نظام جمهوری اسلامی، نظامی است كه اساسا با تامین اجتماعی به این صورتی كه امروز در دنیا رایج است، موافق است؛ در شمار آن نظامهایی نیست كه به شكل فلسفی و زیربنایی، با كارهای تامینی در جامعه مخالفند. ما معتقدیم كه مسوولان كشور و دولت جمهوری اسلامی، باید به شكل ویژه‌ای، طبقاتی را كه نیازمند كمك هستند، مشمول كمك‌رسانی كنند كه این، در سازمان تامین اجتماعی، به صورت بیمه‌های اجتماعی و كارهای تامینی گوناگون انجام می‌گیرد. بنابراین، این كار با اساس و فلسفه نظام اسلامی منطبق است و هر چه تلاش شود، ابتكار عمل به خرج داده شود، پوشش به شكل صحیحی گسترش یابد و نوع كمك‌رسانیها طوری باشد كه خانواده‌ها را به تلاش متناسب وادار كند و در جامعه ركود به وجود نیاورد، بلكه حركت ایجاد نماید، این با اهداف نظام جمهوری اسلامی منطبقتر خواهد بود. دولت هم باید ان‌شاالله كمك كند تا قشرهایی كه در پوشش تامین اجتماعی هستند - مثل بازنشستگان - هر كدام به نحوی مورد اعتنا و توجه ویژه قرار گیرند. بازنشستگان، نیروی فعاله كشور در اندكی پیش از این هستند كه تلاش كرده‌اند، زحمت كشیده‌اند، بسیاری از آنها شب و روز و عمر و جوانی خود را صرف كار كرده‌اند و باید كشور به این تلاش و به این زحمتكشی مستمر دوران عمر پاسخ گوید. این را هم بدانید كه وضع فعلی بازنشستگان، در واقع همیشه به صورت یك الگو در مقابل چشم كاركنان فعلی دولت قرار خواهد گرفت. هرچه وضع بازنشستگان در كشور بهتر باشد، كاركنان فعلی دولت با دلگرمی بیشتری كار خواهند كرد؛ چون می‌دانند فردا كه به آن وضع رسیدند، اوضاعشان خوب خواهد گذشت. اگر خدای ناكرده نسبت به بازنشستگان بی‌اعتنایی، بی‌احترامی و بی‌توجهی شود و آنها دچار مشكل شوند، این آیینه فردای كاركنان امروز خواهد بود. یعنی نگاه می‌كنند، می‌بینند كه فردایشان این است؛ از كار دلزده خواهند شد و به كارهای نامتناسب با شغل خود روی خواهند آورد. لذاست كه دستگاه دولتی باید به صورت اساسی به مساله بازنشستگان - بخصوص كسانی كه در پوشش سازمان تامین اجتماعی و سازمانهای دولتی، بیمه و تامین هستند - توجه و به صورت ویژه به آنها رسیدگی كند.1376/04/25
لینک ثابت
