خرّمشهر در واقع نماد تغییر یک معادله‌ی تلخ به یک معادله‌ی شیرین بود که ملّت ایران نجات پیدا کرد. حالا خیلی از مردم شاید اطّلاعات زیادی از وضع جنگ نداشتند امّا آنهایی که اطّلاع داشتند، دائم در نگرانی و تلخی و عسرت زندگی میکردند؛ مردم با این حرکت نجات پیدا کردند.
 
خب، این نجات ملّی ناشی از چه بود؟ فتح خرّمشهر و آن حوادث قبل، مولود چه عاملی بود؟ این مهم است و من روی این میخواهم تکیه کنم. عامل، چند چیز بود: جهاد، ازخودگذشتگی، عزم راسخ، ابتکار عمل [یعنی] دنبال راه‌های ابتکاری گشتن. نمیدانم شما برادران عزیز این نوشتجاتی که مربوط به عملیّات بیت‌المقدس نوشته شده که انصافاً خیلی هم خوب است، خوانده‌اید؟ حالا از بین شماها بعضی‌ها ــ [یک عدّه‌ی] معدودی ــ شاید خودشان آن وقت حضور داشتند، امّا اغلب شماها جوانید، اصلاً آن قضایا شاید یادتان هم نیست، بعضی هم شاید اصلاً در دنیا نبودید؛ این کتابها را بخوانید و ببینید که چه اتّفاقی افتاد، چه اتّفاقی می‌افتاد؛ این شهدایی که در این حوادث به شهادت رسیدند ــ که حالا اسمهایشان گاهی آورده میشود؛ شهدای معروف، شهدای غیرمعروف ــ چه نقشهایی ایفا کردند؛ از فرماندهی قرارگاه تا فرماندهی لشکر تا فرماندهی گردان تا فرماندهی یک گروه؛ چه کار کردند اینها؛ [نقششان] چه بود؛. عزم راسخ. یا نگاه بلندمدّت به آرمانها؛ یعنی روزانه و روزمرّه فکر نکردن. نگاه میکردند؛ چون امام بیانات رسا و روشنی را نسبت به این جنگ و نسبت به این حادثه‌ی عظیم بیان کرده بودند، لذا بود که حوادث جزئی و روزمرّه ذهن عناصر مؤثّر در این حرکت عظیم را، این جهاد را مشغول نمیکرد؛ دنبال آن اهداف بلند بودند، دنبال آن اشاره‌ای بودند که امام کرده بودند.
 
خب، گفتیم جهاد، گفتیم از خودگذشتگی، گفتیم عزم راسخ، و مانند اینها؛ روح همه‌ی اینها هم اخلاص، اخلاص لِلّه و توکّلِ علی‌الله بود؛ برای خدا کار کردن و به خدای متعال توکّل کردن. آن وقت همراه با اخلاص و توکّل، ابتکار لازم بود، عزم لازم بود، مجاهدت لازم بود، ازخودگذشتگی لازم بود، و این چیزهایی که عرض کردیم.

ملت بزرگ و سربلند ایران!
حضور حماسی و شورانگیز در انتخابات ۲۸ خرداد، صفحه‌ی درخشان دیگری بر افتخارات شما افزود. در میانه‌ی عواملی که هریک به‌گونه‌ئی میتوانست مشارکت در انتخابات را کم‌رنگ کند، مناظر چشم‌نوازِ اجتماعات شما در مراکز رأی‌گیری در سراسر کشور، نشانه‌ی آشکاری از عزم راسخ و دلِ امیدوار و دیده‌ی بیدار بود. پیروز بزرگ انتخابات دیروز، ملت ایران است که یک‌بار دیگر در برابر تبلیغات رسانه‌های مزدور دشمن و وسوسه‌ی خام‌اندیشان و بدخواهان، قد برافراشت و حضور خود در قلب میدان سیاسی کشور را نشان داد. نه گلایه از دشواری معیشت طبقات ضعیف، نه دلتنگی از تهدید بیماریِ فراگیر، نه مخالف‌خوانیهائی که با انگیزه‌ی دلسرد کردن مردم از ماهها پیش آغاز شده بود، و نه حتی برخی اختلالات در جریان رأی‌گیری در ساعاتی از روزِ انتخاب، هیچیک نتوانست بر عزم ملت ایران فائق آید و انتخابات مهم ریاست‌جمهوری و شوراهای شهر و روستا را دچار مشکل سازد.

از خود آن حماسه (نوزدهم دی) بایستی حراست کنیم و نگهبانی کنیم، چون این یکی از نقطه‌های اوج حیات ملّت ایران بود. ملّتها نقاط اوج و نقاط حضیض دارند؛ نقاط اوج را بایستی زنده نگه داشت. نقاط اوج، آنهایی هستند که زنده بودن و پای کار بودن و با اراده و عزم بودن یک ملّت را و بصیرت یک ملّت را در این مواقع حسّاس نشان میدهند؛ نوزدهم دی این جوری بود. نقطه‌ی اوج را باید زنده نگه داشت، چون هم به آیندگان روحیه میدهد، هم مایه‌ی افتخار و عزّت ملّی است. این نقطه‌های اوج در تاریخ ثبت میشود و راه آینده را برای آیندگان روشن میکند. بنابر‌این، خود این حادثه را نباید گذاشت کهنه بشود و همین طور که تا امروز بحمدالله این حادثه زنده و پُرنشاط باقی مانده، همچنان باقی بماند.

دیروز، ملّت ایران در سایه‌ی اتّحاد‌، در سایه‌ی عزم راسخ، در سایه‌ی دین‌داری، در سایه‌ی‌ حضور بهنگام، در سایه‌ی مجاهدت توانست این انقلاب عظیم را انجام بدهد، توانست این کار بزرگ را که مسیر تاریخ دنیا و بشر را عوض کرد انجام بدهد؛ امروز همان ملّت، با همان توانایی‌ها و با تجربه‌های بیشتر، با امکانات فراهم‌شده‌ی چندین برابر حضور دارد و میتواند بر همه‌ی موانع فائق بیاید. این ملّت میتواند، هم در زمینه‌ی اقتصادی، هم در زمینه‌ی مسائل تولید و مسائل ارزش پول، هم در زمینه‌ی مسائل فرهنگی، هم در زمینه‌ی مسائل سیاسی، هم در زمینه‌ی مسائل نظامی و امثال اینها موفّق بشود. امیدواریم ان‌شاءالله خداوند فضل و لطف خودش را بر این ملّت روزبه‌روز افزایش بدهد.

این تحریمهای خباثت‌‌آمیز [آمریکا]، جنایت است به معنای واقعی کلمه. حالا ما مقاومت میکنیم، ما می‌ایستیم و ان‌شاءالله این فشار حدّاکثری او به روسیاهی حدّاکثری آمریکا منتهی خواهد شد؛ این کار را ما خواهیم کرد به توفیق الهی و او را پشیمان میکنیم از این کار، امّا اینها جنایت خودشان را دارند میکنند؛ یعنی کاری که آنها میکنند جنایت است. رئیس‌جمهور آمریکا اظهار خوشحالی میکند که بله، ما فشار حدّاکثری اقتصادی و تحریمهای حدّاکثری را اِعمال کردیم و اقتصاد ایران را دچار اختلال کردیم. اوّلاً این کار جنایت است و فقط آدمهای رذلی مثل شماها هستند که به جنایت افتخار میکنند؛ این افتخار ندارد؛ علیه یک ملّت دارید جنایت میکنید، افتخار هم میکنید! این اوّلاً. ثانیاً وضع خود شما خیلی بد است؛ آمریکا امروز با هزاران میلیارد دلار کسر بودجه‌ای که دارد،‌ با ده‌ها میلیون بی‌خانمان و آواره و گرسنه و زیر‌خطّ فقری که در آمریکا وجود دارد -که آمارهای خودشان میگوید- وضع اقتصادی خوبی ندارد، روزبه‌روز هم وضع اقتصادی‌شان بدتر شده، بدهکاری‌هایشان بیشتر شده؛ این هم ثانیاً. و ثالثاً ان‌شاءالله ما به کوری چشم شما مسئولین یاوه‌گو و رذل و خائن و جنایت‌کار آمریکا، با قدرت ایمان و عزم ملّی بر مشکلات فائق خواهیم آمد و اوضاع را ان‌شاءالله سر و صورت خواهیم داد.

ایّام دهه‌ی فجر برای کشور ما یک دوره‌ی بی‌نظیر و بی‌بدیل محسوب میشود. دهه‌ی فجر مظهر اقتدار ملّی و مظهر عزم ملّی است؛ چرا؟ برای خاطر اینکه در این دهه‌ِی فجر بود که ملّت ایران با حضور خودشان، با عزم راسخِ خودشان توانستند یک بنای پوسیده و فاسدِ چندهزارساله را واژگون کنند. هزاران سال این کشور جوری اداره شده بود که مردم در آن هیچ نقشی نداشتند؛ سلطنت‌ها، قدرتهای مهاجم، قدرتهای بیگانه [حاکم بودند]. حتّی در دوران اسلام هم -که اسلام، مظهر رحمت است- رفتار حکّامی که از طرف خلفا به ایران می‌آمدند، رفتار سخت و از روی استبداد و مثل پادشاه‌ها، مثل سلاطین معمولی بود. مردم هیچ نقشی در اداره‌ی کشور نداشتند؛ هزاران سال بر کشور ما این جوری گذشته. در این دوره‌ی اخیر که دوره‌ی پهلوی [بود] و اندکی قبل از آن، دوره‌ی قاجار، وضع از این هم بالاتر بود؛[یعنی] نه اینکه مردم نقش نداشتند، لگدمال [هم] میشدند، ثروت کشور به غارت میرفت، به کیسه‌ی بیگانه میرفت؛ فساد سر تا پای اداره‌ی حکومت را گرفته بود؛ این وضعیّت قبل از پیروزی انقلاب بود.
 
 ملّت ایران به رهبری امام بزرگوار ــ که نقش این رهبر هم نقشی است که اصلاً قابل مقایسه‌ِی با هیچ رهبری در طول تاریخ طولانی ما نیست و به نظر من در دنیا بی‌نظیر است -و پشت سر این رهبری، اراده کردند، تصمیم گرفتند، از گلوله نترسیدند، از ظاهر قدرتمند رژیم پهلوی نترسیدند، آمدند وسط میدان، [آن] بنا را ویران کردند، بنای مردم‌سالاری را به جای آن گذاشتند و کشور شد مردم‌سالار. مردم‌سالار یعنی چه؟ یعنی از اوّل، تعیین نظام با رأی مردم؛ تعیین آن کسانی که باید بنشینند قانون اساسی را تنظیم کنند ــ [یعنی] خبرگان قانون اساسی-  با رأی مردم؛ بعد که قانون اساسی تنظیم شد به وسیله‌ی منتخبین مردم، خود آن قانون اساسی باز در معرض رأی مردم؛ قوّه‌ی مقنّنه، قوّه‌ی اجرائیّه، شوراهای گوناگون، خود رهبری، با رأی مردم؛ خبرگان رهبری را مردم معیّن میکنند، آنها آن وقت یک رهبری را [انتخاب میکنند]؛ یعنی همه چیز برمیگردد به رأی مردم؛ این [جور] اداره‌ی کشور، معنای حکومت مردمی است. پس این دهه، یک دهه‌ای است که با هیچ برهه‌ی دیگری از ایّام سال برای ما قابل مقایسه نیست؛ دهه‌ی فجر مظهر عزم ملّی است.

]حضور در انتخابات[ نشان‌دهنده‌ی عزم و اقتدار ملّت ایران است. خب، گرفتاری‌هایی وجود دارد در کشور؛ خود آنها هم میدانند. این تحریمهای آنها، به اضافه‌ی بعضی از کم‌کاری‌هایی که خود ما داریم، مشکلاتی برای مردم درست کرده، مردم گلایه‌هایی دارند، با وجود این، چون پای انتخابات در میان است، چون پای آبروی نظام در میان است، چون پای امنیّت کشور در میان است، مردم می‌آیند وسط میدان؛ این نشان‌دهنده‌ی عزم ملّی، اقتدار ملّی و بصیرت ملّی است.

نقشه‌ی دشمن این است که جوانان ما را، مردم ما را در بخشهای گوناگون دچار خلل در عزم و اراده کند؛ نقشه‌ی اساسی دشمن این است؛ تردید‌افکنی در ایمان مردم و در عزم راسخ مردم؛ یعنی همان دو عنصری که عرض کردم؛ دو کلید‌واژه‌ی ایمان، و غیرت دینی. تردید‌افکنی در ایمان و غیرت دینی مردم آن چیزی است که دشمن دنبال آن است؛ میدانند که اگر چنانچه این اتّفاق افتاد، قدرت تهاجمی و حتّی قدرت دفاعی جمهوری اسلامی هم تحت تأثیر قرار خواهد گرفت و از بین خواهد رفت؛ لذا دارند توطئه میکنند.

به نظر ما سلاح اصلی آمریکا هم در این منطقه که ما در جمهوری اسلامی مراقب این معانی هستیم، نفوذ است -نفوذ در مراکز حسّاس و تصمیم‌گیر- ایجاد تفرقه است، ایجاد تزلزل در عزم ملّی ملّتها است، ایجاد بی‌اعتمادی میان ملّتها، میان ملّتها و دولتها، دستکاری در محاسبات تصمیم‌گیران و وانمود کردن اینکه حلّال مشکلات این است که زیر پرچم آمریکا بروید و تسلیم آمریکا بشوید و حرف آمریکا را قبول بکنید، هر چه او گفت عمل کنید و گوش کنید، این حلّال مشکلات است؛ این را در ذهنیّت تصمیم‌گیران ملّتهای اسلامی و کشورهای اسلامی میخواهند وارد کنند؛ سلاحهای آنها اینها است که از سلاحهای سخت و سلاحهای نظامی خطرناک‌تر است.

زمام امور بهبود اوضاع این کشور، دست مردم این کشور است؛ بخصوص دست جوانان. همه چیز در سایه‌ی عزم مردم، تصمیم مردم، بصیرت مردم، و ایمان مردم در این کشور میتواند در مجرای صحیح خودش قرار بگیرد و کشور را به نقطه‌ی مطلوب خودش برساند. اینکه ما دائم میگوییم «ظرفیّتهای داخلی، ظرفیّتهای داخلی»، این را باید جدّی گرفت؛ هم در زمینه‌ی مسائل فرهنگی، هم در زمینه‌ی مسائل اقتصادی، هم در زمینه‌ی مسائل اجتماعی. در همه‌ی زمینه‌ها، حتّی در زمینه‌های اختصاصی دستگاه‌ها، مثل زمینه‌های امنیّتی و غیره هم این مردم هستند که میتوانند کمک کنند، پیش ببرند کارها را و اصلاح کنند.

انقلاب به یک انحطاط تاریخی طولانی پایان داد و کشور که در دوران پهلوی و قاجار بشدّت تحقیر شده و بشدّت عقب مانده بود، در مسیر پیشرفت سریع قرار گرفت؛ در گام نخست، رژیم ننگین سلطنت استبدادی را به حکومت مردمی و مردم‌سالاری تبدیل کرد و عنصر اراده‌ی ملّی را که جان‌مایه‌‌ی پیشرفت همه‌جانبه و حقیقی است در کانون مدیریّت کشور وارد کرد؛ آنگاه جوانان را میدان‌دار اصلی حوادث و وارد عرصه‌ی مدیریّت کرد؛ روحیه‌ و باور «ما میتوانیم» را به همگان منتقل کرد؛ به برکت تحریم دشمنان،‌ اتّکاء به توانایی داخلی را به همه آموخت و این منشأ برکات بزرگ شد

راه‌پیمایی در بیست‌ودوّم بهمن یکی از شگفتی‌سازی‌های انقلاب اسلامی است، واقعاً شگفتی‌ساز است؛ مثل خود انقلاب. جشن سالانه‌ی انقلابها در دنیا را -آنهایی که حالا انقلابی کردند و سالانه جشن انقلاب میگرفتند- ما لااقل در تلویزیون دیده بودیم که چند نفر آن بالا ایستاده‌اند و نیروهای مسلّح بیایند راه بروند و رژه بروند و فقط همین؛ جشن این بود. اینکه مردم چند ساعت بیایند در خیابانها، در هوای سرد زمستان که حالا شانس ملّت ایران، انقلابشان هم در بهمن بوده که هوا سرد است و برف است، برف باشد، باران باشد، سرد باشد، این جمعیّت‌های عظیمِ مردم راه بروند، سخنرانی گوش کنند، این کار چهل سال هم ادامه داشته باشد -بحث یک سال و دو سال که نیست، امسال سال چهلم است- خود این یکی از معجزات است که از شگفتی‌سازی‌های انقلاب عظیم اسلامی است. خب، این بایستی با قدرتِ تمام ادامه پیدا کند؛ این دشمن‌شکن است، خودِ این دشمن را مرعوب میکند. این نشان‌دهنده‌ی عزم ملّی است، عزم ملّت ایران را نشان میدهد؛ نشان‌دهنده‌ی حضورِ عمومی ملّت ایران در صحنه است. حضور ملّت در صحنه، برای دشمن شکننده است. این حضور بیست‌ودوّم بهمن نشان‌دهنده‌ی حضور عمده است؛ نشان‌دهند‌ه‌ی وحدت ملّی است، وحدت ملّی. اختلاف سلیقه وجود دارد امّا وقتی که پای انقلاب است و پای بیست‌ودوّم بهمن است و پای نظام جمهوری اسلامی است، این اختلاف سلیقه‌ها رنگ میبازد؛ همه می‌آیند در کنار هم.
من اینجا یک سفارشی هم بکنم؛ گاهی در راه‌پیمایی بیست‌ودوّم بهمن دیده میشود که مثلاً ‌جنابعالی از فلان آقا خوشتان نمی‌آید، او هم آمده در راه‌پیمایی مثل شما، بنا میکنید علیه او تظاهرات کردن و شعار دادن؛ این درست نیست؛ یک اختلاف نظری است، بالاخره شما او را قبول ندارید به هر دلیلی، فلان مسئول را، فلان رئیس را، فلان آقا را شما قبول ندارید، خیلی‌خب، اشکال ندارد؛ امّا جای تسویه‌حساب، راه‌پیمایی بیست‌ودوّم بهمن نیست؛ این را من توصیه میکنم به همه؛ مواظب باشید، شعارهای خودتان را بدهید، کارهای خودتان را بکنید، مبنای خودتان را اگر مبنای منطقی است حفظ کنید امّا راه‌پیمایی را مظهر اختلافات قرار ندهید، مظهر درگیری و مانند اینها قرار ندهید؛ بگذارید این حرکت عظیم که نشان‌دهنده‌ی عزم ملّی و حضور ملّی و وحدت ملّی است، همین جور با همین عظمت باقی بماند.

ملت عزیز و سربلند ایران! امروز عزم و بصیرت شما حادثه‌ی بزرگ و خیره کننده‌ئی آفرید.
عظمت راه‌پیمائی امروز شما که به نظرِ محاسبه‌گرانِ دقیق، از سالهای پیش پرجمعیت‌تر و پرشورتر بود، پاسخ قاطع و دندان‌شکنی به بیگانگان و دشمنان و سست‌عهدان داد. دشمن با تکیه بر تصوّر ناقص و باطل خود از ایران و ایرانی، همه‌ی توان و تلاش تبلیغی خود را بر این متمرکز کرده بود که ۲۲ بهمن امسال را بی‌رونق و احیاناً به ضد خود تبدیل کند. شما عملاً زنده و پویا بودن انقلاب را به رخ آنان کشیدید و پایبندی به آرمانهای امام راحل را با شعارهای خود و با حضور گرم خود، با صدای بلند فریاد کردید. نهیب ملت ایران دشمن را به عقب میراند و عزم راسخ او معادلات غلط آنان را به هم میریزد. مسئولان کشور قدر این پدیده‌ی بی‌نظیر را بدانند و با استقامت کامل و روحیّه‌ی انقلابی و عمل جهادی به ملت عزیز خدمت و از آرمانهای انقلاب دفاع کنند. آینده متعلق به ملت بیدار و بصیر ماست، ما مسئولان باید بکوشیم از ملت عقب نمانیم. ولا تهنوا و لاتحزنوا و انتم الأعلون ان کنتم مؤمنین

شما ببینید از اوّل انقلاب، [تعداد] این کسانی که در آرزوی نابودی جمهوری اسلامی بودند و حالا از این دنیا با حسرت و با ناکامی رفتند در اعماق جهنّم، چقدر است. جمهوری اسلامی با اقتدار کامل [ایستاده]؛ بعد از این هم همین‌جور خواهد بود. این را همه بدانند -هم دشمن بداند، هم دوستان با اخلاص بدانند، هم آن دوستانی که گاهی دلشان میلرزد بدانند- که جمهوری اسلامی مستحکم ایستاده است و بدانید آنها نمیتوانند به ما سیلی بزنند، ما به آنها سیلی خواهیم زد.
 و این به‌خاطر تجهیزات مادّی نیست. تجهیزات مادّی نقش اساسی و تعیین‌کننده ندارند، چیزهای دیگری وجود دارد؛ آن، تجهیزات معنوی است؛ آن عزم و اراده‌ی ثابت است، آن راه‌های استحکام درونی دلهای یکایک آحاد مردم است، آن قدرت تربیت جوانهایی است که در این طوفان عجیب فساد -که در دنیا به‌وسیله‌ی صهیونیست‌ها و امثال آنها دارد ترویج پیدا میکند- قرص و محکم در صراط مستقیم در ایران ایستاده‌اند. جمهوری اسلامی، قدرت اسلامی، نظام اسلامی، میتواند این‌جور جوانهایی را تربیت کند و امروز تربیت کرده و هستند. این، قدرت جمهوری اسلامی است؛ با این قدرت، هیچ قدرت مادّی‌ای تواناییِ مقابله ندارد. و روح [این قدرت] هم، روحِ همین شهادت است.

حادثه‌ی تروریستی روز دوازدهم ماه مبارک رمضان در مرقد امام راحل و در مجلس شورای اسلامی، که به شهادت تعدادی از عزیزان روزه‌دار و زخمی شدن جمع بیشتری انجامید، نشانه‌ی آشکاری است از کینه و دشمنی خباثت‌آلود مزدوران استکبار با ملت شریف ایران و با هر آنچه مربوط به انقلاب و نظام اسلامی و رهبر فقید عظیم‌الشأن آن است. این‌گونه جنایات که حاکی از خباثت و در عین حال، حقارت مباشران و نیز آمران و مسببان آن است، بسی کوچکتر از آن است که در عزم ملت ایران خللی ایجاد کند. نتیجه‌ی قطعی این‌ها چیزی جز افزایش نفرت از دولت‌های آمریکا و عوامل آنان در منطقه همچون سعودی نیست. ملت ایران، متحد و با عزم راسخ به پیش خواهد رفت ان‌شاءالله. یاد شهیدان این حادثه را گرامی می‌دارم و به خانواده‌های آنان تبریک و تسلیت عرض می‌کنم و بهبود مجروحان و آسیب‌دیدگان را از خداوند متعال مسألت می‌کنم.

ملّت ایران به توفیق الهی توانسته است در همه‌ی این قضایا با منطق، با عقلانیّت، با عزم و اراده‌ی راسخ، کار خود را ادامه بدهد و پیش ببرد؛ بعد از این­ هم همه‌ی تحوّلات سیاسی کشور به توفیق الهی و به هدایت الهی و به اذن الهی، به سمت آرمانهای این ملّت و پیروزی این ملّت تمام خواهد شد. و من عرض میکنم به توفیق پروردگار، به تجربه‌ی ۳۸ سال گذشته، فردای این ملّت از امروز این ملّت بمراتب ان‌شاءالله بهتر خواهد بود.

جشن حماسی انتخابات دیروز،‌ بار دیگر گوهر درخشانِ عزم و اراده‌ی ملی را در برابر چشم جهانیان به جلوه آورد. مشارکت گسترده و پرشور شما، و هجوم مشتاقانه به مراکز رأی‌گیری، و تشکیل صفهای طولانی برای رسیدن به صندوق‌های رأی در همه جای کشور، و از همه‌ی قشرهای اجتماعی، نشانه‌ئی آشکار از استحکام پایه‌های مردم‌سالاری اسلامی و دلبستگی همگانی به این موهبت بزرگ پروردگار بود و ایران و ایرانی را در آزمونِ میدان عمل، سرافراز و روسفید کرد. دیروز با این حضور متراکم و افکندن بیش از چهل میلیون برگه‌ی رأی در صندوقها، نصاب تازه‌ئی در انتخابات ریاست جمهوری پدید آمد و پیشرفت روزافزون ملت ایران را در عرصه‌ی حضور و بروز قدرتمندانه نشان داد. ایران اسلامی بار دیگر بدخواهان و کین‌ورزان و حسودان را عقب نشانید و دل دوستان و تحسین‌کنندگان خود را لبریز از شادی و افتخار کرد. پیروز انتخابات دیروز، شما مردم ایرانید و نظام جمهوری اسلامی است که به‌رغم توطئه و تلاش دشمنان، توانسته است اعتماد این ملت بزرگ را به‌طور فزاینده جلب کند و در هر دوره درخشش تازه‌ئی نشان دهد. آزمون برجسته‌ی دیروز تنها مشارکت گسترده نبود، آرامش و متانت و نجابت شرکت‌کنندگان که امنیت انتخابات را تضمین کرد، نیز بخش مهمی از این آزمون خیره‌کننده بود. همه‌ی قشرها، همه‌ی سلیقه‌ها، همه‌ی گرایشهای سیاسی در کنار هم به صحنه آمدند و دوشادوش یکدیگر به نظام جمهوری اسلامی رأی دادند.

حضور مردم در این صحنه خیلی پُرمعنا است. این نشان‌دهنده‌ی دو مطلب اساسی است؛ البتّه ذیل این دو مطلب، مطالب دیگری هم وجود دارد لکن در این حضور مردمی، دو مطلب اساسی است: یکی اعتماد مردم و علاقه‌ی مردم به نظام جمهوری اسلامی، پیوند مردم با نظام جمهوری اسلامی؛ یکی [هم] قدرت اراده و تصمیم‌گیری‌ای که در مردم وجود دارد؛ این دو چیز خیلی مهم است. وقتی شما در صحنه حاضر میشوید، هم نشان میدهید که به نظام جمهوری اسلامی که توانسته است کشور را استقلال ببخشد و آزادی ببخشد، دلبسته‌اید؛ هم نشان میدهید که ملّت ایران یک ملّت زنده است، پای کار است، مصمّم است، عازم است؛ این را نشان میدهید. هر دوی اینها برای کشور دارای ارزش زیادی است؛ البتّه هرکدام [هم] زیرمجموعه‌هایی دارد؛ فواید بیشتری هم دارد. هرچه این حضور بیشتر باشد، هرچه این انضباطی که بحمدالله در بین مردم وجود دارد بیشتر باشد، آبروی ملّت ایران و احترام ملّت ایران در پیش چشم ناظران جهانی بیشتر است.

همه مراقبت کنند و بدانند که ملّت ایران دشمن دارد؛ در مقابل دشمن باید چهره‌ی ملّت، چهره‌ای باشد که حاکی باشد هم از تصمیم، هم از اطمینان به نفْس؛ سکینه و آرامش. این دو چیز باید وجود داشته باشد. عزم و تصمیم راسخ، آنجایی که باید تصمیم گرفت، و در هر حال توکّل به خدای متعال و اعتماد به نفْس و احساس قدرت و توانایی که خوشبختانه ملّت ایران این را دارند، انسان این را احساس میکند. خب حالا در بحثها و حرفهای انتخاباتی، گاهی یک حرفهایی زده شد که شایسته‌ی ملّت بزرگ ایران نبود، لکن حضور مردم همه‌ی این مسائل را حل خواهد کرد؛ این چیزها تأثیری در حضور مردم نخواهد گذاشت ان‌شاءالله و به توفیق الهی. ان‌شاءالله مردم -زن و مرد- در سرتاسر کشور شرکت خواهند کرد و آبرو خواهند بخشید به نظام جمهوری اسلامی، با حضور خودشان، با عزم راسخ خودشان.

مسئله‌ی امنیّت و آرامش برای این کشور بسیار مهم است. در انتخابات، مسئولان امنیّت، مسئولان آرامش، از قوّه‌ی قضائیّه، از نیروی انتظامی، از وزارت کشور، و بقیّه و بقیّه باید همه مراقبت بکنند که امنیّت را حفظ بکنند. اگر کسی علیه امنیّت این کشور بخواهد قیام بکند، قطعاً با عکس‌العمل و واکنش سخت مواجه خواهد شد؛ این را بدانند. آن صهیونیستِ پول‌دارِ آمریکاییِ خبیث که گفت من گرجستان را با ده میلیون دلار توانستم زیرورو کنم، در سال ۸۸ به فکر افتاد که جمهوری اسلامی را هم این‌جوری [کند]. ببینید این خطای در تطبیق و این حماقت در شناخت به کجا میرسد که جمهوری اسلامیِ با این عظمت را، ملّت ایرانِ با این عظمت را مقایسه کنند با کشورهای دستِ چندم دنیا و بخواهند اثر بگذارند و کار بکنند؛ خب برخورد کردند با دیوار مستحکم اراده و عزم ملّی. امروز هم همین‌جور است؛ این را بدانند که امنیّت برای این کشور خیلی مهم است، مردم به امنیّت اهمّیّت میدهند، این حقیر هم به‌تَبَع مردم، به امنیّت این کشور اهمّیّت میدهم؛ در انتخابات باید امنیّت به‌صورت کامل محفوظ بماند؛ و هرکسی که از این راه تخطّی بکند، قطعاً بداند سیلی خواهد خورد.

اگر میخواهید این احساس، این عظمت، این مصونیّت باقی بماند برای ما، باید در انتخابات شرکت کنید؛ اگر میخواهید نظام جمهوری اسلامی، اقتدار خودش را در چشم جهانیان -چه دشمن، چه دوست- حفظ بکند، باید در انتخابات شرکت کنید. حضور در انتخابات، حفظ اقتدار کشور است، حفظ ابُّهت کشور است، حفظ مصونیّت کشور است؛ این است. اگرچنانچه در مورد انتخابات کوتاهی بشود، عواملی دست‌اندرکار بشوند که مردم را دلسرد کنند، مأیوس کنند و کوتاهی بشود در انتخابات، به کشور لطمه خواهد خورد، ضربه خواهد خورد؛ هرکسی هم در این لطمه سهیم باشد، پیش خدای متعال مسئول است. باید در انتخابات، همه شرکت کنند. البتّه سلایق مختلف است، نظرات مختلف است، مذاقهای سیاسی مختلف است؛ شما زید را می‌پسندی، شما عمرو را میپسندی؛ شما به زید رأی میدهی، شما به عمرو رأی میدهی؛ اشکالی هم ندارد؛ اینها مهم نیست، مهم این است که همه بیایند، همه باشند، همه نشان بدهند که حاضرند از اسلام، از نظام اسلامی، از جمهوری اسلامی حمایت کنند، دفاع کنند، مصونیّت کشورشان را حفظ کنند. و بدانید! اگرچنانچه این همّت، این اراده -به حول و قوّه‌ی الهی- در مردم ما، با همین شدّت و ابُّهتی که وجود دارد ادامه پیدا کند، دشمن هرگز هیچ غلطی در مقابل کشور نخواهد توانست بکند.

امروز منطقه‌ی ما متأسّفانه دچار مشکلات بزرگی است. یمن، بحرین، سوریه، عراق، هرکدام به‌نحوی دچار مشکل هستند. وقتی‌که عامل اساسیِ در این مشکلات را جستجو میکنیم، می‌بینیم استکبار است. سرویس‌های جاسوسی و امنیّتی آمریکا و صهیونیسم‌اند که دارند این کارها را راه می‌اندازند و دنبال میکنند و نیروها را علیه هم به کار میبرند؛ اینها را بایستی توجّه کرد.
بحمدالله اراده‌ و عزم جمهوری اسلامی در این راه، اختلال‌ناپذیر است. عزم ثاقب و قاطعی در جمهوری اسلامی وجود دارد؛ نه فقط از سوی دولتمردان [بلکه] از سوی آحاد ملّت. در جمهوری اسلامی آن‌کسی که در مقابل زورگویی ایستاده است، کلّ ملّت ایرانند، جوانهای ما، مردم انقلابی ما و مردم مؤمن ما هستند که در مقابل زورگویی‌های استکبار ایستاده‌اند. و هر ملّتی و هر کشوری که مردمش یکپارچه، یک‌جهت، یکدل، در مقابل دشمن بِایستند، دشمن هیچ تعرّضی نمیتواند به اینها بکند، هیچ غلطی نمیتواند بکند. شجاعت جمهوری اسلامی، ایستادگی جمهوری اسلامی به‌خاطر همین اتّحاد و وحدتی است که وجود دارد، و به‌خاطر حضور مردم در صحنه است. مردم ما حضور در صحنه را وظیفه‌ی خودشان میدانند.

خداوند متعال تفضّل کرده است بر ملّت ما، به آنها آگاهی داده است، راه را روشن کرده است، تجربه‌های متراکم را در برابر ما قرار داده است. در این قریب چهل سال همیشه دشمنی بوده است، همیشه انگیزه‌ی خباثت‌آلود از سوی دشمن بوده است، همیشه هم هر کار توانسته‌اند کرده­‌اند و همیشه هم ملّت ایران، علی‌رغم آنها و به کوری چشم آنها تا امروز پیشرفت داشته است؛ بعد از این هم پیشرفت خواهیم داشت، بعد از این هم ترقّی خواهیم کرد، بعد از این هم علی‌رغم دشمن، اوضاعمان به فضل الهی و به حول و قوّ‌ه‌ی الهی از گذشته بهتر خواهد شد. [این پیشرفتها] به‌خاطر ایمان ملّت ما است، به‌خاطر ایستادگی ملّت ما است؛ در مقابل دشمن و در ادامه‌ی این راه، این ایمان را حفظ کنید، این اتّحاد را حفظ کنید، این حضور در صحنه را حفظ کنید، این عزم راسخ و قاطع را حفظ کنید. این دشمنی‌ها تا وقتی ادامه پیدا خواهد کرد که دشمن بکلّی مأیوس بشود؛ باید کاری کنید که دشمن مأیوس بشود.

رهبر انقلاب اسلامی، مهم‌ترین ظرفیت ایران را «جوانان تحصیل‌کرده و بانشاط و آماده‌به‌کار، و ملتی پرشور و با عزم و اراده‌ی بالا» خواندند و با اشاره به راه‌پیمایی باشکوه ۲۲ بهمن امسال گفتند: سالگرد انقلاب‌ها در دنیا به صورت تشریفاتی و با انجام رژه‌ی نظامی در حضور تعدادی از نخبگان و سیاسیون برگزار می‌شود اما در ایران، سالروز پیروزی انقلاب اسلامی یک جشن واقعی است که به‌دست خود مردم و با حضور همه‌ی قشرها برگزار می‌شود.

حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (سه‌شنبه) در ابتدای جلسه درس خارج فقه و در آستانه سالروز حماسه ۹ دی ۸۸، با اشاره به دشمنی و کینه‌ورزی عملی مستکبران با حاکمیت اسلام و تلاش آنان برای سلب مؤلفه‌های قدرت نظام اسلامی، حادثه بی‌نظیر ۹ دی را از جمله نمونه‌های قدرت جمهوری اسلامی خواندند و خاطرنشان کردند: امروز هندسه تقابل قدرتهای استکباری با جمهوری اسلامی در جهت سلب قدرت مادی و معنوی، و عزم و اراده ملت ایران است و در مقابل، باید این قدرت را حفظ و روز به روز تقویت کرد.

بیست‌ودوّم بهمن باید روزبه‌روز، سال‌به‌سال زنده‌تر، درخشان‌تر و برجسته‌تر شود؛ این نیاز کشور ما است. و من لازم است که از اعماق دل تشکّر کنم از ملّت بزرگ ایران به‌خاطر حماسه‌ای که امسال در بیست‌ودوّم بهمن آفریدند. مراکزی که جمعیّتها را تخمین میزنند -تخمین‌های نزدیک به واقع- برای من گزارش آوردند که امسال جمعیّت، تقریباً در همه‌ی شهرهای کشور به‌میزان قابل توجّهی بیش از سال گذشته بود؛ در تبریز شما، یک درصدِ بالایی بیش از سال گذشته بود؛ در بعضی از شهرهای دیگر [هم] همین‌جور؛ اینها را مراکز مسئول و مرجعِ این کار برآورد میکنند و به ما گزارش میکنند. این خیلی مهم است، این خیلی باارزش است؛ این نشان‌دهنده‌ی این است که مردم در عزم راسخ خود، اندکی خلل ایجاد نکردند؛ آن‌هم در موقعیّتی که قدرتهای مسلّط جهانی، قدرتهای ظالم و مستکبر عالم که متوجّه ایران اسلامی هستند، همه‌ی تلاش خودشان را به کار میبرند که انقلاب را از یادِ مردم ببرند، یا بکلّی به فراموشی بسپرند یا آن را ضعیف کنند و کم‌رنگ کنند در ذهن مردم. این تلاشی است که امروز دارد با جدّیّت از سوی قدرتهای عالم دنبال میشود و در یک‌چنین شرایطی ملّت ایران درست عکس آنچه آنها میخواهند عمل میکند و پُرشورتر از هر سال، این مراسم را انجام میدهد.

آن کسانی که انسانهای لایق در طول تاریخ شمرده شده‌اند، آن ملّتهایی که مدال لیاقت از تاریخ گرفته‌اند، آنهایی هستند که از مشکلات خسته نشدند، در مقابل چالشها به زانو درنیامدند، در مقابل دشمنان زورگو عقب‌نشینی نکردند، حصار مستحکم عزم و اراده‌ی ملّی را در مقابل هرگونه تجاوزی - تجاوز زبانی، تجاوز عملی، تجاوز سخت، تجاوز نرم - در مقابل همه‌ی این تجاوزها نشان دادند. ملّت ایران از جمله‌ی این ملّتها است.

سال ۹۳ هم در عرصه‌ی داخلی و هم در عرصه‌ی خارجی و بین‌المللی برای کشور ما سال پرماجرایی بود؛ چالشهایی داشتیم، پیشرفتهایی هم داشتیم؛ ما در اوّل سال ۹۳ با توجّه به همین چالشها بود که عنوان سال را گذاشتیم «عزم ملّی و مدیریّت جهادی». با نگاهی به آنچه در سال ۹۳ گذشت، مشاهده میکنیم که عزم ملّی بحمدالله بُروز و ظهور داشت. ملّت ما عزم راسخ خود را هم در تحمّل برخی مشکلاتی که برای او وجود داشت نشان داد، هم در روز بیست‌ودوّم بهمن، در روز قدس و در راهپیمایی عظیم اربعین این عزم را، این همّت را از خود بُروز داد و نشان داد. مدیریّت جهادی هم در برخی از بخشها بحمدالله بارز و آشکار بود. در آن بخشهایی که مدیریّت جهادی را انسان مشاهده کرد، پیشرفتها را هم در آنجا مشاهده کردیم. این البتّه توصیه‌ی مخصوص سال ۹۳ نیست، هم عزم ملّی و هم مدیریّت جهادی برای امسال و برای همه‌ی سالهای پیش‌رو برای ملّت ما مورد نیاز است.

بسم‌ الله‌ الرحمن ‌الرحیم
سیاست‌های کلی علم و فناوری (نظام آموزش عالی، تحقیقات و فناوری)
...
۴- تقویت عزم ملی و افزایش درک اجتماعی نسبت به اهمیت توسعه علم و فناوری:
۱-۴- تقویت و گسترش گفتمان تولید علم و جنبش نرم‌افزاری در کشور.
۲-۴- ارتقاء روحیه نشاط، امید، خودباوری، نوآوری نظام‌مند، شجاعت علمی و کار جمعی و وجدان کاری.
۳-۴- تشکیل کرسی‌های نظریه پردازی و تقویت فرهنگ کسب و کار دانش‌بنیان و تبادل آراء و تضارب افکار، آزاداندیشی علمی.
۴-۴- ارتقاء منزلت و بهبود معیشت استادان، محققان و دانش‌پژوهان و اشتغال دانش آموختگان.
۵-۴- احیاء تاریخ علمی و فرهنگی مسلمانان و ایران و الگوسازی از مفاخر و چهره‌های موفق عرصه علم و فناوری.
۶-۴- گسترش حمایت‌های هدفمند مادی و معنوی از نخبگان و نوآوران و فعالیت‌های عرصه علم و فناوری.

چالشهاى درونى ما اینها است: سرگرم شدن به اختلافات در داخل کشور؛ اختلافات فرعى و اختلافات سطحى، ما را سرگرم بکند، در مقابل هم قرار بدهد، تعارض به‌وجود بیاورد، ما را از مسائل اصلى و از خطوط اصلى غافل بکند؛ این یکى از مصادیق آن چالش اصلى است که عرض شد. از دست دادن انسجام ملت از چالشهاى ما است. دچار شدن به تنبلى و بى‌روحیگى، دچار شدن به کم‌کارى، دچار شدن به یأس و ناامیدى، تصور اینکه ما نمیتوانیم، تصور اینکه تا حالا نتوانستیم؛ نخیر، همان‌طور که امام فرمودند ما میتوانیم، باید عزم داشته باشیم، عزم ملى و مدیریت جهادى میتواند همه‌ى این گره‌ها را باز کند. اینها همه، آن چالشهاى درونى ما است که باید با اینها مقابله کنیم. همان‌طور که عرض کردیم جوانهاى عزیز ما، نخبگان ما، فضلاى ما باید بنشینند این مسائل را بررسى کنند؛ اینها سرفصل‌هایى است. نام مبارک امام بزرگوارمان و یاد آن بزرگ‌مرد و نقشه‌ى آن معمار بزرگ میتواند ما را در همه‌ى این فصول یارى کند و به ما امید ببخشد و نشاط بدهد و روحیه بدهد؛ همچنان که تا امروز چنین بوده است و به توفیق الهى در آینده [هم] چنین خواهد بود.

اگر یک ملّتی به خود نیاید، خود را قوی نکند، دیگران به او زور میگویند. بعضی ملّتها هستند که تا قوی شدن، فاصله‌ی زیادی دارند؛ امیدی وجود ندارد که بخواهند در خود آن نیرویی را که بتوانند مقابله کنند با زورگویان و گردن‌کلفت‌های عالم، ایجاد کنند؛ امّا ملّت ما این‌جور نیست؛ ما اوّلاً استعداد قوی شدن، زیاد داریم؛ امکانات و ظرفیّتها هم زیاد داریم؛ ملّت ما به ‌سمت اقتدار ملّی هم راه افتاده است و راه زیادی پیموده است؛ من بر این اساس نقشه‌ی کلّی سال ۹۳ را در این دو عنصر میبینم که در پیام اوّل سال عرض کردم: اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و با مدیریّت جهادی.

ممکن است کسی بگوید اگر تحریم نبود از این ظرفیّتها میتوانستید خوب استفاده کنید، امّا [چون] تحریم هست نمیتوانید از این ظرفیّتها استفاده کنید؛ این خطا است؛ این حرف، درست نیست. ما در بسیاری از مسائل دیگر هم در عین تحریم توانسته‌ایم به نقطه‌های بسیار برجسته و بالا دست پیدا کنیم؛ یک مثال آن، تولید علم است؛ یک مثال آن، صنعت و فناوری است؛ در اینها ما تحریم بودیم، الان هم تحریم هستیم. در مورد دانشهای پیشرفته و روز، الان هم درهای مراکز علمی مهم بِروز دنیا به روی دانشمند ایرانی و دانشجوی ایرانی بسته است، امّا درعین‌حال، ما در نانو پیشرفت کردیم، در هسته‌ای پیشرفت کردیم، در سلّولهای بنیادی پیشرفت کردیم، در صنایع دفاعی پیشرفت کردیم، در صنایع پهپاد و موشک، به کوری چشم دشمن، پیشرفت کردیم؛ چرا در اقتصاد نتوانیم پیشرفت کنیم؟! ما که در این سر صحنه‌ها و عرصه‌های گوناگون این همه موّفقیّت به دست آوردیم، در اقتصاد هم اگر عزممان را جزم کنیم و دست به دست هم بدهیم، میتوانیم اقتصاد را شکوفا کنیم. چشممان به دست دشمن نباشد که کِی این تحریم را برمیدارد، کِی فلان نقطه را موافقت میکند؛ به درک! نگاه کنیم ببینیم خودمان چه‌کار میتوانیم بکنیم.

در تخریب فرهنگی، کاری که تخریب‌کنند‌گان فرهنگ انجام میدهند این است که به‌جای عزم راسخ ملّی، تردید را در مردم ترویج میکنند. یک ملّت تا عزم راسخ نداشته‌ باشد، نمیتواند به هیچ‌جا برسد؛ سعی میکنند عزم راسخ ملّت را در مسائل مهمّ مربوط به سرنوشت کشور به هم بزنند، در آنها تردید ایجاد کنند؛ جای احساس عزّت و اعتمادبه‌نفس ملّی، احساس حقارت ملّی را به آنها تزریق میکنند؛ جای ایمان راسخ، شبهه‌افکنی و بی‌اعتقادی؛ جای کار و تلاش و همّت بلند، لذّت‌جویی و شهوت‌رانی و از این قبیل؛ این کارها کارهایی است که انجام میگیرد. دستگاه‌های رسمی فرهنگی کشور بایستی وظایف خودشان را در مقابل اینها انجام بدهند.

آنچه نقطه‌ی مهم‌تر عرض من است، خطاب به جوانهایی است که در سرتاسر کشور فعّالیّتهای فرهنگی را به صورت خودجوش شروع کردند که بحمدالله خیلی هم وسیع شده است. من میخواهم بگویم آن جوانهایی که در تهران، در شهرهای گوناگون، در استانهای مختلف، در خود مشهد، در بسیاری از شهرهای دیگر کار فرهنگی میکنند، با اراده‌ی خودشان، با انگیزه‌ی خودشان ـ کارهای بسیار خوبی هم از آنها ناشی شده است که از بعضی از آنها ما بحمدالله اطّلاع پیدا کردیم ـ کار را هرچه میتوانند به‌طور جدّی دنبال کنند و ادامه بدهند. بدانند که همین گسترش کار فرهنگی در بین جوانهای مؤمن و انقلابی، نقش بسیار زیادی را در پیشرفت این کشور و در ایستادگی ما در مقابل دشمنان این ملّت، ایفا کرده است. علاوه‌ی بر اینها، مَراجع فرهنگی. مَراجع فرهنگی یعنی چه کسانی؟ یعنی علما، اساتید، روشنفکران انقلابی، هنرمندان متعهّد، اینها نگاه نقّادانه خودشان را نسبت به اوضاع فرهنگی کشور همچنان داشته باشند و تذکّر بدهند. البتّه من در مورد تذکّرات، معتقدم باید با منطق محکم و با بیان روشن، نقطه نظرات صحیح را ارائه بدهند. با تهمت‌زنی و جنجال‌آفرینی، بنده موافق نیستم؛ با تکفیر کردن و متهم کردن این و آن، بنده موافق نیستم. اعتقاد من این است که مجموعه‌ی انقلابی کشور ـ که بحمدالله تعداد بی‌شماری از آنها در بین جوانهای ما، در بین صاحب‌نظران ما، اساتید ما، بزرگان ما، تحصیل‌کرده‌های ما حضور دارند ـ میتوانند با منطقِ محکم وارد میدان بشوند، نقّادی کنند. نقاط ضعف را و نقاط منفی را به رخ ما مسئولین بکشانند. گاهی میشود که مسئول، متوجّه نیست چه دارد میگذرد در متن جامعه، امّا آن جوان در متن جامعه است، او میفهمد؛ آن عزم ملّی و مدیریّت جهادی که عرض کردیم در زمینه‌ی فرهنگ، این است.

در نگاه به سال ۹۳ آنچه به نظر این حقیر مهم‌تر از همه است، دو مسئله است: یک مسئله همین مسئله‌ی اقتصاد و دیگری مسئله‌ی فرهنگ است. در هر دو عرصه و در هر دو زمینه توقّعی که وجود دارد، تلاش مشترکی است میان مسئولان کشور و آحاد مردم. آنچه برای بنای زندگی و سازندگی آینده مورد انتظار است، بدون مشارکت مردم تحقّق‌پذیر نیست. بنابراین علاوه بر مدیریّتی که مسئولین باید انجام بدهند، حضور مردم در هر دو عرصه لازم و ضروری است؛ هم عرصه‌ی اقتصاد، هم عرصه‌ی فرهنگ. بدون حضور مردم کار پیش نخواهد رفت و مقصود تحقّق پیدا نخواهد کرد. مردم در گروه‌های گوناگون مردمی با اراده و عزم راسخ ملّی میتوانند نقش‌آفرینی کنند. مسئولین هم برای اینکه بتوانند کار را به‌درستی پیش ببرند، احتیاج به پشتیبانی مردم دارند. آنها هم بایستی با توکّل به خدای متعال و با استمداد از توفیقات و تأییدات الهی و کمک مردمی، مجاهدانه وارد میدان عمل بشوند؛ هم در زمینه‌ی اقتصاد و هم در زمینه‌ی فرهنگ. من ان‌شاءالله توضیح همه‌ی این موارد را در سخنرانی روز جمعه به عرض ملّت ایران خواهم رساند. لذا به گمان من آنچه در این سال جدید پیش رو داریم، عبارت است از اقتصادی که به کمک مسئولان و مردم شکوفایی پیدا کند، و فرهنگی که با همّت مسئولان و مردم بتواند سمت و سوی حرکت بزرگ کشور ما و ملّت ما را معیّن کند. لذا من شعار امسال را و نام امسال را این قرار دادم: «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مدیریّت جهادی».

آنچه ملت ایران همواره و اكنون، از حضور انتخاباتیِ پرشور و بی‌تنش به دست آورده است، تنها نقش‌آفرینی در مدیریت كشور و برگزیدن و بركشیدن خدمتگزارانی تازه‌ نفس برای دوره‌ئی تازه نیست، بلكه فراتر از آن، نشان دادن پختگی و بلوغ سیاسی‌ئی است كه اقتدار ملیِ او را با حكمت و عقلانیت درمی‌آمیزد و او را در افكار عمومی جهان، در رتبه‌ی والائی از عزّت و شكوه می‌نشاند. آنان كه خواسته‌اند با وسوسه‌های خود، این دریادلیِ ستایش برانگیز را برآشوبند و مرجعیت صندوقهای رأی و چرخه‌ی قانونی آن را نفی كنند، هر بار به گونه‌ئی، با سنگر استوار عزم ملی روبرو شده‌اند.

برای وارد شدن در عرصه‌ی انتخابات، تنها چیزی كه حاكم است، قانون است؛ بر طبق قانون یك عده‌ای میتوانند بیایند، یك عده‌ای نمیتوانند بیایند؛ قانون معین كرده شرائط چیست، صلاحیتها چیست؛ كسانی كه تشخیص صلاحیت میدهند، چه كسانی‌اند؛ اینها همه‌اش بر طبق قانون دارد انجام میگیرد. آن دشمن بیرونی می‌نشیند، بر همه‌ی این واقعیتها چشم میبندد، حرفی میزند، و متأسفانه حنجره‌های بی‌تقوا و زبانهای بی‌تقوا هم همانها را تكرار میكنند. اما ملت ایران به توفیق الهی، با حضور خود، با ایستادگی و عزم راسخ خود، به همه‌ی این ترفندها پاسخ خواهد گفت؛ و پاسخ ملت ایران، پاسخ كوبنده و قاطعی خواهد بود.

آنچه یك ملت از این طریق و از طرق معنوی به دست می‌آورد، یك پشتوانه‌ای میشود، ذخیره‌ای میشود برای اینكه بتواند در همه‌ی میدانهای زندگی، با اراده‌ی راسخ و با عزمِ مقاوم در مقابل مشكلات پیش برود؛ بن‌بستها را باز كند، كارهای بزرگ انجام دهد. پشتوانه‌ی همه‌ی اینها، این معنویت است. كسی مثل امام بزرگوار ما كه یكتنه وارد شد و توانست به بركت عزم و اراده‌ی راسخ و ایمان و توكل، همه‌ی ملت را بسیج كند و این حركت عظیم را راه بیندازد، بیش از هر چیز متكی بود به همان جوشش قلبی، معنوی، روحی، توكل، معرفت، عبادت. تا آخر عمر هم این بزرگوار با وجود پیری و ناتوانی و شكستگی، نیمه‌ی شب برمیخاست، اشك میریخت. ما خبر داشتیم از نزدیكان ایشان كه به همه‌ی خصوصیات زندگی ایشان واقف بودند، شنیده بودیم، اطلاع داشتیم؛ ایشان نیمه‌های شب برمیخاست، از خدای متعال استمداد میكرد - «رهبان اللّیل» - شب با آن حالت، آن وقت روز مثل شیر غرّانی می‌آمد توی میدانها، قدرتها را شكست میداد، ضعفهای ملت را برطرف میكرد، اراده‌های همه‌ی ما مردم را تقویت میكرد و راه می‌انداخت؛ به بركت آن پشتوانه‌ی معنوی.

واقعاً همه باید قلباً از زنان ورزشکار ما که در میدانها با حجاب، با عفاف، با متانت و با وقار حاضر میشوند، تشکر کنند. یا همین طور ورزش جانبازان و معلولان؛ واقعاً حیرت‌آور است. وقتی که انسانها نگاه میکنند، می‌بینند این جوانِ دچار آسیب جسمانی، نه فقط این آسیب جسمانی نتوانسته او را از زندگی عادی باز بدارد، بلکه حتّی او اینقدر همت و عزم و اراده‌ی قوی داشته که توانسته ورزشکار شود و در ورزش به این نقطه برسد که بیاید بر سکوی قهرمانی قرار بگیرد. این نشان‌دهنده‌ی عزم و اراده‌ی یک ملت است، این نشان‌دهنده‌ی تشخّص و هویت یک ملت است. اینکه من از شماها تشکر میکنم وقتی که یک پیروزی به دست می‌آورید، عقبه‌ی این تشکر، احساس صادقانه و حقیقی‌ای است که در من وجود دارد؛ احساس میکنم که واقعاً شماها با این کار دارید به کشورتان، به ملتتان، به مردمتان خدمت میکنید. شما پیامهائی را میرسانید که این پیامها با هیچ وسیله‌ای قابل رساندن نیست: پیام عزم و اراده، پیام ایستادگی، پیام ایمان.

برخلاف آنچه که وانمود میشود که آنها در موضع فعال قرار دارند، نه، اینجور نیست؛ دشمن در مقابل ملت ایران در موضع انفعال است. ملتی با عزم راسخ، با بصیرت، با ایمان، میداند چه میخواهد، راه را هم بلد است، سختی‌ها را هم با شجاعتِ تمام تحمل میکند؛ در مقابل این ملت، اسلحه‌های گوناگون سیاسی و نظامی و امنیتی و اقتصادی کنْد است؛ لذا دشمن در حال انفعال است. دشمنان چون در حال انفعالند، حرکات غیر منطقی میکنند.

گشایش نهمین دوره‌ی قانون‌گذاری در جمهوری اسلامی -به خواست خداوند حکیم و قدیر- پیام پرقدرتی است که ملت ایران، جهان معاصر را با آن مخاطب می‌سازد و حقایق ماندگاری را در حافظه‌ی افکار عمومی ملت‌ها ثبت می‌کند. پیروزیِ عزم ملّی بر حجم انبوه دشمنی‌ها، ساختِ استوار و مستحکمِ نظامِ برخاسته از انقلاب اسلامی، نقش یگانه و بی‌بدیل ایمان و بصیرت در شکل‌دهی به مسیر زندگی و سرنوشت یک ملّت و آن‌گاه، تصویر راستین از ملّتی که برای نخستین ‌بار مردم‌سالاری اسلامی را نه با زبان، که با مجاهدت دشوار خود به میدان آورده و دعویِ انزوای دین از زندگی اجتماعی را باطل ساخته، از جمله‌ی این حقائق اثرگذار و ماندگار است.

سی و سه سال از پیروزی انقلاب میگذرد. در انقلابهائی که در دنیا وجود داشته، با گذشت این زمان، مردم خسته شدند، دلزده شدند، راه‌ها عوض شده، هدفها تغییر پیدا کرده. ملت ما در طول این زمان، با یک عزم راسخی، حرکت مستقیمی را تا امروز ادامه داده؛ این خیلی حادثه‌ی مهمی است. بعد از سه دهه، سرِ سی و سه سالگی نشان بدهد که باز همان خصوصیت را دارد.

پیام صادقانه‌ی یک ملت وقتی از دل برآمد، این کار خودش را خواهد کرد. بارها گفتیم، احساس حضور، احساس انقلابی‌گری، احساس حرکت که با عزم راسخ همراه است، مثل هوای خوش بهاری در همه جا نفوذ خواهد کرد؛ آرام آرام همه را بهره‌مند خواهد کرد. بفرمائید، این نمونه‌اش در شمال آفریقا و در همه‌ی کشورهای عربی و در همه‌ی دنیای اسلام و در دل هر مسلمان صاحب فکر و هوشمند در اقلیتها - اقلیتهائی که در کشورهائی هستند؛ مسلمانها اقلیتند - و در کشورهای اسلامی، که یکایک دلها در طول این سالهای متمادی بتدریج احساس هویت میکنند، احساس شخصیت میکنند. اسلام در حرکت عظیم خود به یک نقطه‌ی حساس رسیده است.

خدا با شماست، خدا با شماست. «من کان للَّه کان اللَّه له»؛ وقتی ملت در راه خدا حرکت میکند، خدا به او کمک میکند، سنتهای الهی به او کمک میکنند. دلهای مردم دست خداست. این عزم و اراده‌های راسخ، مصنوع ید قدرت الهی است و ان‌شاءاللَّه خدای متعال در این انتخابات هم به این مردم کمک خواهد کرد.

دشمنان نظام جمهوری اسلامی به خودشان وعده میدادند که در ظرف یک ماه، دو ماه، یک سال حداکثر، نظام جمهوری اسلامی را از پا خواهند انداخت و همه‌ی تلاش را برای یک چنین مقصودی به کار بردند. واقعاً روزبه‌روزِ تاریخ انقلاب ما عبرت است؛ روزبه‌روزِ این سالهای پرتحرک و پرتلاش که انقلاب اسلامی در ایران شروع شد، میتواند به صورت یک نشانه‌ای، یک تابلوئی، در مقابل چشم ملتها قرار بگیرد و مایه‌ی عبرت باشد. آن همه توطئه، آن همه فشار به شکلهای گوناگون و ایستادگی ملت ایران با رهبری آن مرد عظیمی که بلاشک لمعه‌ای و لمحه‌ای از انوار طیبه‌ی نبوتها در وجود او خدای متعال قرار داده بود. امام بزرگوار ما، این مرد بزرگ، دنباله‌ی همان راه را، همان کیفیت را، همان حرکت را به کار گرفت، ملت ایران هم وفاداری نشان دادند، صدق نشان دادند، در صحنه ماندند، فشارها را تحمل کردند، عزم و اراده‌ی خودشان را فائق کردند بر توطئه‌ی دشمن. لذا این شجره‌ی طیبه ماند، ریشه دواند، رشد کرد و ان‌شاءاللَّه روزبه‌روز بر رشد و بر استحکام و قوّت و قدرت این بنای مستحکم افزوده خواهد شد.

مسئله‌ی اصلی ما، مسئله‌ی مردم است؛ حضور مردم، میل مردم، اراده‌ی مردم، عزم راسخ مردم. این را باید عرض کنیم؛ در همه‌ی تحولات و جنبشهای گوناگون اجتماعی بزرگ، نقش مردم، نقش معیار است. یعنی گسترش یک تحول، گسترش یک فکر، گسترش نفوذ یک مصلح اجتماعی، وابسته‌ی به این است که با مردم چقدر ارتباط داشته باشد. هرچه ارتباط او و آن جریان و آن جنبش و آن تحول با مردم بیشتر باشد، امکان موفقیت او بیشتر است؛ اگر از مردم منقطع شد، دیری نخواهد پائید، کاری نخواهد کرد. البته در تاریخ کشور ما جابه‌جائی‌های قدرت، آمدن سلسله‌های سلاطین و رفتن آنها، به مردم ارتباطی نداشته است؛ لیکن همین سلسله‌های حکومتی و سلطنتی‌ای که در طول تاریخ ما وجود داشته‌اند، هر کدام از آنها که توانسته‌اند رابطه‌ی خودشان را با مردم به یک نحوی محکم و گرم و دوستانه کنند، پایداری‌شان، موفقیتشان در اداره‌ی کشور و در عزت ملی بیشتر بوده است؛ هر کدام، از مردم منقطع شدند، همه چیز را از دست دادند؛ که نمونه‌ی اتمّ آن، سلسله‌ی قاجار و سلسله‌ی منحوس پهلوی در این دوره‌های اخیر است. ما یک تجربه‌ی مشروطیت را داریم در دوران نزدیک خودمان، و یک تجربه‌ی ملی شدن صنعت نفت را. در این دو، مردم حضور داشتند، شرکت داشتند؛ عامل پیروزی هر دو نهضت، مردم بودند؛ ولی از مردم جدا شدند. در نهضت مشروطیت، انگلیسها با مکر و کلک خودشان، با حیله و خدعه‌ی خودشان، آمدند بر امواج مشروطیت سوار شدند، مردم و رهبران مردمی را کنار زدند؛ مشروطیت سر از قلدری رضاخان درآورد.

نکته‌ی اساسی در انقلاب ما این بود که نقش مردم با پیروزی انقلاب تمام نشد؛ و این از حکمت امام بزرگوار ما و ژرف‌نگری آن مرد حکیم و معنوی و الهی بود. او ملت ایران را بدرستی شناخته بود، ملت ایران را باور کرده بود، به سلامت و صداقت و عزم راسخ و توانائی‌های ملت ایران ایمان داشت. همان روزها بعضی‌ها بودند که میگفتند خیلی خوب، انقلاب پیروز شد، مردم برگردند بروند خانه‌هاشان. امام محکم ایستاد و کارها را به مردم سپرد. یعنی پنجاه روز بعد از پیروزی انقلاب، نظام سیاسی کشور به وسیله‌ی رفراندوم مردم تعیین شد. شما به انقلابهای گوناگون نگاه کنید تا معلوم شود که اهمیت این حرف چقدر است. پنجاه روز بعد از پیروزی انقلاب، مردم فهمیدند چه نظامی را میخواهند. خودشان پای صندوقهای رأی آمدند و با آن رأی عجیب و تاریخی مشخص کردند که نظام جمهوری اسلامی را میخواهند. در این دویست سال اخیر - که سالهای انقلابهای بزرگ است - در هیچ انقلابی چنین اتفاقی نیفتاده است که با این فاصله‌ی کم، نظام جدید به وسیله‌ی خود مردم، نه به وسیله‌ی یک عامل دیگر، تعیین شود. بعد بلافاصله امام بزرگوار دنبال قانون اساسی بود.

ما وقتی تجربه‌ی سی و دو ساله‌ی انقلاب را بازخوانی میکنیم، ژرفِ ژرفائی حکمت امام و تدبیر امام را درمی‌یابیم؛ چرا؟ چون هر نظامی مثل نظام جمهوری اسلامی، با این آرمانهای بلند، با این ضدیت و مخالفتی که با استکبار و بی‌عدالتی بین‌المللی دارد، با ایستادگی‌ای که در مقابل شیاطین قدرت در سرتاسر جهان دارد، دشمنهای گردن‌کلفتی دارد. چالش ایجاد میکنند، مشکل به وجود می‌آورند. اگر اینچنین نظامی بخواهد بماند، باید یک نیرو و ظرفیت عظیمی از او نگهبانی کند، تا بتواند ایستادگی کند، تا بتواند پیشرفت کند و متوقف نماند. در انقلاب اسلامی، با تدبیر امام - که از متن اسلام گرفته شده بود - این نیروی نگهبان عبارت است از اراده‌ی مردم، عزم مردم، حضور مردم. لذا نظام اسلامی چالشها را درنوردید و بر چالشها پیروز شد. به اطمینان کامل میشود گفت که جمهوری اسلامی تا امروز بر همه‌ی چالشهای سخت و نرم که در مقابل او قرار گرفت، پیروز شده است و به عون الهی، به فضل الهی، به هدایت الهی، بر هر چالش دیگری هم در آینده پیروز خواهد شد.

اولاً همه‌ی دنیا بداند، دشمنان غربی ما بدانند که این نظام به خاطر حضور مردم، یک نظامِ دارای استحکام و اقتدار است. سیاستگذاران غربی، اینجا را اشتباه نکنند با بعضی از کشورهائی که انقلاب کردند، بعد هم همان جوری که غرب مایل بود راهشان را تغییر بدهد، تغییر دادند. اینجا مردمند. اینجا بافت عمومی کشور - یعنی مردم در بخشهای مختلف کشور و از طبقات مختلف - در این انقلاب ذی‌سهمند، ذی‌نظرند، اراده و عزم آنها تأثیر میگذارد. اگر یک مسئولی هم بخواهد کجروی کند، بخواهد حرکت دیگری در قبال حرکت انقلاب به راه بیندازد، مردم او را حذف میکنند. این آن چیزی است که همه‌ی مردم دنیا و سیاستگذاران کشورهای گوناگون باید این را بدانند؛ و البته میدانند، این را احساس هم کردند. امثال همین حضور مردمیِ امروز شما، به نظام استحکام و اقتدار بخشیده است؛ که من واقعاً لازم است هم تشکر کنم از این حضور گرم و صمیمانه‌ی شما در این خیابانها، و هم معذرت‌خواهی کنم. من واقعاً راضی نیستم به اینجور زحمت کشیدن مردم و این رنجی که در این استقبالها بر آنها وارد میشود. ... خیلی متشکر، خیلی متشکر، خیلی متشکر. پس نتیجه‌ی اوّلی که از این بحثِ حضور مردم گرفتیم، این است که دیگران بدانند، دنیا بداند، سیاستگذاران استکبار و غیر استکبار بدانند که ایران این است؛ اینجا مردمند، ملتند، عزم عمومی است، عزم ملی است.

انس با تفاسیری که مراد از آیه را تبیین میکنند، خیلی لازم است. وقتی حفظ باشد و این انس با تفسیر هم باشد و تدبر باشد، همان چیزی که انتظارش در جامعه‌ی ما هست، پیش می‌آید: شکوفائی قرآنی. شما تصور کنید در کشور ما ده میلیون، پانزده میلیون کسانی باشند از مردان و زنان که اینها با معارف قرآن آشنا باشند، ببینید این چقدر باارزش است. آموزشهای قرآنی را، درسهای قرآنی را، نصایح قرآنی را، انذارهای قرآنی را، بشارتهای قرآنی را در ذهن داشته باشند، آنها را مرور کنند، آنها را بر دل خودشان فرا بخوانند؛ اصلاً یک ملت پولادینی به وجود می‌آید. خوشبختانه زمینه‌هایش فراهم است. امروز هم عزم و اراده‌ی ملت ما عزم پولادینی است. اما آن ساخت قرآنی جامعه در آن صورت به دست خواهد آمد، که ما امیدواریم ان‌شاءاللَّه این پیش بیاید.

عرض من به عناصر داخلی، به مردم دلسوز، به برادران و خواهرانی که در داخل با مسائل تبلیغاتی سر و کار دارند، این است که سعی کنند به این آشفتگی کمک نکنند. این که تحلیل بگذارند، یکی از آن طرف، یکی از این طرف، این علیه آن، آن علیه این، برای هیچ و پوچ، چه لزومی دارد؟ نه، دستگاه بحمداللَّه دستگاه مقتدری است، مسئولین مشغول کارشان هستند، رهبری هم که بنده‌ی حقیر هستم با همه‌ی حقارت، خدای متعال کمک کرده، ما در مواضع صحیحِ خودمان محکم ایستاده‌ایم. تا من زنده هستم، تا من مسئولیت دارم، به حول و قوه‌ی الهی نخواهم گذاشت این حرکت عظیم ملت به سوی آرمانها ذره‌ای منحرف شود. تا مردم عزیزمان اینجور با شور، با شعور، با بصیرت، با عزم راسخ در میدان هستند، لطف الهی شامل است؛ این را بدانید. تا ما توی میدان هستیم، سایه‌ی لطف الهی هست. ماها - من یک جور، شما یک جور، آن دیگری یک جور، چهارمی یک جور - اگر سراغ مسائل شخصی خودمان برویم و اهداف را فراموش کنیم، البته کمک الهی هم کم خواهد شد.

ما قله‌ها را شناختیم؛ میدانیم کجا میخواهیم حرکت کنیم؛ «لتکونوا شهداء علی النّاس». این راه، راهی است که باید بتواند ملت ما را به اسلام نابِ کامل برساند؛ که خیر دنیا و آخرت در آن است. حیات طیبه‌ی دنیا و آخرت در اسلامِ کامل است. ما هنوز اوائل راهیم. ما خیلی نقص داریم. ما با آن اسلام کامل خیلی فاصله داریم. راه ما این است. این قله‌ها را شناختیم؛ خدای متعال بحمداللَّه راه را هم به ما نشان داده است؛ عزم و اراده‌ی ملت ایران و مسئولین کشور هم برای حرکت در این راه، عزم و اراده‌ی خوبی است، عزم و اراده‌ی قوی‌ای است.

در موارد متعددی در طول تاریخ - چه تاریخ گذشته و دور، چه تاریخ معاصر - همت را از مردم گیلان مشاهده کرده‌ایم. به نظر من بزرگترین کار مردم گیلان این بود که علی‌رغم تبلیغات قولی و عملیِ رژیم طاغوت برای ضایع کردن و فاسد کردن عقیده‌ی مردم آن سامان در طول سالهای طولانی، مردم آن خطه، ایمان را، اخلاص را، حضور در صحنه را، جهاد را به جائی رساندند که جزو بخشها و استانهای برجسته‌ی کشور به شمار آمدند؛ این خیلی مهم است. دستگاه‌های مضر و مفسد و فاسد رژیم طاغوت با همه‌ی عوامل خود، سعی در کشاندن مردم به فساد و فاسدسازی فضا بکنند، ولی مردم اینجور دین خود، ایمان خود، عقیده‌ی خود، عزم خود را نگه دارند و در هنگام لازم آن را نشان دهند. از یک طرف دستگاه طاغوت بود، از یک طرف عوامل گروهکهای ملحد و ضد دین بودند.

این لشکر قدس گیلان، این بسیجیان گیلان، این جوانان مؤمن، این دانشوران و اندیشه‌وران گیلان، دانشگاهیان گیلان، علمای بزرگوار، در دورانهای مختلف نقش برجسته‌ای را از خودشان نشان دادند، که نمودارهای گوناگونی دارد؛ که اگر انسان بخواهد این نمودارها را - چه در دوران دفاع مقدس، چه در دوران مقابله‌ی با ضد انقلاب، چه در دوران بعد از پایان جنگ - فهرست کند، یک فهرست طولانی است. اما همین یک نشانه‌ی واضح و بارز در قضیه‌ی نهم دی که ملت ایران یکپارچه به صورت خودجوش به صحنه آمد، مردم رشت جزو معدود مراکزی در کشور بودند که یک روز جلوتر وارد میدان شدند. روز هشتم دی - که امروز مصادف با آن روز است - مردم گیلان این آگاهی را، این بصیرت را، این عزم را، این احساس نیاز به حضور در صحنه را زودتر از دیگران نشان دادند. اینها را باید حفظ کرد. سرمایه‌های اساسی یک ملت همین چیزهائی است که نشانه‌ی بصیرت، نشانه‌ی عزم، نشانه‌ی بیداری و آگاهی است؛ اینها را باید نگه داشت.

ما باید همت کنیم. ما باید مناسبات غلطی را که موجب عقب‌ماندگی ملتها و از جمله ملت خود ما شده است، عوض کنیم و تغییر دهیم. ما باید عقب‌ماندگی‌های گذشته را جبران کنیم. همه‌ی اینها نیاز دارد به همت، نیاز دارد به عزم، نیاز دارد به امید. اگر یک ملتی امید خود به آینده را از دست داد، یا همت او در باز کردن راه‌ها و پیش رفتن به سمت هدفها سست شد، این ملت عقب خواهد ماند؛ پیشرفت نخواهد کرد؛ سلطه‌گران عالم بر او مسلط خواهند شد؛ عزت خود را از دست خواهد داد. ملت ایران احتیاج دارد به اینکه این همت را مستمراً در کار خود حفظ کند، این عزم و اراده را حفظ کند، این امید را روزبه‌روز افزایش دهد؛ و این در کشور ما موجود است. بحمداللَّه مردم ما این را دارند و نشان داده‌اند؛ لذا ما در این سی سال بمراتب بیشتر از آنچه که یک ملت در سی سال میتواند رشد کند و پیش برود، جلو رفته‌ایم؛ این را دشمنان ما هم اعتراف میکنند. ولی شعار ما، شعار جهانی است. شعارهای ما، شعارهای ناظر به بشریت است؛ شعارهای ما ناظر به قطع دست مستکبران به طور کامل از کشور ما و ملت ماست؛ مستکبران این را تحمل نمیکنند، لذا توطئه میکنند.

بایستی ارتباط خود را با خدا حفظ کنیم، مستحکم کنیم. خاصیت یک حرکت الهی همین است: همتهای مردم، کارهای مردم، عزم و اراده‌ی مردم، حضور مردم، در کنار توجه به خدا، در کنار دلهای آماده‌ی برای تضرع؛ اینها خیلی مهم است. ارتباط خود را با خدا قوی کنیم. نگذاریم دلهای ما متمایل به سمتی شود که ما را از راه خدا دور کند؛ «ربّنا لاتزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا و هب لنا من لدنک رحمة»؛ این دعائی است که قرآن به ما یاد میدهد.

ملت ایران نشاط خود را، روحیه‏ی خود را، عزم‏ و اراده‏ی خود را، موقع‏شناسی خود را در این اجتماع عظیم نشان دادند. سی و یک سال از روزی که امام بزرگوار ما این روز را اعلام کرده‏اند میگذرد، توقع دشمنان این بود که روزبه‏روز کمرنگ‏تر شود و به فراموشی برسد. خدا را شکر که روزبه‏روز این انگیزه، این شعله‏ی فروزان در دل مردم و در عمل مردم برجسته‏تر شد. امسال در کشورهای گوناگون: در آسیا، در خاورمیانه، در آفریقا، در آمریکا، در اروپا، مسلمانها در نقاط مختلف عالم این روز را گرامی داشتند و ملت بزرگ ایران، محور اصلی این حرکت عظیمِ امت اسلامی، این روز را با شکوه تمام برگزار کرد و نشان داد که در شرائطی که اقتضائات بین‏المللی وجود دارد، وظائف خود را گرمتر و گیراتر، پرانگیزه‏تر و پرشورتر انجام میدهد.

امید و انگیزه موج میزند در رفتار و گفتار مردم عزیز ما. من بازتاب این امید و این انگیزه را، امسال در ملاقات با دانشجویان، در ملاقات با دانشگاهیان و نخبگان، در ملاقات با کارگزاران و مسئولان عمده‏ی کشور و نظام، در ملاقات با مدیران ارشد، با کارآفرینان، در ملاقات با قشرهای مختلف در ماه رمضان، در گفتار آنها مشاهده کردم؛ در منش آنها و سیمای‏ آنها این امید و این انگیزه را مشاهده کردم. ملتی‏ که یک چنین امیدی در او هست، اینجور به سمت آینده با نگاه خوشبینانه و با عزم‏ و اراده نگاه میکند، این ملت مسلماً و قطعاً و یقیناً به قله‏ها دست پیدا خواهد کرد.

در این دنیا خیلی باید هوشیار بود. البته مقابله‏ی با این ظلم و زور و با نقاب و بی‏نقاب و همه جورش، صرفاً منحصر نیست در آمادگی‏های نظامی؛ مهم‏تر از آمادگی‏های نظامی، آمادگی‏های معنوی است؛ آمادگی‏های روحی است؛ قدرت عزم‏ یک ملت‏ است؛ توان ایستادگی یک ملتی است که بتواند در مقابل این تندبادها بایستد. تندباد می‏آید و می‏گذرد؛ هرچه قدرت هم داشته باشد، می‏آید و می‏گذرد؛ مهم این است که بتوان یا نتوان در مقابل این تندباد ایستاد. مشکل بناهائی که فرومی‏ریزد، این است که نمی‏توانند خودشان را نگه دارند؛ و الّا تندباد که دائمی نیست. اگر یک ملتی زانوان خودش را محکم کرد، قدرت ایستادگی به خودش داد، ثبات قدم خودش را تقویت کرد، از این تندبادها و این طوفانها کاری برنمی‏آید؛ می‏آیند و می‏روند؛ آن‏ها می‏روند، این ملت می‏ماند.

من می‏خواهم به شما بگویم: جوانهای عزیز! همیشه همین طور است؛ همیشه عزم‏ راسخ شما، هوشمندی و بصیرت شما، ایستادگی و قاطعیت و شجاعت شما می‏تواند همه‏ی دشمنان را هرچند بظاهر بزرگ و نیرومند باشند، به شکست بکشاند. امروز هم همین‏جور است؛ فردا هم همین‏جور است. ملت‏ ایران اگر بخواهد به اوج سعادت دنیا و آخرت برسد- که می‏خواهد و إن شاء اللَّه خواهد رسید- راهش عبارت است از شجاعت، بصیرت، تدبیر، عزم‏ راسخ، اراده‏ی مستحکم از سوی زن و مرد؛ و همه‏ی این‏ها متکی بر ایمان، ایمان اسلامی. آن چیزی که ضامن این عزم و همت راسخ در رزمندگان ما بود، ایمان قلبی‏شان بود. دین را، خدا را، قیامت را، مسئولیت انسانی در مقابل خدا را باور داشتند؛ این باور در هر ملتی‏، در هر جامعه‏ای وجود داشته باشد، او را آسیب‏ناپذیر می‏کند؛ می‏توانند مقاومت کنند.

در آغاز سال 88 مردم با حضور بی‏سابقه‏ی خود انتخاباتی را ساماندهی کردند که در تاریخ انقلاب ما- و البته در تاریخ طولانی کشور ما- سابقه نداشت و یک نقطه‏ی برجسته و اوج به حساب می‏آمد. در طول ماه‏های بعد از انتخابات هم مردم در امتحانی بزرگ، در حرکتی عظیم و سرنوشت‏ساز، حضور خود، اراده‏ی خود، ایستادگی خود، عزم ملی خود و بصیرت خود را نشان دادند.

تفسیر کوتاهی که از حوادث بعد از انتخابات در طول چند ماه می‏شود ارائه کرد، عبارت از این است که دشمنان کشور و دشمنان نظام جمهوری اسلامی بعد از گذشت سی سال، همه‏ی تلاش خود و توان خود و نیروهای خود را متمرکز کرده‏اند برای اینکه بتوانند این انقلاب را از درون شکست بدهند. ملت در مقابل این توطئه‏ی بزرگ، این حرکت خصمانه، با آگاهی و بصیرت و عزم و ایستادگیِ بی‏نظیری توانست دشمن را به شکست بکشاند. تجربه‏ای که در این هشت ماه بعد از انتخابات تا بیست و دوم بهمن بر این ملت و بر این کشور گذشت، تجربه‏ای پر از درس، پر از عبرت و حقیقتاً مایه‏ی سربلندی ملت ایران است.

جمهوری اسلامی هویتی غیر از هویت مردم و ایمان مردم و عزم‏ مردم که ندارد. امروز هم همین‏جور است. ما کسی نیستیم، ما چیزی نیستیم؛ خدای متعال به وسیله‏ی این مردم و این دلهاست که این نظام را حمایت می‏کند؛» هو الّذی ایّدک بنصره و بالمؤمنین «. خداوند متعال به پیغمبرش می‏فرماید که پروردگار، تو را به وسیله‏ی مؤمنین یاری کرد. جمهوری اسلامی امروز هم همین‏جور است، آن روز هم همین‏جور بود. ما وسیله‏ی دیگری نداریم؛ وسیله، همین ایمان‏های مردم است که از هر سلاحی کارآمدتر است، از هر وسیله‏ای مؤثرتر است. آن روز هم همین‏جور بود. مردم آمدند این توطئه‏ها را جارو کردند. البته یک توطئه که جارو شد، معنایش این نیست که توطئه تمام شد؛ خوب، دشمن بیدار است؛ یک بازی دیگری، یک توطئه‏ی دیگری، یک ماجرای دیگری. مردم که بیدار بودند، فرقی نمی‏کند؛ صد تا توطئه هم که بیاورند، مردم در مقابلش می‏ایستند و حرکتشان را هم ادامه می‏دهند. حرکت عظیم ملت‏ ایران متوقف نمی‏شود؛ هم پیش می‏روند، هم در عین حال با معارضه‏ها، با دشمنی‏ها و با مزاحمتها مقابله می‏کنند. این وضعی بوده است که در این سی سال وجود داشته است.

جنایت تروریست‏های خونخوار در بلوچستان چهره‏ی اهریمنی دشمنان امنیت و وحدت را که از سوی سازمانهای جاسوسی برخی دولتهای استکباری حمایت می‏شوند، بیش از پیش آشکار ساخت. به شهادت رساندن مؤمنان فداکاری همچون سردار شجاع و بااخلاص شهید نور علی شوشتری و دیگر فرماندهان آن بخش از کشور و دهها نفر از برادران شیعه و سنّی و فارس و بلوچ، جنایتی در حق ملت ایران و بخصوص منطقه‏ی بلوچستان است که این انسانهای شریف، همت خود را بر امنیت و آبادی آن نهاده و مخلصانه برای آن تلاش می‏کردند. دشمنان بدانند که این ددمنشی‏ها نخواهد توانست عزم راسخ ملت و مسئولان را در پیمودن راه عزت و افتخار که همان راه اسلام و مبارزه با جنود شیطان است، سست کند و به وحدت و همدلی مذاهب و اقوام ایرانی خدشه وارد سازد.

اقتدار یک ملت‏ فقط به نیروهای مسلح نیست. اقتدار ملت، یک حقیقت چندجانبه است؛ نیروهای مسلح، آن خط مقدم تحرک و نشانه‏ی اقتدار ملتند. اما یک ملت از لحاظ دانش باید پیشرفته باشد، از لحاظ اخلاق، از لحاظ ایمان، از لحاظ عزم‏ و اراده، تا بتواند اقتدار خود را حفظ کند. ما تکیه می‏کنیم بر روی عناصر معنوی اقتدار. اصلی‏ترین عنصر اقتدار معنوی، ایمان است؛ ایمان به خدا، توکل به خدا، حسن ظن به خدا. این است که دل را آماده می‏کند برای ورود در میدانهای دشوار؛ این است که گامها را استوار می‏کند برای پیمودن جاده‏های سخت؛ این است که مشکلات را در چشمها کوچک می‏کند، هدفهای بزرگ را در اختیار انسان می‏گذارد و در مد نظر او و نگاه او قرار می‏دهد؛ ایمان به خدا. بدون این ایمان، انسان یک قالب مادی است. دلها از عشق به خدا و عشق به معنویت و فضیلت، در آن‏چنان مجموعه‏هائی که ایمان به خدا ندارند، نمی‏تپد؛ اقتدار هم به معنای حقیقی کلمه به دست نمی‏آید..

اینجانب با فروتنی در برابر عزم و ایمان شما مردم عزیز، این موفقیت بزرگ را به حضرت ولیّ الله الأعظم روحی فداه و به روح امام بزرگوار و به یکایک آحاد ملت تبریک عرض می‏کنم و همگان را به قدردانی از این لطف الهی و شکرگزاری در برابر پروردگار حکیم و علیم توصیه می‏نمایم. گمان بر این است که دشمنان بخواهند با گونه‏هائی از تحریکات بدخواهانه، شیرینی این رویداد را از کام ملت بزدایند. به همه آحاد مردم و به‏ویژه جوانان عزیز که سرزنده‏ترین نقش‏آفرینان این حادثه‏ی شورانگیز بودند، توصیه می‏کنم که کاملًا هشیار باشند. همواره باید شنبه‏ی پس از انتخابات، روز مهربانی و بردباری باشد. چه طرف‏داران نامزد منتخب و چه هواداران دیگر نامزدهای محترم، از هرگونه رفتار و گفتار تحریک‏آمیز و بدگمانانه پرهیز کنند. رئیس‏جمهور منتخب و محترم، رئیس‏جمهور همه‏ی ملت ایران است و همه و از جمله رقیبان دیروز باید یکپارچه از او حمایت و به او کمک کنند. بی‏شک این نیز امتحانی الهی است که موفقیت در آن خواهد توانست رحمت خداوند متعال را جلب کند.

ما باید رشد سیاسی خود را بالا ببریم. مردم ما از لحاظ رشد سیاسی، امروز هم از بسیاری از ملتها جلویند؛ اما باز در این جهت هم باید پیشرفت کنیم. مسئولیت‏پذیری، عزم و اراده‏ی ملی؛ در همه‏ی این زمینه‏ها باید پیشرفت بشود. البته با حرف نمی‏شود، با الفاظ نمی‏توان کاری انجام داد، نوشتن این چیزها روی کاغذ اثری ندارد؛ تحرک و برنامه‏ریزی لازم دارد، که بعد اشاره‏ای عرض خواهم کرد.

قدرتهای بزرگ- که هدفشان جز قهر و سیطره‏ی بر ملتها نیست- حاضر نیستند بفهمند که وقتی یک ملت بیدار شد، وقتی یک ملت ارزش عزم‏ و اراده‏ی خودش را فهمید، وقتی یک ملت دانست که اگر بخواهد و تصمیم بگیرد و عمل بکند، هیچ قدرتی در مقابل او نمی‏تواند بایستد، با یک چنین ملتی دیگر نمی‏شود درافتاد. ممکن است هزینه‏هائی را بر این ملت تحمیل کنند؛ اما تسلط بر آن ملت دیگر ممکن نیست؛ به بردگی کشیدن آن ملت دیگر ممکن نیست؛ تحمیل کردن عقاید خود و خواست خود بر آن ملت دیگر ممکن نیست. این را هنوز هم قدرتهای بزرگ نمی‏توانند بفهمند.

سی سال از آغاز این تحول عظیم دارد می‏گذرد؛ انواع و اقسام شگردها را دشمنان ملت‏ ایران و دشمنان نظام جمهوری اسلامی به کار زدند، شاید بتوانند مجدداً آن ملت را مقهور کنند؛ آن سلطه‏ی جهنمی‏ای را که بر ایران عزیز ده‏ها سال داشتند و حاضر نبودند از او دست بردارند، شاید بتوانند آن سلطه را دوباره برگردانند. امروز چالش نظام جمهوری اسلامی با دشمنان قدرتمند جهانی‏اش بر سر این قضیه است. مسئله‏ی انرژی هسته‏ای و مسئله‏ی ساخت موشک و این حرفها بهانه است. مسئله، مسئله‏ی دیگری است. مسئله این است که یک ملت توانسته است با قهر و غلبه، با عزم‏ و اراده، سلطه‏ی قهرآمیز دیگران را از خودش دفع کند. اما این‏ها می‏خواهند تلاش کنند این سلطه را برگردانند. البته نتوانستند، بعد از این هم نمی‏توانند. از دل انواع و اقسام تحریم‏هائی که سالهای متمادی است بر کشور ما تحمیل کرده‏اند، ناگهان «ماهواره‏ی امید» بیرون می‏آید و به فضا پرتاب می‏شود. از دل همه‏ی سخت‏گیریهائی که انجام دادند، ناگهان توانائی غنی کردن اورانیوم- که یک کار محدود و محصوری است و دربست، ملک طلقِ قدرتهای بزرگ است و بدون اجازه‏ی آن‏ها هیچ جا نباید برود- در این کشور رشد می‏کند و جان می‏گیرد و خودش را نشان می‏دهد. این نشان‏دهنده‏ی این است که دشمن نتوانسته، تحریم او هم اثر ندارد، تهدید او هم اثر ندارد. چرا؟ چون این ملت‏ عزم‏ راسخ خود را که متکی به آن ایمان عمیق هست، حفظ کرده است و حرکت می‏کند و پیش می‏رود؛ و نمی‏توانند.

این که ملت‏ ما در هر 22 بهمن با شور، با هیجان، با عزم‏ راسخ، توی خیابانها می‏آیند و در این راه‏پیمائی عظیم شرکت می‏کنند و خودشان را نشان می‏دهند، یک حرکت نمادین از ایستادگی و استقامت ملت بر سر همین آرمان‏هاست. ملت، نشان می‏دهد که ما هستیم. لذا شما می‏بینید در طول این سی سال، 22 بهمن در زیر برف و سرمای شدید و بر روی زمینهای یخ بسته، در زیر آفتاب سوزانِ- در مناطقی که هوا گرم بوده است- انجام شده و مردم داخل این میدان راه‏پیمائی‏ها، آمدند و حضور خودشان را حفظ کردند؛ نگذاشتند 22 بهمن آن جلا و رونق خودش را از دست بدهد. امسال هم به توفیق الهی همین‏جور خواهد بود. ملت ایران بازهم می‏آیند، توی صحنه خودشان را نشان می‏دهند. و این دشمن را به معنای حقیقی کلمه در مقابل ملت ایران دچار احساس خسران می‏کند؛ هم حضور در راه‏پیمائی این‏جور است، هم حضور در صحنه‏های گوناگون- این انتخابات‏های مختلف، آمدن مردم، حضور مردم، این نمایشهای عظیمِ علمی و فناوری- که خوشبختانه ملت ما پی‏درپی دارد این‏ها را نشان می‏دهد؛ دائم این تلاشِ جوانهای ما بروز می‏کند و ظهور می‏کند که باید روز به روز هم بیشتر بشود.

ایجاد درک مشترک از چشم‌انداز بیست‌ساله و تقویت باور و عزم ملی برای تحقق آن‌.

ایجاد درك مشترك از چشم‌انداز بیست‌ساله و تقویت باور و عزم ملی برای تحقق آن‌.

ملت‏ ما در این قضیه هم بیداری و هم آمادگی خودش را نشان داد. من لازم است از همه‏ی ملت که در راه‏پیمائی‏ها و تظاهرات و شعارها موضع و عزم‏ خودشان را نشان دادند، تشکر کنم؛ بخصوص از جوانهای مؤمن و پرشوری که به فرودگاه‏ها- در تهران و بعضی جاهای دیگر- رفتند؛ که ما را بفرستید. خوب، دست ما بسته است؛ دست ما بسته است. ما اگر می‏توانستیم آنجا حضور پیدا کنیم، لازم بود حضور پیدا کنیم و پیدا هم می‏کردیم؛ ما ملاحظه‏ی کسی را هم نمی‏کردیم؛ منتها امکان ندارد؛ این را همه بدانند. دولت جمهوری اسلامی و مسئولین جمهوری اسلامی هر کاری که ممکن باشد که کمک به آن ملت مظلوم باشد، می‏کند، تا حالا هم کرده، بعد از این هم خواهد کرد. منتها جوانهای ما، جوانهای پرشوری‏اند. این نسل جوانهای امروز ما با این کارشان نشان دادند که مثل همان نسل کربلای 5- که همین روزها، روزهای یادآور خاطره‏ی کربلای پنج است- و نسل و الفجر 4 و عملیات خیبر و عملیات بدراند. این جوانهای امروز هم مثل همان جوانهای بیست و پنج سال پیش، سی سال پیش آماده‏ی میدان‏اند.

اگر دشمن خدای نکرده بتواند یکایک مبارزان فلسطینی را که امروز در حماس دارند دفاع جانانه می‏کنند و با عزم‏ و اراده‏ی قاطع دارند می‏جنگند، نابود کند، باز مسئله‏ی فلسطین با این فاجعه‏آفرینی‏ها از بین نخواهد رفت. بدون شک به تجربه‏ی گذشته، از قبل خیلی خیلی قوی‏تر قامت بلند خواهد کرد و بر سر آن‏ها خواهد کوبید و بر آن‏ها پیروز خواهد شد. ملت‏ مسلمان ما باید همین عزم‏ راسخ را در ذهن خود، در دل خود نگه دارد؛ این بصیرت را مغتنم بشمارد؛ این آگاهی و بیداری را که نصیب این ملت شده است، مغتنم بشمارد و حضور خود را حفظ کند؛ مواضع خود را آشکارا نشان بدهد و به دنیا اعلام کند که جمهوری اسلامی بر سر مواضع ظلم‏ستیز خود ایستاده است و برای آن، مقاومت و فداکاری خواهد کرد و مسلماً آنچه که به دست خواهد آورد، از آنچه که از دست خواهد داد، بمراتب گرانبهاتر و ارزشمندتر خواهد بود. و مطمئناً روح مطهر شهیدان عزیز ما و روح مطهر امام بزرگوار ما پشتیبان ملت ایران و پشتیبان این مجاهدتها و دفاعهای جانانه خواهند بود و إن شاء اللَّه پیروزی را همه‏ی ملتهای‏ مسلمان در آینده‏های نه‏جندان دوری جشن خواهند گرفت.

در کشورهای اسلامی، چه در آفریقا، چه در آسیا، چه در همه‏ی مناطق دنیا، حتّی در قلب آن کشوری که بیشترین دشمنی را با ما کرده است- یعنی ایالات متحده‏ی آمریکا- مسلمانانی هستند که شیعه نیستند، اما دلشان لبریز از محبت جمهوری اسلامی و محبت امام و محبت این ملت‏ بزرگِ با عزم‏ و اراده است؛ چون جمهوری، جمهوری اسلامی بود. این‏ها این را تحریف می‏کنند؛ تبدیل می‏کنند و می‏خواهند به‏دروغ مارک دشمنی با فِرق اسلامی را به سینه‏ی جمهوری اسلامی بزنند. بروید این‏ها را تبیین کنید. برادران مسلمان ما، خواهران مسلمان ما در سراسر دنیا بدانند که اینجا مال آن‏هاست؛ بدانند اینجا همان کاری انجام گرفته است که دل هر مسلمانی در آرزوی انجام گرفتن آن هست. کدام مسلمان است که در دنیا نخواهد که قرآن حاکمیت پیدا کند. اینجا قرآن حاکمیت پیدا کرده؛ اینجا شریعت حاکمیت پیدا کرده.

داخل کشور خودمان را هم باید خودمان اصلاح کنیم. ملت‏ ما ملت مؤمن و با عزم‏ و اراده‏ای است، ملت آماده‏ای است، ملت صادقی است؛ اما در گوشه و کنار افرادی، جریان‏هائی، مجموعه‏هائی به اسم‏های مختلفِ نخبگان سیاسی و غیر این‏ها، فضای جامعه را مشوش می‏کنند، فضای جامعه را از صفا و صداقت تهی می‏کنند، مردم را دچار اغتشاش ذهنی، دچار تردید می‏کنند. این ملت همان ملتی است که این انقلاب عظیم را به پیروزی رسانده، این نظام مستحکم و باعظمت را شالوده‏ریزی کرده و سی سال با قدرت، او را حفظ کرده. این آن‏چنان ملتی است، این آن‏چنان ایمانی است، این آن‏چنان عزم راسخی است.

در میانه‏ی امواج طوفانیِ دنیائی که در آن، افزون‏طلبان سلطه‏گر با سیطره‏ی متعرضانه‏ی خود استقلال و هویت ملتها را نشانه گرفته و تا توانسته‏اند عرصه را بر عزم ملی آنان تنگ‏تر کرده‏اند، ملت ایران با اراده‏ای راسخ بر ترفندهای پیچیده‏ی دشمنان فائق آمده و در راه عزت و آزادگی به رهنمائی اسلام و قرآن، گردنه‏های دشوار را یکی پس از دیگری پشت سر می‏گذارد. مجلس مؤمن و مستقل و شجاع و مدبّر، نماد پایداری و ثبات الگوئی از مردم‏سالاری است که انقلاب اسلامی در برابر چشم جهانیان قرار داد و ملت بزرگ ایران با اتکال به خدا و با عزم راسخ خود آن را ماندگار کرد.

شما نمایندگان ملتی مؤمن و شجاع و بااراده‏اید. این ملت با این ویژگیها توانسته است از گردنه‏های دشوار عبور کند و بسی موانع طبیعی یا ساخته‏ی دشمن را پشت سر گذارد. اندیشه و عمل شما باید در همین جهت به کار افتد. دشمنان پرکینه و زیاده‏طلب، اکنون در چندین جبهه از ملت ایران شکست خورده‏اند و ملت ایران بر ثبات و اقتدار و استقلال خود در برابر آنان افزوده است. امروز آنان خود به این حقیقت معترفند. شما باید در کنار دولت انقلابی و مؤمن، پیشاهنگ این حرکت شجاعانه و مدبرانه باشید؛ دنیا از همه‏ی شما سخن واحدی بشنود و تبلور عزم ملی را در حرف و عمل شما ببیند.

منطقه‏ی لارستان در صد و اندی سال پیش به همت این مرد بزرگ و کمک مردم این منطقه- مردم شهرها و عشایر- یک حرکت اسلامی بسیار پرماجرائی را در تاریخ ما ثبت کردند. اگر ارزیابی ما در باره‏ی ملتها تابع این است که مقدار آگاهی آن‏ها را بسنجیم، مقدار عزم و اراده‏ی ملی آن‏ها را بسنجیم، روشن‏بینی و شجاعت آن‏ها در اقدام را بسنجیم- اگر این وسیله‏ی سنجش قدر و قیمت جمعیتها و ملتهاست- باید بگوئیم مردم لار و منطقه‏ی لارستانِ بزرگ، به حسب این مقیاسها و معیارها جزو برجسته‏ترین مردم کشورِ پهناور ما هستند. آن روزی که مسئله‏ی آزادی‏خواهی و مبارزه‏ی با استبداد در کمتر نقطه‏ای از کشور مطرح بود، در این منطقه به برکت روحانیتِ این مجتهد بزرگ و آگاه، مسئله‏ی مبارزه با استبداد برای مردم مطرح شد. آن روزی که مقاومت در مقابل اشغالگران خارجی برای بسیاری از ملتهای منطقه‏ی ما و ملت خود ما چندان معنای روشنی نداشت، مردم منطقه‏ی لارستان به رهبری این سید بزرگوار در برابر اشغال انگلیس ایستادند؛ در مقابل زورگوئی انگلیس‏ها جان خودشان را کف دست قرار دادند. مرحوم آیت‏اللَّه آسید عبد الحسین لاری در نامه‏ای که به فرزند خودش می‏نویسد، می‏نویسد فشارها زیاد است، اما من تا آخرین قطره‏ی خون خودم ایستاده‏ام. وقتی رهبر این‏جور است، وقتی پیشوای مردم این‏جور صادقانه می‏ایستد، به طور طبیعی عزم و اراده‏ی ملی در جهت درست به کار می‏افتد و ملتها را هدایت می‏کند. بعد از آن بزرگوار هم فرزند او، مرحوم آیت‏اللَّه آسید عبد المحمد- که شخصیت برجسته‏ی روحانی است- هم مبارزاتی را انجام دادند.

عزیزان من! دشمن انقلاب اسلامی، در طول این سالهای متمادی- قریب سی سال- از همه‏ی راههای ممکن برای شکستن عزم‏ و اراده‏ی ملت ایران پیش آمده و وارد عمل شده؛ از توطئه‏ی سیاسی، از کودتای نظامی، از تحمیل جنگ هشت‏ساله، از تبلیغات زهرآلودی که به طور شبانه‏روز- متصل- از بلندگوهای صهیونیستی و استکباری علیه ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی پخش می‏شود. همه‏ی کارها را کرده‏اند؛ به این نتیجه رسیده‏اند که بلکه بتوانند ملت ایران را در یک توطئه‏ی اقتصادی گرفتار کنند. این تازگی هم ندارد؛ از اول انقلاب تحریم اقتصادی و محاصره‏ی اقتصادی، به شکلهای مختلف در کشور ما جریان داشته است؛ فشار آوردند، ملت ایستاد؛ در عین حال آن‏ها می‏خواهند همین را ادامه بدهند، بازهم ملت ما می‏ایستد. همان طوری که در طول این سی سال گذشته، ملت ما بر توطئه‏ی محاصره‏ی اقتصادی فائق آمد و گامهای بلندی را در راه پیشرفت کشور از همه جهت‏ برداشت، امروز هم علی‏رغم بددلی و سوء نیت سیاستمداران استکبار جهانی، ملت ما در مقابل هر توطئه‏ای- و بخصوص این توطئه- خواهد ایستاد.

شهدا پیشرو و پیش‏گام بودند و سنگر دوم، خانواده‏های شهیدان و دیگر ایثارگران. رفتند جلو، مانعها را از سر راه برداشتند و توانستند یک ملتی‏ را که چند قرن او را به بی‏حالی و تسلیم در مقابل زورگویان عادت داده بودند، تبدیل کنند به این ملت بانشاط، سرافراز، پرافتخار و با عزم‏ و اراده‏ی مستحکم و راسخ. این کار را شهدای ما کردند؛ این کار را رزمندگان ما کردند؛ این کار را جانبازان ما کردند؛ این کار را استقامت آزادگان ما در زندانهای دشمن کرد؛ این کار را شما خانواده‏های شهدا کردید. حق شما بر گردن ایران و ایرانی تا ابد باقی است و تاریخ ایران باید نسبت به خانواده‏ی شهدا، حق‏گزاری کند.

هرچه به شهید نزدیک‏ترید، افتخارتان بیشتر و مسئولیت‏تان سنگین‏تر است. کشور مال شماست؛ کشور مال جوانهاست؛ آینده مال شماست. آن‏هائی که رفتند، رفتند و راه‏ها را گشودند؛ من و شما که ماندیم باید از این راههای گشوده حرکت کنیم و پیش برویم. و الّا اگر آن‏ها راه را باز کنند و ما بنشینیم و دست روی دست‏ بگذاریم و تماشا کنیم، این قدرنشناسی و نمک‏نشناسی است. نمک‏شناسیِ در قبال شهدا این است که وقتی آن‏ها راه را باز کردند، ما از این راه حرکت کنیم و پیش برویم. این امروز وظیفه‏ی ماست و ملت‏ ایران این وظیفه را انجام می‏دهد و مسئولین کشور بحمد اللَّه به این وظیفه متعهد و پایبندند و شعارهای اسلامی و مبانی و اصول اسلامی برای آن‏ها اصلی‏ترین پرچمها و شعارهاست. إن شاء اللَّه این ملت با این عزم‏، با این روحیه، با این جوان و با این مشعلهای درخشانی که از خون شهیدان برافروخته‏شده و فضا را روشن کرده، خواهد توانست به بلندترین و دورترین آرزوهای خودش برسد.

بشیراز در طول قرنهای گذشته، استعداد انسانی خود را تقریباً در همه‏ی زمینه‏های علمی به اثبات رسانده است؛ همچنین در زمینه‏های اجتماعی و دینی و آن چیزی که به سرنوشت ملتها مربوط می‏شود- یعنی تصمیم و عزم ملی- استان فارس و شهر شیراز یک تاریخ برازنده و برجسته‏ای دارند. هرچه انسان به تاریخ شما بیشتر دقت می‏کند، اوج فرزانگی این مرزوبوم و مردم این منطقه را بیشتر درمی‏یابد.

کشور باید پیشرفت کند؛ پیشرفتِ در همه‏ی بخشها: پیشرفت در تولید ثروت، پیشرفت در افزایش بهره‏وری، پیشرفت در عزم و اراده‏ی ملی، پیشرفت در اتحاد ملی و نزدیکی قشرهای مختلف به یکدیگر، پیشرفت در دستاوردهای علم و فناوری، پیشرفت در اخلاق و در معنویت، پیشرفت در کم کردن فاصله‏ی طبقاتی، در رفاه عمومی، در انضباط اجتماعی، در بوجود آمدن وجدان کاری در یکایک آحاد ما مردم، پیشرفت در امنیت اخلاقی، پیشرفت در آگاهی و رشد سیاسی، پیشرفت در اعتمادبه‏نفس ملی- که من چند ماه قبل مسئله‏ی اعتمادبه‏نفس ملی را اعلام کردم؛ ملت باید به خود اعتماد داشته باشند و بدانند که می‏توانند؛ درست نقطه‏ی مقابل آن چیزی که دشمنان این ملت در طول سالهای متمادی خواستند به ما تلقین کنند و بگویند و ثابت کنند که نمی‏توانید- پیشرفت در همه‏ی این زمینه‏ها لازم است؛ اما همه‏ی این پیشرفتها باید در سایه‏ی عدالت و در کنار تأمین عدالت باشد.

دشمنان ملت ایران منتظرند که از هر مسئله‏ی کوچک یا بزرگی، برای شکستن عزم و همت ملت ایران استفاده کنند؛ حتّی از بلایای طبیعی مثل زلزله و خشکسالی، یا از چیزهائی که در دنیا عمومیت دارد مثل گرانی. الآن شما اگر به تحلیلهای رادیوهای بیگانه نگاه کنید، می‏بینید یکی از محورهایی که دشمنان ما در تبلیغاتشان از آن استفاده می‏کنند، مسائل اقتصادی است؛ بلکه بتوانند در عزم ملت ایران خللی وارد کنند. مردم ایران، مسئولین خودشان را شناخته‏اند. اینی که این‏جور وانمود بشود که اگر در وضع اقتصادی جامعه مسئله‏ی «گرانی» پیش می‏آید، به خاطر این است که مسئولین دولتی و مسئولین بخشهای مختلف توجه ندارند، این خطاست؛ آن‏ها کاملًا توجه دارند و می‏دانند چه دارد اتفاق می‏افتد.

امروز خوشبختانه ملت‏ ایران با پرداختن هزینه‏هائی که سنگین هم بوده است- اما ملت ایران با شوق و رغبت و با رشادتِ تمام، این هزینه‏ها را پرداخته است- توانسته گذرگاههای زیادی را طی کند و راه دشواری را پشت سر بگذارد و بحمد اللَّه خود را به این نقطه‏ای که امروز در آن هستیم، برساند. اما این هنوز اوائل راه است. ملت ما با عزم‏ راسخ خود، با همت جوانان خود و با این استعدادی که متراکم در نیروهای انسانی ماست، إن شاء اللَّه خواهد توانست با راهکارهای عملی این راه را با کمال سرافرازی به پایان برساند و خواهد رساند. در این زمینه من در روزهایی که در این استان هستم، نکات و گوشه‏های مختلفش را در جلساتِ متناسب به مردم عرض خواهم کرد.

کشور باید پیشرفت کند؛ پیشرفتِ در همه‏ی بخشها: پیشرفت در تولید ثروت، پیشرفت در افزایش بهره‏وری، پیشرفت در عزم‏ و اراده‏ی ملی، پیشرفت در اتحاد ملی و نزدیکی قشرهای مختلف به یکدیگر، پیشرفت در دستاوردهای علم و فناوری، پیشرفت در اخلاق و در معنویت، پیشرفت در کم کردن فاصله‏ی طبقاتی، در رفاه عمومی، در انضباط اجتماعی، در بوجود آمدن وجدان کاری در یکایک آحاد ما مردم، پیشرفت در امنیت اخلاقی، پیشرفت در آگاهی و رشد سیاسی، پیشرفت در اعتمادبه‏نفس ملی- که من چند ماه قبل مسئله‏ی اعتمادبه‏نفس ملی را اعلام کردم؛ ملت باید به خود اعتماد داشته باشند و بدانند که می‏توانند؛ درست نقطه‏ی مقابل آن چیزی که دشمنان این ملت در طول سالهای متمادی خواستند به ما تلقین کنند و بگویند و ثابت کنند که نمی‏توانید- پیشرفت در همه‏ی این زمینه‏ها لازم است؛ اما همه‏ی این پیشرفتها باید در سایه‏ی عدالت و در کنار تأمین عدالت باشد.

ما با این نیت و عزم‏ راسخی که در ملتمان‏ وجود دارد، با این آمادگی‏ای که امروز بحمد اللّه در دولتمان و در مسئولینمان و با مجلس تازه‏نفسی که بر سر کار است و نمایندگانی که امروز در مجلسند- که بحمد اللّه همه در جهت ارزشهای اسلامی حرکت می‏کنند- و با امید پشتیبانی این ملت، می‏توانیم این کشور را بازهم پیش ببریم، مشروط بر اینکه مسئولان نوآوری را، ابتکار را، خلاقیت را- در روشهای گوناگون- برای خودشان یک وظیفه بدانند و سعی کنند آنچه را که در طول این سی سال شروع شده است- انجام گرفته است یا نیمه‏کاره مانده است- به شکوفایی برسانند.

روز 22 بهمن و راه‏پیمائی 22 بهمن مظهر اقتدار ملی است؛ مظهر اقتدار ملت ایران است؛ مظهر حضور مردمی و اراده و عزم ملی ملت ایران است که مرد و زن و پیر و جوان، در همه‏ی شرائط به خیابانها می‏آیند و خودشان را در سرتاسر کشور در مقابل چشم بینندگان قرار می‏دهند؛ این خیلی باعظمت است.

آن ملتی‏ که آمادگی خود را، حضور خود را، عزم‏ راسخ خود را در همه‏ی میدانها به نمایش می‏گذارد، دشمن را از نفوذ در خود و غلبه‏ی بر خود مأیوس می‏کند. در مقابل افکار جهانی و نگاههای جهانی، ملت ایران در هیچ مسئله‏ای، باید اظهار ضعف و عقب‏نشینی نکند. اینی که در باب مسئله‏ی هسته‏ای شما می‏بینید مسئولین دولتی اصرار می‏ورزند، به خاطر این است که اولًا این یک ضرورت است- من پریروز در یزد در جمع جوانها و دانشجویان این را تشریح کردم- این یک نیاز ملی است که اگر امروز شروع نکردیم، ده سال بعد، پانزده سال بعد، ضربه‏اش را ملت و کشور خواهند خورد. اگر امروز شروع کنیم، در آن زمانی که نیاز داریم، محصول دسترنج ملی خود را خواهیم گرفت. اگر امروز شروع نکردیم، عقبیم؛ اولًا این مسئله است و مسئله‏ی دوم این است که در یک چنین نیازی، هرگونه انفعال در مقابل دشمن، دشمن را تشجیع می‏کند به اینکه توقع بیشتری را مطرح کند، یک‏قدم جلو بیاید. این است که ملت ایران ایستاده‏اند و ایستادگی درست است و همانطور که مسئولین کشور، مسئولین دولتی بارها گفته‏اند و آحاد مردم در همه‏ی نقاط کشور تکرار کردند و تجاوب کردند، حقیقتاً حق مسلم ملت ایران است که بتواند بر این قدرت علمی و قدرت انرژی دست پیدا کند.

مسئله‏ی انتخابات، مسئله‏ی مهم امسالِ ملت ایران است. البته مسائل مهم داشته‏ایم، این آخر سالی شاید مهم‏ترین مسئله‏ی کشور که در سال جاری ما اتفاق می‏افتد، انتخابات مجلس است. البته هنوز تا آن وقت فاصله داریم و زمان برای حرف زدن و گفتن هنوز باقی است، بنده هم عرایضی دارم که إن شاء اللَّه در وقت خود خواهم گفت. آنچه که امروز می‏خواهم به شما بگویم، این است که ملت ایران انتخابات را قدر بدانند. انتخابات یک نمایشگاه است برای نشان دادن عزم و رشد ملی ملت ایران، استقامت ملت ایران، دانائی و هوشیاری ملت ایران، پایبندی ملت ایران به نظام مردم‏سالاری دینی.

ما امروز تقریباً هر سال یک انتخابات داریم - حالا با تصمیماتی که اخیراً گرفتند، شاید یک خرده کمتر بشود؛ اما تا حالا اینجور بوده - و در بیست و هشت سال، تقریباً بیست و هشت انتخابات داشتیم. این همه انتخابات با آرامی، با سلامت، بدون دردسرهای بزرگ انجام گرفته. این، نشاندهنده‌ی این است که مردمسالاری در این کشور جا افتاده است. چه کسی این کار را کرده؟ این نظام کرد. این کارآئیِ بسیار مهمی است.

جایگاه سیاسی و عزت بین‌المللی؛ چه کسی میتواند این را منکر بشود؟ چه کسی میتواند تأثیرگذاری دولت جمهوری اسلامی را امروز در سیاستهای منطقه، بلکه سیاستهای فرامنطقه منکر بشود؟ چه کسی میتواند عزت جمهوری اسلامی را در بین ملتهای مسلمان منکر بشود؟ کدام کشور میتواند ادعا کند که رئیس آن کشور، مسئولان بالای آن کشور میروند در یک کشور مسلمان دیگر، مردم آن کشور مسلمانِ دیگر، ولو دولتشان هم نخواهد، اجتماع میکنند و به نفع او شعار میدهند؛ غیر از جمهوری اسلامی؟ فقط جمهوری اسلامی است که رؤسایش در میان ملتهای دیگر، امتداد معنوی و حقیقی و سیاسی دارند. اینها کارآئی نیست؟! کدام عرصه‌ی کارآئی از اینها مهمتر و بالاتر؟

ایجاد یک گفتمان نو در سطح بین‌الملل اسلامی. همین گفتمان هویت اسلامی و سلطه‌ناپذیری و استقلال را این نظام ایجاد کرد؛ گسترش داد. و ارتباطات و همسایه‌ها و غیره و غیره؛ حرف زیاد است.

ما باید این کارآئی را افزایش بدهیم، با علم، با عقل، با عزم؛ سه تا «عین». عالمانه باید باشد؛ عاقلانه باید باشد؛ عازمانه باید باشد. باید با عزم همراه باشد؛ با سست‌عنصری و سست‌عهدی نمیشود پیش رفت. علم و عقل را به کار بگیرند و عزم ملی را مثل موتوری پشت سر اینها قرار بدهند. ما میتوانیم این کارآئی را افزایش بدهیم.

یک ملت‏ با آرمان‏های بلند و اهداف مقدس و والا در مقابل جبهه‏ی وسیع دشمنی‏های کینه‏توزانه، برای رسیدن به این هدفها و آرمان چه کار باید بکند؟ جز همت، جز عزم‏ راسخ، جز ورود در میدانهای خطر، جز خطرپذیری و آمادگی برای رویاروئی با حوادث، کار دیگری می‏تواند بکند؟ و ملت ما این کار را کرد. ملت ما به دنبال آرمان‏ها و هدفهای والای انقلاب اسلامی در مواجهه‏ی با دنیای نکبت‏بار کفر و استکبار و کینه‏توزی‏های قدرتهای سلطه‏طلب شرق و غرب حرکت کرد و عزم راسخ نشان داد. مظهر این عزم راسخ در یک دوره‏ی طولانی، همان جوانانی بودند که به تعبیر توصیف‏کننده‏ی شهدا کربلا «لبسوا القلوب علی الدّروع کأنّهم یتهافتون الی ذهاب الأنفس»؛ دلها را بر روی زره‏ها پوشیدند و به استقبال خطر رفتند؛ عاشقانه وارد میدان شدند و جان گرامی و عزیزشان در مقابل آن آرمان‏ها در نظرشان کوچک شد. با چنین عزمی، با چنین اقتدار معنوی و روحی‏ای رفتند و در میدانها ایستادند. مقاومت آن‏ها توانست زانوی جبهه‏ی متحد کفر و استکبار را خم کند، او را از پا در آورد و از میدان خارج کند. این کار را جوانهای ما کردند.

اگر این ملت‏ بتواند خودش را به قله‏های پیشرفت و علم و ترقی برساند، یک دروازه‏ی عظیمی جلوی راه ملتها برای رفتن به سمت معنویت باز می‏شود. لذا کارشکنی می‏کنند؛ مخالفت می‏کنند؛ تبلیغات سوء می‏کنند؛ تحقیر می‏کنند؛ از فشارهای سیاسی و اقتصادی استفاده می‏کنند، برای اینکه این ملت‏ نتواند به این مقصود برسد؛ اما عزم‏ ما و عزم‏ این ملت، عزم‏ راسخی است و راه را ادامه می‏دهد؛ اینجاست که نقش نیروی جوان خودش را نشان می‏دهد.

اول سال فرصت خوبی است برای تقویت عزم ملی، برای برکت بخشیدن به عمر خود در این سال. اگر همه‏ی آحاد ما مردم ایران از اول سال عزم خود را بر این متمرکز کنیم که با تلاش خود، با حرکت خود، سال پُرباری برای خود فراهم کنیم، خدای متعال هم یقیناً کمک خواهد کرد. البته جان‏مایه‏ی این عزم ملی و بزرگ، نیت پاک و تصمیم بر جلب رضای الهی است؛ تصمیم بر پیمودن صراط مستقیم؛ و آنگاه شناختن موقعیت خود و وضع خود، جایگاه خود در شرایط کنونی عالم و چالشهایی که پیش روی ملت قرار دارد، و شناختن خطوط اساسی برای مواجهه‏ی با چالشها. این، شرط موفقیت یک ملت زنده است؛ وضع خود را، جایگاه خود را، شرائط خود را درست بشناسد و برای این شرائط برنامه‏ریزی داشته باشد و عزم و تصمیم قاطع بر مواجهه‏ی با آنچه که در این راه برای انسان به طور طبیعی پیش بیاید.

بدیهی است که یک ملت زنده، با چالشها مواجه است؛ چالشها، لازمه‏ی زنده بودن است. هر موجود زنده‏ای باید هزینه‏ی زنده بودنِ خود را بپردازد تا بتواند به اهداف خود دست پیدا کند. زنده بودن همراه با چالش‏هاست؛ همراه با مانعهاست؛ از مانعها باید عبور کرد. احیاناً همراه با دشمنی‏هاست؛ برای دشمنی‏ها باید تدبیر و اندیشه‏ی راسخ داشت. عزم قوی را باید دست‏مایه‏ی این حرکت کرد. ملت ایران نیازمند این عزم ملی است که تا امروز هم این عزم را نشان داده است و روز به روز باید پایه‏های این عزم مستحکم‏تر بشود.

در عرصه‏ی بین‏المللی و سیاسی جهانی هم پیشرفتهای نظام جمهوری اسلامی ایران پیشرفتهای چشمگیری بود. ملت ما و کشور ما به برکت نظام جمهوری اسلامی در دنیا سرافراز شد؛ ابهت ملی ما و نگاه مهربانانه‏ی مردم ما نسبت به ملتهای جهان و ملتهای مسلمان در همه‏ی حوادث آشکار شد؛ عزم راسخ ملی ما در زمینه‏های علمی، در تحرک اقتصادی برای دیگران تا حدود بسیاری روشن شد. ما در مسائل داخلی و مسائل خارجی بحمد اللَّه پیشرفتهای زیادی داشتیم.

خداوند قادر متعال را سپاس می‏گویم که ملّت ایران را در آزمون بزرگ دیگری سرافراز کرد و کشوری را که به پرچم‏داری اسلام مفتخر است عظمت و ابهتی دوباره بخشید. روز بیست و چهارم آذر یکبار دیگر معنی مردم‏سالاری دینی را به دیرباوران و بداندیشان فهمانید و حضور پرشور و متراکم قشرهای عظیم مردم در پای صندوقهای رأی، صحنه‏ی نمایش اقتدار و خودباوری و حضور هشیارانه‏ی ملّت ایران شد. نه شرائط جوّی نامساعد روز انتخابات و نه فضای جنگ روانی دشمنان که از هفته‏ها پیش از آن با ابزارها و شیوه‏های گوناگون برای سرد کردن دلها آرایش داده شده بود هیچ‏یک نتوانست در عزم ملّی خلل وارد سازد. اراده‏ی الهی بر بیداری مردم، کید بدخواهان را مغلوب ساخت و برگ دیگری بر دفتر زرین این ملّت مؤمن و انقلابی افزوده شد. رفتار متین و خردمندانه‏ی مردم و تعهّد و صداقت مسئولانِ دست‏اندرکار موجب شد که این بار نیز، مردم‏سالاری دینی، از نصاب سالم‏ترین دموکراسیهای جهان، سالم‏تر و مشارکت مردم از بالاترین نصاب دموکراسیهای غربی بیشتر باشد.

اگر ملت‏ بر چیزی مصمم شد و پای آن حرف ایستاد، هیچ قدرتی در دنیا قادر نیست که بر این اراده‏ی متحد ملی فائق آید. شرط این موفقیت، اراده و عزم‏ راسخ است؛ شرط دیگرش اتحاد ملی است؛ که بحمد اللّه مردم ما از آن برخوردارند. البته عده‏ای مایل هستند بین مردم اختلاف بیندازند؛ شعارهای تفرقه‏آمیز می‏دهند؛ می‏خواهند مردم را در مقابل هم قرار بدهند؛ اما تاکنون موفق نشده‏اند؛ و إن شاء اللّه بعد از این هم موفق نخواهند شد.

إن شاء اللّه روز جمعه مردم با حدّت، با عزم‏ راسخ و با انگیزه‏ی کامل وارد میدان انتخابات و صحنه‏ی آن شوند. صندوقهای رأی را از آرای خودشان پُر کنند و انتخاب خودشان را در معرض دید مردم دنیا بگذارند. یک‏بار دیگر رشد، حضور و آمادگی ملت‏ ایران را به مردم دنیا نشان دهند. آن وقت در نوع انتخاب هم باز همین دقتها باید رعایت شود. جوانها، مرد و زن و قشرهای مختلف به دنبال این باشند که انسانهای صالح را انتخاب کنند.

خود را هم از لحاظ فکری، هم از لحاظ جسمانی و هم از لحاظ آموزش مجهز کنید و ارتباط خود را با خدای متعال تقویت کنید. دلهای جوان و نورانی شما آماده‏ی ارتباط با خداست. این ارتباط در سخت‏ترین میدانها به شما نیرو می‏دهد. توکل به خدا، اعتماد به خدا و احساس رابطه‏ی با خداوند متعال، در انسان عزت می‏آفریند، به او اعتماد به نفس می‏دهد و به او شجاعت می‏بخشد. و یک ملت‏ برای گذر کردن از گردنه‏های دشوار به این‏ها نیازمند است. خودتان را از همه‏ی جهات آماده کنید. بگذارید این ملت با احساس وجود جوانان باارزشی در نیروهای مسلح، طعم امنیت و آسایش روانی را همچنان بچشد و احساس کند که به اذن پروردگار، حصن حصینی ضامن امنیت اوست. دشمنان با مشاهده‏ی آمادگی نیروهای مسلح، نگاهشان به کشور و ملت، نگاه دیگری می‏شود. خیلی از طمعها به خاطر گمانه‏ی ضعف در ملتهاست. ملتها باید احساس ضعف نکنند. شما مظهر قدرت، عزم‏ و اراده‏ی ملت ایرانید.

در این سفرهایی که ما به استانهای سراسر کشور مسافرت می‏کنیم- برای خود من علاوه بر هدفهای این سفرها که عرض خواهم کرد- این فایده و بهره‏ی بزرگ را دارد که با زیباییهای معنوی نقاط گوناگون کشور آشنا می‏شویم. جهانگردان و سیاحان و ایران‏گردان دنبال زیباییهای مادی و ظاهری هستند که در جای خود، حقاً هم تماشایی است؛ اما بنده که فرصت نگاه کردن و گردش کردن برای دیدن زیباییهای مادی استانها را ندارم، تماشاچی زیباییهای معنوی استانهای کشور و بخشهای مختلف این ملت‏ بزرگم. اصحاب علم و ادب و معرفت، صفا و صداقتهای مردمی، جلوه‏های عظمت و شور و شعور ملت‏ ایران در جای جای این میهن بزرگ و پرافتخار، جلوه‏های پایداری و ایثار، نشانه‏های عزم‏ راسخی که ملت ایران در خود در طول این بیست و هفت سال نشان داده است و همین عزم‏ راسخ، پشتوانه و ذخیره‏ی پشتیبانِ حرکتهای مستمر او به سوی پیشرفت شده است و همین هم إن شاء اللَّه او را به قله‏ی آرزوهایش خواهد رساند؛ این‏ها را ما در استانها مشاهده می‏کنیم. من شما مردم عزیز استان را می‏شناسم؛ هم از نزدیک، هم از روی گزارشها؛ امروز هم در این میدان عظیم و در خیابانهای شهر، نشانه‏های لطف و صفای شما مردم را مشاهده کردم.

خوشبختانه کشور و ملت شما نیز با مجاهدت و عزم راسخ خویش، خود را به دورانی بهاری و سرشار از بالندگی و امید و پیشرفت رسانده است. برای ملتی که تاریخش غنی و عزمش راسخ و هدفهایش روشن و دلش لبالب از امید است، دستیابی به افقهای بلند آینده، حتمی و تخلف‏ناپذیر است. ما توانسته‏ایم به برکت اسلام این همه را به دست بیاوریم. امروز آهنگ خوش پیشرفت و عزت ملی، در کشور شنیده می‏شود. شما جوانان باید خود را برای مسئولیتهایی که ادامه‏ی این حرکت، بر دوش یکایک آحاد این ملت، به ویژه ورزیدگان دانایی و آگاهی می‏گذارد، آماده کنید. از خداوند کمک و هدایت بخواهید، دلهای پاک و روشن خود را هرچه بیشتر به او نزدیک کنید، و خود را برای سهیم شدن در تعالی کشور و ملتتان مهیا سازید. خدا یار و مددکار شما.

ما دست تضرع به سوی پروردگار دراز می‏کنیم و عرض می‏کنیم: پروردگارا! ما در این راه به خاطر امر تو، به خاطر اطاعت فرمان تو قدم گذاشته‏ایم؛ ما در این راه برای دنیا وارد نشده‏ایم؛ برای پول، برای زخارف، برای قدرت وارد نشده‏ایم. امام بزرگوار ما پاک آمد و پاک رفت. مسئولان کشور مقتدای خودشان را این‏طور دیدند و در همین راه حرکت می‏کنند و ملت‏ ما از ما بااخلاص‏تر و باصفاتر و دارای عزم‏ راسخ‏تری است. ما در این راه وارد شده‏ایم. وعده‏ی الهی این است که: «انّ الله یدافع عن الّذین آمنوا». وعده‏ی الهی راست است. «و تمّت کلمة ربّک صدقاً و عدلًا». فرمایش پروردگار متعال و ذات اقدس الهی در کمال راستی است. خدای متعال از مؤمنین دفاع می‏کند؛ البته مؤمنی که در میدان قرار بگیرد؛ و الّا مؤمنی که در پستوخانه‏اش دراز کشیده، از چه دفاع کند؟ مؤمنی که وارد میدان شود، مؤمنی که هستی خود، موجودی خود، اراده‏ی خود، دست توانای خود، ذهن فعال خود را در راه خدا به میدان می‏آورد- چه در میدان علم، چه در میدان اقتصاد، چه در میدان سیاست، چه آن روزی که لازم باشد، در میدان جهاد- خدا از این مؤمن و از این مؤمنین دفاع می‏کند، و خدای متعال از ملت ایران، تا امروز دفاع کرده است. استکبار بیست و هفت سال است که همه‏ی توانش را به کار برده که این درخت را از ریشه بکَند؛ اما آن روزی که این درخت ریشه‏اش‏ گسترده نشده بود، نتوانست و امروز بحمد اللّه ریشه‏ی این درخت در آفاق زمین گسترده است و آن کسی که با اراده‏ی الهی مقابله بکند، یقیناً ضربه‏ی سنت الهی بر او فرود خواهد آمد.

انرژی هسته‏ای و فناوری هسته‏ای حق مسلم شما ملت ایران است و هیچ‏کس حق ندارد از این حق مسلّم صرف نظر کند و کوتاه بیاید. دشمن شبهه‏پراکنی می‏کند و یک عده‏ای هم نادانسته، شاید بعضی هم دانسته، همین حرفهای دشمن را در داخل پر و بال می‏دهند. حقیقت قضیه این چیزی است که من به شما عرض کردم. امروز اگر شما این حق را به چنگ نیاورید، دهها سال ملت ایران به عقب خواهد رفت و عقب‏مانده خواهد ماند. هیچ فرد مسئولی، هیچ پیروِ پیامبر اعظم راضی نخواهد شد. دنیا هم این حق را قبول دارد. حالا تهدید شورای امنیت کردند، انگار شورای امنیت آخر دنیاست. ما هم شورای امنیت چشیده هستیم. در جنگ تحمیلی، آن روزی که عراقی‏ها چند هزار کیلومتر خاک ما را زیر پا داشتند، همین شورای امنیت قطعنامه‏ صادر کرد که بایستی جنگ را تمام کنید، دفاع و مقاومت نکنید؛ ما هم چون برخلاف مصالح کشورمان بود، قبول نکردیم. هر وقت برخلاف مصالح کشور باشد، قبول نمی‏کنیم. ملت‏ ما ایستاده است. جوانان ما ایستاده‏اند، خوشبختانه مسئولین ما با نشاط ایستاده‏اند، خدا پشتیبان ماست و اقتدار آینده‏ی کشورِ ما امروز در گرو تصمیم و همت مسئولان و مردم ماست. به توفیق الهی، به کمک همت و اراده و عزم‏ بلند مردم و به تأیید ولی‏عصر (أرواحنا فداه) بر این حق پافشاری خواهیم کرد و آن را با همه‏ی وجود به چنگ خواهیم آورد.

ملت‏، وحدت خودش را باید حفظ کند؛ ایمان خودش را باید حفظ کند؛ عزم‏ راسخ خودش را باید حفظ کند، که می‏کند. در راه‏پیمایی بیست و دو بهمن، ملت‏ ایران به توفیق الهی، بار دیگر نشان خواهند داد که چه می‏گویند و چه می‏خواهند و عزم‏ راسخ آن‏ها متوجه به چیست. همه‏ی دنیا، چشمهایشان را باز کنند و بیست و دو بهمنِ امسال را هم مثل سال‏های قبل تماشا کنند.

ملت‏ ایران از جان خود، از عزم‏ و اراده‏ی پولادین خود مایه گذاشت و تا امروز کارهای عظیمی انجام شده است که بعضی از آن‏ها شبیه افسانه است. این حرکتی که از اول انقلاب تا امروز در جهت ایجاد یک بنای رفیع اجتماعیِ مبتنی بر هدایت دین و انگشت اشاره‏ی قرآن، در کشور ما انجام می‏گیرد، تداوم همان حرکت ائمه (علیهم‏السّلام) است. لُب و لباب و مظهر خالص و کامل این حرکت هم از اول انقلاب تا حالا، بسیج بوده است. وقتی می‏گوییم «بسیج»، مراد ما فقط یک مجموعه‏ی نظامی و مُلبس به لباس نظامی و آموزش‏های نظامی نیست، بلکه بسیج، یعنی مجموعه‏ی انسان‏هایی که نیروی خودشان را به میدان می‏آورند تا در جهاد عمومی کشور و ملتشان، در جهت رسیدن به قله‏ها، فعال باشند و با آن‏ها همکاری کنند و در کارشان سهیم باشند؛ این، معنای بسیج است.

هرچند دشمنان این ملت و دشمنان نظام جمهوری اسلامی- که نظام برآمده‏ی از دل مردم و عقیده‏ی مردم و اراده‏ی مردم است- در طول این بیست و چند سال سعی کرده‏اند پرتو انقلاب اسلامی را کم‏رنگ جلوه دهند، اما نه در داخل کشور و نه در سطح دنیای اسلام موفق نشده‏اند. درست است که اگر تبلیغات سوء دشمنان شما نبود، امروز برادران شما در همه‏ی اقطار اسلامی، بلکه اقطار عالم، با شگفتی‏های بیشتری از کار این ملت آشنا می‏شدند، اما با وجود آن تبلیغات هم امروز ملت ایران در تصویر جهانی از خود، یک ملت شجاع، دارای عزم‏ و اراده، دارای آرمان‏های بلند، دارای همت و استعداد و توانایی معرفی شده است. شما در دنیا ملتی‏ معرفی شده‏اید که هر هدفی را مد نظر بگیرد و بجد دنبال کند، به آن دست خواهد یافت؛ حقیقت قضیه هم همین است. جنجال‏هایی هم که می‏کنند، به خاطر همین است. تنها یک نکته از خصوصیات ملت ایران را ما باید اضافه کنیم و بر آن تأکید کنیم و آن، مظلومیت ملت ایران است. ملت ما ملتی است شجاع، با عزم‏ و تصمیم و اراده و مظلوم. مظلوم از سوی چه کسانی؟ از سوی زورمداران و زرمدارانی که برایشان نه بشر مهم است، نه حقوق انسانها مهم است، نه شرافت مهم است؛ برایشان سلطه و قدرتِ بی‏مسئولیت و بی‏انتها اهمیت دارد و در سطح جهان دنبال آن هستند.

حماسه‏ی پرشوری که به هنرنمائی شما در 27 خرداد آفریده شد، یکبار دیگر چهره‏ی استوار و پرافتخار ملتی‏ را نشان داد که با عزمی‏ راسخ به افق بلند هدفهای خود چشم دوخته و با دستی توانا به ساختن کشور خود همت گماشته است. حضور پرطراوت و شورانگیز شما در پای صندوقهای رأی بار دیگر به اثبات رسانید که مردم‏سالاری اسلامی در نهاد این ملت ریشه دوانیده و این شجره‏ی طیبه‏ی الهی، همه‏ی بادهای مخالف را با ثبات و استقرار خود تحقیر کرده است. شما با مشارکت انبوه و حد اکثری، ملتی سَرزِنده و هشیار و زمان‏شناس را در برابر جهانیان به نمایش گذاشتید و به بزرگترین نیاز کشور خود پاسخی شجاعانه دادید. شما با حضور متین و همگانی و باشکوه خود، یکبار دیگر توطئه‏ی دشمنان خود را باطل کردید و گوهرِ نفوذناپذیر و پرصلابت ایرانی مسلمان را در برابر کج‏اندیشانِ بددل و بدخواه به جلوه درآوردید.

شما ملت عزیز، شما جوانان پرشور و متعهد، شما مرد و زن باایمان، با حضور حماسی و آگاهانه‏ی خود، دشنام بوش را به خودش برگرداندید و عزم راسخ خود را بر استقلال کشور و دفاع از اسلام و مردم‏سالاری اسلامی اعلام کردید.

إن شاء اللّه غبار عقب‏ماندگی از چهره‏ی این کشور بکلی زدوده شود؛ و این به برکت اسلام و ایمان شما مردم خواهد شد. ایمان و عزم‏ راسخ این ملت‏ می‏تواند مهم‏ترین تضمین‏کننده‏ی ادامه‏ی این راه باشد.

من بار دیگر شما مردم عزیز و همه‏ی مردم کشورمان را دعوت می‏کنم که در تجربه‏ی انتخاباتی که در پیش است، فعالانه شرکت و حضور پیدا کنید. شخصیت‏های صالحی که به شما معرفی می‏شوند، آن‏ها را به تناسب اهداف والای این ملت و این انقلاب و این نظام انتخاب کنید. با پشتوانه‏ی آراء مردمی باید دولتی سرکار بیاید که با قدرت گره‏ها را باز کند و کارهای بزرگ را انجام دهد؛ کارهایی که در نیمه‏ی راه است و باید با تلاش مضاعف و با جد و جهد به نتیجه برسد، آن‏ها را به نتیجه برساند. کشور ما می‏تواند ملتی بزرگتر از آمار کنونی ملت ما را هم اداره کند؛ می‏تواند خود را در سطح بالایی از پیشرفت و توسعه در میان ملت‏های عالم قرار دهد؛ و همچنان که در سند چشم‏انداز بیست‏ساله اعلام شده است، می‏تواند از جهات مختلف رتبه‏ی اول را در منطقه حائز شود. این‏ها توانایی‏های ملت ماست؛ این‏ها را ملت ما به برکت وحدت کلمه، به برکت پرچم برافراشته‏ی اسلام، و به برکت ایمان عمیقی که در دل‏های شماست، تا کنون به‏دست آورده است و بازهم می‏تواند پیش برود و به چشم‏انداز زیبا و شایسته‏ی ملت ایران دست پیدا کند.
البته در این راه، کارشکنی‏ها و دشمنی‏هایی وجود دارد؛ با این دشمنی‏ها باید مقابله کرد و نباید تسلیم توطئه‏ی دشمنان شد. ملتی‏ به موفقیت دست پیدا می‏کند که از اراده و عزم‏ راسخ خود کم نگذارد و بتواند با قدرتِ تمام و با وحدت کلمه این راه را طی کند. چنین ملتی پیروز است. شما هم بحمد اللّه تا امروز پیروز شده‏اید؛ بعد از این هم إن شاء اللّه پیروز خواهید شد.

امروز هم علی‏رغم گنده‏گویی‏های سران استکبار، همه‏شان در برابر عزم پولادین ملت ایران و نیروهای مسلح ایران، دچار تزلزلند؛ همه‏شان می‏دانند که تهاجم نظامی به این کشور برایشان بسیار گران تمام خواهد شد؛ آرزوهایشان را به گور خواهند برد. بنابراین، امنیت مرزها، یک بخش مهم از امنیت ملی است.

مصایب و بلایا- که زندگی تاریخی یک ملت هرگز از آن برکنار نمی‏ماند- کوچک‏تر از آن است که بتواند در عزم راسخ و تصمیم یک ملت و یک مجموعه‏ی انسانی در طریق آرمان‏های بزرگ اثر بگذارد. بنده زرند را به دوازده هزار رزمنده‏ی آن در جبهه شناخته‏ام؛ به جوانان پُرشور آن، به شهدای عالی‏قدر آن، به خانواده‏هایی که پشتیبانی جنگ را در طول دوران دفاع مقدس با گرمی و صفا بر عهده گرفته بودند، شناخته‏ام. زرند را به فتوح و گشایش و شکوفایی امر تعلیم- چه در بخش حوزه، چه در بخش دانشگاه- به زحمت‏کشی مردم آن در بخش‏های معدنی، به وفاداری آن‏ها به دین، به رغبت آن‏ها به نماز جمعه و اجتماع پُرشور آن‏ها در روز جمعه شناخته‏ام.

قدرت‏های استکباری خیال می‏کنند کلید خوشبختی و بدبختی ملتها دست آن‏هاست. البته اگر ملتی خودش را رها کند، همین‏طور است. اگر ملتی عزم و اراده را شعار خود نسازد، همین‏گونه است؛ کمااینکه ملتهای مسلمانی را دیدیم که اراده‏ی خودشان را به کار نگرفتند؛ لذا زندگی و مرگشان در دست قدرت‏های بیگانه افتاد تا بر آن‏ها مسلط شوند. اما اگر ملتی عزم و ایمان و اراده‏ی راسخ خود را به کار بگیرد و هویت و شخصیت خود را بشناسد و آن را قدر بداند، هیچ قدرتی قادر نیست بر او مسلط شود.
آنچه ما اصرار داریم در همه‏ی مراحل به ملت ایران عرض کنیم، این است که ملت ایران به برکت نگاه به خود توانست قدرت طاغوتی و حکومت فاسد و تا گلو غرق در فساد و وابستگی را سرنگون کند و یک حکومت مردمی برپا سازد. امروز هم که عربده‏های دشمنان اسلام علیه نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران از اکناف بلندگوهای استکباری بلند است، باز ملت ایران می‏تواند با اعتماد به خود، با ایستادگی، با عزم و اراده‏ی راسخ و با حفظ همبستگی و اتحاد- که امسال به عنوان یک کار نمادین، سال همبستگی ملی و مشارکت عمومی اعلام شد- هم به ثروت و رفاه مادی برسد؛ هم به پیشرفت علمی برسد؛ هم فناوری‏های نویِ دنیا را تأمین کند؛ هم از لحاظ ایمان و معنویت، چیزی را که دنیای مادی غرب در خلأ آن قرار دارد، برای خود به وجود بیاورد؛ ایمان را برای خودش تأمین کند و معرفت دینی را در خود عمق ببخشد.
امریکایی‏ها و مستکبران و مسلطین بر رژیم ایالات متحده‏ی امریکا خیال می‏کنند همه چیز، دست آن‏هاست؛ اشتباه می‏کنند. البته عقلا و خردمندان و پخته‏ترهایشان می‏دانند عربده‏هایی که کشیده می‏شود، بیجاست؛ اما جاهل‏هایشان مستانه فریاد می‏کشند و دنیا را به چالش می‏طلبند.
ملت ایران راهی را انتخاب کرده و خواهد رفت؛ این راه، راه عزت و علم و ایمان و عزم است. باید دنبال علم بود. بحمد اللّه شهر شما از لحاظ حوزه و دانشگاه، شهر شکوفایی است. باید دنبال ایمان بود. خوشبختانه شما مردمِ این شهر و مردم استان کرمان، مردمان مؤمن و دین‏باورید؛ کسانی هستید که از بن دندان دین خدا و ایمان الهی را قبول کرده‏اید؛ اگرچه ملت ما در همه‏ی نقاط این کشور از ایمان به دین اسلام و زلال معارف الهی برخوردارند. از لحاظ کار و عزم و اراده هم بحمد اللّه ملت ما نشان داده‏اند، و شما مردم زرند و مردم استان کرمان هم نشان داده‏اید که اهل اراده هستید. بخواهید، تصمیم بگیرید و عمل کنید.

ما در عرصه‏های مختلفی در صحنه‏ی آزمون نگاه مردم دنیا هستیم. و من به شما عرض بکنم؛ در ماجرای بم، ملت ایران و مسئولان دلسوز از سوی مراکز جهانی تحسین شدند. ملتی که تلفات سنگینِ وارد شده بر خود را تحمل می‏کند و با روحیه‏ی خوب و عزم راسخ در میدان انقلاب و عرصه‏ی حرکت و تلاش در جمهوری اسلامی با استقامتِ تمام می‏ایستد؛ هم به زبان می‏آورد و هم در عمل آن را اثبات می‏کند، مورد تحسین همه‏ی ناظران بین‏المللی قرار می‏گیرد، و قرار گرفت. درست است که بسیاری از کشورها و مراکز بین‏المللی به وعده‏های خود عمل نکردند- که این را مسئولان دولتی گزارش کردند و گفتند این‏ها به بسیاری از وعده‏های خود عمل نکردند- ولی ما روی پای خود ایستادیم. تحسین قلبی آن‏ها نسبت به عزم و اراده‏ی مردم و مدیریت خوبی که در این قضایا انجام گرفت، قطعی است.

ملت و کشور ما امروز در موقعیت بسیار مهم، حساس و خطیری قرار گرفته است. نباید به اشتباه خیال کرد که این خطیر بودن یا مهم و حساس بودن موقعیت، مربوط به چالش‏های سیاست خارجی است؛ نه، این مهم بودن، ارتباط به این ندارد که ملت و کشور ایران در مسائل سیاسی یا مسأله‏یی خاص، از سوی ابرقدرت‏ها و زورگویان جهان مورد تهدید قرار دارد. این تهدیدها و زورگویی‏ها همیشه بوده است و ملت ایران در مقابل زورگویی‏ها، افزون‏طلبی‏ها و دخالت‏ها و تهدیدهای بیگانه همیشه با چهره‏ی‏ مصمم، با عزم راسخ، با مشت پولادین و با عقل و تدبیر ایستاده است و دشمن را به عقب‏نشینی وادار کرده و بازهم خواهد کرد. بنابراین اگر عرض می‏کنیم کشور در موقعیت مهم و حساسی قرار دارد، مراد چالش‏های سیاست خارجی نیست؛ این‏ها چیز مهمی برای این کشور و این ملت نیست.

از همین حالا به فکر روز بیست و هفتم خرداد- که روز انتخابات است- باشید و از الآن جستجو و تفحص خودتان را آغاز کنید. البته نامزدها هنوز به‏طور رسمی به ملت معرفی نشده‏اند، ولی در زمان قانونیِ خود معرفی خواهند شد. هرکس در اقصی نقاط کشور این حق را دارد که به سهم خود در این انتخابات بزرگ شرکت کند. کسی که در اقصی نقاط این کشور زندگی می‏کند، حق او با کسی که در مرکز کشور زندگی می‏کند، یکی است؛ لذا هرکسی حق دارد. از اجتماع این اشخاص و افراد، رأی سهمگین و اراده‏ی مستحکم و عزم راسخ این ملت بروز خواهد کرد و شکل خواهد گرفت؛ و این همان چیزی است که برای ایجاد زمینه‏ی مساعد برای آبادی کشور و برای دفع دشمنان می‏تواند مؤثر باشد.

ملت ایران هم با کمال شجاعت ایستاده است. راه‏پیمایی بیست و دوم بهمن مظهر اقتدار ملی است؛ نشان‏دهنده‏ی عزم عمومی ملت ایران است؛ مظهر همان چیزی است که هر دشمنی را در هر حد و اندازه‏ای از اقتدار نظامی و توانایی‏های تبلیغاتی و سیاسی، مرعوب می‏کند. ملت ایران هر سال با حرکت خود در بیست و دوم بهمن، دشمن را در جای خود متوقف و وادار به عقب‏نشینی کرده؛ امسال هم به فضل الهی همین‏طور خواهد بود.

هیاهوی دشمنان زیاد است. هنر ابرقدرت‏ها، همین تشر زدن و هیاهو کردن است. کسانی که از رموز کار مطلع نیستند، خیال می‏کنند این‏ها با انگشت خودشان می‏توانند همه‏ی زمین را زیر و رو و کن فیکون کنند؛ این‏طور نیست. آنجایی که اراده‏ی مردم در مقابل استکبار باشد، تیغ دشمنان کُند است. آنجایی که مردم می‏فهمند و می‏دانند که استکبار جز به زیان ملتها هیچ قدمی برنمی‏دارد و مردم حاضر نیستند تسلیم استکبار شوند، استکبار هیچ غلطی نمی‏تواند بکند. آنجاهایی که شما می‏بینید امریکایی‏ها توانستند با نیروهای نظامی خودشان وارد و مسلط بشوند، اشکال در درون آن کشورها بود؛ مشکل این بود که اراده و عزم مشترک ملت و دولت برای ایستادگی وجود نداشت و یا دولتی نبود؛ و الّا آنجایی که ملت منسجم و متحدی، برخوردار از ایمان و عزم است و میان ملت و دولت پیوند وجود دارد، استکبار هیچ غلط و هیچ کاری نمی‏تواند بکند. تجربه‏ی خود امریکایی‏ها هم همین را به آن‏ها املاء می‏کند؛ خودشان هم می‏دانند.

ملت ایران راه خود را با قدرت ادامه می‏دهد. ما راه سازندگی مادی و معنویِ کشورمان را پیدا کرده‏ایم. ملت ایران به برکت اسلام قادر است دنیا و آخرت و اخلاق و معنویت خود را آباد کند. ملت ایران این راه را شناخته و پیش رفته و ایستاده است. در مقابل همین حرفها هم ملت ایران مستحکم‏تر خواهد شد. حضور شما ملت ایران در مقابله‏ی با یاوه‏های دشمنان، در راه‏پیماییِ بیست و دوم بهمن، در انتخابات ریاست جمهوری و در پای صندوقهای رأی، به فضل الهی خودش را نشان می‏دهد. این حضور، قدرت و عزت و عزم ملت ایران را نشان خواهد داد.

ما به کسانی که از طرف ایران مشغول مذاکره هستند، اعتماد داریم و از کار آن‏ها حمایت می‏کنیم؛ منتها طرف مقابل باید بداند که با ترفندهای سیاسی و با تضییع وقت نمی‏تواند ملت ایران را از عزم راسخ خود برای پیمودن راه فناوری انرژی هسته‏یی بازبدارد. مسئولان ما محاسبه کردند، محاسبه‏شان هم درست است. پیگیری این کار برای پیشرفت کشور- هم پیشرفت مادی، هم پیشرفت سیاسی، هم پیشرفت علمی- مفید و لازم است؛ این جزو مصالح ملی است؛ این را مسئولان درست فهمیده‏اند و پایش هم ایستاده‏اند. اروپایی‏ها اگر می‏خواهند در این زمینه با ایران اسلامی به یک تفاهم واقعی برسند، باید تأثیر فشار امریکا و صهیونیست‏ها را روی خودشان کم کنند؛ نباید تحت تأثیر قرار بگیرند. با ملت ایران، مثل ملت ایران مواجه شوند. ملت ایران، یک ملت بزرگ و بافرهنگ است- این را ثابت کرده- نمی‏توانند با ملت ایران مثل یک ملت عقب‏افتاده و یک کشور مستعمره معامله کنند؛ چنین توهینی را ملت ایران بر آن‏ها نخواهد بخشود.
بعضی از کشورهای اروپایی خاطرات قرن نوزده و اوایل قرن بیست در ذهنشان هست. آن روزی که انگلیسی‏ها با کشتی به خلیج فارس می‏آمدند و فرمانده نظامی انگلیسی از داخل کشتی به همه‏ی کشورهای منطقه- از جمله ایران- حکمرانی می‏کرد، گذشته است. دورانی که محمد رضا پهلوی در این کشور می‏نشست تا انگلیسی‏ها و امریکایی‏ها به‏وسیله‏ی سفرایشان به او بگویند چه کسی را نخست‏وزیر کن، چه کسی را وزیر کن، چه کسی را بردار، نفت را این‏طوری کن، آن‏طوری کن، گذشته است. آن روز ملت ایران به‏پانخاسته بود. آن روز ملت ایران بیدار نشده بود. امروز شما با یک ملت بیدار و با عزم و اراده مواجه‏اید. مسئولان کشور هم در مقابل تهدید دشمنان ذره‏یی هراس در دلشان احساس نمی‏کنند؛ مسئولان هم از خود این ملتند. طرفهای اروپاییِ مذاکره‏کننده‏ی انرژی هسته‏یی بدانند با چه کشوری صحبت می‏کنند. اگر مسئولان کشور احساس کنند که در این مذاکرات جدیت وجود ندارد، روند عوض خواهد شد؛ طور دیگری خواهد شد؛ این را همه بدانند.

مردم باید دنبال رئیس‏جمهوری باشند که این توانایی، این شادابی، این قدرت، این احساس مسئولیت و این آمادگی به کار در او وجود داشته باشد. مردم تحت تأثیر حرف این و آن هم قرار نمی‏گیرند؛ تشخیص می‏دهند؛ این را مردم ما نشان داده‏اند. فرصت وجود دارد؛ مردم تشخیص بدهند و انتخاب کنند. البته در انتخاباتی که چند ماه دیگر در پیش است، آنچه در درجه‏ی اول مهم است، عزم عمومی مردم است. ملت ایران نشان بدهند که به مسأله‏ی انتخابات بی‏تفاوت نیستند؛ به این مسئله اهمیت بدهند؛ این اساس کار است. بعد هم إن شاء اللّه خدای متعال توفیق بدهد و هدایت کند تا دل و ذهن مردم به سمت کسی برود که دارای چنین خصوصیاتی باشد. آن‏وقت حرکت عمومی ملت ایران روز به روز شتاب بیشتری خواهد گرفت و خدای متعال هم وعده کرده است که هر ملتی تلاش و کار کند، به او اجر خواهد داد و نتایج را به او عطا خواهد کرد. برکات و رحمت الهی، تصادفی و شانسی نیست که بخوابیم و این برکات بدون دلیل بر ما نازل شود؛ نه، خدای متعال خودش در قرآن، و اولیاء ما در کلماتشان، برای ما روشن کرده‏اند؛ باید تلاش کرد، باید کار کرد، باید مجاهدت کرد تا إن شاء اللّه به نتایج رسید.

امروز کشور ما بحمد اللّه یکی از امن‏ترین کشورهای دنیاست. سیاست قدرتهای مداخله‏گر در همه‏ی کشورها ایجاد ناامنی است؛ ناامنی سیاسی، ناامنی اخلاقی و فرهنگی. این سیاستی است که امروز و از دیرباز از سوی قدرتهای متجاوز و مداخله‏گر در همه جای دنیا اعمال می‏شود. آن‏ها چه بخواهند، چه نخواهند، وجودشان و حضورشان موجب ناامنی است. شما ببینید امروز کجاست که نیروهای مداخله‏گر و فضولِ قدرتهای بزرگ حضور دارند و آنجا ناامنی نیست؟ هرجا که امتداد نفوذ قدرتهای مداخله‏گر جهانی است، در کشورهای گوناگون عالم، نشانه‏های ناامنی مدنی و فرهنگی و اخلاقی و عدم آرامش عمومی در آنجاها محسوس است. ملت ایران با قدرت، با عزم راسخ و با آشنایی با اوضاع جهان، تصمیم گرفته است که اراده‏ی خود را بر امور کشورش مانند حصاری مانع از نفوذ قدرتهای مداخله‏گر قرار دهد. همه‏ی بخشها در این زمینه فعال و پُرنشاطند، شما هم سهم خودتان را خوب می‏شناسید؛ آن را به بهترین وجه ایفا کنید و این نعمت را مغتنم بشمارید.

یک نقطه‏ی پُرفایده و پُرسود در یک نقطه‏ی بسیار حساس از لحاظ سوق‏الجیشی- سیاسی و نظامی- در دنیا به نام ایران وجود داشته و سالهای متمادی در قبضه‏ی قدرتهای مستکبر بوده است- یک روز روسیه، یک روز انگلیس، یک روز هم امریکا- بعد این ملت آمده با اتکاء به یک اندیشه و یک فکر و یک اراده، این کشور را از چنگال این‏ها خلاص کرده؛ این‏ها می‏خواهند دوباره سیطره پیدا کنند؛ همه‏ی دعوا بر سر این است. ما با کسی دعوا نداریم. ما به کسی که می‏خواهد دوباره بر ما سیطره پیدا کند، می‏گوییم نخیر، غلط می‏کنی؛ اجازه نمی‏دهیم. منازعه‏ی نظام اسلامی با کسانی که در پی چالش با این نظامند، سر این قضیه است؛ مشکل دیگری نیست. همه‏ی کشورهای دنیا در تعامل باهم، چالشهای قهری و طبیعی دارند- این‏ها که مهم نیست- آنچه مهم است، این است که ملت ایران و نظام اسلامی ایستاده است و می‏خواهد از هویت و استقلال و عزت ملیِ خود دفاع کند. عده‏یی می‏خواهند بر این اراده و عزم دست‏اندازی کنند؛ دعوا سر این است. مجلس در این دعوای اصولی، اساسی، تعیین‏کننده و سرنوشت‏ساز باید جایگاه روشنی داشته باشد؛ چون شما نماینده‏ی این ملتید. این ملت را در انتخابات می‏بینید، در تظاهرات و راه‏پیمایی‏ها می‏بینید، در شعارها می‏بینید، در درخواستها و مطالبات می‏بینید؛ می‏بینید این ملت، کیست و چیست. مجلس باید آینه‏ی تمام‏نمای اقتدار ملی و عزت ملی و ایستادگی بر سر منافع مالی و مقابله‏ی با سلطه‏جویان و سیطره‏خواهانِ جهانی و بین‏المللی باشد. این‏ها ظرفیتهای مهمی است که مجلس دارد.

در دنیا عدّه‏ای هستند که به مصالح جمهوری اسلامی علاقه‏مندند؛ در بین ملتها هم هستند، در بین دولتها هم هستند. بعضی از دولتها هم هستند که به دلایل متعدّد به مصالح جمهوری اسلامی علاقه‏مندند. بسیاری از ملتها، بخصوص ملتهای اسلامی هم علاقه‏مندند. نگاه همه‏ی این‏ها به این انتخابات است؛ دلشان می‏خواهد این انتخابات، قوی، پُرشور و نشان‏دهنده‏ی عزم استوار ملت ایران باشد. یک عدّه هم در دنیا بدخواهِ ملت ایران هستند؛ این‏ها می‏خواهند این انتخابات یا اصلًا برگزار نشود تا این پشتوانه‏ی مردمی گرفته شود؛ یا اگر برگزار شد، بسیار سرد و بی‏روح برگزار شود. دو روز قبل بعضی از نمایندگان کنگره‏ی امریکا در مقابل چند نفر از مریدان خود ظاهر شدند و به ملت ایران دستور دادند در پای صندوقها حاضر نشوند! چه دلیلی از این واضح‏تر بر آن مطلبی که من هفته‏ی پیش خطاب به ملت ایران عرض کردم که راهبرد کلّی دشمن این است که انتخابات در کشور انجام نگیرد؟ دلیلش هم واضح است؛ چون اگر انتخابات نباشد، کشور و نظام بی‏پشتوانه خواهد شد؛ این‏ها این را می‏دانند؛ لذا می‏خواهند انتخابات نباشد.

امروز کشور شما چون می‏خواهد آزاد و مستقل و متّکی به خویش باشد، مورد تهاجم است؛ هیچ مسأله‏ی دیگری در ایران نیست. چه کسی امروز نمی‏داند که مسأله‏ی حقوق بشر و آزادی و دمکراسی و دیگر حرفهایی که از دهان بلندگوهای بیگانه خارج می‏شود، حرفهای پوچ و بهانه‏های واهی بیش نیست؟ این را همه می‏دانند. امروز کیست که حمایت امریکا و بقیه‏ی مستکبران دنیا را از رژیمهای صددرصد دیکتاتور نداند؟ کیست که نداند در این کشور پنجاه سال یک رژیم دیکتاتوریِ سیاهِ وابسته- پهلوی اوّل و پهلوی دوم- حکومت کرد و مورد حمایت قدرتها و گاهی همین شخصیتهای فعلی بود؟ این‏ها را همه می‏دانند. معلوم است که این واقعیات نشان‏دهنده‏ی خیلی چیزهاست. مخالفت این‏ها با جمهوری اسلامی فقط به یک دلیل است: این ملت خواسته و عزم کرده و توانسته است مستقل بماند و خود را دست این‏ها ندهد و به این‏ها نفروشد. امروز مسئله این است.

از خداوند متعال می‏خواهیم تفضّل خود را بر این ملت نازل کند. شما ملت ایران، با ایمان و اخلاص و عزم و اراده و حضور خود، مظهر لطف و فضل الهی هستید. خداوند شما را همواره مشمول رحمت و فضل خود قرار دهد. خداوند به مسئولان دلسوز و خدمتگزار کمک کند؛ همه‏ی ما را هدایت کند؛ قلب مقدّس ولی‏عصر را از ما راضی و خشنود کند و شهدای عزیز ما و امام بزرگوار را با اولیایشان محشور فرماید.

با اتکال به قدرت لا یزال الهی و در پرتو ایمان و عزم ملی و کوشش برنامه‏ریزی شده و مدبرانه‏ی جمعی و در مسیر تحقق آرمان‏ها و اصول قانون اساسی، در چشم‏انداز بیست‏ساله، ایران کشوری است توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه با هویت اسلامی و انقلابی، الهام‏بخش در جهان اسلام و با تعامل سازنده و مؤثر در روابط بین‏الملل.

توقّع و انتظار ما از کشورهای اسلامی و از این کنفرانس این است که مرعوب اخم امریکا نشوند. در محیط رعب نمی‏شود تصمیم‏گیری کرد. سران کشورهای اسلامی اگر مرعوب امریکا باشند، نمی‏توانند دنبال مصالح خود حرکت کنند و طبق مصلحت تصمیم بگیرند. همه‏ی سعی امریکا این است که این‏ها را بترساند؛ همه‏ی سعی این‏ها هم باید این باشد که از امریکا نترسند. هم از چهره‏ی خشم‏آلود امریکا مرعوب نشوند، هم به چهره‏ی امریکا که در جاهایی لبخند منافقانه می‏زند، غرّه نشوند و بدانند که استکبار جز جهان‏خواری و سلطه‏ی بر منابع انسانی و حیاتی ملتها هدفی ندارد و برای او ملتها هیچ ارزشی ندارند. اگر ملتها و دولتهای اسلامی، اصلی را که ملت ایران با کمال عزّت و قدرت برای خود محترم شمرد، محترم بشمارند، استکبار نمی‏تواند هیچ کاری در این منطقه بکند. ملت ایران از زن و مرد و جوان و پیر، نشان دادند که پولادین و با عزم و اراده و ایمان هستند. این مطلبی که شما گفته‏اید و در شعارنوشته‏های خودتان نوشته‏اید که:
زنجانِّلر قان وِرَر
انقلابا جان وِرر
کاملًا درست است. آن را تصدیق می‏کنیم و از بن دندان باور می‏کنیم و می‏دانیم که: «زنجانی قان وِرَر، اما عزّتنی، استقلالنی، اسلامنی ویرمز». این عزّت و قدرت معنوی و عزم ملت ایران است که ما امروز یک نمونه‏ی آن را در زنجان می‏بینیم.

اگر در جمهوری اسلامی، مسئولان، زبدگان و نخبگان- اعم از علما و امر ایشان- به این حقایق توجّه و خویشتن‏داری کنند؛ خود را اسیر هواها و هوسها و مطامع دنیوی نسازند؛ جاذبه‏های گمراه‏کننده‏ی دنیا آن‏ها را مفتون خود نکند؛ ارعاب و تهدید دشمنان، آن‏ها را از میدان خارج نکند و در اراده‏ی آن‏ها تزلزلی به وجود نیاورد، هیچ قدرتی نخواهد توانست عزم و اراده‏ی عظیم ملی را که در این کشور وجود دارد، اندکی مخدوش کند. دشمن وجود دارد و یک واقعیت است. انتظار اینکه دشمنی نباشد، یا اینکه دشمن، دشمنی نکند، غلط است. دشمن هست و دشمنی هم می‏کند و می‏خواهد به همه‏ی مناطقی که برای او سود مادّی در آن هست، پنجه بیندازد؛ از همه‏ی ابزارها هم استفاده می‏کند. آنچه دشمن را مأیوس می‏کند، این است که امّت اسلامی قدر و اهمیت و توان و ارزشهای خود را بشناسد و عظمت خود را- وقتی‏که میان او وحدت باشد- بفهمد و قدرت ایستادگی‏ای را که خدای متعال در او قرار داده است، قدر بداند.

هرچه می‏توانید، خودتان را با علم و عمل بسازید. دوران جوانی شما مثل دوران جوانی نسل قبل از شما، دوران تعیین‏کننده‏ی سرنوشت تاریخی این ملت است. نسل قبل از شما اگر تنبلی می‏کرد، اگر در خانه می‏نشست و اگر لاابالی‏گری را پیشه‏ی خود می‏ساخت، ملت ما غرق در فسادِ وابستگی و ذلّتِ فرودستی نسبت به امریکا باقی می‏ماند. آن نسل ایستاد، انقلاب را پیروز کرد، جنگ را پیروز کرد و از هویّت ملی و شخصیت ملی دفاع جانانه‏ای نمود. امروز هم نوبت نسل جدید است. دشمن از جوانان ما می‏ترسد و می‏داند که اگر نسل جوانِ گسترده‏ی باایمانِ ما با همین ایمان در صحنه بایستد، هیچ سلاحی، هیچ بمبی و هیچ موشکی نمی‏تواند این ملت را به زانو درآورد. هر گامی که شما برای ارتقای علمی و عملی و اخلاقی خودتان بردارید، مثل گلوله‏ای است که به سمت دشمن شلیک می‏کنید. این جنگ و این رزم، جهاد بزرگی است. آن روز هم مردان ما، زنان ما، قومیّتهای مختلف ما- عرب ما، فارس ما، ترک ما، کُرد ما، لُر ما، بلوچ ما- در سرتاسر کشور روی دفاع از شرف و هویّت و استقلال کشور و مقابله با استکبار و ایادی او در داخل متمرکز شدند و در این راه توفیق به‏دست آوردند. امروز هم همین است. عرب، فارس، ترک، بلوچ، کُرد، لُر و همه‏ی قومیتهای ایرانی، متمسّک به حبل اسلام و با وحدت کلمه، همین راه مبارک را ادامه دهند. نسل جوان ما از لحاظ علمی باید پیشرفت کند؛ همچنان که تا امروز پیشرفت کرده است. جنجال‏هایی هم که به خیال خودشان در دنیا علیه جمهوری اسلامی برای سلاح کشتار جمعی و غیره بلند می‏کنند، از همان بهانه‏هاست؛ این هم از همان پوششهای فریب‏انگیز است. مسئله این نیست؛ مسئله این است که دستیابی نسل جوانِ کارآمد این کشور به فناوری‏های سطح بالا، آن‏ها را می‏آزارد و رنج می‏دهد. آن‏ها می‏خواهند ملتها وابسته بمانند، ملتها پایین بمانند، ملتها دستشان به سمت آن‏ها دراز باشد، ملتها همیشه ضعیف و ذلیل باشند تا آن‏ها بتوانند هر کاری می‏خواهند، سر ملتها درآورند. کارِ مقابل آن‏ها این است که ملتها خود را از لحاظ علمی و ایمانی قوی کنند.
آن‏ها نسل جوانی را که با اراده و عزم راسخ و با طهارت و عصمت- چه پسرش، چه دخترش- در خطّ مستقیم معنویّت و دین و دنیای اسلامی تلاش می‏کند، نمی‏پسندند. آن‏ها یک نسل جوان هرزه‏گرد می‏خواهند؛ این را می‏پسندند. در مقابل خواست دشمن، جوانان‏ ما باید مقاومت کنند. مسئولان ما اوّلًا با اتّکاءِ به این نسل جوان و با اتکاءِ به این ملت، باید دل خود را قرص کنند. عزم ملت مؤمن ما، مظهر عزم و اراده‏ی الهی است. مسئولان از کسی و از چیزی نترسند و مرعوب هیاهوی دشمن نشوند. این سنگر عظیم ملی در اختیار آن‏هاست؛ از این خوب استفاده کنند. آحاد ملت- بخصوص جوانان- هم قدر خودشان را بدانند و به خودسازی روی آورند.

جوانان عزیز، فرزندان عزیز من که در این جمعیت، اکثریت را تشکیل می‏دهید! بدانید تشکیل نظام اسلامی، یک روز در ایران شما، حتّی خواب و خیال و رؤیا هم به حساب نمی‏آمد و کسی آن را باور نمی‏کرد. نه فقط در اینجا باور نمی‏کردند. بلکه در سطح دنیای اسلام هم هیچ‏کس باور نمی‏کرد که در میان سنگلاخ عظیمی که بر سر راه امّت اسلامی به وجود آوردند، یک ملت بتواند به نام اسلام قد بکشد، رشد کند، پرچم اسلام را بر سرِ دست نگه دارد و دنیا را به عدل و آزادیِ اسلام دعوت کند. چه کسی فکر می‏کرد؟ اما این شد و به‏طور تصادفی هم نشد؛ این ملت با عزم و پایداری خود، سلسله‏ی علّتها و معلولها را- همان اسبابی که خدای متعال برای پدید آمدن حوادث تاریخی معیّن کرده است- یکی پس از دیگری به وجود آورد و این‏گونه شد.

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حفاظت از محیطزیست برای همه‏ی نسلها وظیفه‏ای عمومی تلقی گردیده و هرگونه تخریب آن در فعالیتهای اقتصادی ممنوع اعلام شده است. اینک هماهنگی قوا که حاکی از عزم ملّی بر تأمین محیطزیست سالم و جلوگیری از تخریب منابع طبیعی است از اهمیت ویژه‏ای برخوردار است.

من باید از عموم ملت ایران به خاطر راه‏پیمایی روز قدس امسال که بسیار باشکوه و باعظمت برگزار شد، صمیمانه تشکّر کنم. همین‏هاست که نشان‏دهنده‏ی اقتدار ملت ایران و عزم جوانان این ملت بر ادامه‏ی راه امام بزرگوار و پیگیری اهداف و آرمان‏های انقلاب اسلامی و نظام اسلامی است. دشمن سعی می‏کند این اقتدار را درهم بشکند. هرجا و هر چیزی که نشانه‏ای از اقتدار ملت در آن وجود دارد، برای دشمن یک آماج و یک هدفِ حمله است. اقتدار نظام، اقتدار دولت، اقتدار مسئولان کشور- که خلاصه‏ی اقتدار ملت و انعکاس اقتدار ملی است- برای آن‏ها یک هدف برای حمله است. هر چیزی که اقتدار معنوی و مادّیِ شما ملت را تضمین می‏کند، دشمن با آن مخالف است. دشمن، با بسیج و پیگیری احکام اسلامی و مبارزان راستین و ثابت‏قدم و روحانیت و جوانان مؤمن در دانشگاهها و مسئولان پارسا و پیگیر و جدّی مخالف است.

امروز سران استکبار جهانی اعتراف می‏کنند که در دوران دفاع مقدس، قشون مهاجم را با همه‏ی توان تجهیز می‏کرده و کینه‏ی خود با نظام اسلامی و ملت مؤمن و شجاع انقلابی ایران را با کمک همه‏جانبه به مهاجمان بعثی بُروز می‏داده‏اند. بازوی توانای ملت ایران یعنی جوانان و مردان فداکار و مؤمن و پشت سر آنان، خانواده‏ها و کسانشان، دشمن را ناکام ساخت‏وساز سازوبرگ امپراتوریهای استکبار را به سُخره گرفت و نظام اسلامی و این ملت مقاوم، در جهان و تاریخ، سرافراز شدند. خون شهیدان عزیز ما بهای بزرگی است که ملت ایران برای حفظ شرف و استقلال و دین و عزت خود پرداخته است. امروز تعظیم در برابر این مجاهدان راه خدا وظیفه‏ی وجدانی و اخلاقی هر مسلمان و هر ایرانی است. چهره‏ی نورانی و جذاب شهیدان والامقام، الگوی همه‏ی جوانانی است که هویت اسلامی و ایرانی خود را ارج می‏نهند و سلطه‏ی سیاسی و فرهنگی و اقتصادی بیگانگان را ذلتی بزرگ و تحمل‏ناپذیر برای خود می‏دانند. امروز نیز ملت شجاع و جوانان سرافراز ما نقش ایمان و عزم راسخ ملی را در حفظ ثروتهای مادی و معنوی خویش، بخوبی می‏دانند و در عرصه‏های گوناگون آن را نشان خواهند داد إن شاء اللّه.

آنچه صلابت این ملت را حفظ خواهد کرد، عبارت است از وحدت حول محور ایمان و انقلاب؛ این چیزی است که دشمن را ناامید می‏کند. آن‏ها خیال می‏کنند ما برای استحکام نظام خود دنبال سلاح کشتار جمعی و دنبال اتم و این چیزها هستیم. اشتباه می‏کنند؛ این هم تحلیل غلط و اطّلاعات نادرستی است. ما می‏دانیم آن چیزی که بمب اتم هم در آن کارگر نمی‏شود، عبارت است از یک ملت مصمّم، عازم، مؤمن، متّحد و یکپارچه؛ این است که کسی نمی‏تواند بر آن فائق شود و غلبه پیدا کند، و الّا مگر از اوّل انقلاب تابه‏حال با ما دشمنی کم بوده است؟ مگر ما از اوّل انقلاب تا الآن بمب اتم داشته‏ایم؟ آنچه عزّت و کیان این ملت را حفظ کرد؛ نظام اسلامی را سربلند و نام امام را جاودانه کرد، ایمان و عزم راسخ این مردم و ایستادگی و وحدت و یکپارچگی آن‏ها بود.

اکنون که جناب آقای طاهری از امامت جمعه کناره گرفته‏اند مانند ماههای گذشته که ایشان به خاطر ابتلائات جسمانی در نماز حاضر نمی‏شدند جناب حجة الاسلام آقای حاج سید علی قاضی عسکر و جناب حجة الاسلام آقای حاج شیخ محمد تقی رهبر امامان جمعه‏ی موقت اصفهان، نماز جمعه را با متانت و استحکام و شکوه فراوان برگزار کنند. این‏جانب از کسی شِکوه نمی‏کنم و به مدد الهی اطمینان دارم و به خاطر عزم‏ مؤمنانه‏ی این ملت‏ بزرگ و عظمتی که در هنگامه مشکلات از خود نشان می‏دهند جبهه‏ی سپاس بر درگاه الهی می‏سایم و اگر شکوه‏ای در دل باقی بماند به درگاه ولی‏اللّه اعظم (أرواحنا فداه) عرضه خواهم کرد.

ما یک ملت بزرگ، دارای عناصر فراوان قدرت در میان خودمان هستیم، ما ایمان داریم، عزم و همّت داریم؛ ملت ما این‏گونه است و این را در میدانهای مختلف نشان داده است. جوانان ما هوش و استعداد و ابتکار دارند؛ مسئولین ما علاقه و اخلاص و کارایی دارند. ما باید خیلی زودتر از این و بهتر از این می‏توانستیم کارهایمان را راه بیندازیم. آنچه که به این امر کمک می‏کند عبارت است از آرامش فضای جامعه از لحاظ سیاسی و از لحاظ اجتماعی. این آرامش را حفظ کنیم، این کمک را به خودمان بکنیم، این کمک به خود است و این مصداقی از همان تقوایی است که در صدر عرایضم عرض کردم تقوای الهی را پیشه کنیم؛ این مصداق آن تقواست. خدا را شکر می‏کنیم که دل ملت ما را با معرفت خود و با معرف اولیای خود نورانی کرده است. خدا را شکر می‏کنیم که ملت ما را ملتِ آگاه و حسّاسی قرار داده است که مسائل مهم جهانی برای او مطرح است؛ مسائل را می‏فهمد و نسبت به حوادث جهانی بی‏تفاوت نیست. این، قدرت تصمیم‏گیریِ ملت را بالا می‏برد. از این فرصتهای بزرگ بایستی استفاده کنیم.
پروردگارا! به محمّد و آل محمّد و به مقام و مرتبت و منزلت سیّد شهیدان و سرور آزادگان عالم، حسین بن علی علیه الصّلاة و السّلام- که این روزها روزهای عزای اوست- تو را سوگند می‏دهیم، ما را همیشه در راه خودت و در راه هدفهای خود ثابت و پابرجا بدار. پروردگارا! عزم و اراده‏ی ملت عزیز ما را در این راه پُرافتخار و پُرعزّت، همواره مستقر و مستحکم نگهدار. پروردگارا! ملت ایران را بر دشمنانش پیروز کن. پروردگارا! بدخواهان ملت ایران را هرجا و در هر لباسی هستند و زیر هر پوشش و شعاری، خود را مخفی می‏کنند، ناکام و ذلیل فرما. پروردگارا! ملت عزیز ایران را به هدفهای بزرگ خود برسان؛ شهیدان عالی مقام ما را با پیغمبر محشور کن؛ امام عالی‏مقام ما را با اولیایش- با پیغمبر- محشور کن.

ملّت‏ عزیز ایران! حماسه‏ی عظیم و پرشکوهِ بیست و دوم بهمن امسال، بار دیگر همت و اراده‏ی شما را در حراست از عزّت انقلابی و شرف ملّی به همه نشان داد؛ دل‏بستگی شما به نظام اسلامی را به نمایش نهاد؛ و عزم‏ راسخ شما را در دفاع از پرچم برافراشته‏ی اسلام تجسّم بخشید.

ما توقّع نداریم دشمن نداشته باشیم؛ توقّع هم نداریم که دشمن، دشمنی نکند. آنچه که انتظار داریم، از خودمان است. ما باید بتوانیم با امید و شجاعت و عزم و اراده و وحدت و توکّل به خدا، به فضل الهی همه‏ی دشمن‏ها و دشمنیها را از سر راهِ این ملت برداریم و دشمن را از دشمنی کردن پشیمان کنیم. به امید خدا و به فضل الهی ما می‏توانیم و خواهیم کرد و إن شاء اللّه آینده این را نشان خواهد داد. امید ما به ایمان و عزم و غیرت مردم و به بزرگواریِ کم‏نظیری است که ملت ایران در دورانهای مختلف نشان داده است و با تلاش و حضور و ایستادگی و هوشیاری خود توانسته توطئه‏های دشمن را خنثی کند. إن شاء اللّه در آینده نیز همین‏طور خواهد بود و مسئولان‏ با تکیه به ذخیره‏ی عظیم و تمام‏نشدنی اقیانوسِ پُربرکت انسانهای بزرگ در کشور ما، خواهند توانست به بهترین وجهی به وظایف خود عمل کنند.

تقیّدات و تکیه‏گاه‏هایی که یک انسان را در حرکت خود به سمت هدف مشخصی عازم و مصمم می‏کند، از او گرفتن و او را سرگردان و لنگ کردن. این را باید جدّی بگیرید. یکی از سیاستهای دشمنان اسلام این است که ایمان مردم را بگیرند و اعتقاد آن‏ها به انقلاب را سلب کنند. چند سالی است که این را در تبلیغاتشان شروع کرده‏اند. بنده از همان اوایلی که این تبلیغات در رفتارهای دشمنان کشور، اجرایی و عملیاتی شده بود- حدود ده، یازده سال پیش- متوجّه این نکته شدم و به همه، بخصوص به مسئولان فرهنگی هشدار دادم و گفتم این‏ها می‏خواهند اصل اعتبار انقلاب را زیر سؤال ببرند؛ انقلابی که یکی از افتخارات تاریخ بشری در زمان ماست؛ انقلابی که یک ملت با دست خالی و به برکت ایمان، آن هم در مقابل یک دژ علی‏الظّاهر تسخیرناپذیرِ استکبار در این منطقه آن را برپا کرد و موفّق شد؛ انقلابی به نام خدا؛ انقلابی در راه ارزشهای اسلامی؛ انقلابی که ملتهای مسلمان را به اسلامشان امیدوار و به هویّت اسلامیشان دلگرم کرد؛ انقلابی که در همه‏ی نقاط جهان ملتها را خودباوری بخشید و آن‏ها احساس کردند که یک ملت- وقتی‏که عزم و اراده‏ای از خود نشان دهد- می‏تواند بر بزرگترین موانع پیروز شود و فائق آید. دشمنان می‏خواستند پیام آزادی، معنویّت، ارزش و فضیلت و کرامت انسانی‏ای را که در این انقلاب بود، ندیده بگیرند. این کاری بود که به صورت برنامه‏ریزی شده و با انواع و اقسام طُرق تبلیغاتی، آن را دنبال کردند. البته- متأسفانه- یک عده غافل، به صورت پادو در داخل هم همانها را تبلیغ کردند و هنوز هم می‏کنند. این برای آن است که پشتوانه‏ی فکری- که در واقع تکیه‏گاه اراده و عزم راسخ مردم است- از آن‏ها گرفته شود و مردم احساس کنند پشتشان خالی است. مگر بدون ایمان و اعتقاد و بدون باور به راهی که انسان در آن قدم گذاشته، می‏شود آن راه را ادامه داد؟ همه باید مسائل فرهنگی را جدّی بگیرند. مظهر این تهاجم، همان اباحیگری است که از راه خدشه در اعتقادات، تشویق جریانهای خلافِ اخلاق در جامعه و تشویق و ترویج انواع و اقسام فسادها ایجاد می‏شود. این‏ها چیزهایی است که همه‏ی مسئولان کشور باید به آن بسیار توجّه کنند و فقط مخصوص مسئولان فرهنگی نیست.

عمق بخشیدن به ایمان مردم و هدایت قلبی و معنوی انسانها در یک جامعه، اولین وظیفه‏ی مسئولان امر است. «انّا ارسلناک شاهدا و مبشّرا و نذیرا و داعیا الی الله بإذنه و سراجا منیرا»؛ این وظیفه‏ی پیغمبر است؛ همین پیغمبری که امروز روز ولادت اوست. ما می‏خواهیم همان راه را برویم. «هو الّذی بعث فی الأمیّین رسولا منهم یتلوا علیهم آیاته و یزکّیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمة»؛ تزکیه و تعلیم، جزو وظایف اصلی پیغمبر است. در جوامع اسلامی، مسئولان باید همان راه را بروند؛ باید تعلیم دهند و تربیت کنند؛ باید ایمان دینی را در ذهنها تقویت و راسخ کنند. این جزو وظایف ماست؛ این سپاسگزاری ما در مقابل این ملت است؛ این شکرانه‏ی ما در مقابل خدای متعال است که این نعمتهای بزرگ- این حضور مردمی- را به ما داده است. این دلها دست خداست. توجّه و اقبال و حضور و عزم و اراده و شوق مردم، نعمتهای بزرگ الهی است که ارزانی ما کرده است. باید این‏ها را شکر بگوییم. شکرانه‏ی این نعمت به این است: در راه اصلاح امور زندگی و تقویت ایمان دینی مردم باید همه‏ی تلاش خودمان را بکنیم.

حماسه‏ی حضور پرشور شما در انتخابات، صفحه‏ی تابناک دیگری بر افتخارات بزرگ انقلاب افزود. یکبار دیگر آگاهانه و بهنگام، دفاع جانانه‏ی خود از نظام اسلامی را به همه نشان دادید و یاوه‏های دشمنان این مرزوبوم را باطل ساختید. یکبار دیگر بر وفاداری خود به قانون اساسی که انتخاب رئیس‏جمهور را حق و تکلیف شما دانسته است پای فشردید. یکبار دیگر بر سرپیچی خود از اراده‏ی مراکز استکباری و مداخله‏جو اصرار ورزیدید و وسوسه‏ی شیطانی آنان را که می‏کوشیدند ملت‏ را از حضور در کنار صندوقهای رأی دلسرد کنند، نقش‏برآب کردید. و بالاخره یکبار دیگر به اثبات رساندید که ایران اسلامی می‏تواند با تکیه بر عزم‏ ملت خود، راه استقلال و آزادی از چنبره‏ی سلطه‏ی بیگانگان را که درس بزرگ اسلام است تا نقطه‏ی مطلوب بپیماید.

من بارها این را گفته‏ام که یک عزم ملی و همگانی در سطوح مختلف- از سطوح کشوری تا سطوح استانی تا برسد به شهرستان و روستا- باید دنبال مسأله‏ی جوان باشد. جوانِ شهر با جوانِ روستا، جوانِ تهران با جوانِ دورترین شهر کشور تفاوتی ندارد. خصلتهای جوانی در همه یکسان است؛ گاهی استعداد او بیشتر هم هست. ما این را لازم داریم.

من بارها گفته‏ام که این‏ها وحشیهای کراوات بسته‏ی ادکلن‏زده‏ای هستند که اسمشان را متمدّن گذاشته‏اند! جوانان کدام کشور می‏ریزند و بیگانه‏ها را این‏طور می‏زنند و لت‏وپار می‏کنند که‏ در کشور آلمان و اخیراً در اتریش و ایتالیا کردند؟! جوان ایرانی به خیال اینکه در فلان مسابقه رتبه‏ی بالایی به دست آورده است، به آنجا برود؛ به امید آنکه قدرش را می‏دانند! نه آقا، آنجا تا وقتی می‏توانی برای آن‏ها کار کنی، از تو کار می‏کشند؛ شیره‏ات را می‏کشند و چیزی هم به تو نمی‏دهند. آخرش هم در خانه‏ی خودت نیستی؛ بیگانه و غریبه‏ای! یک روز هم ممکن است جوانان آن کشور مست شوند و بر سرت بریزند و بگویند تو بیگانه‏ای؛ می‏خواهیم تو را بیرون کنیم! بنابراین اگر آن پیگیری صورت گیرد، کسی رغبت نمی‏کند از ایران عزیزش، از خانه‏ی خودش و از این میدان عظیم کار و مجاهدت دل بکَند. این همه جوان وارد بازار کار می‏شوند- کار علمی، کار صنعتی، کار کشاورزی، کار خدماتی، تولید و ابتکار- و یک کشورِ از همه جهت کامل را به وجود می‏آورند. این نتیجه‏ی آن برنامه‏ریزی خواهد بود. اگر این عزم ملی به وجود آید و این برنامه‏ریزی صورت گیرد، چشم‏انداز این است. جوانی هم که آن روز تازه وارد محوطه‏ی درس و بحث می‏شود، آن چشم‏انداز را می‏بیند؛ با شوق و رغبت درس می‏خواند و رتبه‏ی علم را در کشور بالا می‏برد.

سیاستهای کلی منابع طبیعی‌
ایجاد عزم ملی بر احیای منابع طبیعی تجدید شونده و توسعه‌ی پوشش گیاهی برای حفاظت و افزایش بهره‌وری مناسب و سرعت بخشیدن به روند تولید این منابع و ارتقاء بخشیدن به فرهنگ عمومی و جلب مشارکت مردم در این زمینه.

در اجتماع عظیم حج امسال، دهها سخن تلخ و شیرین را از دهها کشور اسلامی می‏توان دریافت کرد. هریک از این پیامها، بار وظیفه‏ای را بر دوش دیگر برادران می‏گذارد و مجموع آن دورنمائی از واقعیت امت بزرگ اسلامی را در برابر چشم همه قرار می‏دهد: سخن ملت عراق که تطاول و ستم مداخله‏گران و دیکتاتوری و بی‏تدبیری زمامداران، رونق زندگی را از آنان گرفته و فلاکت و زبونی را بر آنان تحمیل کرده است. سخن ملت افغانستان که تعصبها و کوته‏نگری‏ها، اجر مجاهدات گذشته‏ی آنان را بر باد داده و ملتی را دستخوش جهالتِ مشتی غافل و عنود ساخته است. سخن ملت بوسنی که سیاست اسلام‏زدایی از سوی آمریکائیان و همدستانشان، هویت اسلامی آنان را به خطر افکنده و حاکمیت ملی آنان را بتدریج در معرض نابودی نهاده است. سخن ملت فلسطین که پرچم پرافتخار انتفاضه را با پنجه‏های استوار خود بپاداشته و با خون جوانان خود، شمشیر ظلم و قساوت صهیونیستها را کُند کرده است. سخن ملت‏ لبنان که با پایداری پرشکوه خود، افسانه شکست‏ناپذیری غاصبان کشور فلسطین را به سُخره گرفته و شکستهای فضاحت‏بار را به آنان چشانیده است. سخن ملتهای آسیای میانه و شرق آسیا و آفریقا و اقلیت‏های اسلامی در اروپا و آمریکا که هریک از رنجها و شادیها و دشواریها و موفقیتهای خود خبر می‏دهند. و بالاخره سخن ملت سرافراز ایران اسلامی که در آن پایداری، و ایمانِ بارور، و تجربه‏های روز به روز خود در برابر توطئه‏ها و دشمنیها، و عزم‏ راسخ خود در راه تحقق جامعه‏ی آرمانی اسلام را به گوش مشتاقان و تحسین‏کنندگان خود می‏رسانند.

در ایران عزیز ما، قبل از انقلاب دهها سال این سیاست دنبال شد. در کشورهای دیگر هم اگر نگاه کنید من اسم نمی‏آورم و زمان معیّن نمی‏کنم می‏توانید نمونه‏های متعدّدی را ببینید. نقطه‏ی مقابل این چیست؟ نقطه مقابل این است که ملت در یک کشور، در معادله‏ی قدرت وارد شود؛ «آری» و «نه» بگوید؛ خواست خود را علنی کند؛ حقوق خود را مطالبه کند؛ در مسائل کشورش با چشم باز، با عزم راسخ، با قدم ثابت و استوار دخالت کند. این کار را انقلاب عظیم اسلامی ما و رهبر بی‏نظیر این انقلاب، در این کشور که مانند طلسمی بسته شده بود باز کردند؛ این کار را راه انداختند. قبل از انقلاب، دهها سال در این کشور نام مجلس و انتخابات و از این رقم چیزها بود. این مردم در آن دوران یک‏مرتبه پای صندوق انتخابات نمی‏رفتند؛ انتخابات نمی‏شناختند؛ دولت را نمی‏شناختند؛ از تصمیمها خبر نداشتند؛ همه چیز در غیاب ملت رقم می‏خورد و تصمیم گرفته می‏شد و عمل می‏شد. از اوّلِ انقلاب، این ملت است که در وسط میدان است. مسئولان کشور اگر تصمیمی می‏گیرند، اگر شجاعتی به خرج می‏دهند و اگر اقدام راسخی می‏کنند، به پشتیبانی این ملت است. ملت وقتی در یک کشور وسط میدان باشد، در معادله‏ی قدرت، شریک و سهیم می‏شود. دیگر نه قدرتهای زورگوی بین‏المللی می‏توانند چیزی بر او تحمیل کنند یا کسی را بر گُرده‏ی او سوار کنند؛ نه زمامداران می‏توانند ضعف نشان دهند و تسلیم خواست بیگانگان شوند؛ چون ملت مطالبه می‏کند.

جنگ، یکی از محیطترین حوادث برای یک ملت است. ما همگی این را با وجود خودمان، با گوشت و پوست و احساس و ادراک خودمان مشاهده کردیم. این نیست که فقط در تاریخ چیزی خوانده، یا به آمارها مراجعه کرده باشیم. لیکن نکته‏ی مهم این است که ملتها می‏توانند این‏ حادثه‏ی پُرخسارت را به یک فرصت و به یک سرمایه تبدیل کنند. می‏دانید؛ خسارت جنگ هم فقط این نیست که عزیزان ملت به کام مرگ کشانده می‏شوند یا ویرانیهایی به بار می‏آید و سرمایه‏هایی بر باد می‏رود. اگر در جنگی عزم ملی و خردمندی سردمداران کشور به کمک کشور نیاید، آن سرافکندگی و ذلّت و هزیمت معنوی‏ای که بر دوش آن ملت سنگینی خواهد کرد، شاید از همه‏ی این خسارتها بالاتر است.
امروز بیش از صد و پنجاه سال و نزدیک به دویست سال از قرارداد ننگین ترکمانچای می‏گذرد. هر ایرانی که آن تاریخ را بخواند، بعد از گذشت نزدیک به دو قرن، در روح خود احساس شرمساری، حقارت و شکست می‏کند و از خود می‏پرسد: چطور در حادثه‏ای به آن عظمت، سردمداران کشور قادر نشدند عزم ملی و سرمایه‏های مادّی و معنوی کشور را به کمک هویّت ملی این کشور به میدان بیاورند؟! لشکر مهاجم دشمن تا قلب کشور آمد؛ بعد با التماس و درخواست و پیشکش دادن و وساطت دشمنانِ دوست‏نما و خسارتهای فراوان ملی و آن اهانت‏هایی که به ملت ایران شد، قبول کرد که قدری عقب بنشیند، درحالی‏که هفده شهر قفقاز را از ایران گرفته و کشور را از بخشی از پاره‏ی تن خودش محروم کرده بود! امروز هم که شما این حادثه را در ذهن خودتان یا در کتاب تاریخ مرور کنید و ببینید بر ملت ایران در آن حادثه‏ی تلخ چه گذشت، احساس خجلت و احساس سرافکندگی و ذلّت می‏کنید. همین‏طور شبیه این، در حوادث جنگ بین‏الملل دوم، همین شهر تهران محل خودنمایی و پُز دادن افسران کشورهای مختلف شد که در خیابانها راه بروند، به ایرانی با چشم تحقیر نگاه کنند، از او کار بکشند، به او اهانت و به نوامیس او تجاوز کنند. این یک نوع بود، آن نوع دیگری بود. این‏ها نشانه‏ی یک خسارت بزرگ برای یک ملت در یک جنگ است.

این خسارتی که بنا بود به وجود آید و اگر عزم ملی و تدبیر و خردمندی سردمداران و مسئولان کشور و اخلاص و جدّیت کسانی که در این راه قدم گذاشتند، نمی‏بود، قطعاً این پیش می‏آمد با این عزم ملی و با این ایمان، تبدیل به یک فرصت شد. آری؛ ما در جنگ، بسیار جانهای عزیز را از دست دادیم و خسارتهای مادّی و معنوی زیادی هم تحمل کردیم؛ اما چیزی در دل این ملت جوشید که برکات و ارزشش برای امروز و فردای این ملت، از همه چیز بالاتر است و آن، احساس اتّکاء به نفس، احساس عزّت، احساس استقلال، احساس خودباوریِ ملیِ عظیم و احساس اعتقاد به این بود که اگر یک ملت حول محور ایمان به خدا و عمل صالح جمع شوند، معجزاتِ نشدنی یکی پس از دیگری قابل شدن خواهد شد. این در زندگی ما اتّفاق افتاد.

تشکیل بهنگام هر دوره از مجلس، نشانه‏ی آن است که این عزم ملی و کوششی که خدمتگزاران ملت در هموار کردن مسیر آن به کار برده‏اند، مشمول عنایت و تفضل خداوند واقع شده و ابر کرامت پروردگار بر آن باریده است، این‏جانب خاضعانه جبهه‏ی سپاس بر درگاه لطف الهی فرود می‏آورم و از توجهات حضرت بقیة اللّه (أرواحنا فداه) و دست حمایتگر و دعای گره‏گشای آن ولی حقیقی ملت ایران تشکر می‏کنم، و به روان بنیانگذار حکومت مردمی در ایران، امام راحل رفیع الشأن درود می‏فرستم.

وظیفه‏ی خود می‏دانم از ملت‏ بزرگ ایران که در این دوره نیز با شرکت در انتخابات، چهره‏ی شاداب و عزم‏ راسخ و دل پُرامید خود را در معرض داوری افکار عمومی جهانیان قرار دادند و اتکاء نظام اسلامی را به پشتیبانی خویش بار دیگر به رخ خرده‏گیران و شایعه‏پردازان کشیدند، متواضعانه سپاسگزاری نمایم، و از شورای نگهبان، وزارت کشور، هیئتهای اجرایی و نظارت، صدا و سیما و دیگر سازمانها و افرادی که در این آزمون بزرگ، نقش مؤثری بر عهده گرفتند، تقدیر و تشکر کنم.

این نقشِ فرهنگ است. حالا شما همین را در وضع کلّ کشور، تعمیم دهید. الآن ما در کشوری قرار داریم و نظامی هستیم که به ایستادگی مردم، به تواناییهای فکری، به عزم راسخ و به تأثیرناپذیری مردم از دشمن خودشان احتیاج داریم. چه کسی بایستی این مسئولیت را انجام دهد؟ چه کسی بایستی به مردم تفهیم کند که دشمن کیست و دشمنیِ او چگونه است و امروز نیاز این کشور به چیست؟ چه کسی بایستی دین را که مایه‏ی سرفرازی و ایستادگی ملت و مایه‏ی فداکاری انسانها و تسلیم نشدن آن‏ها در مقابل جاذبه‏های گوناگون جاذبه‏های مادّی است، به مردم، به نسل جوان، به دانشجو و به آدم‏های جامعه، منتقل کند و بدهد؟ آیا درست است ما منتظر بنشینیم که آیا حوزه‏ی علمیه و روحانیت، با همان روشهای قدیمی و با همان جلسات سخنرانی و این‏ها این کارها را انجام دهند؛ یا نه، ما که امروز دولت اسلامی و نظام جمهوری اسلامی هستیم مسئولیتی بر عهده گرفته‏ایم و به‏عنوان رجال دین و مسئولین دینی هستیم؛ چه آن‏هایی که معمّم هستند، چه آن‏هایی که معمّم نیستند و همه‏ی کسانی که در نظام، مسئولیتی قبول کرده‏اند، در واقع مسئولیت قبول کرده‏اند که نظام اسلامی را در این کشور، پایدار و مستقر کنند و به تکامل برسانند؟ خوب؛ غیر از ما چه کسی مسئول است که مردم را اگر متزلزلند، تبدیل به انسانهای مقاوم کند؛ اگر دچار تردیدند، تردید آن‏ها را برطرف کند؛ اگر در باورهای آن‏ها اختلالی وجود دارد، باورهای صحیح و قوی را به آن‏ها بدهد؛ اگر در مقابل اهداف و مسئولیتهای دشمن، دچار تردید و شک و تزلزل هستند، این شک و تردید را برطرف و آن‏ها را عازم و مصمّم کند، تا این مردم از آن حقّی که امروز پرچم آن را این کشور به‏دست گرفته است، جانانه دفاع کنند؟ چه کسی مسئول این است که مردم را به این سمت بکشاند؟ غیر از ما، غیر از مسئولین، بخصوص مسئولین امور فرهنگی کشور و از جمله همین شورای عالی انقلاب فرهنگی که برای همین مقصود هم به وجود آمده است؟!

اینکه ما امروز می‏گوییم خطّ امام، وصیّت امام و توصیه‏ی امام، بر مبنای این چیزی است که عرض کردم. مسئله این نیست که ما به صورت متحجّر به چیزی چسبیده باشیم، بدون اینکه تعقّلی در آنجا باشد؛ نه. آن مرد دانا، آن مرد حکیم، آن مرد خبیر به اسلام، آن مرد دنیاشناس، با توجّه به نیاز این ملت، راهی را انتخاب کرد، نشانه‏هایی را گذاشت و توصیه‏هایی را کرد؛ هرجا هم به آن توصیه‏ها عمل شد، جواب داد. امروز هم ما به همان توصیه‏ها نیاز داریم. امروز هم کشور ما به همان راه، به همان نشانه‏ها و به همان خطوط احتیاج دارد. بحمد اللّه عزم راسخ ملت و مسئولان بر همین است که این راه دنبال شود. به فضل پروردگار، این راه را که راه خدا، راه پیامبر، راه تحقّق کوثر، راه نجات و سربلندی و عزّت و برداشته شدن مشکلات کشور است علی‏رغم خواست و دشمنی دشمنان و حرفهای کوته‏بینان، با کمال قدرت ادامه خواهیم داد.

اگر همه، کار خود را درست، متقن، کامل و از روی علم و دانایی انجام دهند، بدانید که این کشور و نظام، متقن‏ترین و مستحکم‏ترین نظامی خواهد بود که در این قرنهایی که ما می‏شناسیم، در این کشور بر سرِ کار آمده است و خواهد توانست در مقابل بزرگترین توطئه‏ها مقابله کند. این حرفها، این گفتنها، این عملها، این تبلیغات، این محاصره‏ها و این توطئه‏ها، علیه ملتی که با عزم راسخ ایستاده است و می‏داند چه کار می‏کند و می‏فهمد چه کار می‏خواهد بکند و هوشیارانه و باایمان در کار خود مشغول عمل است، نمی‏توانند کاری بکنند.

کار دشمن قابل فهم است. قابل فهم است که دشمن بخواهد مردم را از ایمانشان، از تقوایشان، از روحیه‏ی غیرت دینی‏شان، از عزم راسخشان و از امیدشان تهی‏دست کند. دشمن در این صدد است؛ منتها بعضیها که شاید دشمن هم نیستند، ندانسته، نفهمیده و با غفلت کارهایی می‏کنند که نتیجه‏ی آن کارها، بی‏ایمانی مردم، نومیدی مردم و تردید و تزلزل روحی در مردم است. در مقابل این‏ها، خودتان را، خانواده‏هایتان را، افراد زیر دست و عناصر مرتبط با خودتان را مصونیت ببخشید. اگر ملتی، ارتشی، سازمان مسلّحی بتواند در درون خود مرز این دشمنی را ببندد، هیچ‏چیزی نمی‏تواند بر او غلبه کند. شما در این راه باید تلاش مستمر و دائمی بکنید. البته من از اوّلِ انقلاب با اعماق و بطون ارتش آشنا بوده‏ام؛ الآن هم همین‏طور است. گواهی من این است که ارتش روز به روز بهتر شده است. کارایی هم با همین بهتر شدن است و شما بایستی بر روی این نقطه تکیه کنید.

من اعتقاد دارم که ورزش قهرمانی هم لازم است. اگر ورزش قهرمانی نباشد، این ورزش همگانی اصلًا تحقّق پیدا نخواهد کرد. همیشه بایستی یک قلّه داشته باشیم، تا در دامنه‏ها افراد زیادی حرکت کنند؛ لذا ورزش قهرمانی به این دلیل واجب و لازم است. البته ورزش قهرمانی و شرکت در میدانهای بین‏المللی، منافع دیگری هم دارد و آن، سربلندی و اشتهار ملت است. نشان دادن این است که ملت ما با عزم و اراده است؛ چنین جوانانی دارد، چنین کارهایی می‏کند، چنین برنامه‏ریزی‏ای می‏کند. این در واقع بروز ملی در یک میدان جهانی است. ورزشهای قهرمانی و شرکت در میدانهای بین‏المللی، این فواید را هم دارد. به این دلیل، من با همه‏ی این‏ها موافقم.

امروز، علاج توطئه‏ها و تبلیغات استکبار، بیداری شما مردم، بیداری شما جوانان و عزم قاطع ملت بر پیمودن راهی است که در این بیست سال او را به عزّت رسانده است. بحمد اللّه این عزم و اراده در مرد و زن این کشور هست. به کوری چشم آن‏هایی که نمی‏توانند ببینند، مردم از بُن دندان به اسلام اعتقاد دارند، به استقلال کشور اعتقاد دارند، به پیمودن راه خدا اعتقاد دارند و می‏دانند که آبادی دنیا و آخرتشان در سایه‏ی عزم و اراده‏ی قاطع و تلاش پیگیر در پرتو احکام اسلام، تحقّق پیدا خواهد کرد. این را ملت ایران می‏داند؛ مسئولان می‏دانند، زنان و مردان و جوانان کشور می‏دانند و به همین علت است که توطئه‏های دشمن اثری نخواهد بخشید. این ملت إن شاء اللّه راه سعادت را طی خواهد کرد و به فضل پروردگار و در پرتو توجّهات و ادعیه‏ی زاکیه‏ی حضرت بقیة اللّه الاعظم أرواحنا فداه، خواهد توانست همه‏ی مشکلات را حل کند، گردنه‏های دشوار را پشت سر بگذارد و به قلّه‏ی تکامل و ترقّی دست یابد.

استکبار در همه‏ی این هجمه‏ها و یورشهای وحشیانه، شکست خورده است و بازهم شکست خواهد خورد. به‏خاطر اینکه این ملت به برکت خون همین شهدای شما، ملتی است دارای شهامت؛ ملتی است شهیدپرور. ببیند تأثیر شهادت برای سیادت و سعادت یک ملت، چقدر والاست؟! این‏هاست که ارزش دارد. وجود چنین مردان و زنان و چنین جوانانی است که دنیا و آخرت یک ملت را تأمین می‏کند؛ هم دنیایشان را آباد می‏کند، هم آخرتشان را. به فضل پروردگار، ملت بزرگ ایران به برکت خون شهیدان و به خاطر برکات عظیم شهادت، خواهد توانست همه‏ی مشکلات را از سر راه خود بردارد. همه‏ی این دشمنیها، همه‏ی این کینه‏ورزیها و کمین گرفتنهای دشمنان در مقابل عزم و اراده‏ی این ملت، طاقت نخواهد آورد و از بین خواهد رفت و رنگ خواهد باخت. چرا؟ چون ملت بیدار است. شما خانواده‏های شهدا به این نکته توجّه کنید.

امروز به برکت الطاف کریمانه‏ی پروردگار متعال و دعای حضرت ولی‏اللّه اعظم (روحی فداه) و شایستگی و همت ملت‏ بزرگ ایران، یک دوره‏ی دیگر از دوره‏های مسئولیت اجرایی کشور رسماً آغاز می‏شود و شخص برگزیده‏ی دیگری زمام قوه‏ی مجریه را در فضای معنوی و سیاسی سالم و آرام و آمیخته به روح همکاری و هم‏نواختی، به دست می‏گیرد. خدای بزرگ را سپاس می‏گویم و جبهه‏ی ستایش و خضوع بر درگاه عظمت و قدرت الهی می‏سایم که در دنیای کنونی که بیشتر ملتها یا دچار درگیریهای خونین، یا سرگرم اختلافات خودخواهانه، یا در چنگ حکام دیکتاتور، یا فریفته‏ی اغواگری‏های تبلیغات و یا دنباله‏رو احزاب سیاسی و رؤسای دنیاطلب آنند، ملت ایران با عزمی‏ راسخ و برخاسته از ایمان، و با شور و همتی خیره‏کننده، یک‏بار دیگر رشد عقلانی و سیاسی خود را به صحنه آورد. انتخابات ریاست جمهوری در امنیت و نظم و آرامش کامل و باشکوهی کم‏نظیر برگزار شد. ملت ایران یک‏بار دیگر به وصیت جاودان امام کبیرش عمل کرد و به رغم تلاش حساب‏شده‏ی دشمنان که با ترفندهای گوناگون می‏خواستند صحنه‏ی کار و سیاست را از ملت تهی کنند و میان او با نظام انقلابی و الهی‏اش فاصله بیندازند، صحنه‏ی انتخابات را با حضور مبارک خود، سرشار از شور و شعور و اراده و انتخاب کرد.

«من جرّب المجرّب حلّت به الندامة»؛ کاری را که یک‏بار تجربه کردی، اگر دفعه‏ی دوم تجربه کنی، پشیمان می‏شوی. آن‏ها این ملت را نه یک‏بار، بلکه ده بار از اوّل انقلاب تابه‏حال تجربه کردند؛ ولی دیدند که هرچه فشار سیاسی، اقتصادی و بخصوص نظامی، بر این ملت بیشتر شود، عزم و اراده‏ی این ملت بر ایستادگی در این راه و مبارزه با دشمنان، بیشتر خواهد شد. مسأله‏ی جنگ روانی رادیوها و خبرگزاری‏ها و روزنامه‏ها و مجلّات و نویسندگان مزدور و بعضی از سیاستمدارانی که حدسیّاتی می‏زنند، به این نکته‏ای که عرض شد برمی‏گردد و این هم تازگی ندارد.

معلوم است که امید این ملت را نمی‏توانند از او بگیرند. حال، دشمن به تلاشهای مفتضح افتاده است. اینکه شما می‏بینید دستگاه سیاسی امریکا، گیج گیج می‏خورند و کارهای نسنجیده انجام می‏دهند و نمی‏دانند در مقابل ملت و دولت ایران چه بکنند؛ بر اثر قدرت و امید شماست. به خاطر عزم راسخ این ملت است که دشمن نمی‏داند در مقابل مردم ایران چه باید بکند و کارهای ابلهانه انجام می‏دهد.

بدیهی است که هرگاه ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران احساس کنند که سرانگشتهای مزدور امریکا، یا هر قدرت متجاوز دیگری در داخل کشور مشغول فعّالیت است، با آن‏ها به صورت قاطع و کوبنده برخورد خواهند کرد. ملت، بحمد اللّه، زنده، بیدار، آماده و در صحنه است و شما کارگزاران عزیزِ نظام جمهوری اسلامی، به چنین ملتی خدمت می‏کنید. شما برای این مردم کار می‏کنید. شما مسئولان و دست‏اندرکاران قوای سه‏گانه قوّه‏ی مجریّه، قوّه‏ی قضائیّه، نمایندگان محترم مجلس و دیگران در بخشهای مختلف، نیروهای نظامی، نیروهای انتظامی، ارتش، سپاه و همه، برای این مردم کار می‏کنید؛ مردمی با چنین ایمان و عزمی. دعای امروز هم، همین مضمون را دارد: «و قد علمتُ انّ افضل زاد الرّاحل الیک عزمُ و إرادة یختارک.» این عزم و اراده‏ی انسان، که موجب اختیار راه خدا شود، اساس چیزهاست، و ملت ایران این را دارد. برای چنین ملتی تلاش می‏کنید، باید خیلی قدر بدانید، و هرچه می‏توانید، کوشش کنید و از کار خسته نشوید و إن شاء اللّه به اجر الهی امیدوار باشید.

آن روز که شما برای مردم بوسنی هرزگوین آن راه‏پیمایی عظیم را در خیابانهای تهران و دیگر شهرهای کشور راه انداختید، خیال می‏کنید کسانی که جلّادان بوسنی هرزگوین محسوب می‏شوند و پشت سر آن جلّادان ایستاده‏اند، آن اجتماع عظیم را ندیدند؟! متأثّر نشدند از اینکه ملت ایران چگونه با عزمی راسخ، در یک مسأله‏ی بین‏المللی ایستاده است و براساس مصداق «من اصبح و لم یهتم بامور المسلمین ...»، اهتمام به امور مسلمین دارد؛ آن هم با همه‏ی وجود و در هرجایی که این مسلم باشد، و لو در اروپا! مردم ما چه می‏دانند مردم بوسنی هرزگوین، مردم سارایوو چه کسانی، چگونه مردمی و با چه احساساتی هستند؟! ما تا به حال چه ارتباطی باهم داشتیم؛ به جز اسلام، احساس اسلامی و احساس اینکه ملت مسلمانی زیر ستم قرار گرفته است؟!

خدای بزرگ را سپاسگزارم که ملت‏ ایران را در مرحله‏ای دیگر از جهاد و تلاش انقلابی‏اش موفق گردانید و چهارمین دوره‏ی مجلس شورای اسلامی، مانند دوره‏های قبلی این مجلس، از نمایندگان و برگزیدگان حقیقی این ملت رشید فراهم آمد. یک‏بار دیگر حضور شورانگیز مردم در صحنه‏ی انتخابات و اراده‏ی آگاهانه‏ی آنان که از دل‏بستگی و ایمانی عمیق به اسلام ناشی می‏شد، بر شرارت دشمنان مستکبر و خدعه‏های سیاسی و تبلیغاتی آنان فائق آمد و کمک و فضل الهی و عنایات حضرت ولی‏اللّه اعظم روحی فداه، دستگیر این ملت مؤمن شد و انتخابات به گونه‏ای که مایه‏ی افزایش آبرو و ابهت نظام و حاکی از استقرار و ثبات کشور و نشانه‏ی عزم‏ و نشاط ملت بود، برگزار گردید.

همان امپراتوری قهاری که یک روز داعیه‏ی سروری و مصونیت قضائی مستشاران و اتباعش در ایران را داشت و نزدیک به سی سال بود که در صحنه‏ی تصمیم‏گیری سیاسی و نظامی و اقتصادی ایران، قدرت بی‏رقیب و مسلط به حساب می‏آمد و همواره منافع نامشروع خود را بر مصالح ملت‏ ایران طلبکارانه ترجیح داده بود، اکنون با بیداری و عزم‏ راسخ ملت ایران که از ایمان پُرشور آنان ناشی می‏شد در برابر حرکت گروهی از جوانان مؤمن این ملت انقلابی، احساس ضعف و شکست کرد و دچار انفعال شد. نه فقط ملت ایران، بلکه همه‏ی ملتهای مسلمان که بر اثر تلقین مستمر قدرتهای ضد اسلامی در نیم قرن اخیر، بکلی امید به خود و نیروهای خود و حتّی نیروی اسلام را از دست داده بودند، در هریک از حوادث انقلاب و در هر سخن و اشاره‏ای از سوی امام انقلاب و در هر حرکتی از سوی مردم، پیامی متضمن امید و نشاط و اعتماد می‏گرفتند و به نیروی خود معتقد و از ضعف ذاتی استکبار آگاه می‏شدند.

آزادگان ما برگشتند، خانواده‏های ما خوشحال شدند، شرایط جمهوری اسلامی پذیرفته شد و دولت و دولتمردان جمهوری اسلامی، ثمره‏ی زحمات خودشان را مشاهده کردند. انصافاً آنچه که پیش آمد، برای ملت ایران و دوستانش و دوستداران انقلاب شیرین بود؛ اما برای دشمنان تلخ بود.
دشمنان، چه کسانی هستند؟ صهیونیستها؛ همینهایی که خبرگزاری‏ها و بسیاری از رادیوهای دنیا در اختیارشان است. این‏ها دنبال چیزی هستند که این پیروزی را خراب کنند، قوّت و قدرت ملت ایران را به ضعف تبدیل کنند و به دنیا وانمود نمایند، آن‏طوری هم که خیال می‏کنید، عزم ملت ایران راسخ نیست و در راهش استوار نمی‏باشد. ما کار خودمان را می‏کنیم. این ملت بزرگ، دنبال کار و راه خودش حرکت می‏کند؛ اما دشمن در بیرون آن‏طور حرف می‏زند و دنبال شاهد و بهانه‏ای می‏گردد.

امروز قدرتمداران‌ عالم‌ و اداره‌کنندگان‌ نظام‌ سلطه‌ در جهان‌، اسلام‌ را خطری‌ بزرگ ‌می‌شمارند و تجدید حیات‌ اسلام‌ ناب‌ محمدی صلی‌الله‌علیه‌واله‌ را در ایران‌، نه‌ تنها برای‌ منافع‌ منطقه‌یی‌، بلکه‌ برای‌ منافع‌ جهانی‌ خود که‌ عملا در حفظ و استقرار نظام‌ سلطه‌ ـ یعنی‌ تقسیم کشورهای‌ جهان‌ به‌ سلطه‌گر و سلطه‌پذیر ـ متبلور شده‌ است‌، تهدیدی‌ جدی‌ به‌ حساب‌ می‌آورند و بر این‌ اساس‌ با همه‌ی ‌توان‌ خود به‌ مصاف‌ اسلام‌ آمده‌ و بیش‌ از همه،‌ با سرچشمه‌ی‌ امیدبخش‌ این‌فیض‌ الهی‌ یعنی‌ انقلاب‌ پیروز اسلامی‌ و نظام‌ مقدس‌ اسلامی‌ در ایران ‌دشمنی‌ و عناد می‌ورزند.
دانستن‌ این‌ حقیقت‌ و توجه‌ به‌ ابعاد گوناگون‌ آن‌، هوشیاری‌ و عزم‌ و جدیت‌ عموم‌ ملت ایران‌ و مسلمانان‌ جهان‌ را در چگونگی ‌مقابله‌ با توطئه‌هایی‌ که‌ از سوی‌ دشمن طراحی‌ می‌شود، طلب‌ می‌کند. ملت‌ ما البته‌ در طول‌ ده ساله‌ی‌ گذشته‌ با انواع توطئه‌های‌ دشمنان‌ آشنا شده‌ و با آنها دست‌ و پنجه‌ نرم‌ کرده‌ و بحمدالله‌ بر بیشتر آنها فایق‌ هم‌ شده‌ است و سنت‌ مسلم‌ الهی‌ آن‌ است‌ که‌ در چنین‌ میدانی‌، در میدانی‌ که‌ ملتی‌ مؤمن‌ و انقلابی‌ و برحق‌ و هوشیار و با اراده‌، در آن‌ با دشمنانی‌ مادی‌ و زورگو و نابحق‌ و شیطان‌صفت‌ مبارزه‌ می‌کند، پیروزی‌ از آن‌ جبهه‌ی‌ حق‌ است‌ که‌ از کمک‌ خدا و اراده‌ی‌ راسخ‌ و روح‌ فداکاری‌ برخوردار است‌ و این‌ همان‌ چیزی ‌است‌ که‌ ما در طول‌ سال های‌ قبل‌ و بعد از انقلاب‌ تا امروز تجربه‌ کرده‌ایم‌ و همان‌ چیزی‌ است‌ که‌ در سراسر تاریخ‌ نبوت ها تحقق‌ یافته‌ و قرآن‌ بارها از آن‌ خبر داده‌ است‌.

این نیرو، با همه‏ی حجم عظیم ظاهریش، در مقابل عزم ملت ایران که از لحاظ ابزار و تجهیزات با او قابل مقایسه نبود، کارایی نداشت و دیدیم که رزمندگان و بسیجیان و ارتش و سپاه و عشایر و روستاییان و شهریها و دیگر قشرهای مختلف مردم ما، چگونه با حالتی عارفانه در میدان جنگ حضور پیدا می‏کردند و عاشقانه می‏جنگیدند و ضربات خود را شبیه ضربات امیر المؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) در غزوات صدر اسلام، بر دشمنان وارد می‏کردند.

صدور انقلاب، به معنای صادر کردن ارزشهای انقلابی و افشاگری در باره‏ی مستبدها و ظالمهای عالم، وظیفه و تکلیف الهی ماست. اگر این کار را نکنیم، کوتاهی کرده‏ایم. جمهوری اسلامی و ملت ایران و آن شخصیت عظیم و عالی‏قدری که دنیا را در مقابل عظمت خودش کوچک و خاضع کرد، نشان دادند که همه‏ی قدرتهای عالم برای مقابله با چنین عزم و اراده‏ی معظم و پولادینی- که اسلامی است و متعلق به عموم ملت است- کوچکند.

اعتقاد راسخ دارم که با انسجام و وحدتی که بحمد اللّه امروز در ملت ما وجود دارد و عزم و اراده‏ای که همه‏ی اقشار جامعه برای دفاع از انقلاب و جمهوری اسلامی دارند، آینده‏ی ما به مراتب از گذشته بهتر خواهد بود.

استکبار جهانی از لحظه‏ی پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، هرگز سودای تضعیف، بلکه محو جمهوری اسلامی را از سر بیرون نکرده؛ همچنان که از هیچ اقدام ممکن و مقرون‏به‏صرفه نیز در این راه خودداری نورزیده است، و تا آنگاه که ملت و مسئولان جمهوری اسلامی، پایبند به استقلال و عزت ملی و اصول اسلامی خود می‏باشند، این انگیزه را در خود نگاه خواهد داشت؛ منتها به فضل و مدد الهی و بنا بر قوانین خلقت و تاریخ، در برابر عزم و اراده و آمادگی ملت، کاری از او ساخته نبوده و کید و مکر او به جایی نرسیده است و به خواست خداوند، همواره نیز همین‏گونه خواهد بود؛ إن شاء اللّه.