فیش‌های بیانات در دیدار کارگزاران نظام

حفظ نظام اسلامی

عدّه‌ای سعی می‌كنند اهمیت عامل پیوند مستحكم دلهای ملت ایران - یعنی ایمان اسلامی - را كم كنند؛ نه، كشور و ملت یكپارچه است؛ البته یكپارچگی‌اش به خاطر تاریخ و جغرافیا و سنتها و فرهنگ است؛ اما عمدتاً به خاطر دین و مسأله رهبری است كه اجزای این ملت را به هم وصل كرده و همه احساس یكپارچگی می‌كنند.
رهبری مسؤولیت دارد. مسؤولیت رهبری حفظ نظام و انقلاب است. اداره كشور به عهده شما آقایان مسؤولان كشور است. هر كدام از شما در بخش خودتان كشور را اداره می‌كنید و وظیفه اصلی رهبری این است كه مراقب باشد این بخشهای مختلف آهنگ ناساز با نظام و اسلام و انقلاب نزنند. هرجا چنین آهنگی به وجود بیاید، جای حضور رهبری است. رهبری هم یك شخص نیست. یك آدم، یك طلبه، یك علی خامنه‌ای، یا علی خامنه‌ای‌های فراوان دیگری كه هستند، نیست. رهبری یك عنوان و یك شخصیت و یك حقیقت برگرفته از ایمان و محبت و عشق و عاطفه مردم و یك آبروست. صدها نفر مثل علی خامنه‌ای در راه این حقیقت جان و آبرویشان را می‌دهند؛ اهمیتی هم ندارد. بنده كه چیزی نیستم؛ امام بزرگوار ما هم - كه به معنای حقیقی كلمه برای این امت، امام دلها بود - همین‌طور بود. او حاضر بود برای حفظ نظام و حفظ رهبری نظام، آبرویش را بدهد. این حقیقت حضور دارد. با این حرفهایی كه می‌زنند و با این كارهایی كه می‌كنند، نتوانسته‌اند و نخواهند توانست این حضور را از بین ببرند. در دوران اختناق كه رهبری این تجسّم را نداشت، دلهای مردم متدیّن در قبضه رهبری بود؛ منتها رهبری‌ای كه تشخّص و هویّت قابل اشاره در بیرون و جایگاه قانونی نداشت؛ به صورت مراجع تقلید و به صورت علمای بزرگ، تأثیر خودش را بارها نشان داده بود؛ لذا آن وقتی كه به فلان قرارداد ننگین استعماری اشاره می‌كرد، قرارداد از بین می‌رفت؛ آن وقتی كه به یك حادثه نامناسب اشاره می‌كرد، آن حادثه مورد تخاصم مردم قرار می‌گرفت. پانزده خردادی كه بنابر آنچه نقل شده است، چند هزار نفر آدم در آن حادثه جان خود را فدا كردند و كشته شدند، آن وقتی بود كه امام بزرگوار ما رهبر به معنای قانونی خودش نبود؛ یك روحانی برجسته بود. این را نمی‌توانند ندیده بگیرند؛ این در شوروی نبود؛ اگر بود، آن‌طوری نمی‌شد؛ اگر بود، آن وقتی كه احساس می‌كرد یلتسینی وارد میدان شده تا به كار آینده حركت شتابنده غیرمعقول و بی‌رویه‌ای بدهد، گوش او را می‌گرفت و از صحنه خارجش می‌كرد و مورد حمایت مردم هم قرار می‌گرفت؛ اما چنین چیزی نبود.
.
.
.
.
بنده از تمام نهادهای قانونی كشور به‌جدّ دفاع می‌كنم. آنچه كه در مورد اشخاص و شخصیتها و نهادها برای من مهم است، دفاع از جایگاه و مسؤولیت آنها و كمك به حُسن انجام كارشان است. رئیس جمهور، رئیس قوّه قضاییّه، رئیس مجلس شورای اسلامی و بدنه اینها، دستگاههای قانونی گوناگون، از این جهت برای من در سطح واحدی قرار دارند و من از مسؤولیت همه آنها پشتیبانی و دفاع می‌كنم. البته این دفاع به خاطر این هم هست كه بنده همه مسؤولان درجه بالا را از نزدیك می‌شناسم و خلوص و دین و پایبندی را در اینها مشاهده می‌كنم. البته این پشتیبانیها مطلق نیست. پیمان من با همه این برادران عزیز، پیمان دین و انقلاب است.
همان طور كه گفتم، هدف و هویّت و مسؤولیت اساسی رهبری، دفاع از كلیّت نظام و حفظ نظام است. چیزی هم بنده ندارم؛ جان و آبرو متاع كمی است برای این كه در این راه بذل شود؛ و من كاملاً آماده‌ام این دو عنصری را كه دارم، بذل كنم. دوره جوانی ما - كه دوره لذّت بردن از زندگی است - در این راه گذشته است. امروز هم در دوره پیری هستیم. بنده امروز در سنینی هستم كه زندگی برایم این قدر لذّتی ندارد. لذایذ زندگی برای ما، امروز دیگر لذایذ نیست. در آخر عمر، در فصل‌انحطاط عمر، در فصل ضعف قوای جسمانی و بقیه قوای موجود بشری، دلبستگی‌ای به حیات نیست. آنچه بنده دارم - جان و آبرو - مال این راه است؛ مال هم كه الحمدللَّه ندارم.
بنده به این مسؤولیت كنونی هم هیچ دلبستگی‌ای ندارم. ممكن است بسیاری از شما این را ندانید، اما در این جمع خیلیها هستند كه می‌دانند. بنده به این مسؤولیت فعلی هیچ دلبستگی‌ای ندارم، جز به عنوان انجام وظیفه. الان هم كه مشغولم، فقط به خاطر انجام وظیفه است؛ از روز اول هم همین‌طور بود. از آن روزِ مجلس خبرگان، آقایان كه رأی دادند، با مقاومت و امتناع و مخالفت جدّی و پیگیر خود بنده مواجه بودند؛ منتها وقتی مسؤولیت آمد، گفتم: «خذها بقوّة». آدمی نیستم كه اگر مسؤولیت بر دوش من گذاشته شد، بخواهم درباره انجام این مسؤولیت، ضعف نشان بدهم؛ نه، این وظیفه من است و این وظیفه را به فضل الهی و به توفیق و هدایت او انجام خواهم داد.1379/04/19

بیانات در دیدار کارگزاران نظام

حفظ نظام اسلامی

جستار

لینک ثابت