقد به این مبارزه‌ی عظیمند؛ تحت هر نامی که هستند فرق نمیکند؛ خطابم به آنها است.
...
توصیه‌ی بعدی. چند کلیدواژه‌ی اصلی هست، این کلیدواژه‌های اصلی را فراموش نکنید:
- مسئله‌ی «نقش مردم در حکومت» یکی از این کلید‌واژه‌ها است؛ این کلیدواژه است. بعضی‌ها از بچّه‌های خوب و انقلابی تعجّب میکنند که فلانی مدام میگوید در انتخابات شرکت کنید، شرکت کنید؛ از من گله‌مند میشوند که چرا شما مدام گفتید بیایید در انتخابات شرکت کنید. آقاجان! توجّه داشته باشید که مصیبت، آن‌روزی است که مردم پشت کنند به صندوق رأی؛ این مصیبت است؛ و دشمن این را میخواهد. الان شماها باید زودتر از من بشنوید، بنده هم شنفته‌ام صداهایی را که بلند میشود، آرزو میکنند و انتظار میکشند روزی را که نود درصد مردم پای صندوقها شرکت نکنند. حالا مثلاً فرض کنید که گفتند بیست‌وچند درصد پای صندوقها شرکت نکردند، نیامدند؛ میگویند این کافی نیست، باید کاری کنیم که نود درصد مردم پای صندوقهای رأی نیایند؛ مصیبت آن است. بنده آن را میبینم. حضور مردم پای صندوق رأی، یک نعمت بزرگی است. «مردم‌سالاری»، این جزو کلیدواژه‌های اصلی است؛ این را فراموش نکنید. خب، شما میخواهید که مردم پای فلان صندوق بیایند، پای آن صندوق نیایند، خب تلاش کنید تا آن کاری که شما می‌خواهید تحقّق پیدا کند. جلوی حضور مردم پای صندوق رأی نَایستید.
...
اینها را باید تبیین کنید. یعنی توصیه‌ی من به تشکّلهای دانشجویی این است که این کلید‌واژه‌های اساسی و اصلی را درست تبیین کنند. از بیانات امام استفاده کنید و مانند اینها.

امام یک جذّابیّتهای شخصی داشت، یک جذّابیّتهایی در شعارهای امام وجود داشت؛ این جذّابیّتها آن‌قدر قوی بود که توانست قشرهای مختلف مردم و از جوانها را وارد میدان کند.
...
ازجمله‌ی مبانی مطرح‌شده‌ی به‌وسیله‌ی امام و شعارهای امام بزرگوار، مسئله‌ی مردم‌سالاری بود؛ یعنی اختیار حاکمیّت کشور در دست مردم باشد؛ مردم انتخاب کنند، مردم بخواهند، مردم اراده کنند؛ در همه‌ی عرصه‌های زندگی. یکی از شعارهای امام مسئله‌ی خودباوری ملّت بود؛ یعنی اینکه به مردم میگفت و تکرار میکرد که شما میتوانید، شما قادرید؛ در علم، در صنعت، در کارهای اساسی، در اداره‌ی کشور، در مدیریّت بخشهای مهمّ کشور، در اقتصاد و غیره، شما قادر هستید خودتان روی پای خودتان بِایستید. اینها جذّابیّتهای شخصیّت امام بود که توانست جوانها را جذب کند. و جوانها آمدند به نهضت امام بزرگوار پیوستند، انقلاب به پیروزی رسید.

جشن حماسی انتخابات دیروز،‌ بار دیگر گوهر درخشانِ عزم و اراده‌ی ملی را در برابر چشم جهانیان به جلوه آورد. مشارکت گسترده و پرشور شما، و هجوم مشتاقانه به مراکز رأی‌گیری، و تشکیل صفهای طولانی برای رسیدن به صندوق‌های رأی در همه جای کشور، و از همه‌ی قشرهای اجتماعی، نشانه‌ئی آشکار از استحکام پایه‌های مردم‌سالاری اسلامی و دلبستگی همگانی به این موهبت بزرگ پروردگار بود و ایران و ایرانی را در آزمونِ میدان عمل، سرافراز و روسفید کرد. دیروز با این حضور متراکم و افکندن بیش از چهل میلیون برگه‌ی رأی در صندوقها، نصاب تازه‌ئی در انتخابات ریاست جمهوری پدید آمد و پیشرفت روزافزون ملت ایران را در عرصه‌ی حضور و بروز قدرتمندانه نشان داد. ایران اسلامی بار دیگر بدخواهان و کین‌ورزان و حسودان را عقب نشانید و دل دوستان و تحسین‌کنندگان خود را لبریز از شادی و افتخار کرد. پیروز انتخابات دیروز، شما مردم ایرانید و نظام جمهوری اسلامی است که به‌رغم توطئه و تلاش دشمنان، توانسته است اعتماد این ملت بزرگ را به‌طور فزاینده جلب کند و در هر دوره درخشش تازه‌ئی نشان دهد. آزمون برجسته‌ی دیروز تنها مشارکت گسترده نبود، آرامش و متانت و نجابت شرکت‌کنندگان که امنیت انتخابات را تضمین کرد، نیز بخش مهمی از این آزمون خیره‌کننده بود. همه‌ی قشرها، همه‌ی سلیقه‌ها، همه‌ی گرایشهای سیاسی در کنار هم به صحنه آمدند و دوشادوش یکدیگر به نظام جمهوری اسلامی رأی دادند.

خدای متعال را بر نعمت مردم‌سالاری و انتخابات و حضور مردم، سپاس‌گزاری میکنیم، این نعمت بزرگی است. بحمدالله مردم ما هم شکرگزار این نعمت هستند، چون می‌بینید که شرکت میکنند.
 توصیه‌ی من این است که هر چه بیشتر شرکت کنند، هر چه زودتر پای صندوقها بیایند، معتقدم کار نیک را بایستی در اوّل وقتِ آن انجام داد؛ به تأخیر نباید انداخت.
 معتقدم که انتخابات ریاست جمهوری بسیار مهم است، سرنوشت کشور دست آحاد مردم است که رئیس قوّه‌ی مجریّه را انتخاب میکنند؛ [لذا] به اهمّیّت این کار توجّه کنند.
 انتخابات شوراهای شهر و روستا هم مهم است، زیرا کسانی انتخاب میشوند که خدمات شهری و روستایی را -یعنی مسائل روزمرّه‌ی مردم را- در اختیار دارند؛ آن هم مهم است؛ با دقّت، با ملاحظه، با شناخت ان‌شاء‌الله در انتخابات شرکت کنند؛ این توصیه‌ی من به آحاد مردم است.

من ترجیح میدهم چند جمله‌ای درباره‌‌ی آن صحبت کنم، مسئله‌ی انتخابات است. مردم -ملّت ایران- خود را دارند آماده میکنند برای یک حماسه‌ی بزرگ، برای انتخابات، با شور و شوق. آن‌طوری که من می‌شنوم و اطّلاع پیدا میکنم، بحمدالله شور و شوق انتخابات در سرتاسر کشور در مردم هست؛ مردم خودشان را دارند آماده میکنند. خب این خیلی مهم است؛ این درخشش ملّت ایران در یک حماسه‌ی بزرگ دیگر است. هرکدام از این انتخابات‌ها که شما در آنها شرکت میکنید، یک حماسه است، یک حرکت عظیم مردمی است که جلوی چشمهای مردم دنیا قرار میگیرد؛ عزّت ملّت را بالا میبرد، قدرت ملّی را افزایش میدهد. انتخابات‌ها این[جور] است؛ مردم‌سالاری اسلامی را در مقابل چشم مدّعیان سیاست در دنیا به نمایش میگذارد. مردم‌سالاری دینی یا مردم‌سالاری اسلامی یک اندیشه‌ی نو بود، یک تجربه‌ی نو برای بشریّت بود که به‌وسیله‌ی نظام جمهوری اسلامی و امام بزرگوار عرضه شد؛ این را شما روز جمعه در مقابل چشم مردم دنیا -از سیاستمدار و تحلیل‌گر و مسئول و مدیر و غیر مدیر و آحاد ملّت- به نمایش میگذارید و نشان میدهید؛ اهمّیّت انتخابات این است.
همه هم در دنیا چشمشان به این انتخابات شما است؛ این را عرض بکنیم. همه که عرض میکنیم یعنی مسئولان کشورها، از دستگاه‌های دولتی آمریکا شما بگیرید، تا قدرتهای اروپایی و کشورهای اروپایی، تا دولتهایی در این منطقه که دنباله‌رو آمریکا هستند، تا آن نخست‌وزیر گردن‌شکسته‌ی رژیم صهیونیستی -همه‌ی اینها- چشمشان به این است که شما روز جمعه چگونه وارد میدان میشوید و با چه حجمی وارد میدان میشوید، با چه روحیّه‌ای وارد عرصه‌ی انتخابات میشوید؛ همه دارند نگاه میکنند. این یک طرف قضیّه است؛ یک طرف دیگر قضیّه هم ملّتهای منطقه‌اند که غالباً با چشم عظمت به ملّت ایران نگاه میکنند و خیلی از آنها حسرت این آزادی و این مردم‌سالاری را که در اینجا هست میبرند و نگاه میکنند و ملّت ایران را تحسین میکنند. اینها هم دوستداران شما هستند؛ اینها هم چشمشان در روز جمعه به انتخابات است. اگر انتخابات ما یک انتخابات ضعیفی باشد، شرکت مردم ضعیف باشد، یک‌جور قضاوت میکنند، یک‌جور تصمیم‌گیری میکنند؛ اگر حضور مردم، حضور هوشمندانه، قوی، در صحنه و با حجم زیاد باشد، جور دیگری قضاوت میکنند، جور دیگری نظر میدهند. حقیقتاً جمهوری اسلامی با تجدید این انتخابات‌ها در سالهای معیّن و دوره‌های معیّن، طراوت تازه‌ای پیدا میکند؛ خود را در دلها و چشمهای مردم دنیا به شکل جدیدی، به شکل برجسته‌ای، به شکل طُرفه‌ای مجسّم میکند و نشان میدهد؛ این است که واقعاً روز انتخابات برای نظام جمهوری اسلامی، روز جشن است، روز شادی و شور است.

برادران و خواهران عزیز و همه‌ی ملّت ایران که خواهید شنید! بدانید که انتخابات حیاتی است؛ نه این انتخاباتِ بالخصوص، [بلکه] همه‌ی انتخابات‌های کشور، بخصوص انتخابات ریاست جمهوری که از همه مهم‌تر است، در همه‌ی دوره‌ها، واقعاً برای کشور حیاتی است؛ هم به لحاظ نفْس انتخابات مهم است -که این یک مقوله‌ی مهمّی است؛ خب جمهوری اسلامی است؛ جمهوری، ما جمهوری هستیم؛ مناصب ما و مقامات ما برآمده‌ی از جمهورِ ملّت است، از مردم است؛ این را بایستی ما با کمال دقّت حفظ کنیم، این خیلی باارزش است؛ اگر این [انتخابات] در نظام جمهوری اسلامی وجود نمیداشت، امروز از نظامی که با آن انقلاب به وجود آمد، خبری باقی نبود، این خیلی مهم است؛ از دل اسلام این معنا درمی‌آید و استفاده میشود؛ این‌جور نیست که ما جمهوری را گرفته باشیم و منضمّ به اسلام کرده باشیم؛ نه، خود اسلام به ما این‌جور یاد میدهد؛ حالا این یک مقوله‌ای است- لکن علاوه‌ی بر این، آنچه برای اداره‌ی کشور و حفظ کشور و منافع ملّت به صورت فوری، فوتی لازم است، حضور مردم است؛ حضور مردم است! حضور مردم است که گره‌گشا است، حضور مردم است که دشمنان را از هیبت جمهوری اسلامی میترسانَد؛ این واقعیّتی است، این را بدانید.

اگر میخواهید این احساس، این عظمت، این مصونیّت باقی بماند برای ما، باید در انتخابات شرکت کنید؛ اگر میخواهید نظام جمهوری اسلامی، اقتدار خودش را در چشم جهانیان -چه دشمن، چه دوست- حفظ بکند، باید در انتخابات شرکت کنید. حضور در انتخابات، حفظ اقتدار کشور است، حفظ ابُّهت کشور است، حفظ مصونیّت کشور است؛ این است. اگرچنانچه در مورد انتخابات کوتاهی بشود، عواملی دست‌اندرکار بشوند که مردم را دلسرد کنند، مأیوس کنند و کوتاهی بشود در انتخابات، به کشور لطمه خواهد خورد، ضربه خواهد خورد؛ هرکسی هم در این لطمه سهیم باشد، پیش خدای متعال مسئول است. باید در انتخابات، همه شرکت کنند. البتّه سلایق مختلف است، نظرات مختلف است، مذاقهای سیاسی مختلف است؛ شما زید را می‌پسندی، شما عمرو را میپسندی؛ شما به زید رأی میدهی، شما به عمرو رأی میدهی؛ اشکالی هم ندارد؛ اینها مهم نیست، مهم این است که همه بیایند، همه باشند، همه نشان بدهند که حاضرند از اسلام، از نظام اسلامی، از جمهوری اسلامی حمایت کنند، دفاع کنند، مصونیّت کشورشان را حفظ کنند. و بدانید! اگرچنانچه این همّت، این اراده -به حول و قوّه‌ی الهی- در مردم ما، با همین شدّت و ابُّهتی که وجود دارد ادامه پیدا کند، دشمن هرگز هیچ غلطی در مقابل کشور نخواهد توانست بکند.

مردم باید در کار تولید [دخالت داده بشوند]. ما سیاستهای اصل ۴۴ را که چند سال پیش ابلاغ کردیم، همه‌ی کسانی‌که در مسائل اقتصادی صاحب‌نظر بودند گفتند این یک انقلاب در کار سیاسی است؛ خب همین را دنبال کنند؛ مردم را دخالت بدهند. جمهوری اسلامی در کار جنگ و دفاع از کشور -که معمولاً کار جنگ و دفاع از کشور و دفاع از مرزها کار دولتها است، کار مردم نیست؛ کار ارتشها است، کار دولتها است- با مدیریّت درست و با گزینش‌های صحیح توانست مردم را بسیج کند، وارد این میدان کند و جنگ را ببَرد. وقتی مردم در کار دفاع از مرزها وارد میدان شدند -کاری که مربوط به دولتها و مربوط به ارتشها است- توانستند پیش بروند؛ بسیاری‌ از برجستگان نظامی ما، مردمی و بسیجی‌اند؛ بسیجی بودند و بسیجی هم مبارزه کردند، بسیجی هم شهید شدند؛ خب کار اقتصاد به طریق اولیٰ [همین‌طور است]. کار اقتصاد یک کار مردمی است؛ اگر در زمینه‌‌ی مسائل اقتصادی مردم را در میدان وارد بکنیم و مردم نقش‌آفرین بشوند در میدان اقتصاد و میدان تولید، یقیناً پیش خواهد رفت.

انتخابات در کشور ما بسیار مهم است، نه­‌فقط انتخاب ریاست جمهوری؛ انتخابات مجلس هم همین‌جور است، انتخابات شوراها هم همین‌جور است. انتخابات یکی از دو رکن مردم‌سالاری دینی است. مردم‌سالاری دینی روی دو ستون ایستاده است؛ یکی از این دو ستون رأی مردم است، انتخابات است. ما به برکت انتخابات به دنیا فخر میفروشیم. دشمنان برای کوبیدن ملّت ایران و جمهوری اسلامی انتخابات ما را ندیده میگیرند و متّهم میکنند. این نشان میدهد انتخابات خیلی مهم است. انتخابات بسیار مهم است. مایه‌ی عزّت ملّی است؛ مایه‌ی تقویت ملّت ایران است؛ مایه‌ی آبروی ملّت ایران است. البتّه در باب انتخابات ان‌شاءالله من باز هم صحبت خواهم کرد؛ آنچه امروز در[باره­‌ی] مسئله‌ی انتخابات عرض میکنم این است که این یک پدیده‌ی اقتدارآفرین است؛ مردم دنیا، صاحب­‌نظران دنیا در مقابل فکر مردم­‌سالاری دینی که در دنیا مطرح شد، مجذوب شدند. در مقابل مکاتب گوناگون مثل لیبرالیسم و کمونیسم و فاشیسم و امثال اینها، امام بزرگوار مردم‌سالاری دینی را که همان جمهوری اسلامی است، وارد میدان کرد و ملّتها را و خواص را در همه‌ی امکنه­‌ی عالم، در همه‌ی کشورهای دنیا مجذوب خود کرد. این مردم­‌سالاری دینی متّکی است به انتخابات و باید در انتخابات واقعاً ملّت ایران بدرخشد. آنچه من عرض میکنم و در درجه‌ی اوّل برای این حقیر مهم است، شرکت عمومی در انتخابات است و [اینکه] همه‌ی آحادی که میتوانند رأی بدهند و مشمول قانونند وارد انتخابات بشوند و انتخابات را پُرشور کنند؛ این اوّلین خواسته و مهم­ترین خواسته‌ی ما است.

خب، رقابت سالم و مسابقه‌ی سالم چیست؟ رقابت سالم این است که همه خوب بازی کنند، همه خوب حرکت کنند. شرط اوّل همین‌طور که عرض کردیم، شرکت همگان است؛ همه بیایند. بنده در صحبت قبلی هم این را به همه گفتم که آن کسانی که ممکن است نسبت به نظام جمهوری اسلامی هم حتّی مسئله داشته باشند، نسبت به امنیّت کشور که دیگر مسئله ندارند، نسبت به اقتدار کشور که دیگر مسئله ندارند. خب، امروز این نظام، امنیّت کشور را حفظ کرده است، پیشرفت کشور را تسریع کرده است، به این ملّت عزّت داده است؛ اینها که دیگر قابل انکار نیست، اینها را که دوست دارند؛ [پس‌] وارد این میدان بشوند برای عزّت بخشیدن به ایران و ایرانی، برای استمرار امنیّت ملّی، برای تضمین پیشرفتی که بحمدالله از اوّل انقلاب شروع شده و تا امروز بی‌وقفه پیش رفته؛ برای اینها باید وارد بشوند. همه باید وارد بشوند. البتّه آن‌کسی که محض رضای خدا و برطبق وظیفه وارد میدان میشود، علاوه بر این خیرات، یک دستاورد دیگری هم دارد که بسیار عظیم است و آن دستاورد، رضای الهی است، رضای خدا است. این، شرط اوّل است: همه وارد بشوند و با نشاط وارد بشوند؛ و من به شما عرض بکنم که وارد هم میشوند. این ملّتی که ما دیده‌ایم و این آگاهی و بصیرتی که این ملّت از خود نشان داده، به فضل الهی، به اذن الهی، به توفیق الهی ان‌شاءالله ملّت عزیزمان وارد خواهد شد.
یک عدّه‌ای کمین کرده‌اند که با عدم ورود مردم در عرصه‌ی انتخابات یا با تحریم انتخابات یا با سست‌کردنِ انتخابات -که حالا اشاره خواهم کرد- یک مچ‌گیری از نظام جمهوری اسلامی بکنند؛ یک عدّه‌ای کمین کرده‌اند. ملّت در مقابل این کمین‌کرده‌های نابکار، کارآمدیِ خودش را نشان داده است، امروز هم نشان خواهد داد. این حرف اوّل من و مهم‌ترین حرف من در همه‌ی دوره‌های انتخابات بوده است، الان هم هست: شرکت همگانی و بانشاط مردم.

در زمینه‌ى مسائل سیاسى و اجتماعى، جلوه‌ى بالاى مردم‌سالارى در این کشور که ۳۵ سال است از انقلاب ما گذشته است، و در طول این ۳۵ سال، ۳۲ انتخابات داشتیم؛ ۳۲ انتخابات سراسرى در این کشور به‌وجود آمده است؛ این شوخى است؟ یک نمونه‌ى بى‌نظیر [است]؛ انتخابات‌هاى جمهورى اسلامى با مشارکتهاى بالا - بالاتر از متوسط و میانگین جهانى و بعضاً بسیار بالاتر؛ شرکت ۷۰ درصدى، ۷۲ درصدى؛ انتخابات‌هاى ما از این قبیل است - جلوه‌ى مردم‌سالارى‌[است]. نمونه‌ى بى‌نظیر دیگر دو پدیده‌اى است که ما مردم، با آنها عادت کرده‌ایم اما براى یک ناظر جهانى فوق‌العاده جذاب و مهم است، و آن عبارت است از راه‌پیمایى بیست‌ودوم بهمن و راه‌پیمایى روز قدس در ماه رمضان. جشن انقلاب را مردم به‌طور مداوم، هرسال تا این ۳۵ سال گرفته‌اند، با یک راه‌پیمایى عظیمِ پرشورِ پرشکوه در روزهاى سرد پایان بهمن. ما عادت کرده‌ایم و اهمیت موضوع و عظمت موضوع به چشممان نمى‌آید اما ناظر جهانى، اینها را میبیند و براى او بسیار خیره‌کننده است؛ اینها عوامل آن جذابیتى است که کنجکاوى‌ها را تحریک میکند و راه نویى را به ذهنهاى علاقه‌مندان و افرادى که اهل سؤال و استفسار و تحقیقند، ارائه میدهد. این واقعیت مهم دوران ما است که عبارت است از توجه و کنجکاوى عمومى در دنیاى اسلام از سوى جوانها، روشنفکران، آگاهان و کسانى که اهل فهم مسائلند، نسبت به این پدیده‌اى که در کشور ایران اسلامى، به توفیق الهى و به تأیید الهى تحقق یافته است و روزبه‌روز رشد کرده است.

آمریکا در فلسطین به نتیجه نرسید، در سوریه به نتیجه نرسید، در عراق به نتیجه نرسید، در افغانستان و در پاکستان مقاصدی که داشت تحقّق پیدا نکرد، اخیراً در اروپا هم ملاحظه میکنید و میشنوید که نقشه‌های آمریکا نقش بر آب شده است. باید بدانیم در کشور عزیز ما هم، آنها بعد از سی سال تلاشی که علیه این انقلاب انجام دادند و علیه ملّت انقلابی ما انجام دادند، باز نتوانستند به نتایجی دست پیدا کنند؛ نشانه‌اش همین حضور مردم است. افراد مؤثّر در دولت آمریکا و نظام آمریکا این را صریحاً گفتند، گفتند ما تحریمها را به‌وجود آوردیم و تشدید کردیم که مردم را ضدّ نظام، بکشانیم به خیابانها؛ این را صریحاً گفتند که تحریم برای این است که انقلاب را ریشه‌کن کنند و مردم را در مقابل نظام اسلامی قرار بدهند. نتیجه چه شد؟ نتیجه این شد که عرض کردیم، در سال ۱۳۹۲ انتخاباتی انجام گرفت با نصاب بالا از مشارکت مردم، و در بیست‌ودوّم بهمن سال ۹۲، راهپیمایی‌ای انجام گرفت پرشورتر و وسیع‌تر و بزرگ‌تر از راهپیمایی‌های هرسال دیگر.

برادران و خواهران عزیز توجّه کنند که از اوّل انقلاب تا امروز، نصاب شرکت مردم در انتخابات پایین نیفتاده است، تنزّل نکرده است؛ این خیلی مهم است. در آخرین انتخاباتی که ملّت ما پای صندوق رأی رفتند ــ یعنی انتخابات ریاست جمهوری یازدهم ــ شرکت مردم در انتخابات، ۷۲ درصد بود؛ این رقم، هم در بین انتخابهای دنیا یک رقم بالایی است و یک نصاب برجسته‌ای است، هم در بین انتخاباتهایی که از اوّل انقلاب تا امروز اتّفاق افتاده است یکی از بالاترین رقمها است؛ معنای این چیست؟ معنای این شرکت وسیع مردم در انتخابات این است که مردم‌سالاری دینی در کشور تثبیت شده است؛ معنای آن این است که نظام جمهوری اسلامی توفیق یافته است که مردم‌سالاری را در کشور نهادینه کند؛ این چیز کمی نیست. کشوری که در طول قرنهای متمادی با حکّام مستبد و دیکتاتور گذران میکرده است، آن چنان با مردم‌سالاری و شرکت مردم در انتخاب صاحبان قدرت، آشنا و در هم ‌آمیخته شده است که بعد از گذشت ۳۵ سال از هیجانات اوّل انقلاب، مردم وقتی نوبت انتخاب میرسد، ۷۲ درصد در انتخابات شرکت میکنند؛ قدر این را باید دانست. من به شما جوانها و به همه عناصری که صاحب فکرند در سرتاسر کشور عرض میکنم: این نعمت بزرگ را ناسپاسی نکنیم؛ همچنان که در سال ۸۸ این نعمت الهی را عدّه‌ای ناسپاسی کردند. همچنین اینکه گاهی شنفته بشود که انتخابات کشور را به عدم سلامت نسبت میدهند ــ یعنی تکرار حرف دشمنان ملّت ایران ــ این هم ناسپاسی است. مردم‌سالاری در کشور به یک جریان عادی تبدیل شده است؛ لذاست مردم در سرتاسر کشور، در روستاها، در شهرها، خود را در مقابل صندوق رأی وظیفه‌دار میدانند، به صندوق رأی مراجعه میکنند؛ ۷۲ درصد رأی میدهند؛ این خیلی چیز مهمّی است؛ در دنیا این رقم، جزو رقمهای بالا است.

در نگاه به سال ۹۳ آنچه به نظر این حقیر مهم‌تر از همه است، دو مسئله است: یک مسئله همین مسئله‌ی اقتصاد و دیگری مسئله‌ی فرهنگ است. در هر دو عرصه و در هر دو زمینه توقّعی که وجود دارد، تلاش مشترکی است میان مسئولان کشور و آحاد مردم. آنچه برای بنای زندگی و سازندگی آینده مورد انتظار است، بدون مشارکت مردم تحقّق‌پذیر نیست. بنابراین علاوه بر مدیریّتی که مسئولین باید انجام بدهند، حضور مردم در هر دو عرصه لازم و ضروری است؛ هم عرصه‌ی اقتصاد، هم عرصه‌ی فرهنگ. بدون حضور مردم کار پیش نخواهد رفت و مقصود تحقّق پیدا نخواهد کرد. مردم در گروه‌های گوناگون مردمی با اراده و عزم راسخ ملّی میتوانند نقش‌آفرینی کنند. مسئولین هم برای اینکه بتوانند کار را به‌درستی پیش ببرند، احتیاج به پشتیبانی مردم دارند. آنها هم بایستی با توکّل به خدای متعال و با استمداد از توفیقات و تأییدات الهی و کمک مردمی، مجاهدانه وارد میدان عمل بشوند؛ هم در زمینه‌ی اقتصاد و هم در زمینه‌ی فرهنگ. من ان‌شاءالله توضیح همه‌ی این موارد را در سخنرانی روز جمعه به عرض ملّت ایران خواهم رساند. لذا به گمان من آنچه در این سال جدید پیش رو داریم، عبارت است از اقتصادی که به کمک مسئولان و مردم شکوفایی پیدا کند، و فرهنگی که با همّت مسئولان و مردم بتواند سمت و سوی حرکت بزرگ کشور ما و ملّت ما را معیّن کند. لذا من شعار امسال را و نام امسال را این قرار دادم: «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مدیریّت جهادی».

ملت ایران مفتخر است كه مسیر مردم‌سالاری اسلامی را در دوره‌های پی‌درپی با انگیزه و نشاط، پیموده و این درخت سرسبز و ثمربخش را در هر دوره، سرافرازتر و ریشه‌دارتر كرده است. در این نوبت نیز ملت ایران، با آگاهی و بصیرت، میدان را با حضور مبارك خود مزیّن ساخت و به دشمنان كه برای دلسردكردن مردم از هیچ تلاش سیاسی و تبلیغاتی فروگذار نكرده بودند، پاسخی قاطع و پرمعنی داد. مشاركت گسترده‌ی مردم و برگزیدن منتخب شایسته‌ئی كه آزمون بیش از سه دهه خدمت به نظام جمهوری اسلامی را در كارنامه‌ی خود نگاشته و از دوران مبارزات انقلابی تا دهه‌ها پس از پیروزی انقلاب، از سنگر روحانیت به مقاومت در برابر دشمنان انقلاب پرداخته است، پیام‌هائی روشن به همه رسانید؛ پیام وفاداری خدشه‌ناپذیر به انقلاب، پیام اعتماد و امید به نظام جمهوری اسلامی، پیام اعتماد به روحانیت شجاع و پیشرو، و اعتماد به خدمتگزارانی كه با همت و ابتكار خود برآنند كه بر موفقیت‌ها افزوده و از مشكلات بكاهند.
آن‌چه ملت ایران همواره و اكنون، از حضور انتخاباتیِ پرشور و بی‌تنش به دست آورده است، تنها نقش‌آفرینی در مدیریت كشور و برگزیدن و بركشیدن خدمتگزارانی تازه‌‌نفس برای دوره‌ئی تازه نیست، بلكه فراتر از آن، نشان‌دادن پختگی و بلوغ سیاسی‌ئی است كه اقتدار ملیِ او را با حكمت و عقلانیت درمی‌آمیزد و او را در افكار عمومی جهان، در رتبه‌ی والائی از عزّت و شكوه می‌نشاند. آنان كه خواسته‌اند با وسوسه‌های خود، این دریادلیِ ستایش برانگیز را برآشوبند و مرجعیت صندوق‌های رأی و چرخه‌ی قانونی آن را نفی كنند، هر بار به‌گونه‌ئی، با سنگر استوار عزم ملی روبه‌رو شده‌اند.

اگر ملت ایران همین سرعت و شتاب پیشرفت را ــ چه در زمینه‌ی علمی، چه در زمینه‌ی سیاسی، چه در زمینه‌ی اجتماعی، چه در زمینه‌ی فرهنگی و معرفتی ــ حفظ كند، بلاشك زمان زیادی طول نخواهد كشید كه در جایگاه شایسته‌ی خود قرار خواهد گرفت؛ آن چیزی كه شایسته‌ی ملت ایران است. بخش زیادی از این مسئله با آموزش و پرورش ارتباط دارد، بخش مهمی از آن به مدیران كشور در زمینه‌های اجرائی ارتباط پیدا میكند؛ اینها است كه مسائل كشور را حساس میكند در نظر هر انسان بصیر و بیننده‌ای؛ اینها است كه حماسه لازم دارد. بدون حماسه، این جهشها به وجود نمی‌آید. آن وقتی كه حماسه باشد، شور و نشاط باشد، جهش قابل تصور است؛ میتوان فرض كرد كه جهش انجام بگیرد. ما در دوران دفاع مقدس این را امتحان كردیم؛ در هر جائی هم كه مردم مشاركت داده شدند، این را امتحان كردیم. ان‌شاءالله در زمینه‌ی حماسه‌ی سیاسی و حماسه‌ی اقتصادی هم باید این را ملت ایران به چشم ببیند؛ و بخش زیادی از این، به عهده‌ی شما معلمین عزیز است.

در درجه‌ی اول، گسترش مشاركت و حضور گسترده‌ی مردم در انتخابات اهمیت دارد. شور انتخاباتی در كشور و حضور مردم پای صندوقهای رأی میتواند تهدیدهای دشمنان را بی‌اثر كند؛ میتواند دشمن را ناامید كند؛ میتواند امنیت كشور را تأمین كند. ملت عزیز ما در همه‌ی نقاط كشور این را بدانند؛ حضور گسترده‌ی آنها در پای صندوق رأی، در آینده‌ی كشور تأثیر دارد؛ در امنیت، در استقلال، در ثروت ملی، در اقتصاد، در همه‌ی مسائل مهم كشور تأثیر میگذارد. این نكته‌ی اول؛ كه انتخابات باید به توفیق الهی، به كمك پروردگار، با همت ملت ایران، با مشاركت گسترده تحقق پیدا كند.

كشور به رغم دشمن، از همه‌ی ابعاد پیشرفت كرد و آباد شد. كشوری كه قرنهای متمادی به حكومت فردی عادت كرده بود، به حكومت استبدادی عادت كرده بود، یكی از بهترین مردم‌سالاری‌ها در این كشور رشد پیدا كرد؛ در حضور هنگام انتخابات، در حضور در مسائل عمومی و مشاركتهای عمومی. این همان انقلابی است كه آمریكائی‌ها میخواستند نباشد، میخواستند نابود شود، میخواستند ضعیف شود، به خودشان وعده میدادند كه تا چند ماه دیگر از بین خواهد رفت. آمریكائی‌ها به این نوكرهای مستبدِ منطقه‌ای‌شان هی دلخوشی میدادند كه تا چند وقت دیگر صبر كنید، انقلاب از بین میرود و نابود میشود! انقلاب روزبه‌روز بحمداللّه رشد كرده.

ایرانی كه امروز شما می‌بینید، ایرانِ دوران قبل از انقلاب نیست. ایرانِ دوران قبل از انقلاب، یك كشورِ عقب‌مانده بود؛ یك كشورِ فراموش شده بود؛ یك ملتِ بی‌ابتكار بود. با این همه استعداد، با این همه مواریث تاریخی، با این فرهنگ غنی، این ملت هیچ بروز و ظهوری نه در صحنه‌ی علم دنیا داشت، نه در صحنه‌ی سیاست دنیا داشت، نه در صحنه‌ی فناوری دنیا داشت، نه حرف نوئی برای دنیا داشت، نه ابتكاری در زمینه‌ی مسائل منطقه و مسائل دنیا داشت؛ تابع محض بود. در داخل كشور، بجز یك مناطق معدودی كه مورد توجه مسئولان و سردمداران رژیم بود، بقیه‌ی مناطق كشور دچار ویرانی و دچار ناآبادانی بود. امروز از یك گوشه‌ی كشور یك خبر نابسامان میرسد، همه حساس میشوند. آن روز اغلب نقاط كشور، آنجوری بود؛ نابسامان بود، مردم زندگی نداشتند، آب نداشتند، برق نداشتند، جاده نداشتند، از وسائل زندگی برخوردار نبودند. آنهائی كه میدانستند، با حسرت نگاه میكردند؛ بسیاری هم اصلاً نمیدانستند چه خبر است؛ در نكبت زندگی میكردند. ایرانِ امروز این پیشرفتها را دارد؛ این كارها، این ابتكارات، این بروز جوانها در میدان علم و سازندگی و حضور قوی در همه‌ی بخشها. این حرفها آن زمان وجود نداشت. كشور پیش رفته؛ این پیروزی است. انقلاب زنده ماند، نظام روزبه‌روز بارورتر و ریشه‌دارتر شد، ملت روزبه‌روز آگاهی‌اش بیشتر شد. آن مقداری كه امروز شما جوانهای دبیرستانی و نوجوانهای دوران تحصیل، از مسائل دنیا میفهمید، سرتان میشود، تحلیل میكنید، آن روز خیلی از روشنفكرها این مقدار نمیفهمیدند؛ این مقدار برایشان قابل فهم نبود. امروز بصیرت و آگاهی و تحلیل سیاسی و عمق در مسائل در كشور همگانی شده. ما پیش رفتیم؛ در زمینه‌ی مادی پیش رفتیم، در زمینه‌ی معنوی پیش رفتیم؛ این توجهات معنوی، این حضور در عرصه‌های معنوی. دیدید در هفته‌ی گذشته در سرتاسر كشور مراسم دعای عرفه چه خبر بود. چه كسانی در مراسم دعای عرفه بودند؟ همه جوان. ایام اعتكاف یك جور، ماه رمضان یك جور، ایام محرم یك جور، عزاداری یك جور، شادی یك جور. آن عرصه‌ی علم، این عرصه‌ی مذهب، آن عرصه‌ی سیاست و بصیرت.
كشور به رغم دشمن، از همه‌ی ابعاد پیشرفت كرد و آباد شد. كشوری كه قرنهای متمادی به حكومت فردی عادت كرده بود، به حكومت استبدادی عادت كرده بود، یكی از بهترین مردم‌سالاری‌ها در این كشور رشد پیدا كرد؛ در حضور هنگام انتخابات، در حضور در مسائل عمومی و مشاركتهای عمومی. این همان انقلابی است كه آمریكائی‌ها میخواستند نباشد، میخواستند نابود شود، میخواستند ضعیف شود، به خودشان وعده میدادند كه تا چند ماه دیگر از بین خواهد رفت. آمریكائی‌ها به این نوكرهای مستبدِ منطقه‌ای‌شان هی دلخوشی میدادند كه تا چند وقت دیگر صبر كنید، انقلاب از بین میرود و نابود میشود! انقلاب روزبه‌روز بحمداللّه رشد كرده.

آن چیزی كه در مورد انتخابات خواسته‌ی ماست، فكر ماست، آرزوی ماست، این چند چیز است: اول اینكه شركت مردم در انتخابات، یك مشاركت عظیمی باشد؛ این مصون‌كننده است. همه‌ی تلاش دست‌اندركاران، امروز و فردا و روز انتخابات و در اثنای مقدمات و مؤخرات، باید این باشد: حضور مردم، حضور گسترده‌ای باشد.

به مردم هم باید واقعاً میدان داده شود. البته در بیانات دوستان به برخی از این حوادثی كه ناشی از پیگیری مفسدین اقتصادی و مفاسد اقتصادی است، اشاره شد. واقعاً نمیشود ما كار اقتصادیِ درست و قوی بكنیم، اما با مفاسد اقتصادی مبارزه نكنیم؛ این واقعاً نشدنی است. همان چند سال پیش هم كه من راجع به این قضیه بحث كردم و مطالبی را به مسئولین كشور گفتم، به همین نكته توجه داشتم، كه تصور نشود ما میتوانیم سرمایه‌‌گذاری مردمی و كار سالم مردمی داشته باشیم، بدون مبارزه‌‌ی با مفاسد اقتصادی؛ و تصور نشود كه مبارزه‌‌ی با مفاسد اقتصادی موجب میشود كه ما مشاركت مردم و سرمایه‌‌گذاری مردم را كم داشته باشیم؛ نه، چون اكثر كسانی كه میخواهند وارد میدان اقتصادی بشوند، اهل كار سالمند، مردمان سالمی هستند؛ حالا یكی دو نفر هم آدمهای ناسالم پیدا میشوند. باید با چشمهای تیزبین، ریزبین و دوربین مراقبت كنید كه كسانی نیایند به عنوان ایجاد اشتغال و ایجاد كار و كارآفرینی تسهیلات بانكی بگیرند، اما كارآفرینیِ واقعی انجام نگیرد. این را باید مراقبت كنید؛ هم شما مراقبت كنید، هم قوه‌‌ی قضائیه مراقبت كند. به نظر من همكاری قوه‌‌ی مجریه و قوه‌‌ی قضائیه در اینجا یك كار بسیار لازمی است.

یك قلم بزرگ از حركتهای تحسین‌برانگیز ملت ایران در سال 90، همین انتخابات دوازدهم اسفند بود. البته همین جا بگویم انتخابات هنوز تمام نشده است؛ در مرحله‌ی دوم انتخابات هم مردم ما بایستی ان‌شاءاللّه همین شكوه و زیبائی را نشان بدهند. این انتخابات خیلی اهمیت داشت. من به شما عرض كنم، قبلاً هم گفتم؛ حدود شش ماه اینها همه‌ی تلاش خودشان را گذاشتند تا مردم را نسبت به انتخابات دلسرد كنند. گاهی گفتند در انتخابات تقلب میشود؛ گاهی گفتند مردم اگر به انتخابات نیایند، دشمنیِ دشمن كم میشود؛ انواع و اقسام تبلیغات را كردند برای جدا كردن مردم از مراكز رأی و صندوقهای رأی. گاهی با ترور دانشمندان ما - كه در ظرف كمتر از شش ماه، سه ترور را انجام دادند - قصد داشتند مردم را بترسانند، مردم را دلسرد و ناامید كنند. در یك چنین فضائی، این انتخابات انجام گرفت؛ اما با یك چنین مشاركتی! این مشاركتِ بالاتر از 64 درصد، خیلی رقم مهمی است. من به شما عرض بكنم؛ از متوسط انتخاباتهای مجالس دنیا، این رقم بالاتر است. در آمریكا متوسط رقم مشاركت در انتخابات كنگره، 35 درصد است. در ده سال گذشته مشاركت مردم آمریكا در انتخابات كنگره‌شان و مجلس ملی و مجلس سناشان به 40 درصد نرسیده. خب، این را مقایسه كنید با ملت ایران - این نشاط را، این حضور را، این اظهار وجود را - آنگاه اهمیت مطلب معلوم میشود. اینها میخواستند با این فشارها، با این جوّ روانی، با این تهدیدها، با این ترورها، روز دوازده اسفند را روز سرخوردگی ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی قرار بدهند؛ اما به عكس خواسته‌ی آنها، به كوری چشم آنها، این روز شد روز سربلندی نظام اسلامی و ملت ایران. این انتخابات مثل یك رسانه‌ی صادق و پرقدرت عمل كرد. خبرهای ایران را تحریف میكنند، حوادث دروغین را از داخل ایران مخابره میكنند، خبرهای راست را مكتوم نگه میدارند، اما این انتخابات را نمیتوانند انكار كنند؛ واقع شده است، جلوی چشم همه است. این انتخابات به مثابه‌ی یك رسانه‌ی بزرگ و قدرتمند توانست ملت ایران و نظام اسلامی را به دنیا نشان بدهد.

انتخابات مصونیت‌بخش به كشور است. آن چیزی كه هیبت این ملت را حفظ میكند، قدرت معنوی او را به رخ دشمنان میكشاند و آنها را از تعرض منع میكند و میترساند، حضور مردمی است؛ كه یكی از مظاهرش همین انتخابات است، یكی از مظاهرش هم همین بیست و دوی بهمنی است كه شما در مقابل دارید. هرچه حضور پررنگ‌تر باشد، اعتبار و ارزش ملی بالاتر خواهد رفت. انتخابات هم همین جور است. هرچه صندوقهای رأی شلوغ‌تر باشد، گسترش شركت مردم بیشتر باشد، اعتبار كشور بالا خواهد رفت، مصونیت كشور بیشتر خواهد شد. مشاركت مردم میتواند آینده‌ی كشور را تأمین و تضمین كند. یك مجلس صالح و سالم و قوی میتواند بر عملكرد همه‌ی دستگاه‌های كشور اثر بگذارد؛ بر عملكرد دولت، بر عملكرد قوه‌ی قضائیه، حتّی بر عملكرد نیروهای مسلح میتواند اثر بگذارد. مجلس قوی، مجلس صالح، مجلس سالم، یك چنین وضعی دارد. خب، این مجلس را كی میتواند تشكیل بدهد، جز مردم؟ دشمن این را نمیخواهد. الان دو سه ماه است بوقهای تبلیغاتی دشمن دارند تلاش میكنند كه مردم را ناامید و مأیوس كنند تا در انتخابات شركت نكنند؛ بعضی هم در داخل بدون اینكه بفهمند چه كار دارند میكنند، متأسفانه با آنها همصدا میشوند! آنها مغرضند، اینها غافلند.

حضور مردم چه جوری است؟ این، همان نكته‌ی اصلی است. اینجاست كه مسئولین باید زمینه‌ها را، مدلها را، فرمولهای عملی و قابل فهم عموم را، فرمولهای اعتمادبخش را برای مشاركت مردم فراهم كنند. در هر بخشی میشود این كارها را كرد. هم قوه‌ی مجریه، هم قوه‌ی قضائیه، هم قوه‌ی مقننه به شیوه‌ی خاص خود میتوانند این را تأمین كنند؛ از ابتكار مردم، از فكر مردم، از نیرو و انگیزه‌ی مردم، از نشاط جوانیِ جوانان ما - كه قشر عظیم و وسیعی هستند - میتوانند استفاده كنند؛ این جزو كارهائی است كه باید ان‌شاءاللَّه با سازوكار شفاف از سوی مسئولین انجام بگیرد. البته كارهائی در زمینه‌های مختلف شده است، راه‌هائی باز شده است؛ اما بیش از این میشود كار كرد و حضور همه‌ی مردم را تأمین كرد، تا یك جوان، یك پیر، یك صنعتگر، یك مبتكر بداند كه در این حركت عمومی در كجا قرار میگیرد. همه چیز با یك چنین سازوكاری به سامان میرسد؛ مثل گذشته.

مردم عزیز ما در همه جای كشور بدانند كه حوادث كشور ما در این كشورها بشدت دارای تأثیر است. آنها به كشور ما نگاه میكنند؛ اگر ما دارای پیشرفت باشیم، دارای امنیت باشیم، مشاركت عمومی داشته باشیم، اعتماد به نفس ملی داشته باشیم، وحدت ملی داشته باشیم، اینها راه را در این جهت انتخاب خواهند كرد؛ اما اگر خدای نكرده ما ناامنی داشته باشیم، ضعف داشته باشیم، ركود داشته باشیم، تفرقه داشته باشیم - همین چیزهائی كه دشمن میخواهد ما داشته باشیم - این آنها را مأیوس خواهد كرد، نشاط آنها را از بین خواهد برد. لذا ما یك مسئولیت مهمی در این زمینه داریم، كه بایستی خودمان را - كه ملت ایران به عنوان الگو شناخته شده است - جوری پیش ببریم كه برای این ملتها دارای ارزش باشد؛ نشاط ایجاد كند، آنها را به آینده‌شان امیدوار كند.

ملت ایران بعنوان الگوی حركت‌های اخیر منطقه تأثیر زیادی در جهت‌گیری این حركت‌ها دارد و پیشرفت، امنیت، مشاركت عمومی، اعتماد به نفس ملی و وحدت ملی ایران، قطعاً تأثیر مثبت و پیشبرنده خواهد داشت.

مشاركت مستقیم مردم در امر اقتصاد، لازم است. این نیازمند توانمند شدن است، نیازمند اطلاعات لازم است؛ كه اینها را باید مسئولین در اختیار مردم بگذارند و امیدواریم ان‌شاءاللَّه این روند روزبه‌روز توسعه پیدا كند. البته رسانه‌ها نقش دارند، رادیو و تلویزیون نقش دارند، میتوانند مردم را آگاه كنند؛ دولت هم باید فعال برخورد كند و بتوانند ان‌شاءاللَّه مسئله‌ی اقتصادی را پیش ببرند.

به نظر من- همان طور كه در پیام نوروزی هم به ملت ایران عرض كردم- سال 88، سال ملت ایران بود؛ سال پیروزی ملت ایران بود؛ سال حضور نمایان ملت ایران در عرصه‌های عظیم زندگی در نظام اسلام و در كشورمان بود. یكجا در بیست و دوم خرداد چهل میلیون نفر پای صندوقهای رأی آمدند؛ یعنی هشتاد و پنج درصد شركت مردم در انتخابات؛ این چیز بسیار مهمی است. یقیناً حضور مردم در مشروعیت یك نظام نقش دارد. آن كسانی كه در غرب، مشروعیت خودشان را اساساً ناشی از حضور مردم می‌دانند و هیچ عامل دیگری را در آن دخیل نمی‌دانند، آن‌ها یك چنین حضوری را الآن ندارند. در حدود زمان انتخابات ما، در كشور انگلیس انتخاباتی برگزار شد با حضور تقریباً سی درصد كسانی كه می‌توانستند رأی بدهند. هشتاد و پنج درصد كجا، سی درصد كجا؟! این حركت مردمی، این حضور مردمی خیلی اهمیت دارد. تحلیلگران و مفسران سیاسی مسائل دنیا از این چیزها به‌آسانی نمی‌گذرند. ممكن است در مطبوعاتشان این را منعكس نكنند؛ ممكن است سیاستمدارها در حرفهایشان كه تبلیغ می‌شود، این را بر زبان نیاورند و كتمان كنند؛ اما در دلشان مؤثر است، می‌فهمند.این ملت پای حرف خود ایستاده است. این یك حركت عظیم بود از ملتمان. ملت توانستند در تاریخ كشور این را ثبت كنند كه بعد از گذشت سی سال از استقرار نظام اسلامی- كه نظامی بر پایه‌ی اسلامیت و جمهوریت است و این‌ها از هم تفكیك‌ناپذیرند؛ آن‌هائی كه این دو را از هم تفكیك می‌كنند، جمهوری اسلامی را نشناختند- آن‌چنان پابند به مبانی این نظام هستند كه در یك انتخاباتی با این شور و شوق، با این عظمت شركت می‌كنند. خوب، این یك حركت عظیم مردمی بود. در قبال این حركت، دشمنان ملت ایران نقشه‌هائی داشتند؛ این نقشه‌ها را شروع كردند به عمل كردن. اگر حضور شما مردم در انتخابات بیست و دوی خرداد سال 88 یك حضور ضعیفی بود، اگر به جای چهل میلیون، مثلًا سی میلیون شركت كرده بودید، به احتمال زیاد دشمنان شما موفق می‌شدند.

دشمنان ملت ایران می‌دانند كه وقتی اعتماد وجود نداشت، مشاركت ضعیف خواهد شد؛ وقتی مشاركت و حضور در صحنه ضعیف شد، مشروعیت نظام دچار تزلزل خواهد شد؛ آن‌ها این را می‌خواهند؛ هدف دشمن این است. می‌خواهند اعتماد را بگیرند تا مشاركت را بگیرند، تا مشروعیت را از جمهوری اسلامی بگیرند. این، ضررش بمراتب از آتش زدن بانك و سوزاندن اتوبوس بیشتر است. این، آن چیزی است كه با هیچ خسارت دیگری قابل مقایسه نیست. مردم بیایند در یك چنین حركت عظیمی این‌جور مشتاقانه حضور پیدا كنند، بعد به مردم گفته بشود كه شما اشتباه كردید به نظام اعتماد كردید؛ نظام قابل اعتماد نبود. دشمن این را می‌خواهد.

آن جهت مثبت، این بود كه در این مناظره‌ها و در این گفتگوها و در این گفتارهای تلویزیونی، همه شفاف و راحت حرف زدند، حرف دلشان را بر زبان آوردند، یك سیلابی از نقد و انتقاد به راه افتاد و همه مجبور شدند پاسخگوئی كنند. به آن‌ها انتقاد شد، آن‌ها در مقام پاسخگوئی برآمدند و از خودشان دفاع كردند. مواضع افراد و مواضع گروه‌ها بدون ابهام، بدون پیچیده‌گوئی، عریان، در مقابل چشم مردم قرار گرفت؛ سیاستهایشان چیست،برنامه‌هایشان چیست، پابندی‌هایشان كدام است، تا چه حد است؛ این‌ها در مقابل چشم مردم قرار گرفت و مردم توانستند قضاوت كنند. مردم احساس كردند كه در نظام اسلامی بیگانه‌به حساب نمی‌آیند، نظام كشور اندرونی و بیرونی ندارد. همه چیز در مقابل مردم آشكار، همه‌ی نظرات در مقابل مردم بیان شد و معلوم شد رأی مردم ناشی از همین دقتها و تأملات خواهد بود. رأی مردم زینتی نیست. حق انتخاب حقیقتاً متعلق به مردم است، مردم می‌خواهند آگاهانه، هشیارانه انتخاب كنند. این مناظره‌ها این را نشان داد. یقیناً یكی از علل افزایش ده میلیونی آراء نسبت به آخرین حد نصابِ دوره‌های قبل همین بود كه ذهن مردم، فكر مردم مشاركت داده شد، به عرصه آمد و آن‌ها تشخیص دادند، وارد میدان شدند. این مناظره‌ها به سطح خیابانها هم كشیده شد، داخل خانه‌ها هم رفت، كه این‌ها قدرت انتخاب مردم را بالا می‌برد. این‌جور مباحثات و گفتگوها ذهنها را پرورش می‌دهد، قدرت انتخاب را بالا می‌برد. این از نظر جمهوری اسلامی چیز مطلوبی است.

انتخابات 22 خرداد، با هنرنمائی ملت ایران، نصاب تازه‌ای در سلسله‌ی طولانی انتخابهای ملّی پدید آورد. مشاركت بیش از هشتاد درصدی مردم در پای صندوقها و رأی بیست و چهار میلیونی به رئیس‌جمهور منتخب، یك جشن واقعی است كه به حول و قوه‌ی الهی، خواهد توانست پیشرفت و اعتلای كشور و امنیت ملی و شور و نشاط پایدار را تضمین كند. دیروز شما توانستید ثابت كنید كه ایران به بركت شعارها و ارزشهای انقلاب اسلامی، در برابر تهاجم سیاسی و روانی از چنان مصونیت و صلابتی برخوردار است كه با گذشت سی سال از آغاز مردم‌سالاری دینی در این كشور، از همیشه تازه‌نفس‌تر و سرزِنده‌تر در صحنه حاضر گشته و دوستان و دشمنان را به ادامه‌ی راه روشن خود مطمئن می‌سازد.

حضور مردم در صحنه‌ها توانست دشمن را مأیوس كند. اگر مردم در این سی سال در انتخاباتها شركت نمی‌كردند، در راه‌پیمائی‌های بیست و دو بهمن و روز قدس شركت نمی‌كردند، در مراسم گوناگون، حضور خودشان و این حجم عظیم ملت ایران را به رخ دشمن نمی‌كشیدند، مسلماً هیبت ملت ایران، آن‌چنان كه امروز هست، نمی‌بود. این حضور را حفظ كنید.

من به شما عرض می‌كنم، درست در نقطه‌ی مقابل خواست دشمنان، همه‌ی ما باید در انتخابات حضور فعالی داشته باشیم. انتخابات آبروی ملی ماست؛ انتخابات یكی از شاخصهای رشد ملی ماست؛ انتخابات وسیله‌ای برای عزت ملی است. وقتی ببینند كه ملت ایران با شور و باشعور و با درك كامل و آگاهی پای صندوقهای رأی می‌روند، معنایش چیست؟ معنایش این است ملت برای خود حق و توان تصمیم‌گیری قائل است؛ می‌خواهد در آینده‌ی كشور اثر بگذارد و مسئولان كشور و مدیران اصلی كشور را انتخاب كند. انتخاب رئیس‌جمهور یعنی انتخاب رئیس قوه‌ی مجریه و كسی كه اغلب امكانات كشور در اختیار اوست. و می‌بینید اگر چنانچه رئیس‌جمهوری شور و نشاط و شوق و اراده داشته باشد، چه خدمات بزرگی را برای این كشور انجام می‌دهد؛ می‌خواهند این نباشد. من عرض می‌كنم: همه باید اصرار داشته باشید كه در انتخابات شركت كنید. به نظر من مسئله‌ی اول در انتخابات، مسئله‌ی انتخاب این شخص یا آن شخص نیست؛ مسئله‌ی اول، مسئله‌ی حضور شماست. حضور شماست كه نظام را تحكیم می‌كند، پایه‌های نظام را مستحكم می‌كند، آبروی ملت ایران را زیاد می‌كند، استقامت كشور را در مقابل دشمنی‌ها زیاد می‌كند و دشمن را از طمع ورزیدن به كشور و از فكر ضربه زدن و توسعه و فساد و فتنه منصرف می‌كند. این یك مسئله‌ی بسیار مهم است؛ پس مسئله‌ی اول، شركت در انتخابات است.

انتخابات در كشور ما یك حركت نمایشی نیست. پایه‌ی نظام ما همین انتخابات است. یكی از پایه‌ها، انتخابات است. مردم‌سالاری دینی با حرف نمی‌شود؛ مردم‌سالاری دینی با شركت مردم، حضور مردم، اراده‌ی مردم، ارتباط فكری و عقلانی و عاطفی مردم با تحولات كشور صورت می‌گیرد؛ این هم جز با یك انتخابات صحیح و همگانی و مشاركت وسیع مردم ممكن نیست. این مردم‌سالاری، عامل پایداری ملت ایران است. اینكه شما توانسته‌اید در طول این سی سال از نهیب ابرقدرت‌ها نترسید، اینكه ابرقدرت‌ها هم غیر از نهیب نتوانستند ضربه‌ی اساسی به شما بزنند، اینكه جوانان كشور در ورود به میدانهای گوناگون این شجاعت و اخلاص را نشان می‌دهند، ناشی از مردم‌سالاری دینی است؛ این را باید خیلی قدر بدانیم. انتخابات سرمایه‌گذاری عظیم ملت ایران است؛ مثل اینكه شما سرمایه‌ی سنگین و عظیمی را در بانك می‌گذارید، بانك با آن كار می‌كند و شما از سودش استفاده می‌كنید؛ انتخابات یك چنین چیزی است. ملت ایران سرمایه‌گذاری عظیمی را می‌كند، سپرده‌گذاری بزرگی را انجام می‌دهد و سود آن را می‌برد. آراء یكایك شما مردم سهمی است از همان سرمایه‌گذاری و سپرده‌گذاری. هر رأیی كه شما در صندوق می‌اندازید، مثل این است كه یك بخشی از پول آن سپرده را دارید تأمین می‌كنید. یك رأی هم اهمیت دارد. هرچه انتخابات پرشورتر باشد، عظمت ملت ایران بیشتر در چشم مخالفان و دشمنانش دیده خواهد شد؛ برای ملت ایران حرمت بیشتری خواهند گذاشت؛ دوستان شما هم در دنیا خوشحال می‌شوند. عظمت ملت ایران را حضور مردم در انتخابات نشان می‌دهد؛ انتخابات این است. بنده همواره در درجه‌ی اول در انتخابات سعیم بر این است كه به مردم عرض كنم حضور شما در این انتخابات مهم است. این، تصدیق و تأیید و مستحكم كردن نظام جمهوری اسلامی است. مسئله فقط یك مسئله‌ی سیاسی و فردی و اخلاقیِ محض نیست؛ یك مسئله‌ی همه‌جانبه است. انتخابات با سرنوشت مردم سروكار دارد؛ بخصوص انتخابات ریاست جمهوری كه سپردن قوه‌ی اجرائیه‌ی كشور به دست یك نفر و یك مجموعه است كه كشور را برای مدت چند سال اداره كنند؛ این‌قدر انتخابات اهمیت دارد.

موضوع دیگر در زمینه‌ی مسائل داخلی كشور، مسئله‌ی انتخاباتی است كه ما در پیش داریم؛ كه یك اشاره‌ای هم به آن مسئله بكنم. البته تا انتخابات وقت هست؛ اگر عمری بود، عرایضی را كه لازم بدانم، با مردم عزیزمان در میان می‌گذارم- دیر نیست- لیكن چند نكته را عرض می‌كنم: اولًا انتخابات در كشور ما یك حركت نمایشی نیست. پایه‌ی نظام ما همین انتخابات است. یكی از پایه‌ها، انتخابات است. مردم‌سالاری دینی با حرف نمی‌شود؛ مردم‌سالاری دینی با شركت مردم، حضور مردم، اراده‌ی مردم، ارتباط فكری و عقلانی و عاطفی مردم با تحولات كشور صورت می‌گیرد؛ این هم جز با یك انتخابات صحیح و همگانی و مشاركت وسیع مردم ممكن نیست. این مردم‌سالاری، عامل پایداری ملت ایران است

- امور سیاسی، دفاعی و امنیتی‌
تقویت حضور و مشاركت مردم در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی.

اعتماد به مردم، عقیده‌ی واقعی به مشاركت مردم. بعضی‌ها اسم مردم را می‌آورند؛ اما حقیقتاً اعتقادی به مشاركت مردم ندارند. بعضی اسم مردم را می‌آورند؛ اما به مردم اعتماد ندارند. بنای جمهوری اسلامی بر اعتماد به مردم و اعتقاد به مشاركت مردم است.

اكنون مجلس هشتم با رأی قاطع و پرمعنای ملت در انتخاباتی رقابتی و پرمشاركت و قانونمند، شكل یافته است. نمایندگانی كه توفیق آن یافته‌اند كه مورد اعتماد مردم قرار گرفته به جایگاه والای مجلس راه یابند به یاد داشته باشند كه در یك‌صد سال اخیر، همواره تشكیل مجلسی كه با مشاركت مردم پدید آید و قانونمند شدن مدیریت‌ها و نظارت‌پذیری مدیران و تحقق بخشیدن به هدفها و ضوابط مبارك اسلام را در قالب قوانین رسا و شفاف تضمین كند، در صدر خواسته‌های ملت ایران و رهبران دینی و ملی در مبارزات پرهزینه‌ی آنان قرار داشته است و برای تحقق مجلسی كه عقل اجتماعی و روح مشورت را در راه پیشرفت كشور و سامان‌بخشیدن به مصالح ملت و تعالی اسلامی به كار گیرد، جانهای پاك بسیاری فدا شده و خونهای شریفی بر زمین ریخته است.

چند صباح دیگر انتخابات داریم. حضور در انتخابات هم از همین قبیل است؛ حضور است. من اصرارم در همه‌ی انتخاباتها بر حضور است. باید آمد سر صندوق رأی، به كوری چشم دشمن بایستی رأی داد. دشمن می‌خواهد كه ملت انتخابات نداشته باشد، راه‌پیمائی بیست و دو بهمن نداشته باشد، راه‌پیمائی قدس نداشته باشد، حضور در مراسم عظیم دینی نداشته باشد، احساسات دینی نداشته باشد. جوان ما بی‌تفاوت و بی‌رگ و بی‌اعتنا و دل‌سپرده‌ی به شهوات و غرق در فساد و در مواد مخدر باشد. دشمن این را می‌خواهد؛ این برای دشمن خوب است، لذا این را ترویج می‌كنند؛ گاهی به زبان بیان ایدئولوژی، گاهی به زبان تهدید سیاسی، گاهی به زبان تهدید نظامی، گاهی به وسیله‌ی باندهای قاچاق مواد مخدر، گاهی به وسیله‌ی ترویج فیلمهای مهیج شهوت؛ دشمن همه جور وارد میدان می‌شود و تلاش می‌كند و خودكشون می‌كند كه بلكه بتواند این ملت را از این حركت مستقیم و قوی و عزیز منصرف كند. وقت انتخابات هم كه می‌شود- شاید یادتان هست- غالباً قبل از انتخابات یك حرفی می‌زنند كه معنایش این است كه مردم در انتخابات شركت نكنید؛ كارهائی می‌كنند، تلاش می‌كنند؛ گاهی به وسیله‌ی آدم‌های غافل و فریب خورده، گاهی به وسیله‌ی آدم‌های وابسته، كارهائی می‌كنند كه بلكه مردم را از شركت در این مراسم عظیم بازبدارند، كه انتخابات یكی از این مراسم بسیار عظیم است.

همین هفته‌ی گذشته آمریكا گفت: ما می‌خواهیم علیه ایران از شورای امنیت قطعنامه بگیریم برای اینكه مردم ایران را از صندوقهای رأی دور كنیم. شما فكرش را بكنید؛ این‌ها آن‌وقت مدعی مردم‌سالاری و دموكراسی‌اند! خوب، حضور مردم در هر نقطه‌ای از دنیا در انتخابات، مردم‌سالاری است؛ دموكراسی دیگر معنایش غیر از این چیست؟ اما چون می‌دانند كه ملت ایران با حضور پرشور در انتخابات برای خود قدرت می‌آفریند، عزت خلق می‌كند، می‌خواهند این نباشد. البته از همین حالا معلوم است، در طول این سی سال گذشته هم معلوم بوده است كه هر وقت دشمنان این ملت سعی كردند مردم در انتخاباتی شركت نكنند و تبلیغات كردند، مردم بعكس پرشورتر در انتخابات شركت كرده‌اند. این دفعه هم همین‌جور خواهد شد به توفیق الهی.
مردم می‌دانند كه حضور آن‌ها در انتخابات مایه‌ی قدرت و ابهت بین‌المللی آن‌هاست. آن‌ها این را نمی‌خواهند. آن‌ها می‌خواهند مردم در انتخابات شركت نكنند تا این نشانه‌ی روگردانی مردم از نظام اسلامی باشد و نظام اسلامی به این وسیله ضعیف بشود و آن‌ها بتوانند به ملت و كشور و دولت و همه فشار وارد كنند.
آن‌ها می‌دانند كه حضور پرشور مردم در انتخابات به مردم قدرت می‌دهد و آن‌ها دیگر نمی‌توانند نقشه‌هایشان را نسبت به ایران اجرا كنند. می‌خواهند این نباشد. تمام دستگاه‌های تبلیغاتیشان را به راه انداخته‌اند كه مردم را از حضور در انتخابات منصرف كنند. عواملشان هم البته هستند متأسفانه؛ غیر از رادیوها و وسائل تبلیغاتی آن‌ها، گاهی در گوشه و كنار در داخل هم هستند، برای اینكه مردم را از انتخابات دلسرد كنند. آن‌ها نسبت به آنچه كه در كشور، از خدمات عظیمی كه انجام گرفته است، ایجاد تردید می‌كنند. كی می‌تواند منكر بشود كه چه خدمات بزرگی را دولت و مجلس به این كشور كرده‌اند. كارهای عظیمی كه انجام گرفته است و كارهائی كه ان‌شاءاللَّه به توفیق الهی ثمرات آن و نتائج آن را مردم بمرور خواهند دید. برای اینكه این‌ها را از چشم مردم دور كنند و مردم را دلسرد كنند، هرچه می‌توانند و در چنته دارند، علیه دولت، علیه مجلس، علیه مسئولین بیان می‌كنند، تا مردم را دلسرد كنند. یا مثلًا شبهه‌ی در خود انتخابات، كه آیا این انتخابات آزاد است، آیا آزاد نیست؟ آیا در این انتخابات دستكاری نمی‌شود، تقلب نمی‌شود؟ من می‌توانم با اطمینان كامل به شما عرض كنم كه انتخابات- چه در این دوره‌ای كه دو سه روز دیگر انجام خواهد گرفت إن شاء اللَّه، چه در دوره‌های قبل- درست انجام می‌گیرد. به همین دلائل هم هست كه ما گفتیم، بازهم تكرار می‌كنیم: شركت و حضور در انتخابات برای مردم، هم یك فریضه‌ی سیاسی است، هم یك فریضه‌ی دینی است. این مثل این است كه یك انسانی بدن خودش را با ویتامین و با غذاهای مقوی تقویت كند؛ وقتی بدن تقویت شد، میكروبها دیگر نمی‌توانند در او نفوذ كنند؛ دشمنی هم اگر حمله كرد، می‌تواند از خودش دفاع كند. این، مهم‌ترین مسئله در باب انتخابات است؛ یعنی حضور مردم.

آنچه در انتخابات بسیار مهم است، حضور عمومی مردم است؛ همه باید در انتخابات شركت كنند؛ این یك وظیفه‌ی ملی است؛ این چیزی نیست كه با بودن دولت دولتهای مختلف، روی كار بودن جریانهای مختلف، جناحهای مختلف، تغییر بپذیرد. انتخابات یك فریضه است؛ همه باید شركت كنند؛ همه باید خود را موظف بدانند برای اینكه در انتخابات شركت كنند. بهانه‌جوئی نباید بشود. بعضی از حرفها بهانه‌جوئی است. گاهی بهانه‌جوئی حقیقی است، گاهی بهانه‌جوئی برای این است كه مردم دلسرد بشوند. انتخابات در كشور ما در مقایسه‌ی با انتخاباتهائی كه ما می‌بینیم در دنیا دارد انجام می‌گیرد و خبرش را داریم، جزو سالم‌ترینهاست؛ انتخاباتِ خوبی است.

انتخابات 24 آذر گذشته، با نصابی برتر از همه‌ی انتخاب‌های نوع خود، كشور را در پوشش گسترده‌ی شوراهایی قرار داد كه طبق قانون اساسی مدیریت شهر و روستا را بر عهده دارند و نمادی دیگر از اداره‌ی كشور به دست مردم را در برابر چشم همگان می‌گذارند.
اعضاء این شوراها باید قدردان مشاركت مردم باشند كه در این دوره بیش از گذشته نشان داده شد، و خود را وقف خدمتی كنند كه بر زندگی روزمره‌ی اهالی شهر و روستا دارای تأثیری مستقیم و نزدیك است.
بنیاد این نهاد اجتماعی بر حل عمل‌گرایانه‌ی مشكلات عینی و مشخص مردم در شهر و روستا است و هدف آن راحت‌تر و اخلاقی‌تر كردن زندگی شهروندی است.

جنگ اقتصادی هم یكی دیگر است. می‌خواهند ملت ایران را از لحاظ مسائل اقتصادی در تنگنا قرار دهند. من عرض می‌كنم میدان برای تحرك اقتصادی ملت ایران باز است. با سیاستهای اصل 44 كه ابلاغ شد و دولت هم مجدانه دنبال این است كه این‌ها را تحقق ببخشد و باید هم دنبال كند، میدان كار اقتصادی باز است؛ نه فقط برای افرادی كه ثروتمندند، حتّی برای آحاد مردم. سال 86 و شاید تا یكی دو سال بعد رویكرد دولت و رویكرد فعالان كشور باید رویكرد اقتصادی باشد. ما می‌توانیم اقتصاد خودمان را شكوفا كنیم. تهدید می‌كنند كه تحریم می‌كنیم. تحریم نمی‌تواند به ما ضربه‌ای بزند. مگر تا حالا تحریم نكرده‌اند؟ ما در حال تحریم به انرژی هسته‌ای رسیده‌ایم؛ ما در حال تحریم به پیشرفتهای علمی رسیده‌ایم؛ ما در حال تحریم به این سازندگی‌های وسیع در كشور رسیده‌ایم. تحریم در شرائطی حتّی ممكن است به نفع ما تمام شود؛ از این جهت كه همت ما را برای تلاش و فعالیت بیشتر كند. رویكرد كشور در سالی كه امروز اول آن است، و حتّی یكی دو سال بعد، باید رویكرد اقتصادی باشد. از سیاستهای اصل 44 همه باید استفاده كنند. كسانی كه توانایی سرمایه‌گذاری دارند، حتّی افرادی كه می‌توانند سرمایه‌گذاری را با اجتماع و شركت انجام دهند، این‌ها راه دارد. آحاد مردم و صنوف مختلف مردم می‌توانند سرمایه‌گذاری كنند؛ می‌توانند در این راه با یكدیگر شریك شوند و سهیم باشند. علاوه بر سهام عدالتی كه تقریباً ده میلیون نفر را شامل می‌شود- كه مال دو دهك پائین جامعه است- بقیه‌ی آحاد مردم هم می‌توانند از این سیاستها استفاده كنند؛ راه دارد. مسئولین دولتی باید راه‌های مشاركت مردم را در فعالیتهای اقتصادی به آن‌ها بگویند. این سیاستها به معنای تولید ثروت عمومی برای جامعه است. تولید ثروت از نظر اسلامی بی‌مانع است. تولید ثروت با غارت ثروت دیگران فرق دارد. یك‌وقت كسی به اموال عمومی دست‌درازی می‌كند، یك‌وقت كسی بی‌قانون و بدون پیروی از قانون به دستاوردهای مادی می‌رسد؛ این‌ها ممنوع است؛ اما از طریق قانونی، تولید ثروت از نظر شارع مقدس و از نظر اسلام، مطلوب و مستحسن است. ثروت را تولید كنند، منتها در كنارش اسراف نباشد. اسلام به ما می‌گوید ثروت تولید كنید، اما اسراف نكنید. مصرف‌گرایی افراطی مورد قبول اسلام نیست. آنچه كه از تولید ثروت به دست می‌آورید، باز همان را وسیله‌ای برای تولید ثروت دیگر بكنید. مال را نه به صورت راكد و نازا در بیاورید- كه در اسلام اسمش كنز كردن است- نه به صورت ولخرجی و ولنگاری در مصرف مال، آن را صرف در چیزهای غیر لازم زندگی كنید؛ اما با توجه به این‌ها، ثروت را برای خودتان تولید كنید. ثروت آحاد مردم، ثروت عموم كشور است؛ همه از آن سود می‌برند. روح اصل 44 و سیاستهای اصل 44 این است. طوری بشود كه منابع درآمدی آحاد مردم، بخصوص طبقات ضعیف، متنوع شود؛ مردم بتوانند گشایشی پیدا كنند؛ این یك گام بلند در راه رفاه عمومی است.

به مردممان عرض می‌كنم: هم در این انتخاباتها و هم به طور عمومی ملت ما باید بیشتر از گذشته به اتحاد اهمیت بدهند و تحمل كردن یكدیگر را یاد بگیرند. ما گاهی اوقات سر چیزهای كوچك باهم یك و دو می‌كنیم، در حالی كه در مبانی و اصول مثل هم هستیم! یك چیزی شما می‌گویی، یك ایراد بیخودی‌ای من می‌گیرم، بنا می‌كنیم یك و دو كردن. البته یك و دو بین دو نفر و در یك محیط شخصی، اهمیتی ندارد؛ اما وقتی در محیط عظیم كشور چنین چیزی واقع شود، فضای سیاسی را نامطلوب می‌كند. بنابراین، ما باید از بی‌تحملی و ایرادگیری‌های بیخود پرهیز كنیم و به مسئله‌ی اتحاد و مشاركت برای شكل دادن به آینده، اهمیت بدهیم. آینده‌ی كشور دست شماست؛ باید به این شكل بدهید.

همه سعی كنند مشاركت عمومی را تضمین و به تحقق یافتن آن كمك كنند. آحاد مردم هم مخاطبند، كه حالا ما إن شاء اللّه دیدارهای چندگانه‌ای با آحاد مردم و با عموم ملت در عید فطر و قبل از آن- اگر عمری باشد- خواهیم داشت و به آن‌ها عرض می‌كنیم. به شما هم حالا عرض می‌كنیم، همه در این جهت كمك كنند.

خدا را سپاسگزاریم كه در عرصه‌های مختلف، ملت ما را موفق كرد. سال گذشته در چنین روزی، در خطبه‌ی عید فطر به ملت ایران عرض كردیم كه خود را برای انتخابات ریاست جمهوری آماده كنند. در اول سال هم به مردم عرض كردیم كه امسال را «سال وحدت ملی و مشاركت عمومی» قرار دهند. ملت عزیز ما با اجابت این درخواست متواضعانه، در میدان انتخابات با شادمانی و سرافرازی و با شور و نشاط وارد شد و انتخابات یادگار ماندنی‌یی در كشور و در تاریخ جمهوری اسلامی آفرید. حركت ملت ایران به سمت آرمان‌ها روز به روز باید جدی‌تر و منطبق با اصول و ضوابط، پیشتر و پیشتر برود و ملت ما آماده است.

هرچه مردم بیشتر شركت كنند و رئیس‌جمهوری كه امروز از آراء مردم كسوت ریاست جمهوری را خواهد گرفت، با آراء بیشتری انتخاب شود، برای صیانت كشور، برای عزت ملت ایران و برای پیشبرد هدفهای والای این ملت بهتر خواهد بود و دوست و دشمن روی آن رئیس‌جمهور حساب بیشتری باز خواهند كرد؛ لذا امروز وظیفه‌ی دیگری پیشِ روی ماست و آن این است كه ما حتماً شركت كنیم و رأی بدهیم.

حضور پرطراوت و شورانگیز شما در پای صندوقهای رأی بار دیگر به اثبات رسانید كه مردم‌سالاری اسلامی در نهاد این ملت ریشه دوانیده و این شجره‌ی طیبه‌ی الهی، همه‌ی بادهای مخالف را با ثبات و استقرار خود تحقیر كرده است. شما با مشاركت انبوه و حداكثری، ملتی سَرزِنده و هشیار و زمان‌شناس را در برابر جهانیان به نمایش گذاشتید و به بزرگترین نیاز كشور خود پاسخی شجاعانه دادید. شما با حضور متین و همگانی و باشكوه خود، یكبار دیگر توطئه‌ی دشمنان خود را باطل كردید و گوهرِ نفوذناپذیر و پرصلابت ایرانی مسلمان را در برابر كج‌اندیشانِ بددل و بدخواه به جلوه درآوردید.

اكنون كه در نخستین ماههای سال همبستگی ملی و مشاركت عمومی، ملت ایران فصلی درخشان را رقم زدند، از همه و به‌ویژه از عناصر سیاسی و دارندگان جایگاههای هدایت افكار عمومی و رسانه‌ها و دیگران می‌خواهم كه همچنان روحیه‌ی همبستگی و مشاركت را تقویت كنند و از هر كار و گفتارِ تفرقه‌انگیز و دلسردكننده بپرهیزند.

تبلیغاتی كه به آن اشاره كردید- اینكه مردم را به شركت نكردن در انتخابات تشویق می‌كنند- مربوط به مجموعه‌ی دنیای دمكراسیِ غربی نیست؛ مربوط به تعدادی از دشمنان ماست؛ دشمنانی كه دوست ندارند یك نظام اسلامی با هویت دینی خود و درعین‌حال مردم‌سالار و متكی به آراء مردم باشد. آن‌ها مایلند اسلام نتواند یك نظام مردم‌سالاریِ حقیقی را به وجود بیاورد و آن را به قوام برساند. چون تشكیل چنین نظامی برخلاف منافع آن‌هاست، لذا دوست می‌دارند این مظهر بزرگ مردم‌سالاری در كشور نباشد. دشمنان ما چه كسانی هستند كه این فكر را ترویج می‌كنند؟ البته لزومی ندارد ما اسم بیاوریم كه دشمن ما فلان‌كس است یا فلان‌كس نیست؛ هركس آن تصور را در باره‌ی نظام اسلامی داشته باشد، دشمن ماست. بنابراین، آن چیزی كه شما اشاره كردید، مربوط به دنیای دمكراسی نیست. مردمِ دمكراسی‌خواه دنیا هرجا كه دمكراسی باشد، خوشحالند. امروز هم خوشبختانه در بین غربی‌ها- چه در امریكا، چه در اروپا- عناصر مستقل بسیاری هستند كه گواهی می‌دهند و اذعان می‌كنند كه هیچ دمكراسی‌ای- لااقل در منطقه‌ی ما- به استقرار و گسترش و شیواییِ دمكراسی جمهوری اسلامی نیست.

شركت در انتخابات، هم حق مردم است و هم تكلیف شرعی و واجب شرعی است. دشمنان ملت ایران هم با این به‌شدت مخالفند. محاسبه هم محاسبه‌ی دودوتاچهارتاست. كسانی كه با نظام جمهوری اسلامی و با هویت اسلامیِ ملت ایران به‌شدت مخالفند و آن را برخلاف منافع خودشان می‌دانند، به خاطر پشتیبانی مردم از نظام جمهوری اسلامی، درمانده‌اند؛ و الّا قدرتهای مادی دنیا بمب اتم و توپ و تانك و اراده‌های خبیث و خدانشناسی و بی‌رحمی و سنگدلی كم ندارند. آن چیزی كه تا امروز مثل سدی جلوی تعرض آن‌ها را به نظام جمهوری اسلامی گرفته، حضور شما مردم است. حضور مردم در روز انتخابات، حضوری واضح‌تر از همه جای دیگر است. همه‌ی مردم كشور پای صندوق‌های رأی می‌آیند و می‌توانند بیایند؛ این یك حضور همگانی است. هركس پای صندوق رأی می‌آید، در واقع رأی به جمهوری اسلامی، رأی به قانون اساسی و رأی به مواد غیر قابل تغییر قانون اساسی- یعنی اسلام و ارزشهای اسلامی- می‌دهد. حضور مردم، یعنی دفاع از جمهوری اسلامی؛ یعنی دفاع از قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی. این برای دشمنان ملت ایران مطلوب نیست؛ لذا سعی می‌كنند حضور مردم را كم‌رنگ كنند.

یك جمله هم راجع به انتخابات عرض كنم. البته این بحث‌ها دامنه‌دار است و غالباً نیمه‌كاره می‌ماند. بنده معتقدم كه در این انتخابات، ملت باید به عنوان یك تكلیف و یك حق شركت كند. البته من راجع به انتخابات در سخنرانی كرمان و سخنرانی‌های دیگر در همین سفر مفصل صحبت كرده‌ام؛ اما آنچه الآن عرض می‌كنم، از دیدگاه چالش‌های دشمنان با انتخابات است. دشمنان ما می‌خواهند اصلًا انتخابات برگزار نشود. چرا؟ برای اینكه بتوانند شاهدی بیاورند كه در ایران مردم‌سالاری و دمكراسی نیست. وقتی ما انتخابات برگزار می‌كنیم، حربه‌ی آن‌ها گم می‌شود. بنابراین اولین خواسته‌های آن‌ها برگزار نشدن انتخابات است؛ كمااینكه زمان برگزاری انتخابات مجلس هفتم هم تلاش كردند انتخابات را تعطیل كنند؛ اما خدا نگذاشت. آن‌ها خیلی تلاش كردند؛ انواع و اقسام راه‌ها را پیمودند و بعضی از عناصر غافل داخلی را هم به كار گرفتند؛ اما «انهم یكیدون كیدا و اكید كیدا»؛ خدای متعال مكر آن‌ها را پاسخ داد و جلویش را گرفت و بحمد اللّه انتخابات خوب برگزار شد. در این انتخابات هم اولین هدف آن‌ها این است كه انتخابات برگزار نشود.

چند هفته‌ی دیگر انتخابات داریم؛ این انتخابات، مهم است. من در سفر كرمان هم در باره‌ی انتخابات مطالبی عرض كردم. برادران و خواهران عزیز! این انتخاب، مهم است. این سخن در واقع خطاب به همه‌ی ملت ایران است. اصل حضور مردم در صحنه‌ی انتخابات مهم است؛ زیرا مشاركت عمومی نشان‌دهنده‌ی همبستگی ملی است و همبستگی ملی می‌تواند در مقابل توطئه‌های دشمنان به كشور مصونیت ببخشد. دشمن از اختلافات سود می‌برد و از تشتت آراء مردم سوءاستفاده می‌كند. دشمن از دودستگی‌ها و فتنه‌گری‌ها و جنگ‌افروزی‌های داخل كشور استفاده می‌كند. وقتی یك ملت یكپارچه و یكدست باشد و مسئولان كشور همه با یكدیگر همدل و همراه باشند، شمشیر دشمن كُند می‌شود و جرأت نمی‌كند به چنین كشور و ملتی نظر بد بیندازد و با او به چشم توطئه نگاه كند. مشاركت مردم در امر انتخابات می‌تواند این همبستگی ملی را در مقابل چشمان دشمنِ عنود و حیله‌گر به نمایش بگذارد و به ملت و كشور ما مصونیت ببخشد. لذا من بارها گفته‌ام كه اصل حضور مردم در انتخابات، حتّی از انتخاب اصلح هم مهم‌تر است؛ اگرچه انتخاب اصلح هم بسیار اهمیت دارد.

آنچه ما اصرار داریم در همه‌ی مراحل به ملت ایران عرض كنیم، این است كه ملت ایران به بركت نگاه به خود توانست قدرت طاغوتی و حكومت فاسد و تا گلو غرق در فساد و وابستگی را سرنگون كند و یك حكومت مردمی برپا سازد. امروز هم كه عربده‌های دشمنان اسلام علیه نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران از اكناف بلندگوهای استكباری بلند است، باز ملت ایران می‌تواند با اعتماد به خود، با ایستادگی، با عزم و اراده‌ی راسخ و با حفظ همبستگی و اتحاد- كه امسال به عنوان یك كار نمادین، سال همبستگی ملی و مشاركت عمومی اعلام شد- هم به ثروت و رفاه مادی برسد؛ هم به پیشرفت علمی برسد؛ هم فناوری‌های نویِ دنیا را تأمین كند؛ هم از لحاظ ایمان و معنویت، چیزی را كه دنیای مادی غرب در خلأ آن قرار دارد، برای خود به وجود بیاورد؛ ایمان را برای خودش تأمین كند و معرفت دینی را در خود عمق ببخشد.

اولِ سال عرض كردیم كه امسال را «سال همبستگی ملی و مشاركت عمومی» بنامیم؛ نه فقط برای اینكه یك نام‌گذاری انجام بگیرد، بلكه برای اینكه مشاركت عمومی تحقق پیدا كند و ملت یكپارچه‌ی ما پشت سر مسئولانِ با تدبیر و مؤمن و انقلابی بتواند گام‌های بلندی را به سوی اهداف متعالی نظام بردارد و خود را به آن هدف‌ها نزدیك كند.

هر انتخاباتی برای ملت ما و فضای عمومی كشور مثل نسیمی است كه فضا را تغییر می‌دهد و معطر می‌كند؛ هوای تازه‌ای در فضای كشور به وجود می‌آورد و امیدهای تازه‌ای در دل‌ها برمی‌انگیزد. صحنه‌ی انتخابات- بخصوص انتخابات ریاست جمهوری- یكی از جدی‌ترین و پُرشورترین و پُرجاذبه‌ترین صحنه‌های مشاركت عمومی مردم است.

همان‌طور كه عرض كردیم، انتخابات جلوه‌ی بسیار زیبا و جذاب مشاركت عمومی است؛ مؤثرترین وسیله برای این است كه هر فردی بتواند آرمان‌ها و خواست‌ها و مطلوبِ خود را در قالب اجرایی قرار دهد و آن را به تحقق نزدیك كند. اگر كسی را طبق آرمان‌ها و آرزوهای خودتان انتخاب كردید، این امكان كه آن آرزوها تحقق پیدا كند، به واقعیت نزدیك می‌شود. كسی كه فكر می‌كنید برای تحقق خواست‌ها و آرزوها و گشودن گره‌های مهمی كه برای شما در زندگی مطرح است، مناسب و شایسته است، وقتی او را انتخاب كردید، در واقع بلندترین قدم را برداشته‌اید؛ برای اینكه این مشكلات از بین برود. هر خواسته‌یی- چه مادی و چه معنوی- در این انتخاب و در تعیین مسئول قوه‌ی اجرایی می‌تواند تحقق پیدا كند.

و اما مسأله‌ی خنثی‌سازی تهدید دشمنان. این هم یكی دیگر از آثار و بركات مشاركت عمومی و همبستگی ملی است؛ در این باره هم نكاتی را عرض كنم.
تهدید دشمن، یك چیز قهری و طبیعی است. هر ملتی بخواهد مستقل زندگی كند و تحت سیطره‌ی قدرتهای بین‌المللی نباشد، با اخم و تهدید و زبان خشن و تیز آن‌ها روبه‌رو خواهد شد. ملت ما به این تهدیدها عادت كرده است. بیست و شش سال است كه جهان‌خواران و جهان‌گشایان بین‌المللی و در رأس آن‌ها دولت امریكا با زبان تهدید با ملت ایران صحبت می‌كنند و روبه‌رو می‌شوند.
گوش ملت ایران به شنیدن این تهدیدها عادت كرده است. ملت ایران با بی‌اعتنایی به تهدید دشمن، راه خود را ادامه داده است. امروز نظام جمهوری اسلامی و دولت برخاسته‌ی از انقلاب، توانایی‌هایش با آن روزی كه این راه را آغاز كرد، زمین تا آسمان تفاوت كرده. امروز ملت ایران قوی‌تر است و توانایی‌های او در زمینه‌های علمی، اقتصادی، تسلیحاتی و غیره بمراتب بالاتر است. این تهدیدها هم وجود دارد.

همبستگی و اتحادتان را حفظ كنید. دشمن، اتحاد مردم را هدف گرفته است. دشمن، ساده‌لوحانه به نفوذی‌ها و مزدوران خود در میان مردم دل بسته؛ این یك خیاظل خام و واهی است. امروز امریكایی‌ها هدفهای خود را آشكار بیان می‌كنند؛ این هم یكی از نكبت‌های خدا برای مستكبران است. می‌گویند ما در ایران به كسانی كه به اهداف امریكایی‌ها كمك كنند، كمك مالی می‌كنیم. این‌ها ملت ما را نشناخته‌اند؛ لذا صریحاً سخن از این می‌گویند كه ما می‌خواهیم در داخل ایران با پول، معارض و- به قول خودشان- اپوزیسیون درست كنیم. همه باید بدانند؛ كسی كه با پول امریكا و با حمایت دولتمردان امریكا بخواهد برای منافع امریكا كار كند و قیافه‌ی اپوزیسیون به خودش بگیرد، در چشم ملت ایران منفورترین انسان است. همه‌ی ملت ایران، بخصوص نخبگان، جوانان، دانشجویان و كسانی كه حوزه‌ی تأثیری فراتر از حول‌وحوش خودشان دارند، بدانند امروز علاج همه‌ی مشكلات این كشور، همبستگی و مشاركت عمومی است.

حضور آگاهانه در انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب هوشمندانه از سوی آحاد مردم، یك مشاركت در سرنوشت كشور است. كشور ما متكی به آراء مردم است. علت اینكه دشمنان ملت و طمع‌ورزان به این آب و خاك نتوانسته‌اند در طول بیست و شش سال گذشته گزندی وارد كنند، حضور و اراده و مشاركت مردم در صحنه‌های مختلف بوده است. راه‌پیمایی‌های شما در بیست و دوم بهمن یا در روز قدس و شركت شما در انتخابات‌های گوناگونِ سالهای گذشته، این كشور را بیمه كرده است. مشاركت در سرنوشت كشور علاوه بر اینكه در اداره و تعیین مدیریت كشور نقش دارد، در خنثی كردن دشمنیِ دشمنان هم بزرگترین نقش را ایفا می‌كند.

آنچه برای مردم و مسئولان- هر دو- حایز اهمیت است، عبارت است از همكاری و حفظ وحدت ملی و همبستگی عمومی ملت در قبال آنچه مسئولان موظفند انجام دهند. ادامه‌ی این راه از یك طرف، و همكاری مردم و مسئولان از سوی دیگر، می‌تواند ما را در پیشرفت این راه و پیشبرد این اهدافِ والا كمك كند. بنابراین امسال «همبستگی ملی و مشاركت عمومی» می‌تواند شعار بزرگ ملت ایران باشد. یقیناً مشاركت عمومی مردم- چه در انتخابات و چه در مسائل گوناگونی كه این دولت و همچنین دولت آینده در پیش‌رو دارد- و همبستگی ملی آنان خواهد توانست به پیشرفت برنامه‌ها كمك كند.

ملت ایران برای اینكه رشد و پیشرفت لازم را در همه‌ی صحنه‌ها- كه شایسته‌ی آن است- به‌دست بیاورد، احتیاج دارد به تقویت همبستگی ملی و مشاركت عمومی در همه‌ی میدانهای طلب‌كننده‌ی حضور ملت. كشور متعلق به ملت ایران است؛ آینده هم متعلق به این ملت است؛ امروز و فردا را هم ملت ایران ساخته‌اند و می‌سازند؛ لذا نام‌گذاری امسال به «همبستگی ملی و مشاركت عمومی» اشاره به نیاز بزرگ ملت در همه‌ی مسائل است؛ همكاری، همدلی، بازو به بازو دادن و دلها را به یكدیگر مرتبط كردن و به سمت هدفهای والای این ملت- كه برای بهروزی و پیشرفت او و كشورش لازم است- پیش رفتن.

امسال بخصوص همبستگی ملی اهمیت ویژه‌ای دارد؛ اولًا به‌خاطر مسأله‌ی بسیار مهم انتخابات ریاست جمهوری كه در پیش است؛ ثانیاً به‌خاطر اینكه یك‌بار دیگر ملت ایران با همبستگی و مشاركت خود توطئه‌های دشمنان ایران اسلامی را خنثی كنند. كمتر از سه ماه به انتخابات ریاست جمهوری باقی است. حرفهای فراوانی در این زمینه وجود دارد كه در طول این مدت به ملت عزیز عرض خواهد شد.

مردم بایستی هوشمندانه و آگاهانه انتخاب كنند و در میان نامزدهای گوناگون، كسی را كه احساس می‌كنند به این معیارها نزدیك است، برگزینند؛ این یك كار بزرگ است و كار شما مردم است. مردم باید با چشم باز در این صحنه‌ی مهم حاضر شوند و إن شاء اللّه خدای متعال كمك كند و دلهای مردم را هدایت كند تا فرد با كفایت، شجاع، بااخلاص، دارای روح مردمی، شاداب و بانشاط، مؤمن به هدفها و ارزشهای انقلاب، مؤمن به مردم، مؤمن به نیروی مردم و معتقد به حق مردم را انتخاب كنند؛ این مهم‌ترین بخش مشاركت عمومی مردم در امسال است. در همه چیز مشاركت عمومی مهم است، و این از جمله‌ی كلیدی‌ترین است.

امسال بخصوص همبستگی ملی اهمیت ویژه‌ای دارد؛ اولًا به‌خاطر مسأله‌ی بسیار مهم انتخابات ریاست جمهوری كه در پیش است؛ ثانیاً به‌خاطر اینكه یك‌بار دیگر ملت ایران با همبستگی و مشاركت خود توطئه‌های دشمنان ایران اسلامی را خنثی كنند. كمتر از سه ماه به انتخابات ریاست جمهوری باقی است. حرفهای فراوانی در این زمینه وجود دارد كه در طول این مدت به ملت عزیز عرض خواهد شد.
آنچه امروز در باره‌ی این مسئله عرض می‌كنم، چند نكته است: یكی اینكه حضور آگاهانه در انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب هوشمندانه از سوی آحاد مردم، یك مشاركت در سرنوشت كشور است. كشور ما متكی به آراء مردم است. علت اینكه دشمنان ملت و طمع‌ورزان به این آب و خاك نتوانسته‌اند در طول بیست و شش سال گذشته گزندی وارد كنند، حضور و اراده و مشاركت مردم در صحنه‌های مختلف بوده است. راه‌پیمایی‌های شما در بیست و دوم بهمن یا در روز قدس و شركت شما در انتخابات‌های گوناگونِ سالهای گذشته، این كشور را بیمه كرده است. مشاركت در سرنوشت كشور علاوه بر اینكه در اداره و تعیین مدیریت كشور نقش دارد، در خنثی كردن دشمنیِ دشمنان هم بزرگترین نقش را ایفا می‌كند.
نكته‌ی بعد این است كه انتخابات، هم حق ملت است، هم یك وظیفه‌ی ملی است. نظام جمهوری اسلامی نظامهای انتصابیِ قدرتها را نسخ كرد و انتخاب مردم را در مدیریت كشور دارای نقش كرد. این حق آحاد ملت است كه بتوانند انتخاب كنند و در تعیین مدیر كشور دارای نقش باشند. از سوی دیگر وظیفه هم هست؛ به این خاطر كه این شركت می‌تواند روح نشاط و احساس مسئولیت را همیشه در جامعه زنده نگه دارد و حضور مردم در صحنه را به رخ دشمنان‌این ملت بكشد. انتخابات فقط یك وظیفه نیست، فقط یك حق هم نیست؛ هم حق شماست، هم وظیفه‌ی عمومی است.

امروز در كشور ما بحمد اللّه هم اتحاد هست، هم ایمان هست، هم آگاهی و شور هست؛ البته تلاش می‌كنند كه نگذارند. در همین قضایای انتخابات كه مردم حقیقتاً با شور و شعور و انگیزه شركت می‌كنند، حضور مردمی كاملًا پیداست.

ما می‌توانیم توسعه‌ی نمونه و مبتنی بر فرهنگ اسلامی و ملی خود را در این كشور به وجود بیاوریم؛ این یك آرزوی خام و یك خیال واهی نیست. می‌توان ایران را به یك كشور پیشرفته تبدیل كرد؛ یعنی همین مسیری را كه انقلاب تا امروز پیموده است، با سرعت بیشتر و با جهت‌گیریِ بهتر و قوی‌تر ادامه داد؛ اما این مشروط به شرط لازم آن است، كه عبارت است از تلاش ملی و همه‌جانبه.
این تلاش همه‌جانبه و عمومی دارای سه ضلع اساسی است: یك ضلع عبارت است از همت و تلاش مسئولان كشور؛ یك ضلع عبارت است از همكاری و شركت مردم در بخشهایی كه وظیفه‌ی اساسی آن‌هاست؛ و ضلع سوم عبارت است از ایجاد مناسبات صحیح اقتصادی و اجتماعی در كشور، كه این، هم بر عهده‌ی مسئولان و هم بر عهده‌ی مردم است. من توضیح مختصری در باره‌ی هركدام از این موارد عرض می‌كنم.

همه‌ی كسانی كه برای انتخابات كار و تلاش می‌كنند، پیش خدای متعال مأجورند؛ چون انتخابات حقیقتاً امر مهمّی در كشور ماست. آن چیزی كه توانسته است دهان دشمنان عنود و لجوجِ جمهوری اسلامی را ببندد و بهانه‌های آن‌ها را در همه‌ی چشمها واهی و سست بنمایاند، حضور و شركت و انتخاب و دخالت مردم در امر حكومت است. مطمئناً اگر حكومت دینی از این پشتوانه‌ی بزرگ برخوردار نبود، دشمنان میدانهای بیشتری برای قضاوتهای غیر منصفانه‌ی خودشان داشتند.

این را به شما عرض كنم كه دعوت به شركت در انتخابات به‌خاطر تبلیغات دیگران نیست. قبل از انقلاب در كتابها خوانده بودیم، از اوّل انقلاب تابه‌حال هم بیست و پنج سال است كه تبلیغات جهانی رسانه‌ها و این امپراتوری عمدتاً صهیونیستی را تجربه می‌كنیم. این‌ها هیچ‌وقت دست از بدگویی كردن نسبت به جمهوری اسلامی و هر تشكیلاتی در دنیا كه با آن موافق نباشند، برنمی‌دارند. اگر مردم ایران در یك انتخابات پُرشور شركت كنند، یك طور حرف می‌زنند؛ اگر شركت نكنند، یك طور دیگر حرف می‌زنند. حرف ما برای خاطر بستن دهن آن‌ها نیست. در انتخابات دوم خرداد سال هفتاد و شش- كه انتخابات پُرشوری شد؛ جمعیت عظیمی شركت كردند كه البته بی‌سابقه نبود و آن درصد قبلًا هم در بعضی از انتخابات‌های دیگر شركت كرده بودند؛ اما در آن انتخابات درصد بسیار خوبی شركت كردند- رادیوهای بیگانه گفتند ملت ایران جمع شدند و رأی در صندوقها ریختند، برای اینكه به جمهوری اسلامی بگویند نه! شما را به خدا ببینید؛ مردم به دعوت رهبری، نظام و مسئولان آمدند و مسئولی را برای جمهوری اسلامی انتخاب كردند. وقتی‌كه شلوغ بود و جمعیت پای صندوقها با درصد بالا شركت كردند، آن‌طور گفتند؛ در انتخابات شوراها هم كه در شهرهای بزرگ، مخصوصاً تهران، شركت مردم خیلی پایین بود، باز گفتند مردم شركت نكردند؛ یعنی به جمهوری اسلامی گفتند نه! بنابراین و به نظر آن‌ها اگر مردم در انتخابات شركت كنند، گفته‌اند نه؛ اگر شركت هم نكنند، گفته‌اند نه! تبلیغات دشمن این‌گونه است. هرچه هم مردم شركت كنند، تبلیغات دشمن هست.

انتخابات اگر به صورت مطلوب انجام گیرد، آینده را تضمین و امنیت كنونی را هم تأمین می‌كند. انتخابات مطلوب كدام است؟ انتخابات مطلوب انتخاباتی است كه سالم، آزاد و طبق قانون برگزار شود؛ انتخاباتی كه مردم با شور و نشاط در آن شركت كنند؛ انتخاباتی كه به عنوان وظیفه‌ی دینی، همه‌ی مردم خود را موظّف به برگزاری باشكوه آن بدانند. این انتخابات می‌تواند به معنای حقیقی كلمه، مجلسی مطلوب برای كشور تدارك ببیند.
مجلس جایگاه بسیار مهمّی است؛ خانه‌ی ملت است؛ تجلّیگاه عزّت ملی ماست؛ می‌تواند عزّت اسلامی و عزّت ملی ما را به دنیا نشان دهد؛ تأمین‌كننده‌ی منافع عمومی است. با قوانین مجلس است كه مسئولان می‌توانند حركت كنند و پیش بروند. مجلس می‌تواند حافظ امنیت ملی باشد؛ می‌تواند سدّ مستحكمی در برابر تعرّض دشمنان و طمع‌ورزی بیگانگان باشد. خصوصیات یك مجلس مطلوب این است. وقتی مردم در انتخابات شركت كنند و با چشم باز و با بصیرت، كسی را كه شرایط لازم را در او می‌بینند، انتخاب كنند و به مجلس بفرستند، مجلس خواهد توانست چنین نقش بزرگی را ایفا كند. مجلس- همان‌طور كه امام فرمودند- عصاره‌ی فضایل ملت است. وقتی مردم در انتخابات بیشتر شركت كنند، كارآمدی و اعتبار مجلس بیشتر می‌شود و توان خدمت‌رسانی پیدا می‌كند.

دشمنان كشور و ملت ما نمی‌خواهند انتخابات خوبی در كشور برگزار شود. همیشه همین‌طور بوده است. در اغلب انتخابها، دشمنان ما همه‌ی تلاش خود را به كار می‌گرفتند تا شاید انتخابات با گرمی و پُرشور برگزار نشود. بعضی از وابستگان به دشمنان هم در داخل از طرق مختلف سعی می‌كردند مردم را از حضور در پای صندوقهای رأی منصرف كنند. البته الآن چون فضای عمومی كشور میل به انتخابات است و همه‌ی مسئولان كشور متّفق الكلمه مردم را به حضور در انتخابات دعوت كرده‌اند، جرأت نمی‌كنند. از فضای عمومی و افكار عمومی می‌ترسند صریحاً بگویند در انتخابات شركت نكنید؛ اما بدانید مخالفان این كشور، دشمنان این ملت، دشمنان بهروزی ایران، دشمنان پیشرفت و ترقّی ملت ایران و دشمنان نظام جمهوری اسلامی هرچه بتوانند، انجام می‌دهند تا مردم را از حضور در صحنه‌ی انتخابات مجلس شورای اسلامی و هر صحنه‌ی دیگری بازبدارند. تا امروز نتوانسته‌اند؛ به حول و قوّه‌ی الهی در آینده هم نخواهند توانست.

درباره‌ی انتخابات فقط همین را عرض كنم: همه سعی كنند انتخابات خوب انجام بگیرد. اینكه بعضی از مسئولان و نخبگان- چه در مجلس و چه در دولت و سایر بخشها- اظهار نظر كنند و ریش بجنبانند كه اگر فلان طور شود، مردم شركت نمی‌كنند، وظیفه‌ای نیست كه یك مسئول در نظام جمهوری اسلامی دارد؛ این را توجّه داشته باشید. وظیفه‌ی مسئولِ امین كه خود را جزو دستگاه می‌داند- آنكه نفوذیِ داخل این دستگاه است، بحث دیگری دارد- این است كه حق ندارد طوری حرف بزند كه نقطه‌ی مقابلِ مصالح نظام اسلامی است. چرا مردم در انتخابات شركت نكنند؟! خیلی هم خوب شركت می‌كنند. این انتخابات، مگر انتخابات اوّلمان است. ما بیست و پنج سال است كه از اوّلِ انقلاب انتخابات برگزار می‌كنیم و تا امروز بیست و سه انتخابات داشته‌ایم كه به گمانم انتخابات آینده كه إن شاء اللّه چند ماه دیگر برگزار می‌شود، بیست و چهارمین انتخابات است. البته مردم به این حرفها اعتنا نمی‌كنند؛ این را به شما بگویم. در انتخاباتی كه گروههایی تحریم كردند، مردم بیشتر شركت كردند؛ ما باید دست به دامن بعضیها شویم كه انتخابات را تحریم كنند! البته انتخابات باید آزاد، سالم و مطابقِ قانون باشد. وزارت كشور مجری است، شورای نگهبان هم ناظر. هركدام هم وظایفی دارند كه باید وظایفشان را انجام دهند و نباید از وظایف هم تخطّی كنند. این‌ها به جای خود محفوظ؛ اما همه‌ی تلاش مسئولان و دوستان گوناگون و مطبوعات باید این باشد كه مردم را تشویق كنند و فضا را فضای شوق‌آوری نشان دهند. البته بیشترین تأثیر را رفتار من و شما می‌گذارد. اگر ما در خدمت مردم باشیم، برای مردم كار كنیم، احترام آن‌ها را نگه داریم- مردم خیلی خوبند- شركت می‌كنند و قدر این انقلاب را هم می‌دانند؛ بخصوص كه جامعه‌ی ما دارای اكثریّتِ جوان است و بحمد اللّه دل جوانان بیشتر از دیگران مشمول لطف و رحمت الهی است.

مردمِ ما در بیست و پنج سال گذشته به‌طور متوسّط در هر سال یك‌بار به پای صندوقهای رأی رفته‌اند؛ استقبال كرده‌اند و آزادانه رأی داده‌اند و إن شاء اللّه در این نوبت هم استقبال خواهند كرد؛ بخصوص اگر احساس كنند كه نمایندگان آن‌ها در مجلس شورای اسلامی به وظایف خود به‌درستی عمل می‌كنند و خواستها و نیازهای آنان را دنبال می‌كنند. اگر مردم این موضوع را مشاهده كنند، تشویق می‌شوند. گفته می‌شود زمینه‌ی شركت مردم را فراهم كنید. این، زمینه‌ی شركت مردم است. مردم اگر احساس كنند نمایندگان آن‌ها دلسوزانه به مشكلاتشان توجّه دارند و تلاش می‌كنند، و اگر ببینند مسئولان دولتی كه برگزیده‌ی نمایندگان مجلسند، در مسئولیتها و مدیریّتهای خود به‌طور جدّی كار می‌كنند، در انتخابات با شوق و رغبت شركت می‌جویند؛ مردم ما امتحان داده‌اند.

این یكی از طنزهای بزرگِ امروز ما و این نقطه‌ی تاریخ است. همان كسانی كه نظام طاغوتی شاه، نظام استبدادی دوران پهلوی، كودتاهای نظامی و نظامهای هیچ از دمكراسی نفهمیده و نشناخته را مورد قبول و تصدیق قرار می‌دهند، نظام جمهوری اسلامی را كه در طول بیست و چهار سال عمرش، بیست و چند انتخابات در آن برگزار شده و از رهبری تا ریاست جمهوری تا نمایندگان مجلس و اركان نظام آن، با واسطه و بی‌واسطه، به انتخاب مردم سرِ كار می‌آیند و مردم آن‌ها را می‌شناسند و می‌پسندند و انتخاب می‌كنند، به دمكراسی و مردم‌سالاری دعوت می‌كنند! این در حالی است كه مردم‌سالاری و میل مردم به شركت در انتخاب مسئولان، مثل كشور ما، در خود امریكا- كه دشمنان ما و قدرتهای گزافه‌گوی امریكایی، از پشت بلندگوهای خود، ملت ما و ما را مخاطب قرار می‌دهند- وجود ندارد. رئیس‌جمهورِ امروز امریكا برخلاف قواعد مردم‌سالاریِ كشورش سرِ كار آمده است؛ این را همه می‌دانند.

كسانی كه تاریخ انقلاب‌های دنیا را خوانده‌اند، می‌دانند كه انقلابها در كشورهایی كه انقلاب‌های بزرگ در آن‌ها به وجود آمد، چه فجایعی ایجاد كرد. همه‌ی آن انقلابها یا بیشترین و مهم‌ترین آن‌ها هم به دیكتاتوری‌های سیاه منتهی شدند. انقلاب فرانسه در دو قرن قبل، انقلاب روسیه‌ی شوروی در یك قرن قبل و انقلاب‌هایی كه به شكل كودتا و امثال آن به وجود آمدند، حقوق مردم را پایمال كردند، دمكراسی‌ها را متوقّف كرده و آرای مردم را به‌كلّی نادیده گرفتند. انقلاب اسلامی توانست آزادی را به این ملت بدهد و در كمترین فاصله- كه موجب حیرت دنیا شد- همین مردم را كه قرنها معنای رأی دادن و معنای دخالت كردن در امور كشور را نتوانسته بودند به‌طور ملموس بچشند، پای صندوقهای رأی بیاورد و آن‌ها را با همان شیوه‌ای كه دنیای مدرن آن را معتبر می‌داند و نمی‌تواند كمترین خدشه‌ای در آن وارد كند، در امور كشور دخیل نماید. این‌همه انتخابات در این كشور اتّفاق افتاده است، مردم بدون هیچ ضایعه‌ای شركت و دخالت كرده‌اند. این هنر بزرگ نظام اسلامی بود. در كشورهای به اصطلاح دمكراتیك هم گاهی در انتخابات حوادث خونین و تلخ به وجود می‌آید. ملت ما با كمال متانت در انتخابات گوناگون شركت كرد. راه را بر استعداد، روشن‌بینی و جهان‌نگری این ملت بسته بودند. رفاه این ملت در رفاه هزار فامیل خلاصه می‌شد. ملت رها شده بود. نظام اسلامی همه‌ی این مشكلات بزرگ را با شیوه‌های صحیح دنبال كرد و به موفّقیتهای بسیاری دست یافت.

امروز در میان كشورهای اسلامی و در مجموعه‌هایی كه ما در آن زندگی می‌كنیم و با آن‌ها تعامل داریم، كدام كشور است كه مثل جمهوری اسلامی، آحاد مردم، قشرهای گوناگون و طبقات متوسط آن بیایند و در انتخابات شركت كنند؟ اگر یك‌وقت سرمایه‌دارها هم بخواهند در حزب و جناح و تشكیلاتی اعمال نفوذ كنند، از ترس، این كار را مخفیانه می‌كنند؛ چون بدنام هستند.من به شما عرض كنم، در كشور ما اگر قرار شد مردم‌سالاری‌ای وجود داشته باشد و حاكمیت در دست مردم باشد، جز در سایه‌ی اسلام و جمهوری اسلامی این كار ممكن نیست. اگر سایه‌ی اسلام و جمهوری اسلامی در این مملكت بود، به بركت اسلام و نفوذ روحانیت‌ و به بركت چیزهایی كه در قانون اساسی وجود دارد، می‌شود مردم‌سالاری را در اینجا نگه داشت؛ و الّا اگر این عوامل نباشد، همان كسانی كه كودتای 28 مرداد و قبل از آن كودتای سوم اسفندِ رضا خان را راه انداختند، می‌آیند و زیر كاسه كوزه‌ی داعیه‌های روشن‌فكری و مردم‌سالاری می‌زنند و آن‌ها را می‌برند. اگر خیلی همّت و لطف كنند، زایده‌ای از مردم‌سالاریهای خودشان را- كه متعلّق به كمپانیها و امثال این‌هاست- در اینجا درست خواهند كرد. بیش از این نخواهد بود؛ اگر نگوییم نظامیان و احزابِ خودساخته‌ی آن‌چنانی را بر سرِ كار می‌آورند.

هرچه در طول سالهای متمادی، بدخواهانِ این ملت و این كشور خواسته‌اند كه مردم را از حضور در صحنه‌های عمومی كشور دور كنند، موفّق نشده‌اند و علی‌رغم آن‌ها، مردم شركت گسترده و افتخارآفرینی در تعیین سرنوشت كشور داشته‌اند و این موجب تحسین هر بیننده‌ای است. امیدواریم كه خدای متعال این ملت بزرگ و فهیم و هوشیار و مؤمن و نجیب را مشمول تفضّلات ویژه‌ی خود قرار دهد.

انتخابات، هم حقّ مردم و هم وظیفه‌ی آن‌هاست. حقّ مردم است؛ برای اینكه بیایند و مدیر اجرایی كشور را انتخاب كنند. تكلیف مردم است؛ چون با حضور شما، نظام تقویت پیدا می‌كند؛ اسلام عزیز می‌شود؛ حاكمیت اسلام در دنیا سرافراز می‌گردد و توطئه‌ی دشمن- كه اسلام را به جدایی از آراء مردم متّهم می‌كند- باطل می‌شود. حضور شما می‌تواند دفاع از اسلام و كشور و انقلاب محسوب شود. هر مقدار این حضور وسیع‌تر و قوی‌تر باشد، نشانه‌ی اقتدار بیشترِ نظام اسلامی است. نظام اسلامی در مقابل چشمهای دوستان و دشمنان خود در دنیا به این می‌بالد كه تعداد حاضر شوندگان در پای صندوقهای رأی، زیاد است. این مایه‌ی افتخار نظام اسلامی است. همه‌ی كسانی كه در مقابل اسلام و آینده‌ی این كشور احساس مسئولیت می‌كنند، وظیفه دارند كه در این آزمایش الهی شركت كنند. البته این حضور باید آگاهانه و از روی تحقیق و با به دست آوردن حجّت بین خود و خدا باشد. كسی كه رأی می‌دهد و فردی را انتخاب می‌كند، باید برطبق تشخیص باشد. این تشخیص را به دست آورید و إن شاء اللّه با قاطعیّت در این آزمایش الهی شركت كنید.بحمد اللّه در طول این بیست و دو سال، همه‌ی انتخابات مختلفِ ما در محیط آرام برگزار شده است. كسانی كه از خارج از این مرزها می‌خواهند خواست و اراده‌ی شوم خودشان را بر این كشور و این مردم حاكم كنند، اوّلًا خواسته‌اند مردم در انتخابات شركت نكنند و انتخابات بی‌رونق باشد؛ ثانیاً اگر انتخابات صورت می‌گیرد، با آشوب و دعوا و تنازع و درگیری همراه باشد. اما مردم در طول این بیست و دو سال هر وقت انتخاباتی بوده است، با آرامش خود توی دهن دشمن زده‌اند و این بار هم به امید خدا و با همّت شما مردم عزیز، باید همین‌طور باشد.

انتخابات ریاست جمهوری، مظهر آزادی و قدرت انتخاب و رشد ملت ایران است. برای یك ملت- مثل بعضی از ملتهایی كه شما می‌بینید با همه‌ی باد و بروتی كه دارند- ننگ است كه در انتخابات ریاست جمهوری‌اش، سی و پنج درصد یا چهل درصد حائزان شرایط شركت كنند. پیداست كه مردم به نظام سیاسیِ خود نه اعتماد دارند، نه اعتنا می‌كنند و نه امید دارند. با بعضی از شهروندان امریكایی، قبل از همین انتخابات اخیرشان مصاحبه كرده بودند و گفته بودند به چه كسی رأی می‌دهید؟ گفته بودند چه فایده، چه فرقی می‌كند؛ به هیچ‌كس! همین‌طور هم شد؛ عملًا سی و چند درصد شركت كردند. در ایران اسلامی، هفتاد درصد، هفتاد و پنج درصد، هشتاد درصد واجدان شرایط شركت كردند. این خیلی افتخار است؛ این نشان‌دهنده‌ی آن است كه این ملت روی پای خودش ایستاده و به مسائل خودش نگاه می‌كند و می‌خواهد در این مسئله تصمیم بگیرد.
حضور مردم در انتخابات، یكی از مهم‌ترین مظاهر اقتدار ملی است. اینكه ما ابتدای سال عرض كردیم كه امسال را سالِ اقتدار ملی بدانید و دنبال آن باشید، وظیفه‌ی همه‌ی ماست كه این كار را بكنیم؛ منتها هركدام به سهم خودمان. یكی از پایه‌های اقتدار ملی همین است كه مردم پای صندوقهای رأی بروند و رأی بدهند و رئیس‌جمهور را انتخاب كنند. البته سلایق مردم مختلف است؛ نامزدها هم متعدّدند؛ هركدام از آن‌ها هم سلیقه و نظری دارند و مردم هم به یك نفر رأی می‌دهند؛ این مسأله‌ی بعدی است. مسأله‌ی اوّل این است كه همه در این آزمون عمومی ملت ایران شركت كنند و نشان دهند كه ملت ایران زنده است و به سرنوشت كشورش علاقه دارد. تحلیلگران گوناگون در اطراف دنیا، روی این موضوع حساب می‌كنند؛ خیلی از آن‌ها می‌دانند و بعضی هم دیده‌اند و بعضی نیز در پرونده‌ها خوانده‌اند كه در این مملكت، از اوّل مشروطیت تا قبل از انقلاب- كه حدود شصت سال فاصله بود- جزموارد بسیار معدودی، مردم به صندوقهای رأی مجلس اعتنا نكردند. زمامداری كشور هم كه در اختیار خانواده‌ی دست‌نشانده بود. آن‌ها می‌بینند كه امروز مردم ایران وارد میدان می‌شوند و خودشان مسئولان كشور را انتخاب می‌كنند. این شرف و عزّت بزرگی برای ملت ایران است.

آحاد ملت ما باید بدانند آنچه بكارند، می‌دروند. بعضی ممكن است در رأی‌گیری شركت نكنند؛ بعد بگویند چرا فلان كار نشد. شما باید شركت می‌كردید و آن كسی را كه فكر می‌كنید می‌تواند این كار را انجام دهد و می‌پسندید، انتخاب می‌كردید تا آن‌طور كه می‌خواهید، بشود. نمی‌شود ما در انتخابات شركت نكنیم؛ بعد نتیجه‌ی انتخابات احیاناً آن‌طور كه ما می‌پسندیم، نشود؛ سپس بگوییم چرا نشد! بله، وقتی انسان شركت نكند، همین است. همه باید شركت كنند؛ این یك وظیفه است؛ هم وظیفه‌ی اسلامی است، هم وظیفه‌ی میهنی و ملی است و حفظ عزّت و شوكت كشور به این وابسته است، هم وظیفه‌ی سیاسی است- كسانی كه فهم و تشخیص سیاسی دارند، وظیفه دارند وارد شوند- هم وظیفه‌ی اخلاقی است؛ حقوق مردم اقتضاء می‌كند كه در این میدان وارد شوند. كارهایی كه باید در این كشور انجام گیرد، اقتضاء می‌كند كه‌انسان در این میدان وارد شود. انتخابات را مغتنم بشمارید و قدر بدانید و در آن شركت كنید؛ حادثه‌ی بسیار مهمّی است.

كسانی كه در خودشان این توانایی و همّت را می‌یابند كه بتوانند در آن موقعیت قرار گیرند، باید بروند و خودشان را در معرض قرار دهند. این یك وظیفه است. وظیفه‌ی آحاد عظیم ملت هم این است كه در این حادثه‌ی بسیار مهمّی كه به سرنوشت كشور مربوط می‌شود، دلسوزانه و مسئولانه شركت كنند. در هر نوبت از انتخابات ریاست جمهوری- البته انتخابات دیگر نیز همین‌طور است؛ منتها انتخابات ریاست جمهوری مهم‌تر است- بوق‌های تبلیغاتی دشمنان پیشاپیش مشغول سمپاشی و آلوده كردن و زهرآگین نمودن فضا می‌شوند تا شاید بتوانند به انتخابات لطمه‌ای بزنند. شما و همه‌ی ملت عزیز ایران بدانید- و می‌دانم كه می‌دانید- دشمن چشم دوخته است كه انتخابات ریاست جمهوری، انتخابات بی‌رونقی شود. برای آن‌ها این مهمّ است. در درجه‌ی اوّل، دشمن‌ مایل است كه انتخابات بی‌رونق شود- البته در درجه‌ی دوم ممكن است كسی را بر كسی ترجیح دهند؛ اما آن درجه‌ی بعدی است؛ نقطه‌ی مقابل آن، برای دلسوزان نظام و شخص این‌جانب، در درجه‌ی اوّل این مهم است كه انتخابات، انتخابات پُررونق و پُرشوری شود و آحاد عظیم مردم، شركت در انتخابات را وظیفه‌ی خودشان بدانند.

ایجاد عزم ملی بر احیای منابع طبیعی تجدید شونده و توسعه‌ی پوشش گیاهی برای حفاظت و افزایش بهره‌وری مناسب و سرعت بخشیدن به روند تولید این منابع و ارتقاء بخشیدن به فرهنگ عمومی و جلب مشاركت مردم در این زمینه.

فراهم كردن زمینه‌ی جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی و جلب مشاركت مردم و گسترش پوشش بیمه در همه‌ی فعالیتهای این بخش.

مردم به وحدت جواب می‌دهند؛ مردم در می‌دانند؛ مردم از ما جلویند عزیزان من! من به شما صریح بگویم؛ من به خودم و به آن مقداری كه شعاع دیدم در مسائل كشور به من اجازه می‌دهد تا نگاه كنم، می‌بینم كه مردم از ما جلویند. بیست و دوم بهمن امسال را نگاه كنید؛ این همه علیه نظام، علیه انقلاب، علیه امام و علیه بیست و دوم بهمن، از آن سال تا این سال، با هدفِ تحت تأثیر قرار دادن مخاطب ایرانی، در دنیا حرف زده شده است؛ اما آنجایی كه محلّ حضور مردم است، حضور آن‌ها استوار، مقتدر، عازم و بی‌ملاحظه است. باز از همه‌ی قشرها آمدند و خیابانها را پُر كردند و مثل یك شطّ خروشان، همه‌ی این زباله‌ها و زیادی‌ها را شستند و با خودشان بردند. بنابراین مردم اهل وحدتند و همه‌ی آن‌ها می‌آیند و در مظهر وحدت شركت می‌كنند؛ اما متأسّفانه دستجات و جناحهای سیاسی و رؤسایشان و تعداد معدودی آدم، پُرادّعا و كم‌عمل و حرف‌ناپذیر و حق‌ناپذیرند. آقایان را خواستیم، آمدند و جلسات متعدّدی برگزار و با این و آن صحبت شد؛ اما «لم یكن شیئاً مذكورا»؛ انگار با این‌ها هیچ حرفی زده نشده است!

شما نگاه كنید به این كشورهای منطقه‌ی ما و بسیاری از كشورهای دیگر دنیا، ببینید آن كشوری كه پایه‌های مردمی بودنش به این استحكامی است كه امروز در ایران اسلامی مشاهده می‌كنید، كجاست؟ در جاهای دیگر، بین مسئولان و مردم، رابطه‌ی عاطفی و احساسی، رابطه‌ی عشق و محبت و رابطه‌ی ایمان دیده نمی‌شود. در ایران اسلامی، چون مردم مسئولانشان را می‌شناسند و با آن‌ها رابطه‌ی قلبی، رابطه‌ی ایمانی و رابطه‌ی عاطفی دارند، در انتخابات شركت می‌كنند؛ در مبارزات و در سازندگی شركت می‌كنند؛ در هرجا كه مسئولان كشور از آن‌ها استمداد كنند، با میل و رغبت شركت می‌كنند.

شما جوانان عزیز بدانید، در هرجایی كه یك تظاهرات اسلامی یا انقلابی یا دینی از خودتان نشان می‌دهید وقتی در مجالس دعا شركت می‌كنید، وقتی در مجامع اعتكاف شركت می‌كنید، وقتی در تظاهرات بیست و دوم بهمن شركت می‌كنید، وقتی در روز قدس شركت می‌كنید، وقتی مسئولان كشور مثل رئیس‌جمهور و دیگران را مورد احترام قرار می‌دهید از هر حركتتان كه نشان‌دهنده‌ی دین‌داری و علاقه‌مندی شما به انقلاب باشد، منافقین به خودشان می‌لرزند و ناراحت می‌شوند!

امروز مانند همیشه ترفند عمده‌ی تبلیغاتی استكبار آن است كه وانمود كند ملت ایران و دولت اسلامی آن از هدفهای ترسیم‌شده‌ی خود روی گردانده است. این دروغ رذالت‌آمیزی است كه هدف آن نومید كردن شیفتگان حاكمیت اسلام در سراسر جهان و سست كردن همت جوانان در داخل كشور ما است.
در پی همین خدعه‌ی استكباری است كه پس از بیست و یكمین انتخابات سراسری ما كه نمایندگان مجلس شورای اسلامی را مشخص می‌كند، سران استكبار از حضور چیزی كه بر آن نام دموكراسی می‌نهند در ایران ابراز شادمانی كردند. برای آنان دشوار است كه به وجود مشاركت مردمی در تمام سالهای بعد از انقلاب تا امروز اعتراف كنند.

انتخابات بیست و نهم بهمن امسال، یك حركت عظیم مردمی برای تثبیت نظام جمهوری اسلامی بود. به كوری چشم آن كسانی كه از ورای این مرزها دائماً ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی را مورد تهاجم تبلیغاتی خودشان قرار می‌دهند و این نظام را به تهمتهای واهی متّهم می‌كنند، مردم در این انتخابات نشان دادند كه نظام اسلامی، نظامی مردمی و متّكی به آرا و اراده‌ی مردم است و هدایت شونده به‌وسیله‌ی كسانی است كه مردم آن‌ها را قبول دارند. این یك بیعت بزرگ مردمی با نظام اسلامی بود. این انتخابات، دوستان شما را كه قضایای كشور ما را زیر نظر دارند در سرتاسر عالم خوشحال كرد؛ درعین‌حال مراكز استكبار و قدرت جهانی اگرچه به رو نیاورند و در زبان تصدیق نكنند از اینكه مردم در بعضی از نقاط كشور، حتّی تا بیش از نوددرصد در پای صندوقهای رأی حاضر شدند و مجموعاً در كلّ كشور بیش از شصت و پنج درصد در انتخابات شركت كردند كه این یك نصاب بالای جهانی است دستپاچه شدند و به فكر فرورفتند.

انتخابات، فقط یك پدیده‌ی سیاسی نیست. انتخابات، مظهر حضور مردم، مظهر احقاق حق و مظهر توانایی و اقتدار ملی برای یك كشور است. امروز در دنیا چه در كشور ما و چه در هرجای دیگر روی این حساب می‌شود كه چند درصد از كسانی كه می‌توانستند رأی بدهند، در یك انتخابات شركت كردند و رأی دادند. از نظر مردم دنیا و تحلیلگران و سیاست‌گذاران عالم، آن نظامی مستحكم است كه تعداد بیشتری از مردمش در هنگام انتخابات پای صندوقها بیایند و رأی بدهند. این نشانه‌ی استحكام یك نظام است؛ كه بحمد اللّه ما این را در انتخابات‌های گوناگونی كه در این سالهای متوالی داشته‌ایم، همیشه نشان داده‌ایم و مردم حضور قوی‌ای داشته‌اند. هم حق و هم تكلیف مردم است كه بیایند و سرنوشت كشورشان را به‌دست خودشان معیّن كنند؛ زیرا كه كشور متعلّق به مردم است. مردم باید بیایند و با انتخاب صحیح و آزادانه، قانون‌گذارانشان را در قوّه‌ی مقنّنه معیّن كنند؛ مجریان خودشان را با ترتیبی كه در قانون معیّن شده است، معیّن كنند. این حقّ مردم است و متعلّق به آن‌هاست؛ اما تكلیف هم هست. این‌طور نیست كه یكی بگوید من نمی‌خواهم از این حقّم استفاده كنم؛ نه، سرنوشت نظام بسته‌ی به احقاق و استنقاذ این حقّ است؛ این تكلیف است؛ باید همه شركت كنند. نظام جمهوری اسلامی توانسته است این حق را در اختیار مردم بگذارد؛ اما در گذشته ما این حق را نداشتیم. در نظامهای گذشته، مردم از استفاده از چنین حقّی محروم بودند. نظام جمهوری اسلامی این حق را داده است؛ باید مردم بروند و استنقاذ كنند. گاهی یك رأی هم مؤثّر است؛ هیچ‌كس نگوید رأی منِ تنها چه تأثیری دارد. گاهی یك رأی یا چند رأی، در سرنوشت یك كشور اثر می‌گذارد. شما می‌توانید با رأی دادن خودتان، شخص مؤمنِ صالح را به مجلس بفرستید. آن كسی كه به مجلس رفت، در هنگامه‌ی حسّاس آنجایی كه رأی یك نماینده می‌تواند سرنوشت كشور یا یك قشر، یا سرنوشت اقتصاد را معیّن كند رأی او كارساز خواهد بود. لذا هیچ‌وقت كسی نگوید كه رأی من چه تأثیری دارد. مهم این است كه در روز انتخابات، إن شاء اللّه همه‌ی مردم زن و مرد، پیر و جوان و هركس كه از لحاظ قانونی می‌تواند رأی بدهد بروند و رأی بدهند و انتخابات را پُرشور و پُررونق كنند. هركس كه به نظام اسلامی علاقه دارد، در این انتخابات شركت خواهد كرد. هركس كه به سربلندی نظام جمهوری اسلامی علاقه‌ای دارد، در این انتخابات شركت خواهد كرد. پیش‌بینی من این است: آن‌چنان كه ما از این ملت بزرگ و آگاه و هوشمند تاكنون حضور در همه‌ی صحنه‌ها را دیده‌ایم، إن شاء اللّه در این انتخابات هم پُرشور و با علاقه شركت می‌كند و حضور خودش را اعلام خواهد كرد و در واقع طرف‌داری‌اش را از اسلام و نظام اسلامی نشان خواهد داد.

انتخابات باید در فضای آرام و باصفا انجام گیرد و دور از تشنّج و درگیری و فضای نفرت باشد. بدیهی است كه در همه جا نامزدهای گوناگونی با آراء و عقاید و سلایق مختلفی هستند و مردم هم نگاه می‌كنند و إن شاء اللّه با شناسایی و با تدبّر انتخاب می‌كنند و رأی خواهند داد. این كار باید در فضای آرام انجام گیرد. این افتخار ماست. ما چند روز قبل از این، بیست و یكمین سالگرد انقلاب را جشن گرفتیم و چند روز بعد نیز بیست و یكمین انتخابات را در كشورمان برگزار خواهیم كرد. این چیزِ كمی نیست؛ چیزِ خیلی مهمی است. حال، دیگران بنشینند و برای ملت ما غصّه بخورند كه این كشور باید به طرف دمكراسی برود! دمكراسی چیست؟ اگر منظور از دمكراسی، همین حضور و دخالت و شركت و انتخاب مردم است، بفرمایید؛ كجای دنیا چنین چیزی را سراغ دارید؟! آن كسانی كه با پول و قدرت سیاسی آمریكاییها سالها بر این مملكت حكومت كردند و همه چیزِ این مملكت را به باد دادند، آیا یك‌بار توفیق یافتند كه چنین انتخاباتی را در سرتاسر این كشور به وجود آورند؟! بیست و یك انتخابات، در بیست و یك سال؛ این شوخی است؟! در تمام این آزمایشهای بیست‌ویك‌گانه، فضای این كشور تا امروز این‌طور بوده است؛ فضای آرام، فضای صمیمی. البته بعضیها تبلیغ می‌كنند و حرف می‌زنند. فضای خشونت سیاسی و تشنّج سیاسی و نفرت، به حال انتخابات مضرّ است. یك عدّه را از عرصه‌ی حضور در انتخابات بیزار می‌كند؛ یك عدّه را دچار تردید می‌نماید، دلها را می‌میراند و امیدها را می‌كاهد.

مردم با دقّت نگاه می‌كنند و در این قضایا، دوستان و دشمنان و خیرخواهان و بدخواهان خود را می‌شناسند. خیرخواه آن كسی است كه فضا را بانشاط و با شور نگه می‌دارد و در عین حال با حرفهای آرامش‌بخش خود، فضا را برای انتخابات آماده می‌كند تا مردم بیایند و در انتخابات شركت كنند.

از آنجا كه شوراها از مظاهر مشاركت مردمی و برای تسهیل امور مردم است، اعضای محترم ارتباط دائمی خود با مردم و حضور در میان آنان و اطلاع از مشكلات آنان را وظیفه‌ی مستمر خود بدانند و دسترسی مردم را به خود، آسان سازند.

اكنون كه بحمد اللّه مردم در انتخاباتی سراسری، اشخاص مورد اعتماد خود را برای این مسئولیت برگزیده‌اند، از انتخاب شوندگان محترم انتظار می‌رود كه با تكیه و امید به فضل الهی بار مسئولیت را بر دوش كشیده همه‌ی توان خود را به ادای وظایفی كه در قانون برای این شوراها معین است، مصروف كنند و خدمت به مردم را كه از بزرگترین عبادات است سرلوحه‌ی همه‌ی انگیزه‌های خود قرار دهند. بر دولت و مسئولان محترم هم لازم است كه از این امكان گرانبها برای جلب مشاركت مردم در اموری كه به شوراها محول شده است، بسود كشور و ملت حد اكثر استفاده را بكنند.

اما آنچه كه من مناسب می‌دانم عرض كنم این است كه مردم در انتخابات باید بسیار جدّی باشند. یعنی شركت در انتخابات را مثل یك وظیفه بدانند و حقیقتاً انتخاب كنند.

با توجّه به اینكه بیست سال از استقرار نظام جمهوری اسلامی می‌گذرد و اكنون در مرحله‌ی تثبیت نظام هستیم و با عنایت به نزدیك بودن انتخابات شوراها كه عالی ترین جلوه‌ی آن حضور فراگیرتر و نهادینه‌تر مردم در عرصه‌ی تصمیم‌گیری و اجراست، سؤال من از محضر شما این است كه مردم در اندیشه‌ی حضرت‌عالی چه جایگاهی دارند و كدام مكانیزم را برای مشاركت مردم در سرنوشت خودشان كاراتر و بهتر می‌دانید؟
خیلی خوب؛ سؤال خوبی است....
و اما اینكه سؤال كردید مردم در ذهن ما كجا هستند. به نظر ما مردم اصل قضایا و همه‌كاره هستند. در تفكّر اسلامی و برداشت اسلامی، اندیشه‌ی خدا محوری با اندیشه‌ی مردم محوری هیچ منافاتی ندارد؛ این‌ها بر روی هم قرار می‌گیرند. اوّلًا تا مردم متدیّن و معتقد به دینی نباشند، حكومت دینی در آن كشور اصلًا به وجود نمی‌آید و جامعه‌ی دینی شكل نمی‌گیرد. بنابراین، وجود حكومت دینی در یك كشور، به معنای تدیّن مردم است؛ یعنی مردم این حكومت را خواستند، تا این حكومت بیاید. وقتی‌كه ما می‌گوییم حكومت دینی كه جمهوری اسلامی هم براساس احكام و تعالیم الهی است آیا معنایش این است كه مردم هیچ‌كاره‌اند؟ نه. اگر مردم با حاكمی بیعت نكنند و او را نخواهند و لو امیر المؤمنین علیه‌السّلام باشد او سرِ كار خواهد آمد؟ در جمهوری اسلامی كه نقش مردم واضح است.
در تفكّر دینی، اساس حاكمیت دین و نفوذ دین و قدرت دین، در اعمال آن روشهای خودش برای رسیدن به اهدافش به چیست؟ تكیه‌ی اصلی به چیست؟ به مردم است. تا مردم نخواهند، تا ایمان نداشته باشند، تا اعتقاد نداشته باشند، مگر می‌شود؟ پیامبر را اگر مردم مدینه‌
نمی‌خواستند و در انتظار او نمی‌نشستند و بارها سراغش نمی‌رفتند، مگر به مدینه می‌آمد و جامعه‌ی مدنی تشكیل می‌شد؟ پیامبر كه با شمشیر نرفت مدینه را بگیرد. كمااینكه فتوحات اسلامی تا آنجایی كه درست انجام گرفته است چون همه‌ی فتوحات در فصول صحیحی انجام نگرفته؛ در دورانی، فتوحات همان شكل جهان‌گشایی‌های سلاطین را پیدا كرد رزمندگان اسلام رفتند آن مانع را كه قدرت حكومت فاسد و ظالم آن محل بود، از سرِ راه برداشتند؛ مردم خودشان از رزمندگان استقبال كردند هم در ناحیه‌ی شرقی، هم در ناحیه‌ی غربی و این در تواریخ ما مشخّص و موجود است. نمونه‌های فراوان و مثالهای زیبا و شیرینی در این خصوص هست كه جای گفتنش در اینجا نیست، لیكن در كتابها هست؛ اگر بخواهید، می‌توانید مراجعه كنید. بنابراین، خواست و اراده و ایمان مردم، حتّی بالاتر از این، عواطف آن‌ها، پایه‌ی اصلی حكومت است. این نظر اسلام است و ما هم به همین معتقدیم. در قانون اساسی جمهوری اسلامی، همین نكته به یك شكل معقول و منطقی و قانونی گنجانده شده است. اینكه ما گفتیم، یك ایده و یك فكر است و اگر بخواهیم یك فكر را به شكل قانون قابل اجرا درآوریم، طبعاً مشكلاتی دارد؛ لیكن مشكلات به بهترین وجهی كه ممكن بوده، در قانون اساسی ما حل شده است. در قانون اساسی، توزیع قدرت به نحو منطقی و صحیح وجود دارد و همه‌ی مراكز قدرت هم، مستقیم یا غیر مستقیم با آراءِ مردم ارتباط دارند و مردم تعیین‌كننده و تصمیم‌گیرنده هستند و اگر مردم حكومتی را نخواهند، این حكومت در واقع پایه‌ی مشروعیت خودش را از دست داده است. نظر ما در باره‌ی مردم این است.

وحدت كلمه، رمز پیروزی هر ملتی است. رمز پیروزی انقلاب ما هم واقعاً وحدت كلمه بود. رمز پیروزی در جنگ هم وحدت كلمه بود. رمز پیروزی در دوره‌های بعد از جنگ تا امروز هم كه دوره‌ی سازندگی است، باز وحدت كلمه است. ما اگر وحدت كلمه نداشته باشیم، اگر نقطه‌ی توافق عظیم ملی نداشته باشیم، همه‌ی دستاوردهای این ملت از دست خواهد رفت. خوشبختانه این را داریم و مردم گرد آن متّحدند. شما ببینید در راه‌پیمایی‌ها، در اجتماعات عظیم مردمی، آنجایی كه شعارهای مشترك و آرزوهای عمومی مردم مطرح می‌شود، مردم چطور از همه‌ی قشرها شركت می‌كنند و هیچ اختلافی هم با همدیگر ندارند.

موضوع دیگری كه لازم است من حتماً مطرح كنم، مسأله‌ی شوراهاست كه منطبق بر اصل قانون اساسی است و دولت فعلی ما بحمد اللّه همّت كرد و توانست این اصل را زنده و احیا كند و موانعی را كه وجود داشت، برطرف نماید. این تجربه‌ی اوّل در این زمینه است؛ كار سنگین و بزرگی است و امیدوارم كه إن شاء اللّه همه هم دست‌اندركاران، هم آحاد مردم، هم آن كسانی كه در انتخابات شوراها انتخاب خواهند شد از این تجربه سربلند بیرون آیند. منتها شرطش این است كه مردم به این شوراها اقبال كنند، به این انتخابات توجّه كنند، در آن شركت نمایند، آن را جدّی بگیرند و هدف هم عبارت باشد از اینكه اهدافی كه در قانون اساسی برای تشكیل شوراها معیّن شده است اهداف خدایی، اهداف انقلابی، اهدافی كه در جهت تحكیم پایه‌های انقلاب و استحكام قدرت انقلاب و حكومت انقلابی در كشور است تحقّق پیدا كند. من توصیه می‌كنم كه همه این انتخابات را جدّی بگیرند و مهم بشمارند و در آن شركت كنند.

هشت سال دفاع مقدّس ما از نماز جمعه‌ها نیرو گرفت و در نماز جمعه‌ها تبیین شد. سخت‌ترین دوران این انقلاب - یعنی سالهای پنجاه‌ونه و شصت - كه توطئه عظیم سیاسی علیه امام و انقلاب و كشور طرّاحی و اجرا می‌شد، این توطئه در نماز جمعه‌ها شكست خورد. مردم در طول این مدّت، در نماز جمعه، از زبان یك امام عادل و یك نَفَس امین - كه همین ائمّه جمعه محترمی هستند كه در تهران و شهرستانها با مردم حرف می‌زنند - نسبت به مسائل كشورشان و مسائل جهان آگاه شدند و اطّلاعاتشان به‌روز شد. در هیچ جای دنیا چنین چیزی وجود ندارد. این از بركات انقلاب بود.
دو نكته در این زمینه بسیار قابل توجّه است: یك نكته، دشمنی‌هایی است كه از اوّل انقلاب تا امروز با نماز جمعه شده است. هر هفته تبلیغات سنگین حجیمی از طرف دشمنان نسبت به نماز جمعه صورت می‌گرفت. حرفهایی می‌زدند كه تقصیر هم نداشتند؛ چون ملت ایران را نمی‌شناختند. به ضرر خودشان حرف می‌زدند؛ مثل بسیاری از جاهای دیگر كه رادیوهای بیگانه و صداهای دشمن، نسبت به مردم ایران حرف می‌زنند و اظهار نظر می‌كنند. این‌ها در واقع خود را پیش ملت ایران رسوا می‌كنند و بی‌خبریِ خودشان را نشان می‌دهند. حرفها می‌زدند كه مایه‌ی خنده‌ی مردم شركت‌كننده در نماز جمعه بود. می‌گفتند به هركدام از افراد شركت‌كننده در نماز جمعه‌ی تهران، فلان قدر پول می‌دهند، فلان قدر جنس می‌دهند! این‌ها همان مردمی بودند كه با پشتیبانیهای مالی خودشان، آن جنگ عظیم را پشتیبانی كردند. در همین نماز جمعه‌ی تهران، انبوه پول و جنس و هدایای مردمی به سمت جبهه‌ها روانه می‌شد. این‌قدر این ایرانی‌ناشناس‌ها، در باره‌ی این مردم اشتباه می‌كردند، جفا می‌نمودند و سخن به یاوه می‌گفتند!
آن‌ها به تبلیغات هم اكتفا نكردند و نماز جمعه را مورد تهاجم خونین قرار دادند. پنج امام‌جمعه‌ی معتبر معروف را به شهادت رساندند: مرحوم آیت‌اللّه قاضی، مرحوم آیت‌اللّه مدنی، مرحوم آیت‌اللّه صدوقی، مرحوم آیت‌اللّه دستغیب، مرحوم آیت‌اللّه اشرفی. پنج عالمِ مجتهدِ پیرمردِ باتقوای پرهیزكارِ پارسا و پاك‌دامن را كه هر هفته مردم با دل و جان پشت سر آن‌ها می‌ایستادند و به آن‌ها اقتدا می‌كردند، جلوِ چشم همین مردم در نماز جمعه به شهادت رساندند. به بسیاری دیگر هم سوء قصد كردند كه بحمد اللّه به جایی نرسید. همین نماز جمعه‌ی تهران و همین محوطه‌ای كه در آن نشسته‌اید، بسیاری از شما به یاد دارید كه شاهد چه حوادثی بوده است. در موشك‌باران طولانی مدّت تهران كه در چند نوبت بود، مردم در نماز جمعه شركت می‌كردند. یك نوبت كه در حدود پنجاه روز یا دو ماه بود و هر روز و شبی موشكهای دشمن به این شهر فرود می‌آمد، این نماز جمعه با اجتماعی عظیم شاید بشود گفت بیش از سایر اوقات مملو از جمعیت می‌شد. چون خطر بود و مردم احساس می‌كردند كه حضورشان در اینجا خطرپذیری است و برای خداست، لذا برای ثوابِ مضاعف شركت می‌كردند! بنده نماز جمعه‌هایی را به یاد دارم كه در اثنای آن، صدای انفجار موشكها از اطرافِ همین محلّ نماز جمعه می‌آمد. در همین نماز جمعه، دشمن انفجار خونینی را به راه انداخت و جلوِ چشم مردم در همین نقطه عدّه‌ای به شهادت رسیدند؛ اما این مردم مثل كوه استوار ایستادند و تكان نخوردند. بنده آن روز در همین‌جا ایستاده بودم كه آن انفجار اتّفاق افتاد. اوّل خیال كردیم موشك یا بمباران هوایی است؛ نگران شدم كه نماز جمعه به هم خواهد خورد. معلوم می‌شود كه ما هم مردممان را درست‌نشناخته بودیم. خدا می‌داند كه این صفها تكان نخورد. یك گُله‌جا این انفجار واقع شد و چند لحظه همان جا یك هیاهویی شد، بعد شهدا و مجروحان را بردند؛ اما مردم همان جا نشستند و نماز جمعه و خطبه‌ها ادامه پیدا كرد! این نماز جمعه، چنین مناظری را شاهد بوده است. نماز جمعه‌ی تهران، به خاطر همان آثار و بركاتی كه عرض شد، در این بیست سال مركز و آماج سخت‌ترین حملات دشمن قرار گرفت.

هر انتخاباتی كه پُرشور شود، كشور را بیمه می‌كند. انتخابات ریاست جمهوریِ سال گذشته، پُرشور برگزار شد. اقبال مردم زیاد بود و به میزان زیادی كشور را بیمه كرد، دشمن را مأیوس نمود و مواردی از توطئه‌های سیاسی را كه آن‌ها داشتند خنثی كرد. البته آن‌ها از راه دیگری وارد شدند. آن‌ها بعد از انتخابات‌هم شروع كردند كه تحلیلهای نادرست روی انتخابات بگذارند. طبیعی است كه دشمن از این كارها می‌كند. از دشمن كه انتظاری نیست.امروز هم صرف نظر از اینكه چه كسی از صندوق رأی بیرون خواهد آمد، چه كسی انتخاب خواهد شد و چه كسانی مسئولیت را بر دوش خواهند گرفت این در درجه‌ی دوم است باید همه در انتخابات شركت‌ كنند. من در انتخابات ریاست جمهوری هم همین را به مردم گفتم. اینكه چه كسی انتخاب شود، مسأله‌ی اوّل نیست؛ مسأله‌ی دوم است. مسأله‌ی اوّل این است كه مردم، همه در انتخابات شركت‌ كنند؛ پُرشور شركت‌ كنند، آگاهانه شركت‌ كنند، فكر كنند، تحقیق كنند و آن كسی را كه می‌خواهند، انتخاب كنند. انتخابات، خودش مهمّ است. حضور مردم در انتخابات مهمّ است. البته مجلس خبرگان هم حائز اهمیت است؛ اما اهمیت انتخابات و حضور مردم، اهمیت نقد است و كشور را بالفعل بیمه می‌كند.

چون صحبت انتخابات خبرگان شد، من هم عرض كنم كه این انتخابات واقعاً مهمّ است؛ انتخابات ممتازی است. شركت عمومی در آن، بسیار خوب و از جهات مختلفی لازم است. حدّ اقلش یك مانور ملی در مقابل دشمنان خارجی است. لذا شما كه شخصیتهای علمی و جوانان فعّالی هستید، تلاش كنید و مردم را وادار نمایید كه در اصل انتخابات شركت كنند. البته مردم خودشان شركت می‌كنند و نامزد باصلاحیت را إن شاء اللّه در هر شهر و هر استانی برمی‌گزینند. این انتخابات باید إن شاء اللّه انتخابات وسیع و خوبی باشد.

ما ایرانیان به بركت ایمان اسلامی و علی رغم توطئه‌های تبلیغاتی دشمن، وحدت ملی خود را به شكلی كم‌نظیر، حفظ كرده و در جهت عكسِ ادّعا و نیز میل باطنی دشمنانمان، حضور مردمی را افزایش داده‌ایم. انتخابات درخشان امسال برای گزینش رئیس‌جمهور، نمونه‌ی این حضور روز افزون بود. دولت، یكپارچه و مسئولان، همه باهم صمیمی و ملت و دولت، برخوردار از روابط عاطفی و سرشار از اعتمادند. اعتماد و اتّكاء به نفس، در همه‌ی تلاشهای علمی و سیاسی و اقتصادی و فرهنگی ما، ترسیم‌كننده‌ی خط و جهت اصلی است. ما به بركت همین خودباوری كه امام خمینیِ راحل آموختمان، توانستیم كشور ویران و عقب‌افتاده‌ی دوران پهلوی را كه در طول هشت سال جنگ تحمیلی ویرانه‌تر شده بود، بازسازی و از رونق و نشاط سازندگی برخوردار كنیم. این همّت را در برخی دیگر از كشورهای برادر نیز شاهدیم؛ ولی از همه مهم‌تر، عزّت و اقتدار سیاسی است. ملت و دولت ما به بركت تمسّك به اسلام و مشاركت جدّیِ سیاسی، توانسته‌اند نفوذ و دخالت بیگانگان را در كشور خود ریشه كن كنند. امروز امّت اسلامی نیز تشنه‌ی آن اعتماد به نفس و این عزّت و این استقلال است و باید همه در راه آن تلاش كنیم. این یك مسئولیت تاریخی است و امروز زمینه‌ی ادای آن و كسب عزّت و اقتدار و استقلال كامل جهان اسلام فراهم است.

البته من هیچ تعجّبی نمی‌كنم؛ چون از قبل از انقلاب این شهر را در مایه‌های انقلابی، در زمینه‌های مربوط به نهضت و حركت، از نزدیك دیده بودم. در سال 1345 یعنی درست سی و یك سال قبل در مسجد جامع این شهر جمعیت پرشور و مؤمنی جمع می‌شدند، تا در آن ایام اختناق مطلق، سخنانی را بشنوند. من روزها و شبهای ماه رمضان از تهران می‌آمدم و با این مردم حرف می‌زدم. البته پلیس و دستگاه امنیت آن رژیم اختناقی و خفقان‌بار و ضدّ آزادی، اجازه ندادند كه آن ماه رمضان به شكل مطلوب تمام شود، و جلسات را قطع كردند. من از آن وقت، مردم كرج و روحیه‌ی كرج و نشاط و سرزندگی را در این شهر می‌شناختم؛ لذا تعجّبی نمی‌كنم.
از لحظات پیروزی انقلاب هم هرچه گذشته است، همین روحیه تكرار شده است. در این خصوص می‌توان به تشكیل تیپ سیّدالشّهداء از مردم كرج و جوانان مؤمن این شهر و بعد از اندكی تبدیل آن تیپ به یك لشكر مقتدر و نیرومند و بعد در مجموعه‌ی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اشاره كرد كه امروز یك لشكر سازمانی و یك سپاه عملیاتی به تمام توان و قدرت، متشكّل از همین جوانان این منطقه است و من شنیدم بسیج این شهرستان و حتّی شوراهای اسلامی در اینجا هم با گذشت هجده سال از انقلاب، هنوز بانشاط و فعّالند. پس، این نعمت یعنی نعمت مشاركت مردم در دفاع از كیان انقلاب و از عزّت و آبرو و سربلندی كشور نعمت بزرگی است. من به شما عرض كنم كه با همین روحیه است كه جوانان خواهند توانست نقش خود را در هر مرحله‌ای در پیشبرد و توسعه و آبادانی كشور ایفا كنند، و مردمی چون شما می‌توانند با چنین روحیه‌ای مدّعی شوند كه عضو فعّال یك ملت زنده و عزیز مانند ملت ایرانند.

خدای متعال به فضلش، نعمت را بر مردم ما تمام كرده است. من اصرار دارم تكرار كنم كه آنچه در این انتخابات سی‌میلیونی برای ملت ایران پیش آمد، ستاره‌ی درخشانی بر پیشانی ملت ایران شد. شما در كدام یك از دمكراسی‌های دنیا این را سراغ دارید كه هشتاد و هشت درصد از حائزان شرایط در انتخابات طبق آماری كه به ما داده‌اند پای صندوقهای رأی حاضر شوند؟ این كسانی كه در دنیا دم از حقوق مردم و دمكراسی و آزادی می‌زنند و آن را به رخ این و آن می‌كشند و همه را متّهم می‌كنند و هركسی را كه با آن‌ها همسو نباشد و به آن‌ها انتقاد داشته باشد، به خودرأیی متّهم می‌كنند، مگر در انتخاباتشان چقدر از مردم شركت می‌كنند؟
من گفتم، آمار مقایسه‌ای آوردند و انتخابات ما را با انتخابات دو دوره‌ی ریاست جمهوری امریكا و نیز با انتخابات انگلیس و دیگر كشورهای اروپایی مقایسه كردند، دیدم كه هیچ‌كدام این طوری نیست. نه اینكه به این اندازه نیست، نزدیك به این هم نیست؛ یعنی چهل و نه درصد، پنجاه درصد، پنجاه و چهار درصد، شصت‌درصد بودند. این‌ها كجا، و هشتاد و هشت درصد یا هشت و نه درصد در كشور ما كجا؟ عدّه‌ی زیادی از كسانی كه می‌توانستند در این انتخابات شركت كنند، شركت كردند و رأی دادند. همه هم به كوری چشم دشمنان به نظام رأی دادند.

بعد از گذشت هجده، نوزده سال از پیروزی انقلاب، بعد از نُه سال از رحلت امام بزرگوار كه دشمن تصوّر می‌كرد یك ماه هم این نظام باقی نخواهد ماند مردم در انتخابات ریاست جمهوری شركت می‌كنند و با حضور خود كه یادآور روزهای پرشور و هیجان اوّل پیروزی است، چنین انتخابات شیرینی را سازماندهی می‌كنند. این، نعمت بزرگی است كه باید آن را شكرگزاری كرد.

آنچه كه در پیش است، یك تجربه و یك امتحان بزرگ و یك صحنه و عرصه‌ی شیرین است. مواظب باشید كه دشمن این عرصه را در كامها تلخ نكند. مواظب باشید كه ایادی دشمن نتوانند خدای نكرده اخلالی بكنند، تا به فضل پروردگار، این پدیده‌ی خوب در نظام جمهوری اسلامی یعنی پدیده‌ی دخالت و مشاركت مردم در این دفعه هم مثل دفعات دیگر به نتایج مطلوبی برسد.

من از همه‌ی ملت ایران می‌خواهم كه به امید خدا و با توكّل به پروردگار، همین احساس مسئولیت را تا هنگام رفتن به پای صندوقهای رأی و انداختن رأیشان در داخل صندوق حفظ كنند. إن شاء اللّه عدد بالایی از مردم در این امتحان الهی شركت كنند و دیْن خودشان را به كشور و انقلاب ادا كنند و سهم خویش را در آینده‌ی كشور ایفا نمایند. این، آن چیزی است كه دشمن را به شدّت زخم خورده خواهد كرد. در واقع، رفتن مردم با تعداد زیاد آرا پای صندوقهای رأی و جمع شدن آراءِ زیاد برای مجموعه‌ی نامزدها، دشمن را مأیوس خواهد كرد. جمع شدن آراءِ زیاد در اصل انتخابات، مهم است. این، در واقع رأی به استقلال كشور و رأی به تبعیّت از نظام و همراهی با رهبری است. مردم با این كار، دشمن را مأیوس كنند و در واقع به دهان او مشت بكوبند.

مردم را وادار كنید در انتخابات شركت كنند، كه نفس شركت مردم در انتخابات هم خیلی مهمّ است. اگر شركت‌كنندگان در انتخابات كم باشند، اما فرد صالحْ با صدیِ نود آرا انتخاب شود؛ یا این كه شركت‌كنندگان زیاد باشند و فرد صالح، مثلًا با پنجاه و پنج درصد انتخاب شود، چنانچه بین این دو صورت، امر دایر باشد، این دوّمی مقدم است. البته در هر صورت باید فرد صالح انتخاب شود؛ اما درصدِ كمتر داشتن او، در حالی كه مجموع شركت‌كنندگان رقمشان بالاست، اهمیت بیشتری دارد از این كه مجموع شركت‌كنندگان كم باشند و درصد این فرد صالح بالا باشد. لذا كوشش كنید، مردم در امتحان و آزمایش مهمّی كه در این روز وجود دارد، إن شاء اللَّه از عهده برآیند؛ خدای متعال هم به شما كمك خواهد كرد.

من لازم است به عنوان شكرگزاری از خداوند و از شما مردم، این مطلب را عرض كنم. همه‌ی تلاش دشمن این بود كه مردم را از عرصه‌ی عظیم انقلاب خارج كند. پاسخ شما مردم، آن‌چنان بوده است كه در همه‌ی سالهایی كه بر این انقلاب می‌گذرد، در میدانهایی كه باید حضور مردم در آن آشكار شود، پاسخ شما به استكبار جهانی، كوبنده‌تر و صریح‌تر و قاطعتر بوده است. یك نمونه، اجتماع عظیم شما در روز جمعه‌ی آخر ماه مبارك رمضان امسال- روز قدس- بود. عجیب است كه سال هجدهم از اعلام روز قدس، مردم بیشتر از سال هفدهم شركت می‌كنند. سال هفدهم، بیشتر از سال شانزدهم شركت می‌كنند. این، چه حركت و چه همّت و چه لطفی از طرف پروردگار عالم به این ملت بزرگ است!

پیش‌بینیها از قبل از انقلاب این بود كه چون در مجموعه‌ی ملت ایران، اقوام مختلف حضور دارند و زبانهای مختلف رایج است، پس، زمینه‌ی اختلاف زیاد است؛ اما خلافش ثابت شد و همه دیدند كه ملت ما یك ملت متّحد و متّفق است. شما ببینید در مراسم گوناگون و در صحنه‌هایی كه جای ابراز عقیده نسبت به یك مسأله‌ی سیاسی است- مثل مراسمِ «روز قدس» كه پریروز برگزار شد و شما ملاحظه كردید كه چه غوغایی در سراسر ایران، چه در شرق و غرب و چه در مركز بود- ملت یكپارچه‌ی ما چگونه وحدت خود را به نمایش می‌گذارند! اقوام مختلف، در هرجا كه هستند- فارسشان، تركشان، كردشان، عربشان، بلوچشان و تركمنشان- همه یكسان حركت می‌كنند، یك شعار می‌دهند و یك حرف را می‌زنند. این همه، نشانگر وحدتی عجیب و بزرگ است. نوبت انتخابات هم كه می‌رسد، مردم همین‌طور شركت می‌كنند. نوبت دفاع مقدس هم كه می‌رسد- جنگ هشت‌ساله‌ی ما- مردم همین‌گونه از همه جا شركت می‌كنند؛ همه شهید می‌دهند؛ همه برای خدا وارد میدان می‌شوند و همه حول یك احساس وظیفه‌ی مشترك، اقدام می‌كنند. حتّی در دوران دفاع مقدّس، در بین داوطلبان ما- سرباز وظیفه كه به جای خود محفوظ- هم میهنان غیر مسلمان هم شركت داشتند. مسیحیانی بودند كه داوطلبانه به میدان جنگ رفتند و جانشان را هم در این راه فدا كردند. این‌ها را دیدیم، شناختیم و می‌شناسیم. یعنی وحدت عجیبی در میان ملت ما وجود دارد؛ بااینكه دشمن هم برای از بین بردن آن خیلی كار كرده است. بنابراین، در داخل كشور ایران اسلامی، به بركت حاكمیت اسلام و به بركت وجود محورهای اساسی وحدت آفرین، هر دو محور ذكر الهی و وحدت عمومی تأمین است و درآینده هم إن شاء اللّه مثل گذشته خواهد بود. نگرانی، بابت امّت اسلامی است؛ چون متأسفانه در سطح امّت اسلامی، شرایط، این‌گونه نیست.

مطلب دیگری كه در همه‌ی زمینه‌های سازندگی لازم است، این است كه ما به صورت یك اصل، از اوایل انقلاب، روی مشاركت مردم تكیه كردیم. امام رضوان اللّه تعالی علیه، مكرّر در مكرّر، در باره‌ی مشاركت دادن مردم، توصیه می‌كردند و حرف می‌زدند. آن روزها، تفكّری هم وجود داشت كه مردم را تقریباً از میدانهای گوناگون دور می‌كرد. بعد هم بحمد اللّه همه به این رسیدند كه نه؛ مردم بایستی در مسائل گوناگون كشور، چه مسائل اقتصادی و چه سایر زمینه‌ها- در مسائل سیاسی كه بحمد اللّه حالا هم دخالت دارند- شركت و دخالت داشته باشند. امروز هم این طوری است؛ باید هم باشد.
این، یك اصل هم هست كه مردم بایستی در كارهای دولت، سهیم، شریك، همكار و مباشر كار باشند؛ لیكن نكته‌ی اساسی كه در اینجا وجود دارد، این است كه نوع دخالت مردم، نباید منجر به این شود كه بعضی از قشرهای مردم یا بعضی از افراد زرنگ در میان مردم، سودهای كلان و بادآورده ببرند؛ در حالی كه عدّه‌ی دیگری از مردم، در اوّلیات زندگی در بمانند. یعنی همان مسأله‌ی اساسی عدالت اجتماعی و رسیدگی به همه‌ی قشرها در بخشهای مختلف، باید مورد توجّه قرار گیرد. الآن در بخشهای مختلف كشور، دولت در وزارتخانه‌های مختلف، یا طبق قانون، یا طبق سیاستهایی كه در این وزارتخانه‌ی خاص وجود دارد- كه خوب هم هست و ایرادی ندارد- هركدام به نحوی مسائلشان را با مردم، هماهنگ و متوازن می‌كنند؛ لیكن حتماً باید توجّه كنید كه از قِبَل امكانات و موجودی دولت- كه متعلق به همه‌ی مردم است- این طور نشود كه ثروتهای بادآورده‌ای به وجود آید و در مقابل، همچنان كه لازمه‌ی وجود ثروت بادآورده در كشور است، عدّه‌ای محروم بمانند.

عزیزان من! انتخابات در پیش است. من به شما عرض می‌كنم همه در انتخابات شركت كنید. همه در روز رأی‌گیری برای نمایندگی مجلس، نامزد انتخاباتی مشخّص كنید و اسم آن‌ها را در ورقه‌ها بنویسید و در صندوقهای انتخابات بیندازید. همه این كار را بكنند.

هركسی هم وظیفه‌ای دارد. مردم وظیفه دارند در انتخابات شركت كنند و نامزدهای صحیح را پیدا و آن‌ها را انتخاب نمایند.

اگر می‌خواهید كشور ایران آباد شود، رفاه و رونق اقتصادی، پیشرفت همه‌جانبه، عزّت سیاسی، امنیّت اجتماعی، امنیّت شغلی، دانش و پیشرفت تحقیقات از یك طرف، و معنویت از یك طرف این كشور را روشن و نورانی كند، دو چیز را باید در نظر بگیرید. این دو چیز، وظیفه همه قشرها، مخصوصاً قشرهای آگاه است. كاسب، كشاورز، صنعتگر، كارگر، محصّل، استاد، معمّم، فرهنگی و روحانیون محترم، این دو چیز را باید با هم در نظر بگیرند.
یكی اینكه در سازندگی كشور، همه باید باهم شركت كنند. دوم اینكه در سازندگیِ نَفْس خود كوشش كنند. «و توبوا إلی اللّه جمیعاً ایّها المؤمنون لعلّكم تفلحون»؛ فلاح و رستگاری به این است كه همه‌ی ما راه توجّه به خدا، تضرّع و توسّل به پروردگار را به عنوان یك راه روشن داشته باشیم. هیچ‌كدام به تنهایی كافی نیست.

گذشت آن دورانی كه آمریكاییها خیال می‌كردند صاحب اختیار دنیا هستند؛ نسبت به كشورهای گوناگون عالم خطّونشان می‌كشیدند و تصمیم‌گیری می‌كردند. همه‌ی این‌ها به بركت این است كه شما ملت، این دو كار را فراموش نكنید: یكی شركت در سازندگی كشور؛ هم سازندگی علمی- یعنی درس بخوانید، درس بگویید، تحقیق، فكر و نوآوری كنید، ابتكار كنید و راههای میان‌بُر را پیدا كنید؛ بن‌بست‌ها را بشكافید و جلو بروید- هم كار عملی.
در سازندگی كشور، همه باید سهیم شوند. هیچ‌كس نباید خود را كنار بكشد. دولت هم باید هدایت كند كه البته می‌كند

در سازندگی كشور، همه شركت كنند. ملت، وحدت و یكپارچگی خودش را حفظ كند تا تبلیغات دشمن نتواند در اذهان و افكار این ملت روشن‌بین، كمترین اثری بگذارد؛ همچنان كه تا امروز این‌گونه بوده است. به فضل پروردگار، با گذشت چند سال دیگر، در سایه‌ی اسلام، ایرانی بسازید كه هركس از هرجای دنیا به این كشور نگاه كرد، معجزه‌ی اسلام را در سازندگی یك كشور و ملت به چشم خود ببیند.

این مردم مؤمن، وفادار، هوشمند، آگاه و سیاست فهم، آنجا كه لازم بود- در 22 بهمن، روز قدس، تشییع جنازه‌ی فرزند امام و مراجع بزرگ تقلید- حضور پیدا كردند. این مردم، به مسئولین كشورمان و به مردم سارایوو، فلسطین، لبنان و مناطق گوناگون عالم؛ به زلزله‌زدگان، مهاجرین جنگی و پناهندگان كشورهای دیگر، كمك مالی كردند. مردم ما، واجبات جانی، مالی و سیاسی را خوب انجام دادند. هرجا كه انقلاب این ملت را صدا زد، به آن جواب داد. در انتخابات باید شركت كند؛ شركت كرد. از یك مسئول دلسوز باید حمایت كند؛ حمایت كرد.
این‌ها واجبات انقلاب است.

امام بزرگوار ما، محرّم را به عنوان ماهی كه در آن، خون بر شمشیر پیروز می‌شود، مطرح نمود و به بركت محرّم، با همین تحلیل و منطق، خون را بر شمشیر پیروز كرد. این، یك نمونه از جلوه‌های نعمت ماه محرّم و مجالس ذكر و یاد امام حسین علیه‌السّلام است كه شما دیدید. لذا هم مردم و هم روحانیون، باید از این نعمت استفاده كنند. استفاده‌ی مردم این است كه به مجالس عزاداری سیّدالشّهداء علیه‌السّلام، دل ببندند و این مجالس را- در سطوح مختلف- هرچه می‌توانند بیشتر اقامه كنند. مردم باید مخلصانه و برای استفاده، در مجالس عزاداری حسینی شركت كنند؛ نه برای وقت گذراندن، یا به صورت عامیانه‌ای، فقط به عنوان ثواب اخروی كه نمی‌دانند هم، این ثواب اخروی از كجا می‌آید؟
مسلّماً شركت در مجالس مذكور، ثواب اخروی دارد؛ اما ثواب اخروی مجالس عزا، از چه ناحیه و به چه جهت است؟ مسلماً مربوط به جهتی است كه اگر آن جهت نباشد، ثواب هم نیست. بعضی از مردم متوجّه این نكته نیستند. همه باید در این مجالس شركت كنند، قدر مجالس عزاداری را بدانند، از این مجالس استفاده كنند و روحاً و قلباً این مجالس را وسیله‌ای برای ایجاد ارتباط و اتّصالِ هرچه محكم‌تر میان خودشان و حسین بن علی علیه‌السّلام، خاندان پیغمبر و روح اسلام و قرآن قرار دهند. این از وظایفی كه در این خصوص مربوط به مردم است.

قبل از این انتخابات، تبلیغات جهانی مثل یك توفانْ مشغولِ كار بود. البته ملت عزیز ما، خوشبختانه بر اثر بی‌اعتنایی به رادیوها و بوق‌های بیگانه، چندان سروكاری با تبلیغات دشمن ندارد. ولی ما و كسانی كه دست‌اندركار هستند، به‌طور روشن می‌دیدیم كه دشمنْ برای اینكه شاید بتواند انقلاب اسلامی را از انتخابات عمومی با شركت قشر عظیمی از مردم، محروم كند، یقه‌درانی می‌كند. از دو ماه پیش از انتخابات، یا شاید هم بیشتر، شروع كردند به انواع و اقسام تبلیغاتِ مستقیم و غیر مستقیم و استفاده از هركس و ناكس مِن جمله از فراریها و تفاله‌های رژیم گذشته و ضدّ انقلاب بی‌آبرو و بی‌حیثیّت تا شاید بتوانند از هر طریقی كه شده است، به انتخابات ضربه وارد كنند. در روز انتخابات، این‌ها دیدند كه در ایران چه خبر است. با وجود اینكه فصل امتحانات مدارس و فصل كشاورزی است، درعین‌حال، دیدند كه مردم پای صندوقهای رأی جمع شدند و قریب به هفده میلیون نفر در انتخابات شركت كردند كه از اوّل انقلاب تابه‌حال آن‌طور كه آمار نشان می‌دهد در هیچ انتخابات ریاست جمهوری، مردم به این تعداد شركت نكرده بودند. بدیهی است كه دشمن از این ضربه، به شدت پریشان و آشفته شد.

اگر كسی به تبلیغات نگاه می‌كرد، می‌فهمید كه برای آن‌ها انتخابات ایران و بخصوص انتخابات ریاست جمهوری چقدر مهم است! چقدر برای آن‌ها مهم است كاری كنند كه مردم در انتخابات شركت نكنند! این را از تبلیغات آن‌ها می‌شد فهمید. ولی تودهنی خوردند. ملت ایران با حضور خودش به آن‌ها تودهنی زد. شما ملاحظه فرمایید: كشور ما، مثل فلان كشور اروپایی نیست كه از این سرِ كشور تا آن را، در ظرف دو ساعت بشود طی كرد. در آنجا، كشورها كوچك است و جاده‌ها اتوبان. اما در كشور ما بااینكه بعد از انقلاب، این همه جاده‌كشی شده است، درعین‌حال هنوز روستاهایی وجود دارد كه دسترسی به آن‌ها آسان نیست. شصت هزار روستا در نقاط مختلف كشور گسترده است و تقریباً نیمی از جمعیت را در خودشان جا داده‌اند. صندوق رأی هم به بسیاری نمی‌رسد. به آن‌هایی هم كه می‌رسد، نیم ساعت یا یك ساعت بیشتر در یك ده نمی‌ماند. همه‌ی این‌ها موجب می‌شود كه آرا كم شود. اما درعین‌حال، از جمعیتی كه شرایط رأی دادن را دارند، هفده میلیون كه درصد بالایی هم هست رأی می‌دهند. این، اقبال مردم است.

دولتمردان جمهوری اسلامی باید قدر این فداكاری مردم و حضور آن‌ها در صحنه را بدانند. مبادا مسئولینِ بخشهای مختلف كشور، در تحلیل اشتباه كنند و خیال كنند كه شركتِ وسیعِ مردم در انتخابات، معنایش این است كه آن‌ها از یكایك كارهای مسئولین خشنودند. این طور نیست. مردم، انقلاب را دوست دارند، امام را دوست دارند، دولت جمهوری اسلامی را دوست دارند، نظام را دوست دارند. اما معنایش این نیست كه مردم، روی یكایك كارهای مسئولین بخشهای مختلف، صحّه می‌گذارند.
مسئولین باید حواسشان را جمع كنند.

برادران و خواهران عزیز؛ ملت بزرگ ایران! شما امتحانهای بسیار خوبی را در این دوران طولانی دادید: امتحان اتّحادتان، امتحان آگاهیتان، امتحان همراهی و همكاری‌تان با مسئولین، امتحان حضورتان در صحنه‌های گوناگون. امروز موضوع انتخابات ریاست جمهوری مطرح است. شركت در انتخابات یك وظیفه‌ی عمومی برای آحاد ملت ایران است. شما برای اینكه دریابید چرا این مشاركت وظیفه است، دو راه دارید: یكی اینكه بدانید رأی شما به كسی كه توفیق پیدا خواهد كرد از طرف شما منتخب شود، در روحیه‌ی او، در عملكرد او، در تواناییهای او، در حیثیّت جهانی او و در قدرت فعّالیت او در داخل، چقدر اثر می‌گذارد! بدانید كه حضور شما، بسیار تعیین‌كننده است. شما كسی را كه تشخیص می‌دهید برای تصدّی بالاترین مقام اجرایی كشور و در رأس قوه‌ی مجریه‌ی كشور مناسب است، انتخاب می‌كنید. این، همان حضور مردمی است كه هنر بزرگ انقلاب اسلامی بوده است و در این كشور، تا قبل از انقلاب اسلامی، در طول تاریخ و در طول قرنها، سابقه نداشته است. این، یك راه. راه دوم این است كه ببینید دشمنان از دو، سه ماه قبل بلكه بیشتر تاكنون، هركدام كه بلند گویی و بوقی در دست دارند، شروع به تبلیغات كرده‌اند تا شاید بتوانند كاری كنند كه انتخابات ریاست جمهوری خلوت باشد. هركدام در هر گوشه‌ی دنیا قد علم كرده‌اند. یك عدّه با پول امریكا رادیو راه می‌اندازند؛ یك عدّه با پول عراق؛ یك عدّه با پول دیگری و دیگری. همین گروهكهای ضدّ انقلاب؛ همین دشمنان حقیر كه رادیوهایی از قبیل رادیوهای كشورهای گوناگونْ منعكس‌كننده‌ی افكار آن‌هاست علاوه بر وسایلی كه خودشان دارند به میدان آمده‌اند و شلتاق می‌كنند تا شاید بتوانند ملت ایران را تحت تأثیر قرار دهند و اگر برایشان ممكن شود، هرچه بتوانند از آرای ریاست جمهوری و حضور شركت‌كنندگان در انتخابات بكاهند.

من البته اطمینان دارم كه ملت عزیزمان، در این انتخابات هم مثل انتخابات دوره‌های گذشته، شركت خواهد كرد. لكن گمان می‌كنم این انتخابات، خصوصیتی دارد. امروز امریكا، صهیونیستها، سرمایه‌داران، گروهكها، پس‌مانده‌ها و تفاله‌های رژیم گذشته، همه دست به دست هم داده‌اند، تا بگویند با گذشت چهار سال از رحلت امام بزرگوار، مردم نسبت به انقلاب و راه امام، سرد شده‌اند. می‌خواهند این را وانمود كنند. ملت ایران باید با قاطعیت و قدرت تمام، با حضور در سرِ صندوقهای رأی و انتخابات، ثابت كند كه اگرچه چهار سال از رحلت آن بزرگوار گذشته است، اما مردم به راه او، به توصیه‌ی او و به وصیت‌نامه‌ی او، كه به مردم فرموده است «باید در انتخابات شركت كنید»، همچنان وفادارند.

از خدای متعال درخواست می‌كنیم كه این انتخابات را برای ملت عزیز ایران مبارك قرار دهد و آثار این انتخابات را میمون و فرخنده سازد. همچنین امیدواریم كه امروز إن شاء اللّه حضور یكپارچه‌ی مردم در پای صندوقها و رأی دادن به كاندیداهای صالح مورد نظرشان، مشت محكمی باشد به دهان یاوه‌گویان و معاندین اسلام و مسلمین، كه اصرار دارند مردم در انتخابات سرنوشت ساز برای خودشان، شركت نكنند. إن شاء اللّه مردم، به این توطئه‌ها، دشمنیها و خباثتها پاسخ عملی خواهند داد

انتخابات هم در پیش است. همه باید شركت كنند. البته عده‌ای كه دلشان از اسلام چركین است، شركت نمی‌كنند. نكنند! عده‌ای دلشان از حكومت اسلامی چركین است. اگر بپرسید «چه می‌خواهید؟» می‌گویند «ما همان رژیم وابسته به امریكا را می‌خواهیم.» آن‌ها از حساب خارجند. ما با آن‌ها كاری نداریم. داد می‌كشند كه «انتخابات آزاد نیست!» آزادی انتخابات به چیست؟ آزادی انتخابات این است كه اجازه بدهند كسانی كه می‌خواهند مملكت را دودستی به دشمن تسلیم كنند، وارد مجلس شورای اسلامی شوند؟! آزادی این است؟! انتخابات آزاد، انتخاباتی است كه مردم با خیال راحت، همان كسی را كه می‌شناسند و می‌دانند و اطمینان پیدا می‌كنند كه در خدمت آن‌هاست، به مجلس بفرستند.

ملت ایران، شركت در انتخابات را یك فریضه و یك عمل واجب بداند. دشمن، بسیاری از نیروهای تبلیغاتی خود را بسیج كرده تا كاری كند كه این انتخابات با استقبال مواجه نشود و آن وقت بگوید «بعد از امام، دیگر انتخابات درستی با حضور ملت انجام نگرفت». هدف دشمن این است. همه‌ی افراد یا كسانی را كه ما می‌شناسیم این گروهكهای محارب و مخالف و مزدور امریكا كه در امریكا و نقاط دیگر متمركزند از یك ماه، یك ماه و نیم پیش، در دستگاه‌های خبریشان، در رادیوها و روزنامه‌هایشان تلاش می‌كنند تا شاید بتوانند كاری كنند كه این انتخابات، انتخابات خوبی از آب در نیاید. تمام تلاششان این است. هدفشان چیست؟ هدفشان این است كه بگویند «انتخاباتی كه در غیاب امام انجام می‌گیرد، مورد استقبال مردم نیست». مرتب به مردم ایران توصیه می‌كنند كه «در انتخابات شركت نكنید». بااینكه امتحان كردند و دیدند هر وقت آن‌ها به مردم بگویند در فلان كار شركت نكنید، مردم كه علاوه بر انگیزه‌ی خود، انگیزه‌ی مخالفت با آن‌ها را هم دارند، بیشتر شركت می‌كنند با وجود اینكه می‌دانند
ملت، برخلاف نظر آن‌ها رفتار می‌كند بازهم در رادیوهایشان به مردم اصرار ملتمسانه می‌كنند كه «در انتخابات شركت نكنید»!
من عرض می‌كنم كه به عنوان وظیفه‌ی اولی، به عنوان وظیفه‌ی ثانوی، به عنوان وظیفه‌ی دینی و اسلامی و به عنوان وظیفه‌ی سیاسی، شركت آحاد مردم در انتخابات آینده كه إن شاء اللّه در دهه‌ی سوم فروردین انجام خواهد گرفت، واجب است. مردم باید در انتخابات شركت كنند و با این كار، مشت محكمی بر دهان امریكا و استكبار و گروهكها و مخالفین اسلام و مسلمین و مخالفین جمهوری اسلامی بكوبند.

ملت ایران در این انتخاباتی كه روز دوشنبه برگزار می‌شود، باید مشت محكمی به دهان تمام بدخواهان خودش در سراسر دنیا بزند و می‌زند. كاری كنید كه دشمن مثل همیشه مأیوس بشود. شركت در انتخابات مجلس خبرگان را مثل یك واجب شرعی، واجب و لازم بشمرید و تمام آحاد ملت كه مشمول این شرایط هستند، در انتخابات شركت كنند، تا دشمن بداند كه جمهوری اسلامی، به بركت این جوانان و این ملت و به بركت پیروزیهایی كه خدای متعال به او داده، همچنان باصلابت و قدرتمند ایستاده است. این را در عمل باید ثابت كرد و این، عمل است.

ملت عزیز توجه داشته باشند كه مجلس خبرگان، پایگاه و جایگاه بسیار رفیع و باعظمتی دارد. در حساس‌ترین و خطرناك‌ترین لحظات زندگی ملت و نظام ما، این مجلس است كه باید به داد ملت برسد؛ این منتخبان ملتند كه باید در آن لحظه‌ی خطیر، دین خودشان را به ملت ایفا كنند. انتخاب رهبر كار مهم و اساسی و بسیار تعیین‌كننده‌ای كه بر عهده‌ی مجلس خبرگان است چیز كمی نیست. این مجلس، جایگاه خیلی مهمی دارد. مردم باید این انتخابات را دست كم نگیرند. همه باید شركت كنند و در فرستادن افراد صالح به این مجلس، احساس وظیفه نمایند.

دنیا امروز متوجه ملت ایران است. ما ملت ایران باید بتوانیم در پرتو تعالیم اسلام، با تمسك به اسلام و قرآن و در جهت رهنمودهای امام بزرگوار راحلمان، به سمت هدفهای متعالی این انقلاب، حركتمان را با شتاب هرچه بیشتر ادامه بدهیم. یك‌لحظه توقف جایز نیست. ما باید بدانیم دشمنان زخم خورده آن‌هایی كه امیدوار بودند اسلام از دنیا محو بشود و علی‌رغم خواست آنان، اسلام روز به روز در دنیا عالم‌گیرتر شده است همچنان در كمینند تا ما یك‌لحظه غفلت كنیم. لذا غفلت برای ما حرام است. ملت ایران، با قدرت و استقامت و توكل به خدا و اتحاد كامل و شركت در سازندگی عمومی كشور و با آگاهی و هوشیاری خود، باید دشمنان یعنی امریكا و ارتجاع و زخم‌خوردگان را از دست‌اندازی به این انقلاب و به كشور عزیزمان مأیوس كند. استكبار جهانی از ملت ایران می‌ترسد؛ مثل همه‌ی بدكاران و راهزنانی كه از انسانهای شجاع و آگاه می‌ترسند.

همه‌ی آحاد مردم وظیفه دارند، تا حدی كه می‌توانند و برای آن‌ها وظیفه معین می‌شود، در كار سازندگی كشور شركت كنند. علاقه‌ی به امام، یعنی این. همه باید از دولت حمایت كنند و پشت سر دولت، خرابیهای جنگ و ویرانیهای ناشی از دوران سلطه‌ی طاغوت را ترمیم كنند. رژیم ستم‌شاهی، دهها سال این كشور را از لحاظ اقتصاد و تولید و فرهنگ و اخلاق و تحقیق و علم، به سمت خرابی و ویرانی برده و آن راوابسته‌ی به بیگانگان كرده است. امروز دورانی است كه ملت ایران، آن ویرانیها را ترمیم كنند و این، جز با سازماندهی و پیشاهنگی و برنامه‌ریزی دولت، امكان‌پذیر نیست. اگر ملت ایران به توفیق الهی بتوانند با وحدت كلمه، با حفظ شعارهای انقلاب، با حفظ خصومت و دشمنیِ خود نسبت به ابرقدرت‌ها و دشمنان بنیانی این ملت، سازندگی را پیش ببرند، روح مقدس امام از آن‌ها شاد خواهد شد و دعای حضرت بقیّة اللّه الاعظم، به آن‌ها كمك خواهد كرد.

این مردمی كه در هر شهری هستند، اجزای اصلی نظام و تعیین‌كننده می‌باشند. اگر خدای نكرده جنگی بشود، این‌ها هستند كه باید بیایند دفاع كنند. اگر سازندگی باشد، این‌ها هستند كه در سازندگی باید شركت كنند. اگر حمایت از حركتی باشد، به وسیله‌ی این‌ها باید انجام بگیرد. اگر خنثی كردن توطئه‌ی دشمن باشد، به وسیله‌ی این‌ها باید انجام بگیرد. دشمن هم كه می‌خواهد كاری انجام بدهد، چون از كودتای نظامی و تهاجم خارجی مأیوس است، به فكر كار كردن روی ذهن همین مردم می‌افتد.

این‌جانب به طور قاطع به ملت عزیز عرض می‌كنم كه اهمیت بازسازی در امروز، كمتر از اهمیت جنگ در دوران هشت‌ساله‌ی گذشته نیست؛ و همان‌طور كه همت و اراده و مشاركت مردم در جنگ دارای نقشی بزرگ و بسیار مؤثر بود، امروز نیز همكاری و حضور و مشاركت مردم می‌تواند نقش مهمی را دربازسازی ایفا كند. دشمنان در كار بازسازی نیز مانند جنگ كارشكنی و دشمنی خواهند كرد؛ اما اراده‌ی انقلابی مردم می‌تواند توطئه‌ی دشمنان را خنثی كند.در بازسازی، حضور و شركت فعال نیروهای انقلابی یقیناً خواهد توانست كارهای دشوار را آسان و مدتهای طولانی را به زمانهای كوتاه مبدل سازد. عشق و صمیمیت قادر به انجام كارهایی است كه سرپنجه‌ی تدبیر گاه از انجام آن ناتوان است. شایسته است مسئولان دولتی با سازماندهی نیروهای انقلابی و مردمی و جهت دادن به كار و سرمایه و ابتكار مردم، بازسازی را به مرحله‌ی تحقق برسانند و موانع را از سر راه مشاركت فكری و مالی و كاری مردم برطرف سازند.

سازندگی كشور و حركت به سمت آبادانی و عمران و توسعه‌ی اقتصادی، ابتكار و تلاش و همكاری با دستگاه‌های دولتی، شركت در بازسازی كشور با پول و فكر، حضور مردم را در صحنه نشان خواهد داد. همین كارهاست كه تاكنون انقلاب را باطراوت طراوت و بانشاط نگهداشته است و روح مقدس امام (ره) را خشنود خواهد كرد.