مجلس بر حسب طبیعت خود دارای رابطهایی نزدیک و مهم با دولت است. تنظیم صحیح این رابطه، یکی از مهمترین کارهای نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی است. تصویب قوانینی که دولت را موظف و قادر بر ادارهی صحیح امور نماید و سپس نظارت بر اجرای آن از راههای قانونی، نخستین وظیفهی مجلس است و این وظیفه مستلزم همکاری و همدلی میان مجلس با دولت و حمایت مجلس از دولت است. سلامت این رابطه باید بگونهایی باشد که دولت، مجلس را گرهگشای کارهای بزرگ بشناسد و از حکمت و مصلحتشناسی آن در اجرای وظائف دشوار خود بهره بگیرد. هم در وضع کنونی که دولت خدمتگزار با ریاست یکی از یاران برجستهی امام راحل و یکی از چهرههای درخشان انقلاب در حال انجام وظیفه است و هم در دولت بعدی که به فضل و هدایت الهی مسؤولیت ادارهی اجرایی کشور بر دوش شخصیت برجسته و برگزیدهی دیگری خواهد بود، همواره مجلس محترم باید همچون چشمی تیزبین و مغزی مصلحت شناس و سرانگشتی گرهگشا عمل کند تا دولت و مجلس هر یک در جایگاه خود بتوانند مشکلات مردم را حل کنند و کشور را به پیش ببرند و مجلس، زمینهساز و آسانکنندهی خدمات و
وظائف اجرایی دولت باشد.
...
توصیهی اینجانب به نمایندگان محترم آن است که رابطهی خود را با تودههای مردم بخصوص قشرهای محروم برقرار و مستحکم سازند. این کار، هم نیازهای حقیقی مردم را به آنان نشان خواهد داد، هم اولویتها را مشخص خواهد کرد و هم اهمیت رعایت بیتالمال و حذف هزینههای غیرلازم را آشکار خواهد نمود و نمایندگان محترم را در ارائهی طریق به مسؤولان دولتی و نیز در عمل شخصی، از معرفت لازم برخوردار خواهد ساخت.1375/03/11
لینک ثابت