شما سؤال میكنید كه ما از حالا به بعد چه خواهیم كرد؛ من به شما میگویم كه ما در اول راهیم. آن تصویری كه از جامعهی اسلامی در ذهن ماست، با وضع كنونی ما فاصلهی زیادی دارد. ما توانستیم حصاری را بشكنیم و مانع را از سر راه حركت به سمت دولت اسلامی و جامعهی اسلامی و دنیای اسلامی برداریم. آنچه را كه میتوانیم بین خودمان و خدا بگوییم، این است كه ما تلاش كردیم و مردم ما صادقانه حركت كردند و امام ما خوب رهبری كرد و خوب پیش برد؛ اما آنچه را كه در اثنای این جاهلیت مظلم طی كردیم، نسبت به آنچه كه بعداً باید طی كنیم، مطمئناً خیلی كم است.
اولین و مهمترین كاری كه پیش روی ما قرار دارد، تحول معنوی و روحی انسانهاست. ما متأثر از تربیتهای طولانی غیر اسلامی هستیم. آنچه كه هیجان عظیم انقلاب و دوران جنگ انجام داد، البته معجزهآسا بود؛ اما تا این پدیده عمق پیدا بكند، و تا وقتیكه اعماق ضمایر را متحول نماید، كار زیادی لازم است.
در یك صحنهی دیگر، ما به فهم مباحث اسلامی به شكل كارساز برای مسائل دنیای این قرن نیاز داریم. امت اسلامی در طول قرنها یعنی در دوران انزوای اسلام كمتر با مسائل واقعی مواجه شد؛ اما امروز ما با مسائل بسیاری كه وضع زمان و پیشرفتهای علمی بر ما تحمیل میكند مواجهیم؛ ما باید برای اینها از متن اسلام جواب پیدا كنیم. اسلام مطمئناً برای همهی نیازهای بشر پاسخ دارد؛ این ما هستیم كه بایستی با ابتكار و استعداد، این جوابها را پیدا كنیم و در مقابل بشرِ سؤالكننده بگذاریم؛ این كارِ علما و متفكران است.
البته در این كار بایستی بهشدت مراقب بود كه تحت تأثیر فشارهای تحمیلشدهی از طرف فرهنگ رایج جهانی قرار نگیریم. آنچه كه ما به دست میآوریم، باید در چارچوب عبودیت خدا باشد؛ چون صراط مستقیم، صراط عبودیت است؛ «و ان اعبدونی هذا صراط مستقیم»؛ در این هیچ تردیدی نیست. اگر كسانی هستند كه به مفاهیم اسلامی ایراد میگیرند چون اصل عبودیت انسان در مقابل خدا را قبول ندارند ما طبعاً با آنها بحثی نداریم؛ اما وقتی ما قبول داریم كه آنچه را كه میگوییم و آنچه را كه میكنیم و آنچه كه به نام اسلام انجام میگیرد، بایستی در چارچوب عبودیت الهی باشد، طبعاً باید بگردیم و حكم خدا را پیدا كنیم.1370/11/14
لینک ثابت